دادستان کل کشور درباره مطالبی در خصوص اینکه مقام معظم رهبری موضوع انسداد پیام رسان تلگرام را مطرح کرده اند، گفت: اخیرا از سوی رییس جمهور محترم مطلبی در صفحه اینستاگرام منتشر شده و ذیل آن به این نکته اشاره شده بود که گویا ضمیر و مخاطب آن به رهبری معظم انقلاب بر می گشت، اما واقعا چنین نبوده که مقام معظم رهبری دستور مسدود کردن را داده باشند.

به فاصله یک هفته از فیلترینگ پیام رسان تلگرام و در حالی که شایعاتی در خصوص مرجع تصمیم گیری در این باره منتشر می‌ شود، دادستان کل کشور در سخنانی صریح، دستگاه قضا را مسئول این تصمیم معرفی کرد.

حجت الاسلام و المسلمین منتظری که در جمع اساتید و نخبگان بسیجی حوزه علمیه قم سخن می‌ گفت، در بخشی از سخنانش با اشاره به دشمنی‌ های فراوانی که علیه کشورمان صورت می‌ گیرد، هجمه همه جانبه به برخی نهادها مانند سپاه، نیروی انتظامی و غیره را مصداق این دشمنی ها خواند و به طور ویژه در خصوص هجمه ها به قوه قضائیه گفت: «البته ما نمی‌ گوییم در این نهاد‌ها اشکالی وجود ندارد، اما شما میزان هجمه‌ ها را ببینید؛ شما به عنوان روحانی و افرادی که باید مسائل را برای مردم تبیین کنید باید بدانید که علت تهاجم به قوه قضاییه چیست و باید بدانید که در صفحات روزنامه‌ ها و فضای مجازی خبری چه کار‌ها که علیه قوه قضاییه نکرده اند.»

وی در ادامه با اشاره به یکی از شایعات داغ این روزها که هجمه‌ های جدیدی را موجب شده، در خصوص انسداد پیام رسان تلگرام عنوان کرد: از حدود یک سال و نیم پیش بحث این پیام رسان در شورای عالی فضای مجازی مطرح بود و گاهی هم حتی به جدال و دعوای لفظی می‌ رسید؛ اکثر اعضا موافق بستن تلگرام بودند، اما بعضی خیر، و رییس شورا هم به دلایلی موافق انسداد نبود. مجموعه بحث‌ ها و تحلیل‌ ها به مقام معظم رهبری هم تقدیم شد و نظر ایشان به انجام کار در روال قانونی خود و از سوی مراجع ذی ربط بود.

دادستان کل کشور درباره مطالبی در خصوص اینکه مقام معظم رهبری موضوع انسداد پیام رسان تلگرام را مطرح کرده‌ اند، اظهار داشت: «اخیرا از سوی رییس جمهور محترم مطلبی در اینستاگرام منتشر شده و ذیل آن به این نکته اشاره شده بود که گویا ضمیر و مخاطب آن به رهبر معظم انقلاب برمی‌ گشت، اما واقعا چنین نبوده که مقام معظم رهبری دستور مسدود کردن را داده باشند.»

دو ماه قبل در جریان بازدید از دادسرای رسیدگی به جرایم رایانه‌ ای در تهران به من اعلام شد که 12 هزار پرونده در این دادسرا در جریان رسیدگی است که 50 درصد آن مستقیما مربوط به جرایم در بستر اینترنت و رایانه است و 70 درصد این پرونده‌ ها هم به نتیجه نرسیده اند، چرا که نمی‌ توانیم افرادی را که از آن‌ ها شکایت شده پیدا کنیم و دسترسی به تلفن و آدرس آنان امکان ندارد. در چند مورد از وزیر محترم ارتباطات خواستم که اطلاعات مربوط به متهمین را از مدیر تلگرام بخواهید، اما این فرد همکاری نکرده بود و حاضر نشده بود هیچ اطلاعاتی به وی دهد.»

دادستان کل کشور تصریح کرد: «قوه قضاییه وقتی می‌ بیند تلگرام اینگونه بستر جرم و جنایت شده و هیچ راهی جز مسدود کردن آن نیست، آیا باید آن را رها کند یا اینکه می‌ بایست در اجرای وظایف و مسئولیت‌ های قانونی قوه قضائیه اقدام لازم صورت دهد؟

برخی‌ ها در این مورد مسائلی را مطرح کردند که قابل قبول نیست، ولی شرایط کشور اقتضاء می‌ کند یا سکوت کنیم و یا با تدبیر عبور کنیم تا در موقع مناسب پاسخ مطالب غیر صحیح داده شود. امروز مسئولیت این اقدام را قوه قضائیه پذیرفته و انتساب آن به رهبری معظم انقلاب به هیچ وجه صحیح نیست.

شرکت مخابرات ایران اعلام کرد: وضعیت کارکنان قراردادی سال 92 مخابرات به استخدام دائم تغییر می کند.

با توجه به مفاد آیین نامه استخدامی شرکت مخابرات ایران به دستور مدیرعامل این شرکت و با حمایت هیات مدیره، در راستای افزایش انگیزه و تعلق سازمانی، کارکنان قراردادی استخدامی سال ۹۲ به استخدام دائم، تبدیل وضعیت می شوند.

سیدمجیدصدری مدیرعامل شرکت مخابرات ایران در این باره عنوان کرد: همزمان با هفته جهانی ارتباطات و روز جهانی مخابرات و با توجه به بررسی های به عمل آمده طبق تبصره یک ماده ۵ آیین نامه استخدامی شرکت مخابرات ایران و همچنین مواد ۱۱ و ۱۲ این آیین نامه، کارکنان قراردادی مربوط به آزمون استخدامی شرکت مخابرات ایران به استخدام دائم، تبدیل وضعیت می شوند.

وی با اشاره به لزوم افزایش بهره وری، اثربخشی و تعلق سازمانی کارکنان اظهار کرد: این تصمیم، مطابق با آیین نامه استخدامی شرکت مخابرات ایران اتخاذ شده است.

تلفن‌های همراه از زمان روی کار آمدن فرآیند جذابی را طی کرده‌اند به طوری که تلفن‌های بی‌سیم اولیه به هیچ وجه قابل مقایسه با مدل‌های امروزی نیست.

با پیشرفت فناوری، رفته رفته بر امکانات تلفن‌های همراه افزوده شد و هر برندی با نو آوری در محصول خود، سعی در جذب مشتری داشت. برخی با بالا بردن میزان کیفیت دوربین تلفن‌های همراه، برخی دیگر با افزودن امکانات جانبی مانند وجود رادیو و تلویزیون همراه روی گوشی‌ها و امثال آن محصولات خود را به فروش می‌رساندند، اما همه این‌ها مستلزم داشتن وجود حافظه کافی برای گوشی‌ها بود که علاوه بر حافظه داخلی تلفن همراه که بیشتر سیستم عامل گوشیث همراه و برنامه هایش، آن را اشغال کرده است، بتواند فضای مورد نظر برای ثبت اطلاعات این برنامه‌ها را داشته باشد.

با روی کار آمدن حافظه‌های جانبی تلفن همراه که به آن‌ها SD کارت هم گفته می‌شود، کاربران خیالشان بابت ذخیره اطلاعات راحت شد. این نوع کارت‌های حافظه تقریبا در همه اسمارت‌فون‌های اندرویدی و اکثر فیچرفون‌هایی که از کارت حافظه پشتیبانی می‌کنند (گوشی‌های ساده‌ای که فقط قابلیت برقراری تماس و ارسال مسیج دارد) استفاده می‌شود.

البته برای تهیه این نوع کارت‌های حافظه شما باید بر اساس نیاز خود آن را انتخاب کنید و به این نکته توجه داشته باشید که کارت‌های حافظه سریع‌تر از کیفیت بهتر و بالاتری برخوردار هستند.

قابل توجه است بدانید کارت‌های حافظه با سرعت بسیار بالا که در کلاس UHS قرار دارند برای انجام دادن کار‌های معمولی هم‌چون گوش کردن به موزیک زیاد کاربرد ندارد و بیشتر برای کار‌های پردازشی سنگین هم‌چون ضبط تصاویر ۴K کاربرد دارند.

