شگردهای مورد استفاده در مکان‌ های عمومی و اینترنت‌ های رایگان متفاوت است و برخی افراد سودجو با استفاده از ابزار جاسوسی کی‌ لاگر به ذخیره اطلاعات بانکی (رمزهای عبور، نام‌ های کاربری، شماره کارت، cvv2، تاریخ انقضاء) اقدام می‌ کنند.
با توجه به اینکه در ایام تعطیلات، بانک‌ ها نیز تعطیل بوده و تنها برخی از شعبات بانکی به ارائه خدمات می‌ پردازند لذا اکثر عملیات بانکی از طریق بانکداری الکترونیک، همراه بانک، اینترنت بانک و کارت‌ های بانکی انجام می‌ شود. امکانی که راحتی و آسایش کاربران را فراهم می‌ کند. تنها راه استفاده از این ابزار متصل شدن به اینترنت هست که اکثر گوشی‌ های تلفن همراه و تبلت‌ ها و لپ‌ تاپ‌ ها قابلیت اتصال به اینترنت از طریق وای فای را دارند.

در نتیجه کاربران هنگام تبادل اطلاعات مالی و مهم خود در کافی‌ نت‌ ها و  همچنین سایر مکان‌ های عمومی حتما باید از صفحه‌ کلیدهای مجازی استفاده کنند و رمزهای بانکی خود را با این صفحات وارد کنند یا در فایل دیگری تایپ کرده و سپس کپی کنند. همچنین دقت داشته باشند تنظیمات مرورگرها درباره ذخیره نام و حساب کاربری و رمزهای ورودی را غیرفعال کنند.

توصیه می‌ کنیم که کاربران هنگام انجام مسافرت‌ های زیارتی، سیاحتی و تفریحی، باید نسبت به حفظ حریم خصوصی و همچنین حفظ امنیت سایبری خود و خانواده توجه و دقت بیشتری داشته باشند. ازآنجایی‌ که سودجویان سایبری تعطیلی نداشته و به دنبال فرصت‌ هایی مناسب برای عملی کردن اهداف مجرمانه خود هستند لذا ایام نوروز و مسافرت‌ های نوروزی فرصتی مناسب برای انجام کلاهبرداری از کاربران است. بنابراین خطر سرقت اطلاعات خصوصی و بخصوص اطلاعات بانکی برای مسافران نوروزی بیش‌ از پیش وجود دارد.
از سوی دیگر از آنجایی‌ که اتصال به اینترنت در مکان‌ های عمومی از قبیل هتل‌ ها، فرودگاه، کافی‌ نت‌ ها و غیره اتصالی ایمن نیست لذا احتمال به سرقت رفتن اطلاعات خصوصی کاربران و بخصوص اطلاعات بانکی آنان متصور هست؛ بنابراین کاربران باید دقت بیشتری داشته باشند تا در دام افراد سودجو گرفتار نشوند.

کی‌ لاگرها ابزاری جاسوسی هستند که برای سرقت اطلاعات وارد شده از طریق کی‌ بورد به دو صورت سخت‌ افزاری و نرم‌ افزاری طراحی‌ شده‌اند. نوع سخت‌ افزاری به‌ عنوان رابطی بین کیس و کی‌ بورد قرار می‌ گیرد و تمامی اطلاعاتی که از طریق کی‌ بورد وارد می‌ شود را در حافظه خود ذخیره می‌ کند.

بر اساس اطلاعات سایت پلیس فتا کاربران باید تنها در مواقع ضروری اطلاعات مهم خود را در مکان‌ های عمومی استفاده و بلافاصله نسبت به تغییر رمزهای خود اقدام کنند. همچنین زمان و مکان مراجعه به مکان‌ های عمومی را در طول سفر یادداشت کنند، زیرا این امر می‌ تواند در صورت وقوع جرمی یا هک حساب‌ های کاربری، پلیس را کمک کند تا محل سرقت اطلاعات شما را راحت‌ تر پیدا کند؛ لذا در طول مسافرت به هر کافی‌ نتی که مراجعه می‌ کنید آدرس و زمان آن را یادداشت کنید.

