تایید هویت دو مرحله‌ای راهکاری عالی برای اطمینان از امنیت حساب‌های کاربری است. اما اجبار در وارد کردن یک کد در هر بار استفاده از حساب کاربری واقعا می‌تواند آزار دهنده باشد. به لطف تایید هویت بدون کد Prompt گوگل، این مشکل هم برطرف شده است.

تایید هویت دو مرحله‌ای یک راه بسیار عالی برای کسب اطمینان از امنیت حساب‌های کاربری است. اما اجبار در وارد کردن یک کد در هر بار استفاده از حساب کابری واقعا می‌تواند آزار دهنده باشد. به لطف تایید هویت بدون کد Prompt گوگل، دسترسی به اکانت گوگل بسیار ساده‌تر از قبل شده است؛ فقط کافی است که به گوشی هوشمند خود دسترسی داشته باشید.

اساسا تایید هویت دو مرحله‌ای Prompt به جای ارسال یک کد، اعلانیه‌ی سریعی (push notification) را به گوشی هوشمند کاربر ارسال می‌کند که حاوی سوالی مبتنی‌بر تایید یا عدم تایید ورود به حساب کاربری از دستگاه‌های دیگر است. در صورت تایید شما، تقریبا به طور خودکار و با ضربه روی یک دکمه وارد حساب کاربری خواهید شد. جالب‌تر آن که، این روش در هر دو سیستم عامل‌های اندروید و iOS (منوط به نصب بودن نرم‌افزار گوگل) قابل استفاده است.

اول از همه، شما نیازمند داشتن تایید هویت دو عاملی (Two-Factor Authentication) یا دو مرحله‌ای (Two-Step Verification) فعال شده در حساب کاربری خود هستید ( گوگل بیشتر به نام بردن مورد دوم تاکید دارد). برای این کار به صفحه‌ دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
مراجعه کرده و وارد حساب کاربری خود شوید. از طریق بخش Signing in to Google می‌توانید تایید هویت دو مرحله‌ای را فعال کنید.

پس از انجام همه این کارها یا در صورتی که قبلا اقدام به این کار کرده باشید، کافی است پس از کلیک روی 2Step Verification و وارد کردن دوباره‌ی رمز عبور مربوط به حساب کاربری خود، وارد بخش تنظیمات مربوطه شوید. در صفحه‌ جاری، چندین گزینه‌ی متفاوت شامل گزینه‌ی پیش‌فرض که هر چیزی می‌تواند باشد، وجود دارد. برای مثال گزینه‌ی پیش‌فرض ما پیام صوتی و متنی همراه با ۱۰ عدد کد پشتیبان (Backup codes) است. به منظور شروع استفاده از راهکار گوگل پرامپت صفحه را به طرف پایین مرور کرده و به بخش Set up alternative second step مراجعه کنید. گزینه‌های مختلفی در این بخش وجود دارد اما گزینه‌ی مورد نظر ما Google Prompt است. برای شروع کار روی Add Phone کلیک کنید.

صفحه‌ای فرعی نمایان می‌شود که باید روی Get started کلیک کنید.

در صفحه‌ بعدی، باید گوشی هوشمند مورد تایید خود را از فهرست کشویی انتخاب کنید. قبل از این کار باید صفحه‌ی قفل ایمن در گوشی مورد نظر شما فعال باشد؛ پس در صورتی که قبلا از آن استفاده نمی‌کردید، هم‌اکنون باید آن را فعال کنید. در صورتی که کاربر سیستم عامل iOS هستید، نیازمند دریافت و نصب Google app از اپ استور اپل خواهید بود.

پس از انتخاب گوشی یا تبلت مورد نظر، روی Next کلیک کنید. این کار باعث ارسال یک اعلانیه‌ی فوری به دستگاه انتخابی خواهد شد که تایید یا عدم تایید ورود به حساب کاربری را از شما سوال می‌کند. برای دریافت این اعلانیه، گوشی شما باید آنلاین باشد.

پس از لمس دکمه‌ی Yes، بازخورد تاییدیه را طی فرآیندی شسته و رفته در رایانه‌ خود دریافت خواهید کرد. همچنین، این کار باعث تغییر مرحله‌ی دوم پیش‌فرض ورود به حساب کاربری به Google Prompt خواهد شد که بسیار آسوده‌تر از روش‌های قبلی بوده و حس خوشایندی را به کاربر القاء می‌کند.

تایید هویت دو مرحله‌ای یک لایه‌ی امنیتی مضاعفی است که باید در همه‌ی حساب‌های کاربری خود از آن استفاده کنید. باید از گوگل بابت سیستم جدید تایید هویت تشکر کرد که طی فرآیندی ساده و بدون هیچ زحمتی عمل تایید هویت را برای برقراری امنیت بیش‌تر، فراهم می‌کند.

موضوع برجام و برداشته شدن تحریم‌های ایران همچنان از اخبار داغ داخلی و بین‌المللی است و حرف و حدیث‌های زیادی پیرامون آن وجود دارد. در حالی که در بخش‌های مختلف برخی تحریم‌ها برداشته شده ولی به نظر می‌رسد در حوزه‌ی فناوری اوضاع کمی متفاوت است و کمپانی‌های مشهور همچنان با کاربران ایرانی سر ستیز دارند. اینتل به تازگی وب‌سایت خود را از دسترس کاربران ایرانی خارج کرده است.

با وجود اینکه قرار بوده بعد از قطعی‌شدن برجام، تمامی تحریم‌های ناعادلانه علیه ایران برداشته شود، ولی به نظر می‌رسد همچنان کارشکنی‌های زیادی صورت می‌گیرد. در حالی که کاربران ایرانی همچنان از گوگل و سنگ‌اندازی‌های گاه و بیگاهش دل خوشی ندارند، اینتل نیز به عنوان بزرگترین تولیدکننده‌ی پردازنده در جهان، وب‌سایت خود را از دسترس ایرانی‌ها خارج کرده است. با مراجعه به سایت اینتل با متنی به شرح زیر روبرو می‌شوید:



"مرکز گسترش اینتل:
متاسفیم!
درخواست شما به دلیل اینکه در منطقه‌ی تحریم شده از سوی آمریکا قرار دارید، رد می‌شود. ما از اینکه در شرایط فعلی نمی‌توانیم امکان استفاده از نرم‌افزار، خدمات و تکنولوژی‌های خود را برای شما فراهم کنیم، پوزش می‌خواهیم.
کمپانی Intel Corporation یک مجموعه‌ی آمریکایی است و باید مقررات صادرات این کشور را رعایت کرده و در کنار قوانین وضع شده از سوی خزانه‌داری برای تعامل با برخی کشورها، مجبور هستیم قوانین دولت آمریکا را نیز پیاده کنیم.
اگر فکر می‌کنید درخواست شما به اشتباه پذیرفته نشده است، لطفا از طریق لینک دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
با تیم پشتیبانی ما تماس بگیرید."