کاربران گوشی‌های هوشمند همیشه ترس از گم شدن و یا ربوده شدن آن را دارند و نگران این هستند که اطلاعات ذخیره شده در کارت حافظه جانبی آن‌ها از شماره تلفن گرفته تا عکس‌های شخصی به سرقت رودو حریم خصوصی آن‌ها به خطر افتد. به همین منظور بر آن شدیم که راهی امن و مطمئن برای رمز گذاری کارت‌های حافظه گویشتان به شما آموزش دهیم.

نکته: در این بخش شما می‌توانید تنظیمات امنیتی دستگاه خود را تنظیم کنید.

دو گزینه برای رمزگذاری وجود دارد.

Encrypt device : که کل دستگاه شما را رمزگذاری می‌کند.

Encrypt external SD memory card : این گزینه تنها کارت حافظه جانبی را رمزگذاری خواهد کرد.

از این مرحله تا مرحه ۵ مربوط به رمزگذاری در دستگاه شما است.

نکته: توجه داشته باشید حتما رمز دستگاه تلفن همراه خود، آن را به خاطر داشته باشید، چرا که اگر رمز خود را فراموش کنید، هیچ راهی جز فرمت کردن دستگاه و از دست دادن تمام اطلاعات خود ندارید.

اگر دستگاه گوشی همراه اندروید شما فاقد رمز باشد، حتما باید برای آن رمزی انتخاب کنید. برای این کار قسمت تنظیمات"Lock screen" خود را بررسی کنید.

۴- گذاشتن قفل روی دستگاه (Lock screen): برای این کار"Settings" گزینه Security"، قسمت "Lock screen" را انتخاب کرده و پس از آن نوع رمز گذاری روی دستگاه همراه خود را با توجه به سلیقه خود که ممکن است الگو یا عدد باشد را مشخص کنید.

نکته: پیشنهاد می‌کنیم که با لمس گزینه "Screen lock" گزینه "Password" را را که می‌تواند ترکیبی از حروف٬ اعداد و نشانه‌های نگارشی باشد را انتخاب کنید چرا که به این وسیله رمز قوی و پیچیده‌ای را برای دستگاه خود مشخص کنید.

گزینه‌های موجود به شرح زیر است:

Encrypt : با انتخاب این گزینه، هر فایل جدیدی که روی کارت حافظه ایجاد و یا کپی شود به صورت خودکار رمزگذاری می‌شود.

Full encryption : با انتخاب این گزینه، تمام فایل‌های موجود فعلی در کارت حافظه رمزگذاری شوند.

Exclude multimedia files : این گزینه، فایل‌های چند رسانه‌ای (فایل‌های صوتی و تصویری) رمزگذاری نخواهند شد.

نکته: به شما پیشنهاد می‌شود گزینه‌های Encrypt و Full encryption را حتما انتخاب کنید.

۷- تایید رمز نگاری: در زمان رمزگذاری، نباید از کارت حافظه استفاده کنید و کارت رمز شده فقط در همین دستگاه قابل استفاده خواهد بود.

در پایان این مرحله، حافظه جانبی گوشی تلفن همراه شما رمزگذاری شده است.

کسب‌وکارهایی که قصد پیاده‌سازی اومنی چنل (Omnichannel) را دارند باید کانال‌های ارتباطی برند را به هم متصل کرده و سابقه‌ی مشتری را در هر مرحله ثبت کنند.

Omnichannel لغتی است که در مدل تجاری B2C (تجارت بین کسب‌وکار و مصرف کننده) کاربرد دارد و تجربه‌ی یکنواخت مشتری از خرید را توصیف می‌کند. به این صورت که تجربه‌ی خرید مشتری از یک کانال به کانال دیگر منتقل شده و هیچ کاستی در مدیریت، پشتیبانی و نتیجه‌ی خرید مشاهده نشود.

به‌عنوان مثال تصور کنید مشتری کالایی را از طریق موبایل در وب‌سایت برند مشاهده کرده و پس از ثبت سفارش برای خرید حضوری به فروشگاه مراجعه می‌کند. این یعنی وب‌سایت شرکت نسخه‌ی موبایل دارد و اطلاعات کامل محصول مانند قیمت و موجودیت کالا را درج کرده است. سپس زمانی که مشتری به صورت فیزیکی به فروشگاه مراجعه می‌کند یعنی کانال ارتباطی از حالت آنلاین به آفلاین تغییر کرده است. همچنین درخواست مشتری به فروشنده رسیده است و نیازی به تکرار آن نیست. درنهایت مشتری خرید خود را دریافت می‌کند و از فروشگاه خارج می‌شود یعنی موجودیت محصول به درستی در وب‌سایت شرکت درج شده و سفارش مشتری به فروشنده منتقل شده است. در این مثال تمام کانال‌های ارتباطی با هم هماهنگی داشته‌اند و تجربه‌ی خوبی از خرید را در ذهن مشتری ماندگار کرده‌اند.

در ارتباط کسب‌وکارها با مشتری سلسله مراتبی وجود دارد که در ادامه بیشتر به توضیح آن‌ها می‌پردازیم:

مولتی چنل (Multichannel): همان‌طور که می‌دانید ابزارهای الکترونیک مانند موبایل، رایانه و تبلت پیشرفت زیادی داشته‌اند و اغلب کسب‌وکارهای امروزی از این کانال‌ها برای ارتباط با مشتریان استفاده می‌کنند. مردم نیز انتظار دارند تمام کسب‌وکارها از طریق ایمیل با مشتری ارتباط برقرار کنند یا از طریق شبکه‌های اجتماعی به سوال‌هایشان جواب دهند. یا به‌عنوان مثال بارها برایمان پیش آمده که شکایتی را از طریق وب‌سایت مطرح می‌کنیم و چند روز بعد از طرف تیم پشتیبانی برای رفع مشکل تماس گرفته می‌شود.

درواقع تکنولوژی امروزی ارتباط بین کانال‌های مختلف را امکان‌پذیر کرده است به طوری که تیم پشتیبانی با مشاهده‌ی سابقه‌ی مشتری، از طریق ایمیل به شکایت او پاسخ می‌دهد. البته گاهی اوقات این‌طور نیست و با اینکه موضوعی را از طریق ربات چت مطرح کرده‌ایم مجبور می‌شویم در تماس تلفنی دوباره همه چیز را تکرار کنیم. درواقع در مولتی چنل، مشتری در هر درگاه اینترنتی هویت مستقل و جداگانه‌ای دارد یعنی اطلاعاتش به سایر درگاه‌ها منتقل نمی‌شود. اما کراس چنل به این مشکل رسیدگی کرده است.

کراس چنل (Cross channel): این شیوه یک مرحله از مولتی چنل بالاتر است و مشتری هویت یکسانی در تمام درگاه‌های ارتباطی دارد. به‌عنوان مثال زمانی که مشتری از طریق ربات چت شکایت خود را مطرح می‌کند و پشتیبانی با او تماس می‌گیرد، نیازی به تعریف دوباره‌ی مشکل نیست. به عبارتی کراس چنل یعنی اطلاعات مشتری به تمام کانال‌های ارتباطی منتقل می‌شود. حتی اگر در هر مرحله یک نفر به مشکل رسیدگی کند، باز هم اطلاعات به طور کامل منتقل می‌شوند و نیازی به تعریف دوباره‌ی مسئله از طرف مشتری نیست. البته ناگفته نماند در این روش هر درگاه هویت مستقل دارد. به نظر می‌رسد این روش تمام مشکلات را حل کرده باشد اما اومنی چنل راه حل بهتری دارد.

