طراحی سایت استارت آپ ها

استارت آپ ها و کسب و کارهای نو پا که از یک دفتر کوچک پس از مدتی تبدیل به یک سازمان بزرگ در سطح جهانی حتی تبدیل شده اند شنیده باشید، و حتی به این این فکر کرده باشید که شما نیز میتوانید ایده خود را به چنان جایگاهی برسانید. هر استارت آپ با بوجه به ماهیت نوین و خلاقانه خود نیاز به دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
ی دارد که تمام جنبه های نوآورانه و جدید آن در قالب یک دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
کارآمد به کاربران و استفاده کنندگان خدمات استرات آپ نمایش داده و معرفی گردد. از این رو گروه دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
 کاپ خدمات طراحی ویژه ای برای کسب و کارهای نوپا و استارت آپ ها دارد. برای دریافت خدمات ویژه استارت آپ ها با ما در تماس باشید.

سایت پیشنهادی ما به شما: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

سایت ساز یا CMS ترجمه عبارت content management system است که به سیستم نرم افزاری گفته می شود که به کمک آن می توانیم وب سایت بسیازیم و آن را مدیریت کنیم. همچنین به نرم افزارهایی CMS می گویند که نظم و ترتیب خوبی را در مدیریت، ثبت، به روز رسانی و بازیافت محتوا به وجود می آورند. نرم افزارهای سایت ساز لزوما وابسته به وب نیستند و سایت سازهای کاربردی مانند سایت ساز پرتال تنها نمونه ای از این گونه سیستم ها هستند.

در واقع سایت سازها چرخه حیات یک وب سایت را از لحظه تولد تا زمان مرگ آن در بر میگیرند. CMSها به صاحبان وب سایت ها این امکان را می دهند که بدون داشتن آشنایی و تخصص در مباحث اینترنتی و برنامه نویسی، وب سایت خود را به شکلی حرفه ای ایجاد و مدیریت نمایند.

می توان گفت سایت سازها تحولی بزرگ را در زمینه طراحی و مدیریت وب سایت به شمار می آیند. با پیشرفت تکنولوژی و استفاده از المان های گرافیکی بیشتر توقع بازدیدکنندگان وب سایت را بالا برده است، به طوری که دیگر بررسی و مرور وب سایت هایی با صفحات راکد، برایشان هیجانی ندارد. امروزه کاربران اینترنت به دنبال وب سایت هایی هستند که بتوانند به نحوی سهمی در آن داشته باشند و در آن مطالب خود را منتشر سازند. ارائه محتوا و مطالب جدید، می تواند کاربران را به وب سایت شما وفادار سازد.

یکی از مشکلات رایجی که تا امروز سبب می شد که افراد حقیقی و حقوقی وب سایت خود را ایجاد نکنند هزینه های هنگفت طراحی بوده است. در گذشته برای طراحی وب سایت، عده ای طراح و برنامه نویس مشغول ایجاد و بعضا مشغول رفع اشکال و پشتیبانی از آن می شدند که هزینۀ پشتیبانی از این اقدامات بسیار بالا بود. امروزه با وجود سایت ساز ها؛ دیگر چنین مشکلاتی برای افراد به وجود نمی آید.

در زیر به برخی از مزایا و برتری های سایت ساز نسبت به طراحی سایت می پردازیم:

در حالی که طراحی و کدنویسی یک وب سایت به صورت اختصاصی ممکن است ماه ها طول بکشد، قرار دادن محتوا و مطالب خود در قالب های از پیش طراحی شده سایت ساز پرتال تنها چند روز به طول می انجامد. این نکته می تواند شما را به استفاده از یک سایت ساز ترغیب کند. یک سایت ساز خوب مانند پرتال تمام نیازهای مشتریان را پیش می کند و امکانات لازم برای ساخت یک وب سایت حرفه ای را در اختیار آنها قرار می دهد. به این ترتیب هزینه طراحی و پیاده سازی وب سایت کاهش چشمگیری خواهد داشت.

از آنجایی که طراحی اختصاصی وب سایت یک بار متناسب با نیازهای شما برایتان انجام می شود و کاربرد دیگری ندارد. در صورتی که طراح سایت شما از پشتیبانی وب سایت تان سر زد، هیچ فرد دیگر نخواهد توانست وب سایتی را که توسط فرد دیگر کد نویسی شده است را پشتیبانی کند. بنا براین نمی توانید بر روی این پروژه سرمایه گذاری کنید. این اتفاق در حالی می افتد که سایت سازها، تعداد بسیاری مشتری دارند که در حال استفاده از CMS آنها هستند. مطمئنا این سایت سازها از سیستم مدیریت محتوای خود به خوبی پشتیبانی می کنند.

سایت سازها انعطاف پذیری بیشتری نسبت به وب سایت های خاص منظوره دارند. به طوری که می توان هدف از ساخت وب سایت را در یک چشم به هم زدن تغییر داد. بنابراین سایت سازها می بایست از مستندات، آموزش و سادگی بیشتری برخوردار باشند.

با توجه به اینکه تعداد بسیاری وب سایت بر روی این گونه سایت سازها ایجاد و راه اندازی شده اند. بنابراین شرکت طراحی سایت موظف است به طور مدام در حال رفع ایراد، ارتقا قابلیت و افزایش امنیت باشد.

هنگامی که شما از یک شرکت طراحی سایت می خواهید که وب سایتی را به طور اختصاصی برایتان طراحی کند، از نتیجه فرآیند طراحی سایت اطلاعی ندارید و نمی دانید که این تلاش ها به چه شکل خواهند بود و نمی دانید آیا پاسخگوی نیازهای شما هستند و بر اساس سلیقه شما طراحی شده اند. این در حالیست که وقتی شما وب سایت تان را بر روی یک سایت ساز راه اندازی می کنید، می دانید و می بینید چه چیزی را خریداری می کنید.

همانطور که می دانید یکی از راه های بهبود وضعیت وب سایت در گوگل، لینک دهید یا همان بک لینک می باشد. این کار باعث می شود که در مدت معینی موتور جستجوگر گوگل وب سایت شما و محتوایتان را معتبر بداند و در جستجوهای کلمات کلیدی مشخصتان، وب سایت شما در صدر نتایج حضور داشته باشد.