به نظر می‌رسد همچنان کشورهای غربی تلاش می‌کنند به نحوی از اجرای کامل مفاد برجام شانه خالی کنند و کاربران ایرانی حوزه فناوری نیز باید به امید روزهای خوش آینده باشند.

طراحی کش و سیستم کشینگ یکی از مهم‌ترین اتفاقات در تاریخ کامپیوتر به شمار می‌رود. تمام پردازنده‌های امروزی از آن‌هایی که در موبایل‌ها استفاده می‌شوند تا پردازنده‌های قدرتمند سرورها همگی حافظه‌ کش دارند.

تقریبا تمام پردازنده‌ها از پردازنده‌های کم‌مصرف و کم‌توانی مانند Cortex-A5 آرم تا پردازنده‌های قدرتمندی همچون Core i7 اینتل همگی از حافظه‌ی پرسرعتی به نام کش (Cache) بهره می‌برند. حتی میکروکنترلرهای رده بالا نیز عموما کَشِ کوچکی دارند. با وجود اینکه در طراحی آن‌ها مصرف انرژی اهمیت زیادی دارد و کش نیز انرژی مصرف می‌کند، اما مزیت‌های حافظه‌ی کش آنقدر مهم هستند که استفاده از کش را توجیه می‌کند.

کشینگ و استفاده از کش اختراع شد تا یک مشکل جدی را حل کند. در دهه‌های اولیه‌ی ظهور کامپیوتر، حافظه‌ی اصلی به شدت کند و بسیار گران بود و از طرفی پردازنده‌ها نیز چندان سریع نبودند. در دهه‌ی ۱۹۸۰ اختلاف سرعت بین حافظه و پردازنده افزایش یافت و سرعت کلاکِ میکروپروسسورها مدام در حال افزایش بود. در این شرایط همچنان حافظه‌ها کند بودند و در واقع نمی‌توانستند پا به پای پردازنده‌ها دسترسی به اطلاعات را فراهم کنند. اینجا بود که لزوم ساخت حافظه‌های سریع‌تر حس شد. در نمودار زیر می‌توانید رشد سرعت حافظه‌های DRAM و CPUها را طی سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۰ مشاهده کنید:

 
در سال ۱۹۸۰ کش در میکروپروسسورها وجود نداشت. در سال ۱۹۹۵ استفاده از سطح دوم کش رواج یافت.

کشِ CPU، حافظه‌ی کوچکی است که اطلاعات مورد نیاز پردازنده در آن ذخیره می‌شود تا پردازنده‌ در نیازِ بعدی خود به این اطلاعات، به سرعت به آن‌ها دسترسی داشته باشد. اینکه چه اطلاعاتی باید در حافظه ذخیره شود، به الگوریتم‌های پیچیده و فرضیات مشخصی از کدهای نرم‌افزار مربوط است. هدف اصلی در استفاده از کش آن است که مطمئن شویم بیت بعدی از اطلاعات که CPU به آن‌ها نیاز دارد، در کش ذخیره شده باشند تا با حداکثر سرعت و حداقل تاخیر در اختیار پردازنده قرار گیرند. به این فرایند Cache Hit نیز گفته می‌شود یعنی بیت بعدی که پردازنده به آن‌ها نیاز دارد، در کش آماده باشد. 

از سوی دیگر، موضوعی با عنوان Cache Miss وجود دارد و به معنی آن است که اطلاعاتی که پردازنده به آن‌ها نیاز دارد در کش وجود ندارد و برای یافتن آن‌ها باید به حافظه‌های دیگر مراجعه کند. این همان جایی است که L2 Cache یا سطح دوم حافظه‌ی کش وارد بازی می‌شود. هرچند حافظه‌‌ی L2 به اندازه‌ی L1 سریع نیست، اما ظرفیت آن بیشتر است. برخی از پردازنده‌ها از طراحی پوششی بهره می‌برند و این بدین معنی است که اطلاعاتی که در L1 ذخیره می‌شود همزمان در L2 نیز کپی می‌شود. اما طراحی دیگری نیز وجود دارد که در آن هیچ وقت اطلاعات موجود در L1 و L2 یکسان نخواهند بود. اگر پردازنده اطلاعات مورد نیاز خود را در L2 پیدا نکند آن‌وقت به سطح سوم کش یا L3 مراجعه می‌کند به همین ترتیب در صورت پیدا نشدن اطلاعات در L3 پردازنده به L4 سر می‌زند و اگر اطلاعات مورد نیاز پردازنده در این سطح از حافظه نبود آن‌وقت ناگزیر به مراجعه به رم (DRAM) می‌شود. توجه داشته باشید که تمام پردازنده‌های از هر چهار سطح حافظه‌ی کش پشتیبانی نمی‌کنند و برخی از پردازنده‌های قدیمی تنها سه یا دو سطح از حافظه‌‌ی کش را در اختیار دارند. 

سطح دوم از حافظه‌کش، ارزان‌ترو بزرگ‌تر از L1 است و علاوه بر آن مصرف انرژی کمتری نیز دارد. اما با این حال بسیاری از پردازنده‌های مدرن امروزی ۹۵ درصد از درخواست‌های خود را از همان L1 پاسخ می‌گیرند و کمتر نیاز به مراجعه به حافظه‌ی سطح دوم پیدا می‌کنند.

دلیل اینکه مدام ظرفیت حافظه‌ی کش افزایش می‌یابد آن است که با افزایش حافظه‌ کش، شانس دسترسی به اطلاعات در این حافظه بیشتر شده و نیاز به رم کمتر می‌شود و این موضوع به معنی افزایش بازده سیستم خواهد بود.

در نمودار بالا که از بررسی دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
تهیه شده است می‌توانید تاثیر اضافه شدن حافظه‌ی ۱۲۸ مگابایتی L4 Cache را در کاهش تاخیر در هر کلاک مشاهده کنید. خط قرمز مربوط به پردازنده‌ای است که حافظه‌ی L4 دارد. دقت داشته باشید که برای فایل‌های سنگین، سرعت آن تقریبا دو برابر دیگر پردازنده‌های اینتل است.

تاثیر اضافه شدن کش به CPU ارتباط مستقیم به نرخ مراجعات موفق پردازنده به کش دارد. هر چه دفعات مراجعه‌ی CPU کمتر با شکست روبرو شود، بازده پردازنده افزایش می‌یابد. در ادامه چند مثال برای این موضوع ارائه می‌کنیم تا دید بهتری نسبت به آن داشته باشید.

تصویر کنید که یک CPU مجبور باشد اطلاعات مشخصی را ۱۰۰ بار پشت سر هم از L1 بخواند. حافظه‌ی L1 تاخیر یک نانوثانیه دارد و هر ۱۰۰ بار نیز حافظه با موفقیت اطلاعات را می‌خواند. به این ترتیب پردازنده ۱۰۰ نانوثانیه برای انجام این عملیات زمان صرف می‌کند. 