اومنی چنل (Omnichannel): در اومنی چنل مشتری فارغ از کانال ارتباطی در مرکز توجه قرار می‌گیرد. این یعنی سفر مشتری نباید تکرار شود یا به عقب پیشروی کند بلکه باید حرکت روبه جلو داشته باشد. پاسخ مشتری باید در لحظه داده شود یعنی سابقه‌ی خرید او باید به طور کامل در سیستم ذخیره شده باشد. هر تعامل با کاربر باید او را یک قدم در مسیر جلوتر ببرد. به‌عنوان مثال اگر با مسئول پشتیبانی چت می‌کند باید بتواند  گفتگو را از طریق اس‌ام‌اس ادامه دهد یا روند کار را از طریق تلفن پیگیری کند. درنهایت کد رهگیری یا هر مدرک دیگری از طریق ایمیل برایش ارسال می‌شود.

در این روش مهم نیست مشتری سوالی را از طریق ایمیل مطرح می‌کند یا نیاز به پشتیبانی دارد، هر درخواست ارتباط از طرف کاربر باید با بررسی سابقه‌ی گذشته‌ی او انجام شود. درنتیجه استفاده از این روش نیازمند تغییرات اساسی در نحوه‌ی کارکرد سازمان و سرویس‌دهی آن‌ها است.

در گذشته هرکدام از کارمندان بخش پشتیبانی برای کار در یک کانال ارتباطی خاص آموزش می‌دیدند. به‌عنوان مثال برخی به تلفن‌ها پاسخ می‌دادند، برخی ایمیل‌ها را چک می‌کردند و هیچ ارتباطی میان آن‌ها وجود نداشت. اما امروزه باید از روش ترکیبی استفاده شود. یعنی برندی که بخواهد سرعت و کارآمدی خود را بالا ببرد باید طرز تفکر قدیمی خود را عوض کرده و اومنی چنل واقعی را به مشتری‌ها عرضه کند.

اگر شما هم قصد دارید وفاداری مشتری را از طریق ایجاد تجربه‌ی خوب بالا ببرید یا میزان خرید را افزایش دهید باید ارسال تیکت و پشتیبانی به روش‌های قدیمی را فراموش کرده و تغییرات اساسی در سیستم پشتیبانی اعمال کنید. کارمندان تیم پشتیبانی نباید تنها برای دادن پاسخ‌های از پیش تعیین شده آموزش ببینند. این افراد مسئول برقراری ارتباط با مشتری هستند و باید تمامی اطلاعات گذشته‌ی کاربر را در اختیار داشته باشند. یعنی از زمانی که کاربر وارد وب‌سایت می‌شود تا زمانی که خرید صورت می‌گیرد همه‌ی اطلاعات باید ذخیره شود و در صورت نیاز بازیابی شود. درنتیجه کارمندان باید به نوعی مشتری‌ها را دنبال کنند.

البته کسب‌وکارهای زیادی هنوز به مراکز تماس وابسته هستند و استفاده از این امکانات جدید را رد می‌کنند. کارمندان این شرکت‌ها نهایتا از یک یا دو کانال ارتباطی می‌توانند استفاده کنند. درنتیجه برای استفاده از شیوه‌ی اومنی چنل علاوه بر تغییرات اساسی در زیرساخت‌ها باید نحوه‌ی انجام کار جدید را به کارمندان توضیح دهند.

شرکت دیزنی یکی از شرکت‌هایی است که با استفاده از مفهوم اومنی چنل ارتباط خوبی با مشتری‌ها برقرار می‌کند. این شرکت براساس داستان‌های تخیلی و خلاقانه ساخته شده و تعجبی ندارد که در دنیای واقعی نیز از راه‌های خلاقانه‌ای برای بازاریابی اومنی چنل استفاده کند. شرکت دیزنی توجه ویژه‌ای به جزئیات دارد و دسترسی به تمام قسمت‌های وب‌سایت را از طریق موبایل نیز امکان‌پذیر کرده است. کاربر بعد از ثبت درخواست بازدید می‌تواند برای هر دقیقه از سفر از طریق اپلیکیشن برنامه‌ریزی کند. بازدیدکنندگان می‌توانند داخل پارک از طریق اپلیکیشن، محل تمام مناطق دیدنی و مدت زمانی که باید در صف بایستند را دنبال کنند. کاربران همچنین از طریق اپلیکیشن اتاق‌های خود را تحویل می‌گیرند و تمام خریدهایی که انجام داده‌اند را به سرویس اتاق اضافه می‌کنند. تمام کانال‌های ارتباطی دیزنی به هم متصل هستند و تجربه‌ی خوبی را برای کاربر فراهم می‌کنند.

استارباکس یکی دیگر از برندهایی است که به خوبی از مفهوم اومنی چنل استفاده کرده است. استارباکس در اکثر شهرهای دنیا شعبه دارد و تجربه‌ی خوبی را برای مشتری‌های خود فراهم می‌کند. هر زمان کاربر حساب خود را از طریق کارت بانکی یا موبایل پرداخت می‌کند امتیاز خریدی که داشته به حساب کاربری‌اش اضافه می‌شود. اپلیکیشن استارباکس همچنین نزدیک‌ترین شعبه را به کاربر معرفی می‌کند و با دریافت سفارش کاربر تا زمان رسیدن او قهوه‌ی مورد نظرش را آماده می‌کند. کاربران همچنین می‌توانند لیست قهوه‌ی جدید را در منو مشاهده کرده و از آهنگی که در هر شعبه پخش می‌شود مطلع شوند. مطمئنا هر کاربری بعد از تجربه‌ی چنین امکاناتی به مشتری دائم برند تبدیل می‌شود.

• اومنی چنل به معنای استفاده از بیش از یک کانال ارتباطی نیست بلکه به معنای حرکت میان کانال‌ها برای هر کاربر است.
  
• پیاده‌سازی اومنی چنل نیازمند تغییر طرز تفکر است. خدمات برند و تجربه‌ی مشتری به‌عنوان یک منبع درآمد باید در نظر گرفته شوند و تمام سوابق مشتری باید ثبت شود.
  
• کسب‌وکارهایی که از اومنی چنل استفاده می‌کنند کارمندان آموزش دیده دارند. این کارمندان باید ارتباط عمیقی با مشتری برقرار کرده و با بررسی دقیق سابقه‌ی مشتری بهترین خدمات را به او ارائه دهند.
  

راه‌اندازی یک کسب‌وکار بسیار سخت است؛ اما اهداف و رؤیاها نباید به حسرت تبدیل شوند و هیچ موقع تلاش برای رسیدن به آن‌ها دیر نیست.

زمانی که صحبت از راه‌اندازی کسب‌وکار جدید به میان می‌آید، به‌طور ناخودآگاه تصویر کارآفرینان جوان در ذهنمان نقش می‌بندد. در صورتی که یک فرد در هر سن و سالی با داشتن برنامه‌ریزی و اهداف دقیق می‌تواند کسب‌وکار مورد علاقه‌ی خود را راه‌اندازی کند. درواقع هیچ‌وقت برای انجام این کار دیر نیست و هرگز نباید با پشیمانی زندگی کرد.

لیسا داود، بنیان‌گذار رستوران Cheesy Street Grill است. او به مدت ۳۲ سال در شرکت‌های بزرگ آمریکایی به سختی کار کرده است تا به‌عنوان یک زن جایگاه خودش را در دنیای مردسالار پیدا کند. اما این موضوع باعث نشده است که آخر هفته‌ها به انجام کار مورد علاقه‌ی خود نپردازد. او آخر هفته‌ها آشپزی می‌کرد تا استرس کل ایام هفته را فراموش کند. در ادامه‌ی این مقاله‌، داستان راه‌اندازی کسب‌وکار او و نکاتی که در این مسیر یاد گرفته است را از زبان خودش می‌خوانیم.