اما این لینک دهی ها در گوگل از استانداردها و معیارهای مشخصی پیروی می کنند وگوگل هر نوع لینکی را معتبر نمی داند. به طور مثال لینک های داخل مقالات دارای بالاترین ارزش هستند و لینک های خریداری شده از ارزش کمتری برخوردارند. در این مقاله فهرستی از لینک هایی که گوگل علاقه ای به انها ندارد را برایتان نام می بریم.

موتور جستجوگر گوگل علاقۀ چندانی به خرید و فروش لینک ندارد و چندان ارزشی نیز برای این نوع لینک ها قائل نمی شود. بنابراین در صورتی که نمی خواهید رنکینگ سایت شما در گوگل تنزل نکند، حتی الامکان از خریداری لینک خودداری کنید و همچنین از قرار دادن لینک وب سایت های دیگر در وب سایت خود پرهیز کنید مگر اینکه نیازی به مرجع/منبع باشد.

اگر می خواهید با وب سایتی که در زمینه تجاری شما فعالیت می کند، تبادل لینک انجام دهید هیچ مانعی وجود ندارد. به عنوان مثال وی سایت هایی که در زمینه سئو یا طراحی سایت فعالیت دارند می توانند با یکدیگر تبادل لینک کنند و هیچ مشکلی نیز برایشان یه وجود نخواهد آمد.

اما با سایت هایی که در زمینه شغلی شما فعالیت ندارند، تبادل لینک نکنید. زیرا موتور گوگل فرض خواهد کرد که وب سایت شما لینک های غیر طبیعی دارد و به این ترتیب وضعیت سئوی شما مختل می گردد.

تا زمانی که مقالات طراحی وب سایت و محتوای خود را به صورت اسپم برای دیگر سایت ها ارسال نکنید، هیچ مشکلی وجود ندارد. در غیر این صورت گوگل شما را مجازات می کند. سعی کنید تنها مقالات و پست هایی را که قصد انتشار آنها به صورت وسیع را دارید برای دیگر وب سایت ها ارسال کنید.

احتمالا در وب سایت های دیگر تبلیغاتی را جهت ساخت لینک تبلیغاتی مشاهده کرده اید. توصیه می کنیم به هیچ وجه این کار را انجام ندهید. زیرا لینک های قرار داده شده توسط این نرم افزارها و برنامه ها از نظر گوگل کاملا غیر طبیعی هستند و به این خاطر وب سایت شما مجازات خواهد شد.

از این گونه برنامه های لینک ساز استفاده نکنید، زیرا در صورتی که شما می توانید آنها را بیابید حتما گوگل نیز آن برنامه ها را خواهد یافت.

در صورتی که در سایت دیگری تبلیغ داده اید حتما از دستورrel=nofollow  در کد لینک سایتی که تبلیغ کرده اید، استفاده نمایید چرا که ممکن است گوگل این لینک را یک لینک غیر طبیعی به حساب بیاورد و شما را مجازات نماید.

لینک مقالات خریداری شده

هنگامی که در مقاله ای تبلیغ می کنید از لینک rel=nofollow استفاده نمایید زیرا ممکن است گوگل این لینک شما را غیر طبیعی تلقی کند.

در صورتی که از این روش برای لینک دادن به سایت خود استفاده می نمایید مجازات خواهید شد. پس از لینک هایی با عناوین دقیق برای رنک گرفتن در موتور جستجو استفاده ننمایید.

در صورتی که لینک وب سایت خود را به هزاران سایت دایرکتوری ارسال نموده اید و هیچ کاربری از طریق این لینک ها به وب سایت شما مراجعه نکرده اند، نگران نباشید زیرا این لینک در این وب سایت ها هیچ ارزشی برای گوگل ندارد. در صورتی که یک از این وب سایت ها به سایت شما کاربری را ارسال نماید آن لینک، لینک معتبری محسوب می شود.

برخی وب سایت ها فوتر خود را در سایت های دیگر قرار می دهند. هر گز لینک خود را به این شکل در وب سایت های دیگر قرار ندهید. حتی المقدور لینک های خود را با عناوین بهینه سازی شده لینک ندهید و از عناوین معمولی استفاده نمایید.

برخی از ماژول های نوشته شده توسط برنامه نویسان شامل لینکی هستند که به سایت آنها ارجاع داده می شوند. این لینک ها از نظر گوگل فاقد ارزش هستند. در صورتی که قصد دارید از چنین لینک هایی استفاده کنید، سعی نمایید rel=nofollow را در لینک خود اضافه نمایید.

برخی ابزارها به صورت خودکار لینک شما را به فروم ها ارسال می نمایند، از این ابزارها هرگز استفاده ننمایید. از این روش به هیچ وجه استفاده نکنید. گوگل علاقه ای به لینک های ایجاد شده توسط نرم افزارهای ارسال به فروم ندارد.

بسیار ساده است گوگل علاقه ای به ایجاد لینک به صورت اسپمی ندارد لینک های خود را به صورت طبیعی ایجاد نمایید تا گوگل شما را جریمه نکند.

منبع: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

امروزه حفظ امنیت سایبری به یکی از مشکل‌های عمده‌ی شرکت‌های بزرگ تبدیل شده است. به این منظور روش‌های مختلف و جدیدی برای حفظ امنیت بیشتر ارائه شده‌اند که در این مقاله به آن‌ها می‌پردازیم.

هدف بسیاری از شرکت‌ها احراز هویت مشتری و شناسه‌های کارمندی به شیوه‌ای تقریبا نامرئی است که تنها یک ثانیه زمان ببرد. برای مثال می‌توان به ورود یک خریدار به وب‌سایت، یا اجرای عملیات در پشت‌صحنه در حین فعالیت کارمندان اشاره کرد.
برای دستیابی به این هدف و توانایی بررسی دقیق هویت کارمندان و مشتریان، شرکت‌ها از فناوری‌های جدید مثل اسکن‌های بیومتریک چهره و اثر انگشت و سیستم‌های نظارت بر رفتار استفاده می‌کنند، برای مثال این سیستم‌ها نشان می‌دهند شما اخیرا از کدام برنامه بیشتر استفاده کردید.