حال تصور کنید که همان CPU با نرخ ۹۹ درصد اطلاعات را از L1 بخواند و صدمین مراجعه‌ی آن به L1 بدون پاسخ بماند و مجبور باشد به L2 مراجعه کنید. تاخیر L2 ده سیکل یا ۱۰ نانوثانیه است به این ترتیب پردازنده ۹۹ نانوثانیه برای کسب اطلاعات از L1 و ۱۰ نانوثانیه برای کسب اطلاعات از L2 صرف می‌کند. این بدین معنی است که اگر یک درصد از مراجعات پردازنده به حافظه‌ی L1 بدون پاسخ بماند ۱۰ درصد سرعت پردازنده کاهش می‌یابد. 

در دنیای واقعی حافظه‌ی L1 بین ۹۵ تا ۹۷ درصد مراجعات پردازنده را پاسخ می‌دهد، اما همان دو درصد اختلاف می‌تواند تاثیر محسوسی در سرعت پردازش امور داشته باشد. تازه این برای زمانی است که مطمئن باشیم اطلاعاتی که در L1 یافت نشده است حتما در L2 وجود دارد. اما در دنیای واقعی بعضی اوقات اطلاعات مورد نیاز پردازنده حتی در L3 و L4 نیز وجود ندارد و پردازنده مجبور به مراجعه به رم است. اگر پردازنده مجبور به کسب اطلاعات از رم باشد آنوقت سیکل پاسخ‌دهی به ۸۰ تا ۱۲۰ نانوثانیه افزایش می‌یابد.

وقتی پردازنده‌های سری بولدوزر ای‌ام‌دی را با رقبای اینتلی آن مقایسه کنیم، مبحث طراحی کش و تاثیر آن بر روی بازده‌، به یک عامل بسیار مهم تبدیل می‌شود؛ عاملی که معادلات بازی را بر هم می‌زند. بسیاری از کارشناسان، یکی از دلایل مهم عقب ماندن AMD از Intel در قدرت و بازده‌ی پردازنده‌ها را در طراحی کش می‌دانند. پردازنده‌های سری بولدوزر ای‌ام‌دی از مشکل Cache Contention رنج می‌برند. این مشکل زمانی رخ می‌دهد که دو رشته یا Thread متفاوت اطلاعات را بر روی یک سکتور از کش ذخیره کنند. این مشکل تاثیر بسیار منفی بر روی بازده هر دو Thread دارد. تصور کنید که یک هسته برای کسب اطلاعات مورد نظر خود به کش مراجعه می‌کند، اما هسته‌ای دیگر اطلاعات مورد نظر خود را بر روی همان بخش از حافظه کپی کرده است. در این صورت هسته مجبور است یک بار تمام سطوح کش را چک کرده و سپس به رم مراجعه کرده و مجددا اطلاعات مورد نظر خود را در سطح اول کش بنویسد. این مشکل حتی در پردازنده‌های مجهز به معماری Streamroller ای‌ام‌دی نیز وجود دارد و حتی تلاش این شرکت برای اختصاص ۹۶ کیلوبایت به L1 Code Cache هم موثر نبوده است. از طرفی حتی استفاده از فناوری HSA یا معماری ناهمگن نیز در این باره چندان موثر نبوده است.

به هر حال، کش مبحث فوق‌العاده پیچیده‌ای است که در سرعت پردازش دستورات نقش مهمی را ایفا می‌کند و به نظر می‌رسد مدیریت بهتر آن در پردازنده‌های اینتل یکی از مهم‌ترین دلایل برتری محصولات این شرکت در رقابت با پردازنده‌های AMD است.

سرویس Google Contact برای ذخیره مخاطبین گوشی تلفن همراه

با توجه به افزایش روز افزون مدل های گوشی تلفن همراه و از طرفی سیستم عامل های تحت آن مانند اندروید (android) ، ویندوز فون (windows phone) ، اپل (Apple) و ios یکی از دغدغه های اصلی کاربران ذخیره شماره تلفن مخاطبین آنها در جایی امن بطوری که برای همیشه و ماندگار باقی بماند است.

این قضیه زمانی انسان را آزار می دهد که می خواهید مدل گوشی خود را عوض کنید و یا به یک سیستم عامل دیگر سوئیچ کنید. حتما شما هم تجربه انتقال شماره‌های گوشی قدیمی به گوشی جدید را داشتید. در شیوه‌های سنتی از کل شماره‌های موجود در گوشی یک Export تهیه می‌کردند و فایل را به گوشی جدید منتقل کرده و در آن‌جا مجددا عملیات Import را انجام می‌دادند. پس راه حل چیست آیا می‌توان مخاطبین را در جایی ذخیره کرد که با تمامی گوشی ها قابلیت دسترسی به آن را داشت و حتی موبایل های Nokia symbian را هم پشتیبانی کند؟

بسیاری از افراد مخاطبین خود را در سیم کارت ذخیره می کنند اما با توجه به محدودیت ذخیره در سیم کارت که بطور معمول ۲۵۰ عدد می باشد زیاد برای ما کارساز نیست. نرم افزارهای جانبی فراوانی هم برای انجام این عملیات طراحی شده‌اند، اما شاید ساده‌ترین و ایمن‌ترین راه انتقال و ذخیره شماره تلفن‌ها استفاده از حساب کاربری گوگل باشد. شرکت گوگل سرویسی به نام Google Contact ارائه نموده است که تمامی نیاز های ما را در زمینه ذخیره مخاطبین تلفن همراه برطرف می سازد.

فعال سازی سرویس Google Contact

قبل از هر چیز باید یک حساب کاربری Gmail داشته باشید پس سریعا در سایت گوگل ثبت نام کنید. تقریبا در تمامی سیستم عامل های گوشی تلفن همراه در بخش تنظیمات یک گزینه به نام Add Acount یا “ایجاد حساب کاربری” دارد پس از این که حساب جی میل خود را ساختید در این قسمت آن را اضافه کنید تا تلفن همراه شما به جیمیلتان متصل شود و یا Sync شود.

روش اول: از طریق وبسایت گوگل کانتکت
آدرس سرویس مخاطبین گوگل در این صفحه می باشد :

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

 

که می توانید با ورود به آن به مخاطبین خود را ایجاد یا ویرایش کنید. اول کاری که باید انجام دهیم این است که ابتدا تمامی مخاطبین تلفن خود را به سرویس گوگل انتقال دهیم برای این کار مثلا در گوشی های اندروید ابتدا به بخش Contact رفته سپس گزینه import/export را بزنید و تمامی مخاطبین که چه در سیم کارت و یا چه در تلفن همراه ذخیره کردید به سرویس تان sync کنید. دیگر کار تمام است از این به بعد به هیچ وجه نگران از دست دادن شماره های تلفن همراه دوستانتان نباشید. هر تغییری که در شماره های گوشی خود یا در مخاطبین ایجاد کنید بطور آنلاین در این سرویس ذخیره میشود.