کدی آذری (Kodi Azari) جراح پلاستیک دانشگاه UCLA است که سابقه‌‌ی درخشانی در حوزه‌ی تخصصی خودش یعنی پیوند کامل دست دارد.


کدی آذری با نام کامل خداداد آذری، یکی از شناخته‌شده‌ترین جراحان پلاستیک در جهان است. او تمرکز تحقیقاتی خود را روی پیوند دست گذاشته و تاکنون چند عمل موفقیت‌آمیز با نتایج امیدوارکننده‌ی طولانی‌مدت داشته است.

از افتخارات دکتر آذری در مقایسه با دیگر جراحان پیوند دست این است که او برای اولین بار، دست بیمار را کاملا به منظور پیوند عضو طبیعی قطع کرده است. این در حالی است که پیش از اولین تجربه‌ی او، تمامی قطع عضوها به گونه‌ای انجام می‌شد که بیمار برای دریافت عضو مصنوعی آماده باشد. آذری از سال ۲۰۰۸ به عنوان مدیر تیم جراحی مرکز پیوند دست UCLA مشغول به کار است.

تحصیلات
کدی آذری متولد سال ۱۹۶۹ لندن است. او مدتی از کودکی خود را در ایران سپری کرده و سپس در سال ۱۳۵۷ به همراه خانواده‌اش ایران را ترک کرده است. پدر او یکی از مدیران شرکت نفت بوده و پس از خروج از ایران، خانواده‌ی خود را در ایالت کنتیکت مستقر کرد.
آذری در یکی از مصاحبه‌هایش در مورد دوران کودکی و تحصیل می‌گوید: من از کودکی به خلبانی هواپیماهای جنگی علاقه داشتم. دلیل این علاقه را نمی‌دانم چون هیچ‌گاه نمی‌توانم حتی تصور کشتن یک نفر یا انداختن یک بمب را داشته باشم. به هر حال من به این رشته علاقه‌مند بودم اما خانواده‌ام مانند هر خانواده‌ی ایرانی دیگر، رویای پزشک یا مهندس شدن من را در سر می‌پروراندند.
من مجبور بودم برای رضایت آنها، به دروغ بگویم که قصد پزشک شدن را دارم و به همین دلیل، کل خانواده به این فکر می‌کرد که من روزی پزشک خواهم شد. در همان سال‌های تحصیل، یکی از دوستان خانوادگی مقالاتی از پیشرفت‌های علمی دکتر توماس استارزل را برای من می‌فرستاد. این پزشک، یکی از پیشگامان جراحی پیوند کبد در جهان بود.
جذابیت‌های این مقالات و تلاش این پزشک در آن سال‌ها، من را به علم پزشکی علاقه‌مند کرد و تصمیم گرفتم برای ادامه‌ی تحصیل به دانشکده‌ی پزشکی بروم.

آذری پس از علاقه‌مند شدن به علم پزشکی و خصوصا جراحی پیوندی، برای ادامه‌ی تحصیل دانشگاهی به دانشگاه ECU رفت و در سال ۱۹۹۷ مدرک خود را از آنجا دریافت کرد. دوره‌ی اینترنی آذری در رشته‌ی جراحی عمومی و در دانشکده‌ی پزشکی پیتزبورگ انجام شد. در خلال این دوره، آذری یک دوره‌ی فلوشیپ تخصصی مهندسی بافت را در دانشگاه کارنگی ملون گذراند.

رویای کودکی آذری، خلبانی هواپیمای جنگی بوده است

پس از آن، جراح جوان تصمیم گرفت تا تحصیلات تخصصی خود را در زمینه‌ی جراحی پلاستیک انجام دهد و در همان دانشگاه پیتزبورگ دوره‌ی تخصص را گذراند. آذری برای گذارندن دوره‌ی تخصصی فلوشیپ به دانشگاه UCLA رفت و در سال ۲۰۰۴ از آنجا فارغ‌التحصیل شد. آخرین مدرک پزشکی آذری در سال ۲۰۱۴، معادل فوق تخصص جراحی پلاستیک و جراحی دست از بورد تخصصی جراحی پلاستیک آمریکا صادر شد.