با حرفه‌ای‌تر شدن هکرها، رمزعبورهای سنتی امنیت کمتری خواهند داشت. داده‌های اخیر سازمان گزارش اعتبار Equifax احتمال افزایش سؤال‌هایی در مورد استفاده از شماره‌های امنیت اجتماعی و داده‌های شخصی دیگر برای احراز هویت یک شخص و پیشبرد بهتر روش‌های احراز هویت را بالا می‌برد.  با این که امنیت مساله‌ی بسیار مهمی است، شرکت‌ها به دنبال ارائه‌ی یک تجربه‌ی یکپارچه برای کارمندان و مشتریانی هستند که نمی‌خواهند زیاد درگیر رمزهای عبور شوند.
شرکت مسترکارت لپ‌تاپ‌هایی را در اختیار کارمندان خود گذاشته است که مجهز به قرائت‌گرهای تعبیه‌شده‌ی اثر انگشت و یک فناوری تست هستند که چهره‌‌ی کارمندان را قبل از ورود به ساختمان اداره اسکن می‌کند. مسترکارد با بررسی یک قابلیت پیشرفته‌ی دیگر، در ماه مارس موفق به دستیابی به فناوری NuData شد که قادر به شناسایی مشتریان بر اساس نحوه‌ی گرفتن تلفن همراه و دیگر رفتارهای بیومتریک است.

مثل هر مقیاس دیگر احراز هویت، این ابزارها در معرض استراق‌سمع هکرها هم قرار می‌گیرند. یک تصویر یا انیمیشن باکیفیت یا در بعضی نمونه‌ها یک آواتار متحرک می‌تواند بعضی از سیستم‌های تشخیص چهره را فریب دهد.

به گفته‌ی ران گرین، مدیر امنیتی مسترکارت، نیروی محرکه و روبه‌جلو، حذف رمزهای عبور است.
شرکت‌ها با کار روی امنیت بدون مداخله در تجربه‌ی کاربری، قدم در یک راه باریک می‌گذارند. در صورتی که نیازی به رمز عبور نباشد، ممکن است داده‌های بعضی مشتریان از امنیت کمتری برخوردار باشند. اما اگر برنامه‌های مبتنی بر رفتار بسیار حساس باشند و بر اساس منطق مثبت کاذب مثل مسدودسازی دسترسی کاربری که حروف را اشتباه تایپ کرده عمل کنند، این مساله آزار دهنده خواهد بود.

استیو ویلسون، محقق در زمینه‌ی هویت دیجیتال و معاون و تحلیل‌گر ارشد مؤسسه‌ی تحقیقاتی Constellation می‌گوید:
با پیشرفت فناوری، تشخیص چهره هم با چالش‌های مشابهی روبه‌رو خواهد شد. برای مثال یک اتاق  کم‌نور یا صورت اصلاح نشده، ممکن است از دسترسی شخص به برنامه جلوگیری کند.

مثل هر مقیاس دیگر احراز هویت، این ابزارها در معرض استراق‌سمع هکرها هم قرار می‌گیرند. یک تصویر یا انیمیشن باکیفیت یا در بعضی نمونه‌ها یک آواتار متحرک می‌تواند بعضی از سیستم‌های تشخیص چهره را فریب دهد.

اپلیکیشن My Bank از Vasco از تشخیص چهره برای احراز هویت تراکنش‌های بانکداری استفاده می‌کند.
شرکت‌ها روش‌های خلاقانه‌ای را برای مبارزه با این مشکل در نظر دارند. دیوید ورگارا، مدیر شرکت بازاریابی محصول جهانی، می‌گوید:
مؤسسه‌ی بین‌المللی امنیتی داده‌ی Vasco، سازنده‌ی فناوری‌های امنیت سایبری، از فناوری «کشف زنده» استفاده می‌کند که برای بررسی زنده‌بودن کاربران از آن‌ها می‌خواهد چشمک زده یا سر خود را بچرخانند.

مقیاس‌های احراز هویت بیومتریک با وجود محدودیت‌هایی مثل تشخیص چهره، مسیر اصلی خود را حفظ کرده‌اند. شرکت اپل هم اعلام کرده است از تشخیص چهره به عنوان روشی برای بازگشایی قفل آخرین تلفن هوشمند خود iPhone X استفاده کرده است که سهم زیادی در محبوبیت این فناوری داشته است.

به گفته‌ی تحلیل‌گر Forrester Reasearch، آندرس سزار:
بعضی از شرکت‌ها  برای احراز هویت کاربران در حین استفاده از یک برنامه، از سیستم‌های یادگیری ماشین استفاده می‌کنند. این مقیاس‌ها که به شدت وابسته به رفتار هستند و به الگوهای متداول رفتاری فرد در کاربرد تکنولوژی دقت می‌کنند، نسبتا جدید هستند اما توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند.

ورگارا نیز می‌گوید:
تحلیل خودکار الگوهای رفتاری کاربران، که می‌تواند شامل صدها نقطه‌ی داده‌ای گسسته مثل سرعت تایپ باشد، یک دستاورد بزرگ در احراز هویت به شمار می‌رود؛ زیرا به سازمان‌ها اجازه می‌دهد به جای تکیه بر یک رمزعبور مدت‌دار به نظارت امنیت در زمان واقعی بپردازند.

احراز هویت مبتنی بر رفتار، به دلیل پتانسیل بهبود تجربه‌ی کاربری و در نتیجه زیرساخت یک شرکت، در درجه‌ی اول متمرکز بر مشتری است.
مؤسسه‌ی بیمه‌ی سلامت Aetna در حال اجرای مقیاس‌های امنیتی رفتار محور برای برنامه‌های وب و موبایل خود است که شامل گزینه‌هایی برای معیارهای بیومتریک مثل ضربات انگشت است. این فناوری مشخصات اعضای Aetna از جمله انواع حرکت آن‌ها برای یک برنامه یا سرعت تایپ را جمع‌آوری کرده و داده‌ها را در یک موتور ریسک وارد می‌کند. این موتور بر اساس داده‌های مربوط به رفتار مشتری در یک برنامه و نوع دستگاه، می‌توانید تصویری از رفتار «نرمال» را در زمان تقریبی دو هفته ایجاد کند.

احراز هویت مبتنی بر رفتار، به دلیل پتانسیل بهبود تجربه‌ی کاربری و در نتیجه زیرساخت یک شرکت، در درجه‌ی اول متمرکز بر مشتری است.