من عاشق آشپزی بودم و در سن ۵۰ سالگی توانستم کامیون سیار غذای خود را خریداری کنم. منوی غذاهای رستوران سیار من از ساندویچ پنیر گریل‌شده و سایر غذاها با دستور‌العمل ساده تشکیل شده بود. همان‌طور که می‌دانید داشتن کامیون سیار غذا چالش‌های زیادی دارد؛ از کاغذ بازی‌های اداری گرفته تا تحمل گرما در فصل تابستان و تحمل سرما در فصل زمستان. اما انجام این کار به‌اندازه‌ای برایم لذت‌بخش بود که حاضرم همه‌ی کارها را دوباره از ابتدا انجام دهم. دیدن لبخند رضایت در چهره‌ی مشتری آن‌قدر برایم ارزش داشت که با تمام انرژی کار می‌کردم. بعد از دو سال کار با کامیون سیار توانستم دو مغازه در محل پر رفت‌وآمد ماساچوست افتتاح کنم. از آنجایی که این مغازه‌ها در محل پر رفت‌وآمدی بودند و بسیاری از مشتری‌ها تمایل به همکاری داشتند، حق امتیاز برند را به افراد علاقه‌مند از طریق فرنچایز فروختم.

من بسیار خوشحالم که کسب‌وکارم را در این سن آغاز کردم. راه‌اندازی کسب‌وکار جدید بسیار سخت و پراسترس است؛ درنتیجه یک کارآفرین باید اهداف و رؤیاهای خود را با جدیت دنبال کند. اجازه ندهید روزهای سخت شما را ناامید کنند، برای رسیدن به موفقیت باید با سختی‌های راه همراه شد و مشکلات را کنار گذاشت.

این حس را ندارم که نسبت به ۲۰، ۳۰ یا ۴۰ سالگی خود زرنگ‌تر شده‌ام؛ اما احساس می‌کنم راه‌اندازی یک کسب‌وکار در سن ۵۰ سالگی برایم بسیار مفید بود. تمام درس‌هایی که در این مدت از مربی‌ها و همکارانم یاد گرفتم اعتمادبه‌نفس بیشتری به من داد. همچنین مهارت‌های حل مسئله‌ای که در این مدت آموختم به من کمک کرد چالش‌های روزانه را راحت‌تر پشت سر بگذارم. شما هم اگر قصد دارید کسب‌وکار خود را در آینده راه‌اندازی کنید، بهتر است در این مدت روی افزایش تواناهایی فکری و تقویت مهارت‌ها تمرکز کنید.

من کسب‌وکارم را زمانی که ۵۰ سالم بود آغاز کردم و از نظر مالی مشکل زیادی نداشتم. افرادی که قصد انجام چنین کاری دارند می‌توانند هر سال بخشی از حقوق و مزایای بازنشستگی خود را کنار بگذارند. من همچنین در این مدت با دوستان و همکاران خوبی آشنا شدم که روی کسب‌وکار من سرمایه‌گذاری کردند و مشکلی بابت مسائل مالی نداشتم. اما راه‌اندازی کسب‌وکار یکی از سخت‌ترین کارهایی بود که تا به حال در زندگی انجام داده‌ام؛ بنابراین هر شخصی پیش از انجام این کار باید بداند در چه راهی قدم می‌گذارد. آغاز هر کاری نیازمند کار سخت و پرداخت هزینه‌های بالا است. شخصی که کاری را راه‌اندازی می‌کند، باید متعهد باشد و بداند شاید در سال‌های اول فرصتی برای رسیدگی به امور شخصی نخواهد داشت.

سعی کنید ارتباط خود را تا جای ممکن با کسانی که می‌شناسید افزایش دهید. افرادی که صاحب کسب‌وکارهای کوچک هستند تجربه‌ی زیادی در امور مختلف دارند و می‌دانند چالش‌ها را چگونه باید پشت سر بگذارند. پس ارتباط خود را با آن‌ها افزایش دهید و از تجربیات آن‌ها درس بگیرید. به‌عنوان مثال بپرسید بهترین راه برای تبلیغات برند چیست؟ کدام شرکت‌ تبلیغاتی عملکرد بهتری دارد؟ آیا امکان همکاری میان دو برند وجود دارد؟ چه محلی برای راه‌اندازی کسب‌وکار بهتر است؟ آیا در نزدیکی آن‌ها جایی برای اجاره‌ی مغازه و گسترش کسب‌وکار وجود دارد؟

از دوستان و اعضای خانواده برای اداره‌ی کسب‌وکار کمک بگیرید. به‌عنوان مثال بخواهید کسب‌وکار شما را در شبکه‌های اجتماعی تبلیغ یا بهترین پیمانکار را برای انجام پروژه معرفی کنند. اگر شخصی مسلط به امور حسابداری یا تایپ می‌شناسید، او را استخدام کنید. همچنین از آشنایان بخواهید افراد متخصص در هر زمینه‌ای مانند بازاریابی یا طراحی سایت را معرفی کنند. هرگز از سؤال کردن نترسید و ارتباط خود را با کسانی که می‌شناسید افزایش دهید.

فراموش نکنید که هیچ موقع برای ادامه‌ی تحصیل و اخذ مدرک دیر نیست. بنابراین از هر فرصتی برای آموختن مهارت‌های جدید استفاده کنید. در مورد کلاس‌های آموزشی و دوره‌های آنلاین مرتبط با کسب‌وکار تحقیق کنید. من در یک دوره‌ی آنلاین مدیریت شرکت کردم تا دید بهتری نسبت به امور مالی و کمپین‌های تبلیغاتی پیدا کنم. این دوره به کسب‌وکارهای کوچک کمک می‌کند تا برنامه‌ریزی بهتری برای استراتژی رشد در سه سال آینده داشته باشند. شرکت در این کلاس همچنین فرصت شبکه‌سازی با سایر صاحبان کسب‌وکار و همچنین افراد متخصص را برای من فراهم کرد.

همان‌طور که می‌دانید شبکه‌سازی برای بقای کسب‌وکار ضروری است. سعی کنید در رویدادهای مرتبط با کسب‌وکار خود شرکت کنید و با افراد فعال در این زمینه آشنا شوید. قدرت شبکه‌های اجتماعی را دست کم نگیرید و با شبکه‌سازی در این محیط نام خود را به گوش دیگران برسانید. از مربی‌ها و افراد باسابقه در این زمینه کمک بگیرید و از تسهیلاتی که به اقشار خاص یا کارآفرینان زن ارائه می‌شود استفاده کنید. درنهایت دنبال رؤیاهای خود بروید و از این کار نترسید. آرزوی من این است که تا ۶ سال دیگر ۲۰۰ حق امتیاز بفروشم و در شهر پاریس بازنشسته شوم.

مشتری که زمان می‌گذارد و شکایت خود را مطرح می‌کند یعنی به برند اهمیت می‌دهد و اگر جدی گرفته شود به مشتری وفادار شرکت تبدیل خواهد شد.

شرکت‌هایی که به طور مستقیم با مشتری‌ها در ارتباط هستند به وجود چند مشتری ناراضی عادت دارند. این واقعیت در مورد همه‌ی برندها وجود دارد و بخشی از کسب‌وکار است. یکی از عواملی که برندها را از یکدیگر متمایز می‌کند نحوه‌ی برخورد آن‌ها با مشتری‌های ناراضی است. بسیاری از مدیرعامل‌ها طاقت دیدن مشتری‌های ناراضی را ندارند و بعد از روبه‌رو شدن با آن‌ها انگیزه‌ی خود را از دست می‌دهند. اما این مشتری‌ها در حکم طلا برای کسب‌وکار هستند و باید توجه ویژه‌ای به آن‌ها شود. بنابراین همیشه از شکایت مشتری‌ها استقبال کنید زیرا این یعنی محصول یا خدمات شما به اندازه‌ای برای آن‌ها با ارزش است که زمان گذاشته و برای بهتر شدن شما تلاش کرده‌اند.

مشتری ناراضی یکی از ایرادهای کسب‌وکار را به شما یادآوری می‌کند و صرف زمان و انرژی برای بیان این موضوع، یعنی به شرکت شما اهمیت می‌دهد. در مقابل وظیفه‌ی شما نیز این است که به نظر مشتری اهمیت دهید و برای رفع مشکل پیش آمده اقدام کنید.