جراحی پیوند دست
آذری به مدت ۱۸ سال به تحصیل و تحقیق در زمینه‌ی علوم پزشکی و خصوصا جراحی پلاستیک مشغول بود. او دوره‌های متعدد جراحی را در دانشگاه‌های مختلف گذراند و در تیم‌های جراحی بزرگ پیوند دست حضور داشت. او در اولین عمل پیوند دو دست و پیوند بازو در آمریکا حضور داشته است.


آذری در یکی از سخنرانی‌هایش در مورد دست به عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین اعضای بدن می‌گوید: اگر بخواهم تنها یک مثال برای وجود خدا بزنم، آن دست انسان است. هیچ منبعی سرشارتر از دست برای توضیح اعجابات آناتومی بدن انسان نیست. دست، وظایف مختلف و متنوعی را انجام می‌دهد. این عضو خارجی، برای گرفتن اجسام، ضربه زدن، شکستن، انجام اعمال ظریف مانند نواختن پیانو و حتی دیدن استفاده می‌شود. این عضو برای صحبت کردن هم استفاده می‌شود.

آذری پس از اتمام تحصیلات فرصت‌های زیادی برای به‌کارگیری تحقیقاتش نداشت. او زمان زیادی را صرف یادگیری مهارتی کرده بود که عملی کردن آن بسیار دشوار و فراهم شدن شرایطش بسیار نادر بود. به هر حال اولین تجربه‌ی او در سال ۲۰۰۹ و در کالیفرنیا اتفاق افتاد. بیماری که در لیست انتظار یک دست پیوندی بود، اهداکننده‌ی مناسب را پیدا کرد.

آذری در مورد دشواری‌های پیدا شدن دست پیوندی می‌گوید: مانند هر عمل پیوند دیگر، گروه خونی اهداکننده و گیرنده‌ی عضو باید یکسان باشد. بعلاوه، دست یک عضو خارجی است و عضو اهدایی باید در موارد متعددی همچون ابعاد، رنگ و نوع پوشش مو با بدن گیرنده همسان باشد.

به هر حال اولین بیمار این پزشک ایرانی-آمریکایی که یک سرباز ۲۶ ساله‌ی ارتش آمریکا بود، عضو مناسب را برای پیوند پیدا کرد. البته دست اهدایی در پیتزبورگ قرار داشت و باید به کالیفرنیا منتقل می‌شد. آذری پس از شنیدن خبر آماده شدن دست پیوندی، در حالی که در میانه‌ی یک عمل جراحی دیگر بود، بدون فوت وقت خودش را به پیتزبورگ رساند تا عضو را از فرد اهداکننده جدا کند. او می‌گوید برای این سفر و انجام عمل اولیه، ۲۴ ساعت را بیدار بوده و البته پس از آن می‌دانسته که باید ساعت‌های بیشتری نیز بیدار بماند. اما شوق انجام اولین عمل پیوند دست، هرگونه خستگی را از او دور می‌کرد.

پیوند دست یکی از دشوارترین جراحی‌های دنیای پزشکی است. در این عمل جراحی باید استخوان‌ها و تاندون‌های عضو پیوندی و بیمار دریافت کننده با نظم و دقت بالایی به هم متصل شوند. استخوان‌ها باید دقیقا از جای مناسب بریده شوند تا ابعاد دست پس از پیوند دچار تغییر نشود. علاوه بر آن، سخت ترین بخش کار پیوند زدن تاندون‌ها است.

دشوارترین بخش عمل پیوند دست، متصل کردن اعصاب و تاندون‌ها است

در مورد اولین عمل جراحی اول آذری، دست بیمار دریافت کننده به منظور دریافت عضو زنده قطع نشده بود. به همین دلیل تاندون‌های دست علامت‌گذاری نشده بودند و او برای پیوند دست جدید، باید جفت تاندون‌ها را به دشواری پیدا می‌کرد. پس از آن نوبت به اعصاب می‌رسد که باید به دقت به هم متصل می‌شدند. اعصاب مانند سیم‌هایی هستند که باید دقیقا به صورت جفت به هم متصل شوند و پیدا کردن جفت عصب در این عمل بسیار دشوار بوده است.