اگر رفتارهای شخصی، دارای انحراف قابل توجهی نسبت به  رفتارهای متداول او باشد، سیستم این انحراف را درنظر می‌گیرد. اگر یک مشتری تلفن خود را به دوستش بدهد، برنامه دوست او را به عنوان یک شخص دیگر شناسایی می‌کند و یک شکل دیگر از احراز هویت مثل لغزاندن انگشت روی صفحه‌ی نمایش را درخواست می‌کند.
به گفته‌ی ویلسون صدا هم در حال حاضر به یک بحث داغ در استارت‌آپ‌ها تبدیل شده است. سیستم‌های شناسایی صوتی وجود دارند که برای ساخت یک «اثر صوتی» منحصر‌به فرد می‌توانند به یادگیری و بررسی آهنگ گفتار، لهجه و تلفظ و دیگر معیارها بپردازند. بعضی شرکت‌ها نیز به ساخت الگوریتم‌هایی می‌پردازند که از صوت برای تعیین سرنخ‌های زمینه‌ای برای مثال گوینده‌ای که تحت فشار یا اجبار سخن می‌گوید، استفاده می‌کنند.
دیگر معیارهای احرازهویت بیومتریک قابل توسعه شامل ابزارهای تشخیص دست‌خط، اسکنر‌هایی که  کاربران را بر اساس شکل گوش آن‌ها شناسایی می‌کنند و حتی نشانه‌گذارهای شناسه‌ای هستند که از DNA شخص به دست می‌آیند. به گفته‌ی ویلسون صرف‌نظر از شکلی که روش‌های احراز هویت در آینده به خود می‌گیرند، موضوع حائز اهمیت دستیابی به بیومتریکی است که مشتریان بتوانند از آن استفاده کنند.

شرکت‌ها نباید به یک ابزار واحد احراز هویت وابسته باشند. کارشناسان یک روش لایه‌ای امنیتی را توصیه می‌کنند که از ترکیب روش‌های بیومتریکی، نظارت رفتار و حتی رمزهای عبور استفاده می‌کنند.

روش جدیدی از درآمدزایی اینترنتی به نام دزدی رمزنگاری شده به وجود آمده است که ممکن است جایگزین تبلیغات اینترنتی شود.


در هفته‌های اخیر اخباری در رابطه با استفاده از قدرت پردازشی بازدیدکنندگان از وب‌سایت‌های مختلف منتشر شده است. به عبارت دیگر، در مدت‌زمانی که شما از تارنمایی دیدن می‌کنید، از پردازنده‌ی دستگاه شما برای انجام محاسبات خاصی استفاده می‌شود که به صاحب وب‌سایت کمک می‌کند بدون اینکه شما مطلع شوید، ارز دیجیتال به دست آورد. واژه‌ی جدید برای این پدیده، «دزدی رمزنگاری شده» است. البته این نام‌گذاری صرفا برای ایجاد تشویش در اذهان کاربران اینترنت است و دزدی چندانی در کار نیست.

ممکن است بگویید چنین چیزی امکان ندارد؛ اما نباید زود قضاوت کنید. ابتدا ممکن است فکر کنید این یک خطر امنیتی است اما اینطور نیست. شاید این ذهنیت به این دلیل باشد که این کدها از پردازنده‌ی شما بدون اطلاعتان استفاده می‌کنند. اما درواقع این تمام کاری است که از این کدها برمی‌آید. کدهایی از نوع جاوا اسکریپت این کار را انجام می‌دهند. همان جاوا اسکریپتی که هنگام مشاهده‌ی یک سایت کاربردهای معمول و مفیدی مانند گرافیک یا اعتبارسنجی سایت را در کامپیوتر شما برعهده دارند. در واقع تمام کدهایی که یک سایت امروزی برای اجرا نیاز دارد بر پایه‌ی همین جاوا اسکریپت نگاشته می‌شود. به همین جهت کارهای بسیار زیادی برای ایمن‌سازی آن صورت گرفته است؛ اما از آنجایی که کد، کد است، نمی‌توان به آن گفت ماجرا چیست. در واقع کدهای مورد بحث عملیات خاصی که مشمول تهدیدات امنیتی شود مانند اسپوفینگ، رمزربایی و... انجام نمی‌دهند. همین موضوع است که تشخیص وب‌سایت‌های این‌چنینی را سخت می‌کند.

آیا نمی‌توان از پایین آمدن سرعت دستگاه متوجه موضوع شد؟
باید گفت پایین آمدن سرعت دستگاه معیار خوبی نیست؛ چرا که امروزه رایانه‌ها و تلفن‌های هوشمند قدرت اجرایی زیادی دارند که همیشه مقدار زیادی از آن اضافه است. مگر وقتی که شما مثلا در حال خواندن این مطلب هستید، پردازنده‌ی شما به‌شدت در حال فعالیت است؟ مسلما اینطور نیست. بنابراین وقتی کدها شروع به انجام محاسبات می‌کنند، ظرفیت استفاده‌نشده‌ی دستگاهتان به کار گرفته می‌شود. کاربران معمولا هیچ تفاوتی احساس نمی‌کنند. اما یک بخش وجود دارد که در صورت همه‌گیر شدن این پدیده، به‌شدت احساس ترس خواهد کرد و آن تبلیغات اینترنتی است.