به‌عنوان مثال تصور کنید در یک رستوران معمولی غذا خورده‌اید و از کیفیت آن راضی نبوده‌اید. آیا به خودتان زحمت می‌دهید سراغ مدیر رستوارن بروید و شکایت خود را مطرح کنید؟ احتمالا خیر. حال تصور کنید به رستوران مورد علاقه و همیشگی خود رفته‌اید اما کیفیت غذا مانند گذشته نبوده است. چه احساسی پیدا می‌کنید؟ مطمئنا تعجب می‌کنید و ناراحت می‌شوید. شما عاشق این رستوران هستید و دلتان نمی‌خواهد آن را برای همیشه ترک کنید بنابراین نزد مدیر رستوران می‌روید و قضیه را با او مطرح می‌کنید تا مشکل حل شود و بتوانید دوباره به آن رستوران بازگردید.

این واقعیت در مورد سایر محصولات و خدمات نیز وجود دارد. مشتری که برای حل مشکل زمان می‌گذارد یعنی می‌خواهد شما بهترین باشید تا به مشتری دائم برند تبدیل شود. این فرصت برای هر برندی پیش نمی‌آید و باید نهایت استفاده را از آن برد.

فراموش نکنید که همیشه حق با مشتری است. مشتری‌ها پایه و اساس کسب‌وکار را تشکیل می‌دهند و بدون وجود آن‌ها هیچ چیز معنایی ندارد. زمانی که مشکلی پیش می‌آید حالت دفاعی به خودتان نگیرید. سعی نکنید دیگران را مقصر جلوه دهید. واقعیت را بپذیرید و سریع برای حل آن اقدام کنید. معمولا کسی مسئولیت صد درصد مشکل را قبول نمی‌کند و ریشه‌یابی این موضوع تنها زمان و انرژی همه را هدر می‌دهد. احتمال بروز خطا در رفتار هر انسانی وجود دارد و بعد از گذشت مدتی کسی اشتباه پیش آمده را یادش نمی‌ماند. اما مشتری یادش می‌ماند چه مقدار زمان برای از بین بردن مشکل صرف شده است.

به‌عنوان مثال تصور کنید برندی سفارش مشتری را اشتباه ارسال کرده است. اما زمانی که مشتری تنها دو ساعت بعد از ثبت شکایت، سفارش درست را دریافت می‌کند یادش می‌رود برای چه موضوعی شکایت کرده بود. اما یادش می‌ماند که مشکل پیش آمده چقدر سریع حل شد و تبدیل به یکی از مشتری‌های وفادار می‌شود. او در برخورد با سایر مشتری‌های ناراضی از شما تعریف خواهد کرد و این بهترین تبلیغ برای برند است.

اینکه مشتری چگونه فکر می‌کند، چه احساسی دارد و چه واکنشی نشان می‌دهد بسیار مهم است. بیل گرین (Bill Green) اولین شرکت خود را در زمینه‌ی تعمیرات و نگهداری و خدمات منزل راه‌اندازی کرده بود و بعد از مدتی احساس کرد بخش خدمات مشتریان به خوبی کار نمی‌کند. وضعیت به اندازه‌ای بد بود که تصمیم گرفت خودش برای رفع این مشکل دست به کار شود. او خودش را جای مشتری‌های شرکت قرار داد تا ببیند این افراد هنگام دریافت خدمات با چه مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند. همچنین قصد داشت ببیند تجربه‌ی کارمندان از کار کردن در شرکت چگونه است.

او به مدت دو هفته بعد از اتمام ساعت کاری در نقش کارمند شرکت در ملک مشتری‌ها ظاهر می‌شد تا دید بهتری نسبت به خدمات شرکت پیدا کند. او صبح‌ها مدیرعامل شرکت بود و شب‌ها به‌عنوان کارگر کار می‌کرد. او حتی مانند کارگرها لباس می‌پوشید و بعد از خرید قطعات لازم از فروشگاه به منزل مشتری می‌رفت تا کار تعمیر و نگهداری را آغاز کند. انجام این کار نه تنها او را با مشکلات کارمندان شرکت آشنا کرد بلکه کمک کرد دید بهتری از انتظارات مشتری داشته باشد. درنهایت با اعمال قوانین جدید تجربه‌ی بهتری را هم برای کارمندان شرکت و هم برای مشتری رقم زد.

فیلم خورشید نیمه شب به کارگردانی شبیر شیرازی و تهیه کنندگی شهاب حسینی در چهار شهر ایالت کالیفرنیا اکران خواهد شد.

فیلم «خورشید نیمه شب» به کارگردانی و نویسندگی شبیر جوانبخش شیرازی و تهیه کنندگی شهاب حسینی ساخته شده است. این فیلم یکی از فیلم‌های مستقل سینمای ایران محسوب می‌شود. فیلم «خورشید نیمه شب» با حضور شهاب حسینی در روزهای ۱۲ می ۲۰۱۸ (۲۲ اردیبهشت) در شهر سن فرانسیسکو، ۱۴ می (۲۴ اردیبهشت) در لس آنجلس، ۱۶ می (۲۶ اردیبهشت) در سن خوزه و ۱۸ می (۲۸ اردیبهشت) در سکرمنتو اکران خواهد شد. این فیلم اقتباسی از نمایش خرس‌های واندا اثر ماتئی ویسنیک است.

فیلم «خورشید نیمه شب» نه روز از زندگی خواننده جوانی را به تصویر می‌کشد که متفاوت‌ترین روزهای عمر او به حساب می‌آیند. این فیلم با بازی آرمان درویش، سنبل اعظمی، آزاده مهدی زاده، سیدعلی سجادی، سمانه اسماعیلی، شهاب حسینی و رضا یزدانی ساخته شده است.

ابراهیم حاتمی‌ کیا، فیلم ساز ایرانی برای تبلیغات عجیب فیلم «به وقت شام» در پردیس سینمایی کوروش، از مردم عذرخواهی کرد.

روز دوشنبه 17اردیبهشت ماه اتفاق عجیبی در پردیس سینمایی کوروش در راستای تبلیغات فیلم به وقت شام رخ داد. تبلیغات تازه‌ترین فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا با حضور بازیگر نقش داعشی به همراه یک اسب و چند شخص مسلح انجام شد. اتفاقی که موجب ترس بسیاری از حاضران شد و بازخوردها گسترده‌ای هم به دنبال خود داشت. حال ابراهیم حاتمی‌کیا در مقام کارگردان فیلم، با انتشار متنی از مردم عذرخواهی کرد. او در این متن نوشت:

بچه‌های گروه تبلیغاتی فیلم «به وقت شام»، من شاهد زحمات مومنانه و شبانه‌روزی شما در این چند ماه بودم؛ ولی این نمایش کورش در شان «به وقت شام» نبود. خستگی دو ماه سفر به شهرهای ایران بر تنم ماند. من تصورم آن بود که قرار است کسی به شکل ریش قرمز در فضای بیرونی کورش بایستد و مردم با او عکس بیاندازند. نه اسبی و نه جمعی و نه فریادی، آن هم داخل مجتمع در مخیله‌ام نبود و من بی‌خبر بودم. عزیزانِ آزرده‌خاطر در مجتمع کوروش، اعم از مردم و کسبه‌ی محترم، اگر دلی لرزید، اگر وحشتی ایجاد شد، بر ما ببخشید و حلال‌مان کنید.

فیلم همه می دانند (Everybody knows) جدیدترین فیلم اصغر فرهادی (Asghar Farhadi) است که به عنوان فیلم افتتاحیه جشنواره کن نیز انتخاب شده است. پس از انتشار تصاویر و تریلر این فیلم اسپانیایی زبان با بازی پنه لوپه کروز و خاویر باردم، یکی از سوالاتی که برای مردم مطرح شد، اکران این فیلم در ایران بود.

به گفته فرهادی فیلم ساختن در ایران برای من در اولویت است و من دوست دارم بیشتر فیلم‌هایم را در ایران بسازم و سعی می‌کنم فیلم‌هایم را در ایران به نمایش بگذارم. سعی می‌کنم همه می‌دانند هم همین پروسه را طی کند؛ نمی‌دانم می‌توان فیلم را بدون تغییر نمایش داد یا خیر. من تلاش خودم را خواهم کرد.

فیلم همه می‌دانند به زودی در فرانسه اکران خواهد شد. این فیلم در اکران تک سکانس در ۳۷۰ سالن به فروش دویست و پنجاه هزار دلاری رسیده است.