در نهایت اولین عمل جراحی آذری پس از ۱۵ ساعت به پایان می‌رسد. بیمار دریافت کننده پس از به هوش آمدن انگشتان خود را به آرامی تکان می‌دهد و این، صحنه‌ای فراموش نشدنی برای آذری بوده است. فراموش نکنیم که این سرباز ارتش، به مدت شش سال بدون دست زندگی کرده و دریافت این عضو زنده، لحظه‌ای شگفت‌انگیز برای او و تمام افراد درگیر در پروسه‌ی بیماری‌اش بوده است. آذری در مورد اولین دیدارش پس از یک سال با این بیمار می‌گوید: پس از یک سال من بیمارم را از نزدیک ملاقات کردم. لحظه‌ی خارق‌العاده زمانی بود که او به من نزدیک شد و با هم دست دادیم. دست او گرم بود و عرق کرده بود. این گرما به من زندگی داد.

آذری پس از این عمل جراحی واحدی در UCLA تاسیس کرد تا بدون دریافت هزینه، عمل‌های جراحی پلاستیک را برای سربازان ارتش آمریکا انجام دهد.
آذری در سال ۲۰۱۱ نیز یک عمل پیوند موفقیت‌آمیز داشت. او دست امیلی فنل ۲۶ ساله را به کمک تیم ۱۶ نفره‌اش در مرکز پزشکی UCLA در غرب آمریکا پیوند داد.

تاریخ سازی
پیش از انجام اولین عمل پیوند دست کودی آذری، جراحی‌های مشابه معدودی انجام شده بودند. جالب است بدانید که اولین عمل جراحی پیوند دست در سال ۱۹۶۴ در اکوادور انجام شد که البته به خاطر مقاومت سیستم ایمنی بدن دریافت کننده، ناموفق بود. اما تاریخ‌سازی آذری برای انجام اولین عمل پیوند دست با آماده‌سازی قبلی بدن دریافت کننده، در سال ۲۰۱۶ اتفاق افتاد.
آذری برای انجام عمل بعدی‌اش، نیاز به بیماری با ویژگی‌های خاص داشت. بیماری سالم، منظم، با اعتماد به نفس بالا و در نهایت بیماری که دستش هنوز قطع نشده باشد اما نیاز به عضو پیوندی داشته باشد. پیدا کردن چنین بیماری واقعا دشوار بود؛ چرا که اغلب دریافت کنندگان عضو پیوندی، پیش از درخواست برای اهدا، عضو خود را قطع می‌کنند چون عموما در شرایط اورژانسی قرار دارند.

جاناتان کاچ، تهیه‌کننده‌ی ۵۱ ساله‌ی هالیوود، بیمار تاریخ‌ساز آذری بود. او در سال ۲۰۱۵ دچار بیماری عفونی شدیدی شد که او را تا مرز مرگ پیش برد. پس از رهایی از آن بیماری، دست چپ جاناتان خاطر عفونت، سیاه شده و به طور کامل از بین رفت و قابل بازیابی نبود. آذری پس از مذاکرات اولیه با جاناتان و خانواده‌اش، او را قانع کرد که عمل قطع دستش به گونه‌ای انجام شود که بعدا بتوان عضوی زنده به آن پیوند زد.
در ۲۳ ژوئن سال ۲۰۱۵، عمل قطع دست جاناتان کاچ با روندی متفاوت با جراحی‌های قطع دست مرسوم انجام شد. تفاوت این عمل با دیگر جراحی‌ها این بود که دست از ناحیه‌ی نزدیک به مچ قطع شد و این بار، تمامی تاندون‌ها و اعصاب به طول کامل حفظ شده و علامت‌گذاری شدند. آذری این اعضا را به هم بسته و به یکی از استخوان‌های باقیمانده متصل کرد تا به مرور زمان کوتاه نشوند.
کاچ برای دریافت عضو پیوندی یک سال منتظر بود. بالاخره دست جدید در سال ۲۰۱۶ پیدا شد و عمل پیوند، در ۲۶ اکتبر سال ۲۰۱۶، به مدت ۱۷ ساعت انجام شده و موفقیت‌آمیز بود. نظریه‌ی آذری مبنی بر حفظ اعضا به منظور آماده بودن برای پیوند دست، به خوبی عمل کرد و کاچ توانست تنها دو ساعت پس از به‌هوش آمدن، انگشتانش را به خوبی حرکت دهد.