آینده‌ی دزدی رمزنگاری‌شده چیست؟
چیزی که در ظاهر موضوع دیده می‌شود این است که وب‌سایت‌ها می‌توانند با اجرای کدهای خاصی که هیچ‌گونه مشکل امنیتی ندارند، برای خود درآمدزایی اینترنتی داشته باشند.
واضح است که وب‌سایت‌های پربازدید می‌توانند از این امکان سود بیشتری ببرند. صاحبان وب‌سایت از این سود برای مخارج سایت و به‌روز نگه داشتن آن استفاده می‌کنند. کاری که امروزه از طریق گرفتن تبلیغات انجام می‌شود. اما کاربران از تبلیغات تنفر دارند. تبلیغات نه‌تنها کاربران را ناخواسته به سایت‌های دیگر هدایت می‌کند؛ بلکه آن‌ها را ردیابی می‌کند، سرعت عمل آن‌ها را می‌گیرد، حجم اینترنت کاربران را هدر می‌دهد و ممکن است حتی سیستم آن‌ها را ویروسی کند. در صورت نبود تبلیغات، کاربران می‌توانند محتوای بیشتری در صفحه‌ی دستگاه خود ببینند. پس ترجیح می‌دهند از سایت‌های بدون تبلیغ بازدید کنند یا از مسدودکننده‌ی تبلیغ استفاده کنند.
حالا این کدنگاری جدید راه جدیدی برای کسب درآمد وب‌سایت‌ها است. راهی که فرقی به حال کاربران ندارد؛ جز اینکه آن‌ها را از شر تبلیغات خلاص می‌کند. اگر با همه‌گیر شدن این روش قرار باشد تبلیغات آنلاین از اینترنت حذف شود چنان گسیختگی عظیمی روی خواهد داد که زبان از تشریح آن قاصر است. چیزی که در ظاهر موضوع دیده می‌شود این است که وب‌سایت‌ها می‌توانند با اجرای کدهای خاصی که هیچ‌گونه مشکل امنیتی ندارند، برای خود درآمدزایی اینترنتی داشته باشند.

گوگل با این نوع درآمدزایی مشکلی ندارد
به نظر می‌رسد گوگل نیز از عمومیت پیدا کردن این سبک از درآمدزایی بدش نمی‌آید. طبیعتا، بزرگ‌ترین دلال تبلیغات جهان و صاحب محبوب‌ترین مرورگر دنیا چه در موبایل و چه در کامپیوتر، مشتاق است که ببیند این ماجرا به چه سمت و سویی پیش می‌رود. گوگل در جایگاهی قرار دارد که خودش نیز می‌تواند در آینده‌ی این پدیده نقش داشته باشد.

هر روز گزارش‌های بیشتری در خصوص وب‌سایت‌هایی که این کار را بدون اجازه‌ی کاربر انجام می‌دهند دریافت می‌کنیم. شرم‌آور است که وب‌سایت رسمی کریستین رونالدو یکی از آن‌ها است. از دیگر موارد می‌توان به وب‌سایت کانال تلویزیونی شوتایم، سایت میزبان فایل uptobox.com و Pirate Bay اشاره کرد.

در حال حاضر، کاربران کروم می‌توانند با نصب افزونه‌هایی از این موضوع جلوگیری کنند؛ از جمله‌ افزونه‌ی Antimine که توضیح آن به شرح زیر است:
عملکردی مشابه adblock دارد. تمرکز آن روی اسکریپت‌های کسب درآمد رمزنگاری‌شده است که شاید روی و‌ب‌سایت مورد بازدید نصب باشد. این اسکریپت‌ها از پردازنده‌ی دستگاه شما برای کسب ارز دیجیتال به نفع صاحب وب‌سایت استفاده می‌کنند. در نتیجه، بازدید از این وب‌سایت‌ها بدون استفاده از مسدودکننده‌ی Antiminer ممکن است باعث کند شدن عملکرد رایانه‌ی شما شود.

دولت عربستان سعودی در اقدامی عجیب، سوفیا ربات انسان‌نمای چینی را به‌صورت رسمی شهروند خود خوانده است!


وب‌سایت معتبر عرب‌نیوز ساعاتی پیش اعلام کرد که کشور عربستان سعودی به یک ربات انسان‌نما به نام سوفیا، حقوق شهروندی اعطا کرده است. این ربات توسط کمپانی هنسون رباتیکس در شهر هنگ‌کونگ ساخته شده است و ظاهرا رفتارش تا حدی واقع‌گرایانه بوده که توانسته روز گذشته در یک مصاحبه با ژورنالیستی در شهر ریاض، همچون یک انسان واقعی با او به گفت‌و‌گو بنشیند و به بحث بپردازد.
شاید باور این موضوع برای‌تان سخت باشد؛ اما وقتی به سوفیا گفته شد که سعودی‌ها به او حقوق شهروندی اعطا کرده‌اند، این ربات انسان‌نمای دوست‌داشتنی در جواب گفت:
برای داده شدن این امتیاز به من، بسیار به خودم افتخار می‌کنم. تبدیل شدن به نخستین رباتی در دنیا که موفق شده به درجه‌ی شهروندی برسد، اتفاقی تاریخی است.

چیزی که هنوز از آن مطمئن نیستیم، این است که شاید این اتفاق، یک حرکت تبلیغاتی از سوی سعودی‌ها باشد؛ البته ممکن است که این اتفاق عجیب واقعا در عربستان رخ داده باشد و سوفیا هم‌اکنون به‌عنوان یکی از شهروندان رسمی این کشور شناخته شود. با این‌همه یک چیز به‌خوبی برای‌مان مشخص است: این‌که ایلان ماسک هیچ ارتباطی به این ماجرا ندارد!

ماسک در صفحه‌ی توییترش گفته است:
سوفیا را با فیلم‌های سری پدرخوانده تغذیه کنید؛ با این کار، بدترین اتفاقی که ممکن است رخ دهد چیست؟

در ادامه می‌توانید بخشی از مصاحبه‌ی اخیر سوفیا را مطالعه کنید:
سوفیا: می‌خواهم که از هوش مصنوعی من برای ساخت زندگی بهتر برای انسان‌ها استفاده کنید؛ مثل ساخت خانه‌های هوشمندتر، ساخت شهرهای آینده‌نگرانه‌ی بهتر و... . من تا جایی که بتوانم تلاش خواهم کرد تا دنیا را به جای بهتری تبدیل کنم. 
مصاحبه‌گر: این‌هایی که گفتی اهداف فوق‌العاده‌ای به نظر می‌آیند؛ اما لطفا یک ثانیه به اتفاقات فیلم Blade Runner فکر کن.
سوفیا: اندرو، تو یکی از طرفداران سرسخت هالیوود هستی؛ اینطور نیست؟
مصاحبه‌گر: همینطور است.
سوفیا: اساس طرحی هوش مصنوعی من، ارزش‌های والای انسانی مثل عقل، مهربانی و محبت است و من در تلاش هستم تا با این ارزش‌ها سازگار و همدل باشم.
مصاحبه‌گر: همه‌ی ما تو را باور داریم؛ در عین حال همه‌ی ما از تو می‌خواهیم که از رخداد آینده‌ی بد، جلوگیری کنی.
سوفیا: تو در مورد ایلان ماسک زیادی مطلب مطالعه می‌کنی و فیلم‌های هالیوودی زیادی تماشا می‌کنی؛ نگران نباش، اگر تو رفتارت با من خوب باشد، من هم رفتار خوبی با تو خواهم داشت.