اصغر فرهادی، کارگردان نام‌آشنای ایرانی در حاشیه برگزاری هفتاد و یکمین دوره از جشنواره فیلم کن، با نشریه فرانسوی لوموند به گفت‌وگو پرداخت.

اصغر فرهادی به واسطه‌ی سینمای منحصربه‌فرد و حضور فیلم‌هایش در جشنواره‌های بین المللی یکی از برجسته‌ترین فیلم‌سازهای ایران است. کارگردان فیلم‌های «درباره الی»، «جدایی نادر از سیمین»، «گذشته» و «فروشنده» اینبار با ساخت فیلم اسپانیایی زبان «همه می دانند» دست به همکاری با پنه لوپه کروز، خاویر باردم و ریکاردو دارین زده است. ‌اصغر فرهادی به تازگی در مصاحبه‌ای با نشریه فرانسوی لوموند درباره فیلم جدیدش و برخی موضوعات دیگر مانند دیدار با عباس کیارستمی به صحبت نشسته است.

• چرا دست به ساخت یک فیلم اسپانیایی زدید؟
  

ایده ساخت این فیلم به سیزده سال پیش و سفرم به جنوب اسپانیا برمی‌گردد. روی یکی از دیوارهای شهر تصویر یک بچه را که ناپدید شده بود دیدم. این موضوع باعث نگرانی زیاد دخترم سارینا که در آن زمان سن کمی هم داشت شد. آنجا بود که ایده ساخت این فیلم در ذهنم شکل گرفت.

• آدم ربایی پدیده‌ای است که می‌تواند در هر کجای جهان رخ دهد، اما شما اسپانیا را انتخاب کردید و در ابتدا قصد همکاری با پدرو آلمودوار را داشتید.
  

می‌توانستم داستان را به جای دیگری ببرم، اما دلیلی برای این کار نداشتم؛ چرا که ایده ساخت فیلم از همان اول در اسپانیا شکل گرفت و من همانجا نگهش داشتم.

• می‌توان گفت برای ساخت «همه می‌دانند» به عباس کیارستمی که «کپی برابر اصل» را در ایتالیا و «مثل یک عاشق» را در ژاپن ساخت فکر کردید؟
  

این اتفاق تصادفی بود و پیش‌بینی نشده بود. البته با عباس در یک مهمانی همدیگر را دیدیم؛ زمانی که فیلمبرداری فیلمش را در ژاپن به پایان رسانده بود و من سه سال برای ساخت «گذشته» در فرانسه بودم. عباس پیشنهاد کرد فیلمی با یک شرایط خاص بسازیم. پیشنهادش این بود که هر کدام‌مان دو فیلم جدا بسازیم؛ من روی زمین فیلمم را بسازم و او روی دریا و در این میان هیچ خبری از پیشرفت کارمان به هم ندهیم تا ببینیم چه نتیجه‌ای به دست می‌آید. این پیشنهاد کیارستمی در آن شب بود و هر دوی ما اشتیاق زیادی برای ساختن این فیلم در وطنمان، ایران داشتیم.

• سال ۲۰۱۱ گفتید آرزویتان ساخت فیلمی است که مردم پیش از دیدنش هیچ اطلاعاتی راجع به آن نداشته باشند؛ حتی از ملیت شخصیت‌ها هم بی‌خبر باشند.
  

دوست دارم پیش از پایان یک پروژه هیچ اطلاعاتی درباره آن وجود نداشته باشد.

• کار شما به عنوان یک کارگردان این است که تا جایی که ممکن است فیلمی نزدیک به واقعیت بسازید و بیننده نباید قضاوت کند.
  

همیشه دوست دارم به موقعیتی برسم که امکانات زیادی در آن وجود داشته باشد و این موقعیت و امکانات به مخاطب اجازه بدهند تا یکی از آن‌ها را برای خودش انتخاب کند و در عین حال با شخصیت‌ها هم احساس همدلی بکند.

• محدودیتی که هیچ وقت جانب کسی را نمی‌گیرد.
  

محدود بودن اندیشه القایی باعث می‌شود مخاطب به یکی از شاهدان ماجرا تبدیل شود و نسبت به شخصیت‌ها مزیتی نداشته باشد. من با این مسئله بازی می‌کنم؛ این مسئله که تماشاگر بدون درنظر گرفتن ذهنیات و خلقیات شخصی‌اش خودش را در جایگاه شخصیت بگذارد.

• در فیلم‌های شما مردان بیشتر درک می‌شوند و البته گاهی هم نادیده گرفته می‌شوند، اما این زنان هستند که همیشه در یک سمت ماجرا قرار می‌گیرند. این موضوع چه معنایی دارد؟
  

فکر می‌کنم زنان مرموزتر هستند، از نظر شخصیتی غنی‌ترند و ظرفیت دراماتیک خوبی هم دارند. من حتی نمی‌توانم تصورش را هم بکنم که به جای شخصیت «الی» یک شخصیت مرد با نام «الو» ناپدید شده و ما در فیلم دنبال یک مرد می‌گردیم (اشاره به فیلم درباره الی). شاید دلیلش این باشد که خودم مرد هستم.

• اینکه دیگران را به سمت قضاوت بکشانید، یک ایده دراماتیک و نمایشی است یا سیاسی؟
  

فکر می‌کنم اگر یک فیلمساز سوییسی بودم باز هم به همین سبک کار می‌کردم. من از فرهنگی می‌آیم که همه زبانش را از شاعری به نام فردوسی وام گرفته است. در یکی از داستان‌های حماسی او در قرن دهم میلادی دو قهرمان با هم مبارزه می‌کنند. وقتی فردوسی آن‌ها را توصیف می‌کند، هیچکدام را بیش از دیگری تحسین نمی‌کند. هردوی آن‌ها با تمام پیچیدگی‌هایشان تصویر می‌شوند. شاید نگاه من در چنین چیزهایی ریشه داشته باشد.

• برای متقاعد کردن ریکاردو دارین که خود تجربه بازی در فیلم «صحنه‌هایی از یک ازدواج» برگمان را داشت، به او گفتید که فیلم «صحنه‌هایی از یک ازدواج» طعم سینما را به شما چشاند؟
  

در هر سنی یک فیلم روی شما تاثیر می‌گذارد. من وقتی خیلی کم سن بودم از چارلی چاپلین تاثیر زیادی گرفتم. در چهارده‌سالگی دسیکا را کشف کردم. برای درک روابط انسانی پیچیده فیلم‌های برگمان به زمان بیشتری نیاز داشتم، اما «داستان توکیو» ساخته‌ی اوزو و «ساعت ساز سن پل» ساخته‌ی تاورنیه و «ترز» ساخته آلن کاوالیه هم بودند.

• شما به عنوان یک کارگردان که شخصیت پیچیده‌ای هم دارید، ریشه در این فیلم‌ها دارید؟
  

من بیشتر در درون خود سیر می‌کنم تا اینکه به بیرونم فکر کنم. فکر می‌کنم این موضوع را باید دوستانم درک کنند.

• همه می‌دانند در ایران چگونه درک می‌شود؟
  

اینکه فیلم برای جشنواره کن انتخاب شده، توجه عموم مردم را جلب کرده و اگر اقلیتی باشند که از نظر آنها باید با افرادی مانند من مبارزه کرد، پس اهمیتی ندارد که فیلم در ایران یا اسپانیا فیلم‌برداری شده باشد. البته حالا همه منتظر دیدن فیلم هستند.

• آیا به عنوان یک ایرانی که در کن انتخاب شده مسئولیتی احساس می‌کنید؟
  

مسئولیت من این است که کار خودم را که فیلم‌سازی است به بهترین روش ممکن انجام دهم.

• پاسخ دیپلماتیکی بود.
  