آذری در مورد برنامه‌های آتی در مرکز پیوند دست UCLA می‌گوید: این مرکز به منظور پیشرفت در انجام عمل‌های جراحی پیوند دست با جدیت به کار خود ادامه می‌دهد. تمرکز اصلی ما روی سربازان زخمی جنگ است. من زمانی رویای خلبانی یک هواپیمای جنگی را داشتم و اکنون به کسانی که این کار را انجام می‌دهند، خدمت می‌کنم. عمل پیوند دست برای هر بیماری مناسب نیست. برخی از بیماران نمی‌توانند عضو جدید را قبول کنند یا با اعضای پروتزی کار کنند. اگر بتوانیم روند این عمل را ساده‌تر و کارآمدتر کنیم، قطعا درخواست برای آن بیشتر خواهد شد. ما در گذشته از پیوند اعضاء برای نجات زندگی استفاده کرده‌ایم و اکنون نوبت به انجام این عمل برای بهبود کیفیت زندگی است.

مایکل دل (Michael Dell)، موسس شرکت کامپیوتری دل و یکی از ثروتمندان دنیای فناوری است. او به‌عنوان سرمایه‌گذار و فعال حقوق بشر نیز شناخته می‌شود.


مایکل دل، یک تاجر، سرمایه‌گذار و فعال حقوق بشر آمریکایی است که عمده‌ی شهرت خود را از تأسیس و مدیریت شرکت کامپیوتری دل کسب کرده است. مایکل دل طبق آخرین آمار منتشرشده از مؤسسه‌ی فوربز در مارس ۲۰۱۸، با ثروتی حدود ۲۴.۵ میلیارد دلار، در رتبه‌ی ۳۸ ثروتمندترین افراد جهان قرار گرفته است.
مایکل دل یکی از کارآفرینان دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی بود که مانند استیو جابز و دیگران، توانست استارتاپی در حوزه‌ی فناوری را تأسیس کند و به بلوغ برساند. البته او بر خلاف جابز هیچ‌گاه مدیریت شرکت خودش را رها نکرد و با قدرت به کار خود ادامه داد. او لقب پایدارترین مدیرعامل دنیای کامپیوتر را یدک می‌کشد که بیشترین سال‌های مدیریت را در شرکت خودش داشته است. دل یکی از ولخرج‌ترین میلیاردرهای دنیای فناوری است. خانه‌ها و ویلاهای شخصی، هواپیماهای تفریحی و دیگر دارایی‌های گران‌قیمت، او را به ثروتمندی خاص در دنیای فناوری تبدیل کرده است.

تولد و تحصیل
مایکل ساول دل متولد ۲۳ فوریه‌ی سال ۱۹۶۵ در هیوستون ایالت تگزاس آمریکا است. مادر او، لورین شارلوت، یک فعال بازار سهام و پدرش، الکساندر دل، دندانپزشک اورتودنسی بود. دل دوران تحصیل ابتدایی را در مدرسه‌ی هراد هیوستون گذراند. دل از همان سنین کودکی به‌صورت پاره‌وقت به فعالیت جزئی در خرید و فروش سهام مشغول بود. او علاقه‌ی زیادی به دنیای کامپیوتر از خود نشان می‌داد و در هفت سالگی با خرید یک ماشین‌حساب، مسیر زندگی خود را یه سمت فناوری‌های دیجیتال مشخص کرد.