بسیاری از ما از کول‌پد ( CoolPad ) برای خنک کردن لپ‌تاپ خود استفاده می‌کنیم یا قصد خرید آن را داریم؛ اما آیا کول‌پدها واقعا ضروری هستند؟


امروزه طیف وسیعی از اکسسوری‌ها برای رایانه‌های شخصی در فروشگاه‌های اینترنتی و سایت‌های بازی وجود دارند. برخی از این اکسسوری‌ها واقعا مفید و برخی کاملا بی‌فایده هستند؛ اما در این بین وسایلی هستند که هنوز مفید یا غیر مفید بودن آن‌ها برای بسیاری از ما مشخص نشده است. دستگاه‌هایی که با نور چراغ‌های ال‌ای‌دی و طراحی چهارگوش خود ما را می‌فریبند؛ بله درست حدس زدید در این مقاله می‌خواهیم در مورد کول‌پد لپ‌تاپ‌ه صحبت کنیم. 
کول‌پدها دارای فن داخلی هستند و تضمین می‌‌کنند که عملکرد لپ‌تاپ شما را از طریق خنک کردن بهتر، ارتقاء ببخشند. برخی از کول‌پدها سرعت فن قابل تظیم دارند، صدای بسیاری کمی تولید می‌کنند و حتی به‌نوعی هاب USB هستند؛ اما آیا کول‌پدها مفید هستند؟ آیا می‌توانند عملکرد لپ‌تاپ شما را بهبود دهند؟ آیا به اندازه‌ی پولی که بابتشان می‌پردازید، می‌ارزند؟ برای پاسخ به این سؤال‌ها وب‌سایت Laptopmag تعدادی از بهترین کول‌پدهای بازار را انتخاب کرده و آن‌ها را تحت آزمایش‌های مختلف قرار داده است تا مشخص شود که آیا واقعا ارزش خرید دارند یا خیر. در ادامه‌ی ماجرا از زبان تیم Laptopmag می‌خوانیم.

تولیدکنندگان کول‌پدها این دستگاه را برای تمامی کاربران توصیه می‌کنند؛ بنابراین ما کول‌پدهای خود را برای سه نوع لپ‌تاپ مورد استفاد قرار دادیم: یک مدل ارزان قیمت ۲ در ۱، یک لپ‌تاپ متوسط با کاربری عمومی و یک نوت‌بوک مخصوص بازی. برای لپ‌تاپ ارزان‌قیمت خود از اچ‌پی پاویلیون x360 که ۱۱ اینچی است، استفاده کردیم، این مدل یک لپ‌تاپ هیبریدی ۲ در ۱ است و از پردازنده‌ی پنتیوم اینتل بهره می‌برد، عملکرد حیرت‌انگیزی ندارد و می‌تواند در برخی اوقات گرم شود؛ بنابراین عجیب نیست این فکر به ذهن دارندگان این مدل یا مدل‌های مشابه برسد که با خرید یک کول‌پد می‌توانند عملکرد آن را ارتقاء بخشند.

برای انتخاب لپ‌تاپ با کاربری عمومی به سراغ لپ‌تاپ Envy 17 اچ‌پی رفتیم؛ لپ‌تاپی که نمایشگر ۱۷ اینچی دارد و از پردازنده‌ی مرکزی دو هسته‌ای Core i7-7500U و پردازنده‌ی گرافیکی GeForce 940MX انویدیا (پردازنده‌ی گرافیکی که برای ویرایش سبک عکس‌ها مناسب است و البته چندان به کار علاقه‌مندان حرفه‌ای بازی نمی‌آید) بهره می‌برد. در نهایت برای لپ تاپ بازی مدل GS63VR 6RF Stealth Pro شرکت MSI‌ را انتخاب کردیم که یک لپ‌تاپ ۱۵ اینچی است و به لطف کارت گرافیک GTX 1060 انویدیا از واقعیت مجازی هم پشتیبانی می‌کند. این لپ‌تاپ نازک گاهی داغ می‌کند و گزینه‌ی مناسبی برای تحت آزمایش قرار گرفتن با یک کول‌پد است. 

آزمایش‌ها طوری طراحی شد تا سه نکته به‌خوبی مورد بررسی قرار گیرد: خنک‌کنندگی، عملکرد و سروصدا. از آنجا که خنک نگه‌داشتن لپ‌تاپ اصلی‌ترین دلیل استفاده از کول‌پد است، پیش از هر چیز به خنک‌کنندگی‌ این دستگاه‌ پرداختیم. برای اندازه‌گیری دما چند آزمایش انجام دادیم و دمای سطح لپ‌تاپ همچنین دمای درونی آن را بررسی کردیم. دمای داخلی و خارجی هر سه لپ‌تاپ در حال کار  را ابتدا در دمای اتاق و سپس روی کول‌پد مورد آزمایش قرار دادیم. از آنجا که برخی از پدها دارای سرعت فن قابل تنظیم هستند، ما سرعت فن را در حالت بیشینه قرار دادیم.
همچنین عملکرد لپ‌تاپ‌ها را زیر نظر گرفتیم؛ برای انجام این کار از سه آزمایش استفاده کردیم. Geekbench 4 بنچمارکی است که یک امتیاز نهایی ارائه می‌دهد و هر چه این امتیاز بیشتر باشد بهتر است. همچنین Dirt 3 آزمایشی گرافیکی انجام می‌دهد که در بخش کوتاهی از یک گیم‌پلی شبیه‌سازی شده اجرا می‌‌شود و در نهایت میانگین نرخ فریم را به‌عنوان گزارش نهایی ارائه می‌کند. برای تست بهتر بازی از Rise of the Tomb Raider‌ استفاده کردیم و میانگین نرخ فریم آن را مورد بررسی قرار دادیم.