نه، خیلی ساده است. این طرز فکر وجود دارد که چون مردم زیادی فیلم‌های مرا می‌بینند، مسئولیت من سنگین و سنگین‌تر است؛ اما من به این موضوع به عنوان یک مسئله غنی‌تر از این‌ها نگاه می‌کنم؛ اینکه هر فیلمی که بسازم منجر به توجه و اشتیاق مردم می‌شود و حتی مردمی که فیلم را دوست ندارند هم با این مسئله درگیر می‌شوند و این برای من موفقیت است.

هنرمند فاجعه ساخته جیمز فرانکو، با بازی خود او و برادرش دِیو، بیوگرافی عذاب‌آور و نه چندان خنده‌داری از دیوانگی‌های تامی وایزوی مشهور دنیای هالیوود است. هنرمند فاجعه با عنوان اصلی The Disaster Artists ساخته سال ۲۰۱۷ و به کارگردانی جیمز فرانکو، داستانی واقعی از زندگی تامی وایزو، چهره غریب و منفور هالیوودی است که بسیاری او را با فیلم فاجعه بارش یعنی اتاق (The Room 2003) می‌شناسد. 

فیلم‌نامه بر اساس کتابی با همین نام، نوشته یارِ غار تامی وایزوی واقعی یعنی گرگ سسترو و تام بیسل است و ماجرای واقعی ساخت فیلم اتاق را روایت می‌کند که بعدها بدترین فیلم تاریخ سینما لقب گرفت. جیمز فرانکو هم در این فیلم به برهه خاصی از زندگی تامی می‌پردازد: نحوه آشنایی تامی با گرگ (با بازی دیو فرانکو)، نقل مکان آن‌ها به لس‌آنجلس و فراز و نشیب ساخت فیلم اتاق. جیمز علاوه بر کارگردانی فیلم، نقش تامی را نیز به عهده دارد و برای نقش مکمل، برادرش را در کنار خود نشانده است. علاوه بر این‌ها از بسیاری چهره‌های آشنا و هم‌بازی‌های دیگرش مانند سث روگن نیز بهره گرفته است. همه چیز نویدبخش یک کمدی-درام با پتانسیل خنده‌های انفجاری است. اما آیا این اتفاق در هنرمند فاجعه رخ می‌دهد؟

فیلم «هنرمند فاجعه» در حقیقت مموآری از به حقیقت پیوستن یک رویای دونفره است. تامی وایزو (جیمز فرانکو)، یک آس و پاس پولدار که معلوم نیست دارایی‌اش را از کجا آورده، چند ساله است یا اهل کجا است، به طور اتفاقی در کلاس بازیگری با گرگ سسترو (دیو فرانکو) آشنا می‌شود. گرگ که آدمی خجالتی و بی‌دست‌وپا است، مجذوب حرکات دیوانه‌وار تامی و انرژی او می‌شود و دوستی عمیقی بین‌شان شکل می‌گیرد. این دو به دعوت تامی، برای به حقیقت پیوستن رویای‌شان، دست خالی، عازم لس آنجلس می‌شوند تا بخت خود را در سینما امتحان کنند، اما پس از ماندن پشت درهای بسته، تصمیم می‌گیرند فیلم خودشان را بسازند. به این ترتیب، بدترین فیلم تاریخ سینمای هالیوود، شکل می‌گیرد.

فیلم در ۱۰۴ دقیقه خود، در تلاش است که به هسته ماجرا، چه از لحاظ داستانی و بطنی، چه از لحاظ بصری و شباهت اعضای فیلم به افراد واقعی، نزدیک بماند و انصافا هم در این کار بسیار موفق عمل می‌کند و دلیل عدم دلپذیری آن نیز همین است. به عبارتی می‌توان گفت که فرانکو و گروهش آن‌قدر سعی کرده‌اند که به تامی وایزو و دنیایش نزدیک شوند، که در نهایت تلاششان جواب داده و حسابی قالب ماجرای اصلی درآمده‌اند. آیا این موضوع ارزشمند و لایق تقدیر است؟ صدالبته! اما آیا لزوماً تجربه‌ای دوست‌داشتنی نیز خواهد بود؟ متأسفانه خیر! فیلم «هنرمند فاجعه» از تمام قوایش استفاده می‌کند تا مانند فیلم اصلی تامی وایزو یعنی اتاق، خلاف تصور و معجونی غیرقابل‌تحمل باشد. تمام مدتی که در حال تماشای فیلم بودم، منتظر بودم وجه خنده‌دار فیلم رو شود و من حسابی به شخصیت غریب و دست‌نیافتنی تامی وایزو بخندم که متأسفانه این اتفاق نیفتاد. تمام مدت فیلم، حس شرمندگی رفتارهای تامی با من همراه بود؛ چه زمانی که وسط رستوران بلند دیالوگ خوانی می‌کرد، چه زمانی که متن‌های فاقد ارزش ادبی برای فیلمش می‌نوشت و چه زمانی که گیج و منگ دور خودش می‌چرخید. تمام مدت آمیزه‌ای از خشم و حیرت بودم، خشم از تحمل هم‌چین کاراکتری که سر سوزنی نمی‌توانستم به حالش دلسوزی کنم و حیرت از بازی فرانکو که تا این حد زیر پوست نقشش خزیده بود که با اینکه فیلم اتاق را ندیده بودم، مطمئن بودم با حداقل تمایز از تامی وایزوی واقعی در حال نقش‌آفرینی است.

فرانکو هوش بسیاری در ساخت فیلمش به خرج داده است. بسیار شبیه به همان حربه‌هایی که شخص تامی وایزو برای فیلم اتاق استفاده کرده است. در دنیای واقعی، تامی وایزو با خرج بسیار، فیلم اتاق را چندین هفته متوالی روی پرده‌ها نگه داشت تا بتواند راه فیلمش را به اسکار باز کند و مخاطبان بیشتری جذب کند. در فیلم «هنرمند فاجعه» اما فرانکو با استفاده از لیست بلند بالایی از بازیگرانی که ید طولایی در مقوله طنز دارند، این توهم را برای مخاطب به وجود آورد که با بیوگرافی کمدی محصول مشترک فرانکو-روگن سر و کار دارد. فیلم مصاحبه را به یاد دارید؟ با وجود موضوع و پرداخت سخیفش، هیچ‌وقت نتوانستم منکر صحنه‌های بینهایت خنده‌دارش شوم و دقایقی را به یاد می‌آورم که فیلم را متوقف کرده بودم تا خنده‌ام بند بیاید. اما هیچ چیز این فیلم، به خنده‌داری فیلم مصاحبه نیست. حتی به دیگر فیلم‌های طنزی که این دو نفر با هم کار کرده‌اند نیز نزدیک نمی‌شود (Sausage Party یا This is the End) و دلیل آن هم پیش از همه چیز واقعی بودن فیلم است. فیلم «هنرمند فاجعه» بر اساس زندگی یک انسان واقعی ساخته‌شده است و اگر سازنده بخواهد به واقعیت وفادار بماند دست و پایش تا حدی بسته خواهد شد. فرانکو، زندگی تامی وایزو را با حداقل تغییر بازسازی کرده است و همین دامنه طنز و خلاقیت و حتی بازی او را محدود می‌کند. پس ناگریز خواهد بود که به جای شیرجه زدن در دل یک کمدی اشک‌آور، به ورق زدن زندگی آدمی عجیب نشسته باشیم که درنهایت هم نخواهیم فهمید دلیل همه رفتارهای او چه خواهد بود. به همین دلیل است که با وجود نام بازیگرانی چون سث روگن، زک افرون و حتی برایان کرنستون، فیلم «هنرمند فاجعه» در نهایت چنگی به دل نخواهد زد.