 

اگر تازه گوشی تلفن همراه خود را عوض کردید و به سیستم عامل های پیشرفته مهاجرت کردید باز هم مشکلی نیست چون در صفحه سرویس Google contact گزینه ای به نام import وجود دارد که می توانید مخاطبین خود را از گوشی های قدیمی تلفن همراه مانند نوکیا و سامسونگ در آن ذخیره کنید و با انجام این کار همان طور که گفتم این مخاطبین بصورت اتوماتیک به گوشی شما با یه بار sync اضافه می شود.فایل های ذخیره مخاطبین در گوشی های نوکیا با پسوند vcf و یا vcard می باشند ابتدا این فایل ها را در این سرویس import کنید سپس در گوشی تلفن همراه جدید خود گزینه  Import یا دریافت مخاطبین از گوگل را بزنید.

 

توجه داشته باشید که برای انجام این امورات و انجام تغییرات نیاز به متصل کردن اینترنت به تلفن همراه خود دارید نه بصورت دائمی بلکه تنها زمانی که می خواهید تغییرات اعمال شده خود را در سرویس مخاطبین گوگل داشته باشید.

نرم افزار Google Contacts از مجموعه برنامه های شرکت گوگل است که با استفاده از آن می توانید دفترچه تلفن خود را به صورت حرفه ای مدیریت کنید. با این نرم افزار می توانید به راحتی نام و نام خانوادگی، آدرس ایمیل، عکس، شغل و سایر اطلاعات مربوط به آنها را در تلفن همراه خود وارد کنید. این نرم افزار با حساب کاربری جیمیل شما متصل می شود و اطلاعات مخاطبین در آن ذخیره می شود. به این طریق دیگر نباید نگران حذف شدن مخاطبین دفتر تلفن‌تان باشید. این برنامه مخاطبین تکراری شما را شناسایی و آن ها را حذف می کند.

بعد از افزودن حساب Google به گوشی یا تبلت اندرویدی خود، مخاطبین شما به‌صورت خودکار همگام‌سازی می‌شوند.

1. منوی تنظیمات iPhone یا iPad را باز کنید؛
   
2. روی Accounts & Passwords (حساب‌ها و گذرواژه‌ها) > Add Account (افزودن حساب) > Google ضربه بزنید؛
   
3. ایمیل و گذرواژه را وارد کنید؛
   
4. روی Next (بعدی) ضربه بزنید؛
   
5. «مخاطبین» را فعال کنید.
   
6. در بالا روی ذخیره ضربه بزنید.
   

برای شروع همگام‌سازی، برنامه مخاطبین iPhone یا iPad را باز کنید.

سیستم عامل مک / Mac

1. در کامپیوتر Mac،‏ System Preferences را باز کنید؛
   
2. روی Internet Accounts کلیک کنید؛
   
3. روی Google کلیک کنید؛
   توجه: برای استفاده از حساب دیگری، در پایین سمت چپ، روی Add‏ + > Google کلیک کنید؛ 
   
4. نشانی ایمیل و گذرواژه‌تان را وارد کنید. روی Next کلیک کنید؛
   
5. Contacts را علامت بزنید؛
   
6. روی Done کلیک کنید.
   

سیستم عامل ویندوز 10 / Windows 10

1. در ویندوز ،‏ Settings را باز کنید؛
   
2. روی Accounts‏  Email & App Accounts‏  Add an Account‏  Google کلیک کنید؛
   
3. نشانی ایمیل و گذرواژه‌تان را وارد کنید.
   
4. مجوزها را مرور کنید، سپس روی Allow کلیک کنید؛
   
5. روی Done کلیک کنید.
   

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

روش های تشخیص آیفون اصل از آیفون طرح یا دست دوم

امروزه یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های خریداران گوشی مخصوصا گوشی‌های آیفون، اصل یا طرح بودن گوشی آیفون است. گوشی آیفون اصل با گوشی آیفون تقلبی چه تفاوت‌هایی دارد؟ چه روش‌هایی برای تشخیص آیفون اصل از آیفون طرح یا دست دوم وجود دارد؟
اولین مساله، تشخیص گوشی آیفون اصلی از گوشی آیفون طرح است. برخی از کمپانی‌های چینی اقدام به تولید گوشی‌های طرح اصلی یا به اصطلاح، “های کپی” از گوشی‌های گران قیمت بازار می‌کنند. گوشی‌های آیفون نیز از این سنت چینی‌ها در امان نبوده و گوشی‌های طرح آیفون تولید شده و در بازار ایران نیز در برخی فروشگاه‌ها به فروش می‌رسند.
گوشی طرح آیفون از گوشی اصلی آیفون به راحتی قابل تشخیص است. اول اینکه گوشی‌های طرح آیفون دارای سیستم عامل اندروید هستند که ظاهری شبیه به سیستم عامل iOS دارند و با روشن کردن گوشی با کمی دقت متوجه این مساله می‌شوید. این گوشی‌ها دارای بسته‌بندی صرفا شبیه به آیفون‌های اصلی هستند و بازاری متفاوت دارند. زیرا که اختلاف قیمت بسیار محسوسی داشته و در محدوده‌ی قیمت چند صد هزار تومان هستند و کمتر پیش می‌آید که توسط فروشندگان به عنوان گوشی آیفون اصلی معرفی شوند. ولی برای تشخیص این نوع گوشی‌ها، کافیست گوشی را روشن کنید و کیفیت ساخت دستگاه مانند کیفیت صفحه نمایش یا دوربین را بررسی کنید. دوربین گوشی‌های طرح آیفون بسیار کم کیفیت است و مقداری رنگ‌های اضافی (عموما زرد) در دوربین به چشم می‌خورد. منوی دستگاه هم به علت متفاوت بودن سیستم عامل، کاملا متفاوت بوده و صرفا شباهتی جزیی به منوی آیفون دارد.

مساله‌ی مهم‌تر زمانی است که ممکن است شما گوشی آیفون اصلی کار کرده بخرید. پلمپ بودن دستگاه به هیچ عنوان تضمینی برای تشخیص نو بودن یا اصل بودن حین خرید گوشی آیفون نیست. برای تشخیص اصل بودن آیفون، یک راه مطمئن وجود دارد و آنهم این مساله است که گوشی را از فروشگاه معتبر با مهلت تست تهیه کنید. گوشی آیفون به دلیل نداشتن نمایندگی رسمی در ایران، مدل تقریبا با گارانتی اصلی (نمایندگی رسمی اپل) ندارد و از این راه نیز تشخیص این مساله منتفی است.

تنها روال قانونی تشخیص دادن اینکه گوشی آیفون شما اصلی و نو است، وب‌سایت کمپانی اپل است. در این سایت می‌توانید با وارد کردن سریال نامبر گوشی از اصل بودن گوشی خود مطمئن شوید.


هنگامی که سریال گوشی یا هر محصول اپل را در این سایت وارد می‌کنید، باید با پیغام “This iPhone has not been activated” یا “Please Activate Your iPhone” مواجه شوید.