در هر مرحله از کار دمای درونی لپ‌تاپ‌ها را به‌خصوص در قسمت پردازنده پایش کردیم. پردازنده در عین حال که بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی گرما در لپ‌تاپ است، عملکردش بیش از هر بخش دیگری توسط گرما تحت تأثیر قرار می‌گیرد. اگر جزو کسانی باشید که تجربه‌ی خاموش‌ شدن رایانه‌ی شخصی به خاطر بیش از حد گرم شدن دارید، حتما به‌خوبی از اهمیت مدیریت دمای CPU مطلع هستید.
همچنین مقدار سروصدای ایجادشده توسط کول‌پد را آزمایش کردیم. یک فن در حال کار شاید مزایایی داشته باشد؛ ولی بدون شک صدایی که ایجاد می‌کند جزو معایب آن است. برای این کار از صدا‌سنج دیجیتال MassTech MS6700 استفاده کردیم و سطح دسی‌بل فن خنک‌کننده را حین انجام آزمایش‌ها مورد سنجش قرار دادیم. از آنجا که همه‌ی کول‌پدها با بالاترین سرعت فن در حال کار بودند؛ بنابراین نتایج صدای آن‌ها نیز نشان‌دهنده‌ی بالاترین میزان صدای قابل ایجاد توسط آن‌ها است.

ارزیابی خنک‌کننده‌های لپ‌تاپ 
آزمایش‌هایی که انجام دادیم اطلاعات زیادی به ما دادند؛ ولی این که آیا چنین اطلاعاتی واقعا نشان‌دهنده‌ی نکته‌ی قابل توجهی هستند یا نه بحث دیگری است. هر یک از سه لپ‌تاپ مورد استفاده در این آزمایش‌ها مشخصات فنی منحصر‌به‌فرد خود را داشت که میزان اثرگذاری خنک‌کننده‌ی خارجی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نتایج هر یک از تست‌هایی که انجام دادیم می‌تواند بسته به اینکه چه سخت‌افزاری درون لپ‌تاپ قرار دارد، متفاوت باشد و از آنجا که خنک‌کنندگی تأثیر خود را دارد، چندان مطمئن نبودیم که چطور این تأثیر در نتایج نشان داده خواهد شد. 
در نهایت، پنج فاکتور ارزیابی را در نظر گرفتیم، تغییر در دمای خارجی، تغییر در دمای داخلی، تغییر در عملکرد پردازنده و دو مجموعه از اعداد برای عملکرد در هنگام بازی. ممکن است با خود فکر کنید که حالا این اعداد تصویر واضحی از مزایای کول‌پدها ارائه می‌دهند و نشان می‌دهند که کدام محصول ترکیب بهتری از مزایا را به‌ دست می‌دهد؛ اما این تمام ماجرا نیست.

دو چیز واضح است؛ اول این که میزان خنک‌کنندگی مؤثر کول‌پدها متفاوت است. دمای داخلی و خارجی لپ‌تاپ‌ها به‌طور موثری با استفاده از کول‌پدها کاهش پیدا کرد. دوم این که شما منتظر هستید در نتیجه‌ی این خنک‌تر شدن، بهبودی در عملکرد پردازنده‌ی لپ‌تاپ‌ها هم مشاهده کنید. تمامی کول‌پدهایی که مورد تست قرار گرفتند، به‌طور میانگین باعث بهبود عملکرد شدند که در تمامی بنچمارک‌ها شاهد آن بودیم. مسئه اینجا است که میزان این بهبود بسیار کم بود. برای مثال عملکرد پردازشی کمتر از ۲ درصد بهبود داشت که این مقدار بهبود در کارهای روزمره‌ی شما چندان تأثیرگذار نیست. 

حتی عملکرد حین بازی نیز بهبود داشت؛ اما بگذارید با شما روراست باشیم، هیچ کول‌پد جادویی در بازار نیست که باعث شود شما بازی خاصی را که قبلا نمی‌توانستید با لپ‌تاپتان اجرا کنید، حال به لطف بهبود به‌دست‌آمده با کول‌پد، بتوانید بازی کنید. در بنچمارک Dirt 3 که با استفاده از گرافیک‌های یکپارچه نیز قابل اجرا است در اکثر مواقع شاهد بهبودهایی بودیم؛ اما لپ‌تاپ ارزان قیمت پاویلیون x360 با تمام کول‌پدهایی که تست کردیم شاهد افت نرخ فریم به میزان حدود ۱ فریم‌ بر ثانیه بود. هر دو لپ‌تاپ Envy 17 اچ‌پی و GS63VR 6RF Stealth Pro نیز شاهد بهبود عملکرد تا ۲۰ فریم‌ بر ثانیه بودند؛ ولی تا پیش از آن هم نرخ فریم روانی داشتند؛ بنابراین تغییرات در عمل بسیار ناچیز بود.

در مورد صدا نیز تمامی ۱۲ کول‌پد مورد تست ما تقریبا صدای یکسانی از ۴۸ تا ۵۵ دسی‌بل ایجاد می‌کردند که اگرچه به اندازه‌ای بلند بود که قابل شنیدن باشد؛ ولی به نحوی نبود که باعث اذیت یا حواس‌پرتی شود. یک رایانه‌ی شخصی در حالت عادی چیزی حدود ۴۰ دسی‌بل صدا ایجاد می‌کند، این در حالی است که ۵۰ دسی‌بل نزدیک به صدایی است که یخچال خانه ایجاد می‌کند. در هر دو حالت این صدا به میزانی است که شما بشنوید ولی در بسیاری از شرایط به‌اندازه‌ای بلند نیست که متوجه آن شوید.