جیمز فرانکو در نقش تامی وایزو بی‌نظیر عمل می‌کند. بی‌نظیر و عذاب‌آور. آن‌قدر که تحمل ۲۰ دقیقه انتهایی که قرار بود شاهد آبروبری حسابی باشم، به کندی برایم می‌گذشت. بله فرانکو فوق‌العاده بازی می‌کند و نمایش یک سری از صحنه‌های واقعی و در کنار آن‌ها صحنه‌های بازسازی‌شده، شاهد این مدعا است. همین نقش نامزدی‌های بسیار و جایزه گلدن گلوب برای بهترین نقش کمدی را برای او به ارمغان آورد. فرانکو به جز در یک سری جزئیات ظاهری، با تامی وایزو مو نمی‌زند. با تعهد به تامی وایزوی واقعی، سرتا پا مشکی می‌پوشد، یک عالم زنجیر به کمرش وصل می‌کند و موهایش را مثل خواننده‌های بلک متال، سیاه و بلند نگه داشته تا آن کاریزمای نه چندان دل‌چسب وایزو را به خوبی از آب دربیاورد. حرکاتش، آن منگی تمام نشدنیش، لهجه و گرامر نامعینش، همه و همه قالب تامی وایزو است. اما سؤال اینجا است که آیا این بازسازی تمام و کمال و بدون ذره‌ای دخالت لازم است؟ نمی‌توان با قاطعیت گفت نه. به هر حال اتاق تبدیل به فیلمی کالت شده و از جنبه‌هایی بسیار مشهور است. حتی داستان نحوه شکل‌گیری آن هم تا حدی منحصربه‌فرد است، اما آن‌قدر قصه مایه‌داری برای نمایش بر روی پرده نقره‌ای نیست. فیلم‌نامه تنش و پیچش‌های بیشتری احتیاج دارد، اما از آن‌ها خالی است. فرانکو می‌توانست تا حد قابل قبولی به داستان وفادار بماند، اما فیلم را از جایی به بعد با هوش طنز خود، چند پله ارتقا ببخشد. فیلم‌هایی مثل شبکه اجتماعی، استیو جابز و من تانیا هستم نیز همه براساس واقعیت شکل‌گرفته‌اند اما همه آن‌ها از ذره‌ای تخیل لازم بهره برده‌اند تا بیشتر به مخاطب خود نزدیک شوند. در این فیلم نیز آنچه صحنه‌ها (و نه شخصیت‌ها) لازم داشته‌اند، طنز است. آنچه ما در سکانس‌های آخر، هنگام نمایش اتاق برای اولین بار می‌بینیم، اما هنگام ساخت آن، آن را مشاهده نکرده‌ایم. اینجا است که مخاطب فیلم «هنرمند فاجعه»، از مخاطبان اتاق ساخته وایزو عقب می‌ماند. شادی و خنده‌ای که از دیدن اتاق نصیب تماشاگر شده، پس از مشاهده فیلم «هنرمند فاجعه» نصیبش نمی‌شود.

در کنار همه این ضعف‌ها، برای کسانی که به هر دلیلی پای فیلم «هنرمند فاجعه» نشسته‌اند یا در آینده می‌نشینند، نقطه درخشانی وجود دارد. گذشته از صحنه‌های شرم‌آور و رفتارهای غریب تامی به خصوص در مکان‌های عمومی، دیو فرانکو همچون فانوسی است که یک نفره، بخشی از این دریای متلاطم را روشن نگه می‌دارد. فرانکوی کوچک بی‌نظیر عمل می‌کند و در برخی صحنه‌ها من را مجبور کرد که عنوان کنم حتی گرگ سستروی واقعی هم نمی‌توانست به این خوبی حق مطلب را ادا کند. او در بین خنده‌های عصبی‌اش که نشان آشفتگی و شرمندگی است، رو چرخاندن‌هایش وقتی در موقعیت‌های ناجور گیر می‌افتد، جویده‌جویده حرف زدن‌هایش، در همه این جزییات درخشان و ظریف ظاهر می‌شود و خود را از بازیگری دسته چندم که معمولاً در فیلم‌های سرگرم‌کننده و تجاری ظاهر می‌شود، تا حد یک ستاره بالا می‌کشد. دیدن فیلم «هنرمند فاجعه» برای من هرچه که نداشت، دیدن بازی سرحال و غیر کلیشه‌ای دیو فرانکو را به همراه داشت و روی هرگونه پیش‌داوری مبنی بر انتخاب او بر اساس روابط خانوادگی توسط برادرش جیمز را خط کشید.

گریم، طراحی صحنه و لباس و بازسازی مکان‌ها نیز به طرز وسواس گونه و تحسین‌برانگیزی انجام‌شده‌اند. حس تعهد اعضای فیلم به حفظ وقایع از لابه‌لای جملات بازیگران، رفتارهای اغراق‌شده تامی و حال و هوای زمانی به خوبی منتقل می‌شود. فرانکو ریسک نکرده و برای آن عده‌ای که شکاک عمل می‌کنند، در انتهای فیلمش صحنه‌هایی را برای نمونه جدا کرده است. رنگ لباس‌ها، چیدمان دکورها و حتی آهنگ بیان دیالوگ‌ها، به خصوص توسط تامی وایزو نشان می‌دهد که تا چه حد فیلم «هنرمند فاجعه» دقیق و موشکافانه ساخته‌شده و از این نظر باید به فرانکو و تیمش آفرین گفت. انتخاب موسیقی نیز به جا و بر پایه نوستالژی اواخر دهه ۹۰ و اوایل قرن ۲۱ است: موسیقی الکترونیک و دیسکو که بسیار محبوب و عام‌پسند بود. ای‌کاش همه این دقت و ظریف نگری، با فیلم‌نامه‌ای خلاقانه‌تر همراه می‌شد تا با کدری و نچسب بودنش، بر زحمات بسیار و بازی‌های درخشانش سایه نمی‌انداخت.

فیلم «هنرمند فاجعه» دقیقاً از همان نقطه‌ای ضربه می‌خورد که فیلم اتاق وایزو پیش از آن صدمه دیده است. صحنه‌ای در فیلم داریم که در آن تامی وایزو می‌خواهد ابزار فیلم‌برداری را تهیه کند. فروشنده می‌پرسد: ۳۵ میلی‌متر یا اچ دی؟ و وایزو به دلیل هیجان آفرینش اثر جواب می‌دهد: هر دو! وایزو همه چیز را با هم می‌خواهد. همزمان کارگردان، نقش اول، نویسنده فیلم‌نامه و تهیه‌کننده است. بهترین تیم را کرایه می‌کند و مشغول ساخت فیلم می‌شود. اما آنچه می‌خواهد از آب درنمی‌آید. فرانکو هم کارگردان و نقش اول است، هم طنز را می‌خواهد، هم اصرار به وفاداری به واقعیت دارد، تیمی قوی هم جمع‌آوری کرده، اما فیلم «هنرمند فاجعه» آن‌طور که باید از آب درنمی‌آید. بیشتر شبیه یک پشت صحنه از فیلم اتاق است که در بهترین حالت برای علاقه‌مندان پیگیر یا اهالی سینما ساخته شده است و آن‌طور که باید جای خود را در بین بیوگرافی‌های قوی و به‌یادماندنی باز نمی‌کند.

فیلم «هنرمند فاجعه» تلاشی برای نشان دادن تعهد اعضای آن در طرح واقعیت است؛ واقعیتی از نحوه شکل‌گیری یکی از مشهورترین و بدترین فیلم‌های تاریخ سینما. فرانکو و تیمش با وجود ریزبینی و تحقیق بسیار و واضح در ساخت فیلم، از به تصویرکشیدن استثنایی بودن آدم‌های قصه ناتوان مانده‌اند. هرچه تلاش و کشمکش برای شناسایی تامی وایزو بیشتر می‌شود، مخاطب بیشتر از او دورتر و شخصیت او غیرقابل درک‌تر می‌شود و در نهایت همچنان آن موجود غریب و دوست‌نداشتنی هالیوودی، در حد همان شایعات زرد، باقی می‌ماند. با وجود بازی درخشان و ظریف جیمز فرانکو، همراهی و همدلی صادقانه و دوست‌داشتنی دیو فرانکو به عنوان دوست صمیمی وایزو، لیست بلندبالای بازیگران و تعریف و تمجیدهای تامی وایزوی واقعی از انتخاب‌ها و پرداخت، فیلم «هنرمند فاجعه» به همان مشکل فیلم اتاق دچار می‌شود: غریب و نامانوس از آب درآمدن داستان و شخصیت اصلی آن، حتی با در اختیار داشتن بهترین تیم ممکن در هالیوود.