در صورتی که دستگاه قبلا استفاده شده باشد، در اینجا تاریخ اولین استفاده مشخص می‌شود. چرا که مهلت گارانتی آیفون یک سال است و تاریخی که گارانتی آن به اتمام می‌رسد در اینجا درج می‌شود.


برای یافتن سریال گوشی نیز می‌توانید به این مسیر Settings > General > About در گوشی خود مراجعه کنید. این سریال باید با سریال درج شده در پشت گوشی و پشت جعبه یکی باشد.


بنابراین مساله تا حد زیادی حل می‌شود. در صورتی که قبلا سیم کارت داخل دستگاه وارد شده باشد، به هر دلیلی دستگاه قبلا مورد استفاده قرارگرفته است و دستگاه مورد نظر نو نیست. ممکن است این مساله ناشی از رفرش بودن دستگاه باشد و یا اینکه قبل از واردات به دلایل مختلف ممکن است گوشی قبلا روشن شده باشد و سیم کارت در آن قرار داده شده باشد. تحت هر شرایط، خرید گوشی اپل آیفون تحت این شرایط به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. در صورت خرید از یک فروشگاه معتبر با مهلت تست، می‌توانید با خیال آسوده دستگاه را تست کنید و در صورت بروز هرگونه مشکل، مساله را با فروشنده در میان بگذارید. خود فروشندگان به این روش کاملا واقفند و این روش به عنوان تنها روش رسمی برای تشخیص آیفون اصلی و نو به کار می‌رود.

برای تست اصل بودن یا رفرش بودن گوشی اپل به سایت زیر مراجعه کنید:

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


مساله دیگر
به طور کلي گوشي‌هاي موبايل به دو طريق توليد مي‌شوند. در روش اول که روش اصلي و رسمي توليد است، گوشي مورد نظر مستقيما توسط خود شرکت سازنده‌ و طراح گوشي ساخته مي‌شود. براي مثال گوشي توسط خود شرکت اپل و يا سامسونگ يا هر شرکتي که مالک گوشي است، طراحي مي‌شود. اين نوع گوشي‌ها به طور قابل توجهي قيمت بالاتري دارند. در روش دوم شرکت اصلي، ساخت گوشي را البته با يک سري محدوديت‌هاي خاص که ذکر مي‌کنيم به يک شرکت ثانويه که ارائه‌دهنده خدمات موبايل است، واگذار مي‌کند.

اين شرکت‌ها گوشي‌ها را با قيمت بسيار پايين‌تري به فروش مي‌رسانند و يا حتي ممکن است با بستن قرار دادهايي با کاربر مانند اين که مشتري بايد تنها از سيم‌کارت‌هاي اين شرکت استفاده کند؛ يک گوشي آيفون 5 را با داشتن قفل مخصوص که محدوديت‌هاي قراردادي را تضمين مي‌کند، به رايگان به فروش برسانند.

حال در اين بين کساني هستند که همين گوشي‌هاي قفل شده را با روش‌هايي Unlock مي‌کنند و آن را به نام گوشي کارخانه‌اي به فروش مي‌رسانند و اين گوشي‌هاي قفل شکستـه قابـل به‌روز رساني نيستند و در صورت اقدام براي به‌روزرساني، قفـل مي‌شوند. براي اين که از اين مورد براي گوشي‌هاي آيفـون باخبر شويد بايد به روش زير عمل کنيد.

ابتدا به سراغ منوي تنظيمات رفته و به قسمت General برويد و وارد گزينه About شويد. در قسمت پايين صفحه کدي با نام IMEI را مشاهده مي‌کنيد. در سايت اينترنتي imei که مخصوص همين کد است، اطلاعات گوشي شما نمايش داده مي‌شود.

براي اين کار بايد ابتدا يک اشتراک بسازيد و به قسمت Free Check بـرويـد و گزينـه Simlock and Warrany Status را بزنيد. با اين کار اطلاعات گوشي شما اعم از نام شرکت سازنده و قفل بودن و يا نبودن گوشي نمايش داده مي‌شود.

آدرس سایت imei :
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

Google Contact یکی از سرویس‌های گوگل جهت ذخیره، یکسان سازی و مدیریت مخاطبین می‌باشد، این سرویس به صورت ابری(Cloud) میباشدو کلیه اطلاع ، شماره‌ها گروه‌ها و مشخصات وارد شده رادر این سرویس و گوشی‌های لینکش شده هماهنک میکند بدین ترتیب نگرانی از حذف،خرابی و تغییر گوشی ندارد و با وارد کردن اطلاعات اکانت گوگل در گوشی خود می‌توانید اطلاعات را بسرعت بازیابی نمائید، امکان استفاده در iOS و Android و WEB باعث می‌شود که کلیه پلتفرم‌های معروف تحت پوشش قرار گیرد.

برتری های این روش نسبت به روش های معمولی :
۱- در صورت بروز مشکلاتی از قبیل ریست فکتوری ، فلش شدن گوشی یا از بین رفتن سیم کارت و یا تعویض گوشی یا به روز رسانی ورژن اندروید گوشی،بازیابی شماره های تماس با یک بار Sync شدن به ایمیل گوگل انجام می‌شود.
۲- امکان استفاده از عکس برای شماره های موجود ( نبود محدودیت برای ذخیره شماره تلفن )
۳ – امکان استفاده از شماره تلفن ها در ایمیل گوگل. یعنی در صورت گم شدن یا دزدیده شدن گوشی، شماره تلفن ها در ایمیل شما موجود است.
۴ – امکان ویرایش یا نمایش شماره تماس ها هم در گوشی هم در اکانت گوگل

آموزش انتقال دفترچه تلفن از سیم کارت به اکانت گوگل
اول از همه باید یک اکانت Gmail داشته باشید که روی گوشی فعال باشد.
وارد بخش Contacts شوید.

در زیر بخش CONTACT گزینه Import/Export را انتخاب کنید.


در زیر بخش Import/Export با منوی زیر رو به رو می‌شوید که از بالا به پایین به این ترتیب هست:
۱ – کانتکت ها رو از USB بردار
۲- کانتکت ها رو بریز روی USB
۳- کانکت ها رو از SD کارت بردار
۴- کانکت ها رو بریز رو SD کارت
۵ کانکت ها رو از روی سیم کارت بردار
۶- کانکت ها رو بریز رو سیم کارت
۷- کانکت ها رو به اشتراک بذار با …
ما در این منو فقط با منوی Import From SimCard کار داریم. پس این گزینه رو انتخاب کنید.


بعد از انتخاب منوی مورد نظر در بخش بعدی در صورت وجود دو سیم کارته بودن گوشی ، سیم کارت مورد نظر را انتخاب کنید.


در این قسمت گزینه  Google که زیر آن اکانت گوگل شما رو کامل درج کرده انتخاب کنید.

توجه: در هنگام شروع این مرحله باید گوشی شما به اینترت متصل باشد تا بتواند شماره تماس های شما را به بخش Contact اکانت گوگل‌تان منتقل کند.
بعد از اتمام عملیات انتقال وارد صفحه اصلی بخش Contact شوید و در بخش تنظیمات گزینه  Contacts to Display را انتخاب کنید.