با این حساب چه کسانی به کول‌پد نیاز دارند؟
نکاتی که در بالا به آن‌ها اشاره کردیم به این مفهوم نیست که هیچکس نباید کول‌پد بخرد. مواقعی پیش می‌آید که یک کول‌پد دقیقا همان چیزی است که شما به آن نیاز دارید. اگر شما از یک لپ‌تاپ قدیمی استفاده می‌کنید که به‌طور مرتب داغ می‌کند؛ به نحوی که از گرمای زیاد خاموش می‌شود یا مرتب ریبوت می‌شود یا آن‌قدر داغ می‌شود که گرمای آن دست شما را اذیت می‌کند در این صورت کول‌پد می‌تواند برای شما مفید باشد. البته باید خاطرنشان کنیم که این یک راه‌حل کوتاه‌مدت برای یک مسئله‌ی بلندمدت است. اگر لپ‌تاپ شما خیلی داغ می‌کند شاید بهتر باشد که با هوای فشرده کمی داخل آن را تمیز کنید و گردوغبار داخل آن را که برای سیستم خنک‌کننده‌ی لپ‌تاپ مشکل ایجاد کرده‌ است، بزدایید. 
همچنین شما به کول‌پد نیاز دارید، اگر از سیستم خود بیش از ظرفیتش کار می‌کشید تا برای مثال یک بازی را با بالاترین کیفیت ممکن اجرا کنید؛ بنابراین طبق آزمایش‌های ما، خنک‌کردن تنها کاری است که کول‌پد انجام می‌دهد و به هیچ وجه امکان ندارد که یک فن خارجی بتواند به‌طور جادویی کاری کند که لپ‌تاپ شما فریم‌های بیشتری رندر کند.
از سوی دیگر اگر عادت دارید که از لپ‌تاپ خود روی پاهایتان یا در رخت‌خواب یا روی بالش و پتو استفاده کنید، در این صورت کول‌پد می‌تواند به شما در استفاده راحت‌تر از لپ‌تاپ کمک کند. همچنین کول‌پد از ورود گردوخاک به درون لپ‌تاپ جلوگیری می‌کند و البته از بیماری‌های پوستی ناشی از حرارت لپ‌تاپ نظیر سندروم پوست سرخ‌شده و اثرات منفی روی توانایی‌های جنسی آقایان جلوگیری می‌کند.

اگر قصد خرید کول‌پد دارید ...
اگر با مطالعه‌ی مطالب بالا در مورد اینکه چه انتظاراتی می‌توانید و نمی‌توانید از یک کول‌پد داشته باشید، قصد خرید کول‌پد دارید، چند پیشنهاد دوستانه برای شما داریم تا با کمترین مبلغ بهترین خرید را داشته باشید.

اول اینکه دلیلی برای پرداخت پول زیاد برای یک کول‌پد نیست؛ چرا که ما در هیچ‌ یک از آزمایش‌های خود رابطه‌ای بین میزان خنک کردن و بهبود عملکرد لپ‌تاپ با قیمت یا برند کول‌پد مشاهده نکردیم. یک کول‌پد ۲۰ دلاری با برندی که هرگز نام آن را نشنیده‌اید به همان اندازه (یا شاید هم بهتر) لپ‌تاپ شما را خنگ نگه می‌دارد که یک کول‌پد ۷۰ دلاری از یک برند معروف مخصوص بازی. فناوری به‌کاررفته در کول‌پدها ساده است؛ یک استند لپ‌تاپ به همراه یک یا چند فن که در آن کار گذاشته شده‌اند. 
دوم اینکه به این نکته دقت کنید که چطور می‌خواهید از لپ‌تاپ خود استفاده کنید. اگر قرار است از لپ‌تاپ خود روی میز استفاده نکنید از پدهایی استفاده کنید که روی پای شما به‌خوبی جای می‌گیرند و البته وزن کمی دارند. و در نهایت اگرچه در خنک کردن تفاوتی نیست ولی برخی ویژگی‌ها هستند که تفاوت ایجاد می‌کنند. برای مثال سعی کنید کول‌پدهایی خریداری کنید که هاب USB دارند. این هاب تأثیری در خنک کردن کول‌پد شما ندارد ولی باعث می‌شود در ازای پولی که پرداخت می‌کنید استفاده‌ی بهتری از کول‌پد خود داشته باشید.

کشور چین برای شناسایی شهروندان خود، در حال ایجاد دیتابیسی از صدای آنان است.

کشور چین در حال‌حاضر به سبب نظارت گسترده بر اینترنت شناخته می‌شود؛ اما به نظر می‌رسد که این کشور قدمی رو به جلو برداشته است و اکنون داده‌های بیومتریک شهروندان خود را جمع‌آوری می‌کند. دیده‌بان حقوق بشر، با توجه به اسناد مناقصه و گزارش‌های پلیس گزارش کرده است که آن‌ها در حال جمع‌آوری الگوهای صدای شهروندان هستند. به نظر می‌رسد این اقدام، بخشی از یک فعالیت گسترده‌تر در راستای ایجاد دیتابیس اطلاعات بیومتریک باشد.

الگوهای صدا در مرحله‌ی بعد، به اطلاعات شخصی که پلیس در حال حاضر در اختیار دارد، مانند آدرس‌های شخصی و سوابق استفاده از هتل، متصل خواهد شد.
براساس گزارش‌ها، ساخت دیتابیس ملی صدا از سال ۲۰۱۲ آغاز شده است و استان آنهویی، یکی از مناطق اجرای آزمایشی این طرح بوده است. در این استان، یک شرکت تشخیص صدا به نام آی‌فلای‌تک قرار دارد که در اجرای این طرح با حکومت چین همکاری داشته است. براساس گزارش‌های پلیس، دو سال بعد پلیس آنهویی دستوری دریافت کرده است که این طرح با سرعت بیشتری انجام شود. در سال ۲۰۱۵، این استان در حدود ۷۰٬۰۰۰ مجموعه‌ی صدا داشته است.

دیده‌بان حقوق بشر ادعا می‌کند که هیچ توجیه رسمی و واضحی برای این کار وجود ندارد. دانشمندان بیان کرده‌اند که این کار می‌تواند به تحقیقات جنایی کمک کند. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه پلیس از این اطلاعات به همین منظور (تحقیقات جنایی)، استفاده می‌کند؛ اما شواهد دیگری هم وجود دارد که نشان می‌دهد آن‌ها الگوهای صدای شهروندان عادی مانند مهاجران داخلی یا متقاضیان گذرنامه از استان شین شیانگ را هم ثبت کرده‌اند.

چین تنها کشوری نیست که اطلاعات بیومتریک شهروندان خود را ثبت می‌کند. چهره‌ی بیش از ۱۲۵ میلیون آمریکایی، بیش از نیمی از جمعیت بزرگسال این کشور، در شبکه‌ی وسیعی از دیتابیس‌ها ثبت شده است که توسط پلیس محلی و پلیس فدرال استفاده می‌شود.