بعد از انتخاب کردن گزینه مورد نظر صفحه  زیر نمایش داده می‌شود.


در این صفحه وارد بخش Customised list شوید. ( علامت چرخ دنده )


در صفحه  مورد نظر می توانید انتخاب کنید که به چه مواردی در بخش Contact متصل شوید.
بعد از انتخاب اکانت Google و Contact و Done کردن صفحه جهت انجام تنظیمات انجام شده ، تمامی کانکت های شما با لوگوی گوگل در صفحه کانکتها به نمایش در میاد.

توجه : این روند در گوشی سامسونگ S4mini به صورت منوی مورد نظر بوده است . امکان دارد اسم ها در گوشی های دیگه کمی متفاوت باشد.
توجه : در این روش لازم نیست برای دسترسی به شماره تلفن ها همیشه به اینترنت متصل باشید ، یک بار اتصال به اینترنت و اکانت گوگل ، تمامی شماره تماس های شما را در گوشی نمایش میدهد.

زمان‌بندی‌های مرسومی که در دوره‌ی حال وجود دارد، به دلیل توجهی است که گذشتگان ما بر کمیت و میزان کار داشته‌اند. حال آن که امروزه نگاه کیفیت‌نگر روی کار آمده است تا میزان کارآیی و بازدهی افراد را افزایش دهد.

کار هشت ساعته‌ی مداوم یک رویکرد کاری منسوخ و بی ثمر است که همچنان وجود دارد. از این رو اگر می‌خواهید در کار خود به بازدهی قابل قبولی برسید باید به دنبال روشی جدید بگردید.
تاریخچه‌ی روزی هشت ساعت کار به دوران انقلاب صنعتی بر می‌گردد. در آن دوره، مدت زمان کار به این شکل تعیین شد تا از تعداد ساعات کار طاقت فرسای کارگران کارخانه‌ها کاسته شود. طبیعتا عملی کردن چنین سیستمی در شرایط ۲۰۰ سال قبل یک نوع دستاورد موفقیت آمیز بوده است اما در شرایط زمانی فعلی کارآیی قابل قبولی ندارد.
با این حال، گاهی هنوز هم این انتظار وجود دارد که مانند اجداد خود روزی ۸ ساعت را به طور مداوم کار کنیم و در بین آن، زمان استراحت خیلی کوتاهی داشته باشیم. کما این که خیلی از افراد در ساعت ناهار خود هم مشغول به کار هستند.
بنا بر مطالعه‌ای که توسط "گروه دراجیم" صورت گرفته است، عادات کارمندان در حین انجام کار در یک برنامه‌ی کامپیوتری ثبت شد. این برنامه میزان زمان سپری شده در کارهای مختلف توسط کارمندان را اندازه‌گیری کرده و این مدت زمان را با بازدهی حاصل از کار مقایسه کرده است.
در این روند اندازه‌گیری، نتایج جالبی مشاهده شد. میزان بازدهی کار ربطی به مدت زمان انجام کار نداشت و بیشتر به سازمان‌دهی کاری افراد وابسته بود. برای مثال، در یک مورد خاص که افراد به علت آیین مذهبی خود در طول روز معافیت‌های کوتاهی داشتند، بازدهی کاری بالاتری مشاهده شد.

نسبت ایده‌آل زمان کار به استراحت ۵۲ به ۱۷ دقیقه است. افرادی که مطابق با این برنامه پیش می‌روند سطح بالاتری از تمرکز را تجربه می‌کنند. از این رو در زمان کاری ۱۰۰٪ توجه خود را به کار اختصاص می‌دهند و در این زمان به سراغ فیسبوک یا چک کردن ایمیل‌های خود نمی‌روند. در صورت احساس خستگی (پس از هر یک ساعت کار) استراحت کوتاهی کرده و در آن مدت کوتاه کاملا از کار فاصله می‌گیرند. این شیوه به آن‌ها کمک می‌کند که با انرژی بیشتری کار خود را ادامه دهند.

نیاز مغز شما: ۱۵ دقیقه استراحت به ازای یک ساعت کار
کشف این نسبت جادویی بهره‌وری افراد را به شکلی فوق‌العاده افزایش می‌دهد. پس از یک ساعت کار تابع عملکرد مغز به بالاترین حد انرژی خود جهش می‌کند و حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه زمان لازم است تا این انرژی به حد پایین خود برسد.
برای اکثر ما این جزر طبیعی جریان انرژی مغز، خود را به شکل خستگی و حواس‌پرتی نشان می‌دهد.
بهترین راه برای رهایی از این خستگی و حواس‌پرتی این است که نسبت به این رفتار مغزی آگاه باشیم. پس بعد از هر یک ساعت کار یا بیشتر، زمانی که احساس کردید تمرکز شما رو به سراشیبی رفته است، بدانید که زمان استراحت فرا رسیده است.
هر چه استراحت‌های ما واقعی‌تر باشد، روز کاری ما بازدهی بیشتری خواهد داشت. گاهی اوقات ما به ظاهر استراحت کرده‌ایم اما هنوز هم خستگی را در خود نگه داشته‌ایم. برای مثال به جای این که از میز کار خود فاصله بگیریم و در زمان استراحت کمی قدم بزنیم خود را با چک کردن یوتیوب و ایمیل سرگرم می‌کنیم.

زمان کاری خود را مدیریت کنید
سعی کنید در روز کاری هشت ساعته‌ی خود مدت زمان کاری را در فواصل منظم تقسیم بندی کنید. طبیعتا هر چه با انرژی بیشتری کار کنیم، نتیجه‌ی حاصل از کار بیشتر بر وفق مراد خواهد بود. در ادامه ۴ توصیه برای عملی کردن این شیوه معرفی می‌کنیم:

۱- برای خود بازه‌ی زمانی تعریف کنید
 گاهی اوقات برنامه‌ریزی‌های ما برای انجام یک کار به تعیین ماه، هفته یا روز محدود می‌شود. اما اقدام حرفه‌ای‌تر آن است که در طول روز هم برنامه‌ریزی داشته باشیم. برای این که برنامه‌ی کاری شما ریتم مناسبی داشته باشد برنامه‌ریزی خود را در فواصل یک ساعته قرار دهید. چنانچه بخواهید خیلی دقیق عمل کنید می‌توانید بازه‌های زمانی ۵۲ دقیقه‌ای تعریف کنید اما همان یک ساعت فاصله‌ی معقولی محسوب می‌شود.

۲- به زمان‌بندی خود احترام بگذارید
هدف از این زمان‌بندی و برنامه‌ریزی آن است که اوج انرژی خود را صرف کار کنیم و بتوانیم در مدت زمان کوتاهی تمرکز خود را بازیابی کنیم. وقتی در حین زمان انجام کار وقت خود را با اموری مثل ارسال پیامک، چک کردن ایمیل یا بازدید از صفحه‌ی فیسبوک خود می‌کنید، در واقع به زمان‌بندی خود بی‌احترامی کرده‌اید و رویکرد شما بی نتیجه خواهد ماند.

۳- استراحت شما واقعی باشد
گروه دراجیم در مطالعه‌ی خود به این نتیجه رسیده است که استراحت‌های پشت سر هم و منظم نتیجه‌ی بهتری در کارآیی افراد خواهد داشت. به همین ترتیب، کسانی که استراحت بهتری را تجربه می‌کنند بیشتر از کسانی که فقط کار را متوقف می‌کنند، موفق هستند. از این رو در زمان استراحت، از رایانه، تلفن و لیست کارهای ضروری فاصله بگیرید و استراحت‌هایی مانند پیاده‌روی، مطالعه و گپ و گفت را انتخاب کنید تا شما را از فضای کاری دور کند. شاید در یک روز شلوغ کاری تصمیم بگیرید که چک کردن ایمیل‌ها یا برقراری تماس تلفنی را به عنوان استراحت انتخاب کنید، اما مواظب باشید که به هیچ عنوان تسلیم این وسوسه نشوید!

۴- منتظر اعلام خستگی بدن نمانید
 اگر صبر کنید که ابتدا خستگی به سراغ شما بیاید و بعد استراحت کنید، فایده‌ای در بازدهی شما نخواهد داشت. متعهد ماندن به برنامه‌ی استراحت کمک می‌کند که در ساعاتی که انرژی دارید به کار مشغول باشد و در ساعات افت انرژی استراحت کنید. به خاطر داشته باشید که بهره‌وری شما در صورت استراحت‌های کوتاه مدت، به مراتب بیشتر از کار بدون وقفه و طولانی است.

و در نهایت...
شکستن ساعات کاری به بازه‌های زمانی یک ساعته و داشتن استراحت بین کار کمک می‌کند که در طول انجام کار انرژی شما به سطح طبیعی خود برسد و کار را سریع‌تر و مفیدتر انجام دهید.

همانطور که می‌دانید شبکه هر سیستم دارای آدرس ip خاص و منحصر به فرد است و تبادل اطلاعات و دسترسی به هر کدام از دستگاه‌ها، به وسیله‌ی این آدرس انجام می‌شود. با توجه به اهمیت آشنایی کاربران با این موضوع، قصد داریم در این مقاله به معرفی روش دسترسی به آدرس ip از طریق دستورات cmd پرداخته و شما را با نحوه‌ی دسترسی و تغییر ip آدرس آشنا کنیم. همچنین با نحوه‌ی تنظیم ip استاتیک برای یک دستگاه در شبکه نیز آشنا خواهید شد.

تکنولوژی‌های مدرن به این معناست که به آسانی بتوانیم دستگاه‌های خود را به صورت آنلاین در اختیار داشته باشیم و از آن‌ها استفاده کنیم و طی چند ثانیه، بتوانیم از ip address دستگاه خود، اطلاع پیدا کنیم. اما شاید انتظارات شما بیش از این باشد و بخواهید علاوه بر اطلاع از آدرس آی‌پی، بتوانید آن را نیز تغییر دهید. اگر در حال بررسی و عیب یابی تضاد بین آدرس‌های ip هستید یا از چند دستگاه در یک شبکه استفاده می‌کنید یا دوست دارید در این زمینه کنجکاوی کرده و بر دانش و اطلاعات خود اضافه کنید، بد نیست بدانید که چگونه می‌توان ip آدرس خود را بدست آورده و در صورت لزوم، تغییر دهید.
اگر از ویندوز استفاده می‌کنید، به راحتی می‌توانید با استفاده از تایپ عبارت cmd در منوی استارت، command prompt را اجرا کرده و با استفاده از دستور ipconfig، آدرس ip خود را مشاهده کنید. با استفاده از این دستور می‌توانید به کلیه‌ی اطلاعات مربوط به کلیه‌ی کارت‌های شبکه‌ی موجود روی دستگاه خود (اترنت و وایرلس) و همچنین نحوه‌ی پیکربندی آن‌ها، دسترسی داشته باشید و می‌توانید علاوه بر آدرس ip، اطلاعات تکمیلی را نیز مشاهده کنید.


در یک شبکه می‌توانیم با استفاده از دستور ipconfig /release و سپس ipconfig /renew، آدرس ip موجود را آزاد کرده و آدرس جدیدی برای دستگاه خود انتخاب کنیم.
اگر می‌خواهید از یک آدرس ip استاتیک استفاده کنید تا هر زمان که دستگاه به شبکه متصل می‌شود، ip تغییر نکند و ثابت باقی بماند، می‌توانید پس از باز کردن منوی استارت، عبارت Network and Sharing Center را تایپ کنید تا پنجره‌ی مربوط به آن نمایش یابد. هر جا که عبارت Connections را مشاهده کردید، روی متن آبی رنگ بعد از آن (‌احتمالا wi-fi) کلیک کنید. سپس با انتخاب گزینه‌ی Properties، در پنجره‌ی باز شده روی گزینه‌ی Internet Protocol Version 4 کلیک کنید. در این قسمت شما می‌توانید به صورت دستی یک آدرس به عنوان ip سیستم مشخص کنید تا دستگاه همیشه از همین ip استفاده کند و حتی اگر آن را مجددا بوت کنید، تغییر نکند.
اطمینان یابید که گزینه‌ی Validate settings upon exit را تیک زده باشید چون با این کار اگر ip انتخابی شما مناسب نباشد، از این موضوع مطلع خواهید شد.


شاید شما برای انجام کار‌های ابتدایی‌، نیازی به استفاده از ip استاتیک نداشته باشید اما اگر روزی به استفاده از آن نیاز پیدا کردید، می‌توانید از این روش استفاده کنید.

اگر بخواهید نامه‌ای تایپ کنید، مجبور هستید با یکی از فونت‌هایی که روی سیستم نصب شده این‌کار را انجام‌ دهید. در ادامه با وب‌سایتی آشنا می‌شوید که امکان ساخت یک فونت مبتنی بر دست خط شما را فراهم می‌کند.

اگر دوست داشته باشیم نامه‌ای را به صورت شخصی بنویسیم یا طرحی را با دست خود ارسال کنیم، یکی از راه‌های جذاب می‌تواند استفاده از فونت دست خط ما باشد.
با وب‌سایت MyScriptFont.com می‌توانید دست خط خود را تبدیل به فونت کنید و آن را روی دستگاه نصب کنید. با MyScriptFont.com می‌توانید دست خط را به صورت دیجیتالی دربیاورید. این سرویس بدون پرداخت هیچ پولی انجام می‌شود.


برای استفاده از این وب‌سایت باید دست خط خود را در قالب‌های PDF یا PNG از وب‌سایت دریافت کنید، از آن پرینت بگیرید و با مداد یا خودکار آن را پر کنید. فایل اسکن شده از این فایل را آپلود کرده و فرمت خروجی آن را انتخاب کنید. سپس با کلیک وی دکمه‌ی Start می‌توانید دست خط خود را به عنوان یک فونت جدید دریافت کنید و روی سیستم خود نصب کنید.

بسیاری از کسانی که به دنبال شغل می گردند  با شرکت های زیادی مواجه می شوند که در نقطه ای از فرآیند مصاحبه، ارتباطشان با متقاضی کار را قطع می کنند و دیگر خبری از آنها نمی شود. این مسئله به ویژه در عصر ارتباطات برای خیلی ها مسئله  قابل درکی نیست؛ بخش اعظم متقاضیان کار انتظار دارند شرکت ها به جای فرو رفتن در سکوت مطلق، حتی عدم علاقمندی خود به استخدام آنها را به ایشان اطلاع دهند.
بارها شنیده می شود که شرکتی حتی با وجود اعلام رضایت از وضعیت متقاضی و ابراز علاقمندی به استخدام وی و وعده تماس، در سکوت کامل فرو می روند و تماس های متعدد متقاضی مورد نظر نیز پاسخی در برندارد. در واقع تعداد شرکتهایی که متقاضیان کار خود را به این صورت بلاتکلیف نگه می دارند رو به افزایش است. نامناسب بودن چنین برخوردی نیز به طور قطع امری پذیرفته و وارد است. اینکه به متقاضیان یک موقعیت شغلی اطلاع دهیم اوضاع استخدامی شان در چه وضعیتی است کار سختی نیست؛ به ویژه اگر فرد مورد نظر وقت گذاشته باشد و برای مصاحبه رو در رو به شرکت مراجعه کرده باشد.

متقاضی کار هر کسی که باشد سعی می کند یک بار دیگر امتحان کند و درخواست خود را با مسئول استخدام شفاف تر در میان بگذارد. مثلاً ایمیلی برای او می فرستد و در آن می نویسد: «اگر امکان دارد در مورد زمان تصمیم گیری نهایی تان لطفاً من را نیز در جریان قرار دهید. من بی نهایت به کار در این موقعیت شغلی علاقه دارم، اما با شرکت های دیگری نیز در حال مذاکره هستم. بنابراین دوست دارم بیشتر در جریان زمانبندی برنامه استخدامی شما قرار داشته باشم».

اما هنگامی که چنین پیامی به شرکت مورد نظر بفرستید باید از لحاظ ذهنی استخدام خود را در آنجا منتفی تلقی کنید. فرض را بر این بگذارید که این شغل را به دست نیاورده اید و اجازه دهید در صورتی که حقیقت خلاف این فرض بود از این موضوع شگفت زده شوید. اما حداقل به این شکل دیگر وقت خود را صرف فکر کردن به این موضوع نخواهید کرد که بالاخره چه زمانی با شما تماس می گیرند، یا اساسا با شما تماس گرفته میشود یا خیر.

اگر کنجکاو هستید بدانید از طرف این شرکت ها چه اتفاقاتی ممکن است افتاده باشد که با شما تماس نمی گیرند باید گفت در اکثر مواقع حداقل یکی از حالات زیر رخ داده است:

حالت اول
برنامه های شرکت مذکور کندتر از پیش بینی ها پیش می رود و استخدام شما را هنوز منتفی تلقی نکرده اند، اما بنا به دلایلی فکر می کنند تا وقتی رویداد قابل ارائه ای برایتان ندارند لازم نیست با شما تماس بگیرند. علت این امر گاهی می تواند این باشد که موضوع خاصی تصمیم گیری در مورد شما را به تأخیر انداخته است. مثلاً ممکن است شخص تصمیم گیرنده به مسافرت رفته باشد، بودجه ی استخدام شما هنوز تعیین تکلیف نشده باشد، یکی دیگر از اعضای تیم شرکت مذکور را ترک کرده باشد و پر کردن جای خالی او اولویت بیشتری یافته باشد.
در مواقع دیگر نیز موضوع از آنجا ناشی می شود که فرایند استخدام معمولاً بیشتر از آنچه تصور می شود طول می کشد. اما جدا از این جزئیات، اگر شرکتی گفته با شما تماس می گیرد و این کار را نکرده رفتار غیر محترمانه ای از خود نشان داده است. این رفتار غیر محترمانه با بی پاسخ گذاشتن درخواست های بعدی شما غیر محترمانه تر هم می شود.

حالت دوم
آنها استخدام شما را منتفی کرده اند و در حال حاضر فکر می کنند لازم نیست بیشتر از این به خودشان زحمت داده و پاسخ شما را بدهند. برخی از کارفرمایانی که اینگونه عمل می کنند خود را متقاعد ساخته اند که اطلاع رسانی به تمام متقاضیان بیش از اندازه زمانبر است. این نگاه توجیهی بیش نیست؛ چرا که بسیاری از شرکت ها، چه بزرگ و چه کوچک، این کار را بدون دشواری خاصی انجام می دهند.
به علاوه، اغلب متقاضیان استخدام وقت زیادی در فرایند استخدامی سرمایه گذاری کرده اند. برای نمونه از محل کار خود مرخصی گرفته اند، در مورد شرکت هدف خود تحقیق کرده اند، از نقطه ای به نقطه ی دیگر جابجا شده اند، و لیاقت آن را دارند که یک دقیقه برایشان وقت گذاشته شود تا نتیجه ی درخواستشان به اطلاع ایشان رسانده شود. عدم انجام این کار از سوی کارفرما غیر محترمانه، از روی بی ملاحظگی و کوته بینانه است. هر یک از متقاضیانی که چنین رفتاری با آنها می شود ممکن است موضوع را به دیگران نیز منتقل کنند و یا خود شرکت مورد نظر در آینده علاقه ی بیشتری به استخدام آنها داشته باشد.

حالت سوم
شرکت مذکور کاملاً بی برنامه و از هم گسیخته عمل می کند. در این صورت ممکن است واقعاً قصدی برای نگه داشتن شما در بی اطلاعی نداشته باشند اما بنا به آشفتگی موجود در شرکت، این اتفاق تا کنون نیافتاده است. واضح است که چنین شرکتی جدای از بی احترامی و بی تفاوتی اش در برخورد با شما، محل مناسبی برای کار کردن نیست.

حالت چهارم
این احتمال نیز وجود دارد که توضیح بیطرفانه تری برای این رویداد وجود داشته باشد. همیشه این احتمال وجود دارد که مسئول استخدام شرکت مورد نظر بنا به دلایل شخصی با گرفتاری هایی خارج از شرکت مواجه شده باشد و به محض بازگشت به جریان عادی کارش با شما تماس بگیرد. به همین دلیل است که یک تماس نهایی دیگر معمولاً ارزشش را دارد. اما بعد از این کار در صورت نتیجه بخش نبودن، آنها را از فهرست خود حذف کنید و روی شرکت هایی متمرکز شوید که رفتار مؤدبانه تری با متقاضیان استخدام خود دارند.