دل از سن ۱۲ سالگی به کار مشغول شد و پس از مدتی ظرفشویی، به‌سرعت پیشرفت کرد و مدیریت بخشی از کارگران را بر عهده گرفت. او در ۱۵ سالگی اولین کامپیوتر خود را که یک Apple II بود خریداری کرد و با دمونتاژ کردن آن، اجزای مختلفش را مطالعه کرد. دل برای تحصیل در مقطع دبیرستان وارد مدرسه‌ی مموریال در هیوستون شد.

مایکل دل به اصرار خانواده به دانشکده‌ی پزشکی رفت

یکی از شغل‌های پردرآمدی که دل در دوران نوجوانی داشت، فروش حق اشتراک مجله‌ی هیوستون پست بود. او با مطالعه‌ی جمعیتی افراد علاقه‌مند به خرید اشتراک و به کمک دوستان و همکلاسی‌هایش، توانست درآمد مناسبی از این کار کسب کند. درآمد او در سال اول حدود ۱۸ هزار دلار  و بیشتر از درآمد برخی معلمانش بود.

مایکل به اصرار والدینش در سال ۱۹۸۳ وارد دانشکده‌ی پزشکی شد؛ اما علاقه‌ی او به دنیای کامپیوتر هیچ‌گاه ذهنش را رها نمی‌کرد. او در خلال تحصیل در دانشگاه تگزاس، شغلی پاره‌وقت در زمینه‌ی کامپیوتر راه‌اندازی کرد. مایکل کامپیوترهای شخصی را ارتقاء می‌داد یا تعمیر می‌کرد. درآمد او در ماه اول کار به ۱۸۰ هزار دلار رسید.

فعالیت کاری
مایکل دل پس از مدتی فعالیت در بازار قطعات کامپیوتر متوجه شد که درآمد فروش مستقیم قطعات، بسیار بیشتر از خرده‌فروشی و مونتاژ کامپیوترهای شخصی است. او پس از کسب درآمد کافی، دانشگاه را رها کرد و تمرکز اصلی خود را روی کسب و کار فروش کامپیوتر گذاشت. البته مایکل در سال ۱۹۹۹ به دانشگاهش بازگشت و برای ثبت تصاویر یادگاری دانشجویان در مراسمی در دانشگاه تگزاس شرکت کرد.
مایکل در سال ۱۹۸۴، شرکت PC's Limited ثبت کرد. رشد کسب و کار او به حدی بود که در سال اول شروع به کار، درآمدش به بیش از ۶ میلیون دلار رسید. سه سال بعد، نام شرکت به Dell Computer Corp تغییر کرد. در سال‌های ابتدایی، شرکت دل کارمندان کمی داشت که وظایف مختلفی مانند فروش، ساخت و تعمیر قطعات و آماده کردن سفارشات را انجام می‌دادند.
رشد شرکتی که مایکل دل بنا کرده بود به حدی رسید که او در ۲۷ سالگی به‌عنوان مدیرعامل در لیست ۵۰۰ شرکت برتر وبسایت فورچن قرار گرفت. یکی از نقاط عطف تاریخ دل و شرکت تحت مدیریتش، تصمیم به فروش محصولات از طریق اینترنت بود. آن‌ها وبسایت Dell را به‌صورت رسمی برای فروش محصولات معرفی کردند و سرورهای اختصاصی خود را نیز راه‌اندازی کردند. گزارش‌ها از همان سال‌های ابتدایی، آمار فروش حدود یک میلیون دلار در روز را برای شرکت عنوان می‌کردند.

مایکل دل چند سال پس از جایگیری در میان ثروتمندان جهان، تصمیم گرفت شرکتی برای مدیریت درآمدها و سرمایه‌گذاری‌های خانوادگی‌ تأسیس کند. او در سال ۱۹۹۸ شرکت MSD Capital را برای این منظور ثبت کرد. فعالیت‌های این شرکت شامل مدیریت تمامی سرمایه‌گذاری‌ها و املاک و مستغلات خانواده‌ی دل است. این شرکت حدود ۸۰ کارمند و در شهرهای نیویورک، سانتا مانیکا و لندن شعبه دارد. از مواردی که MSD در آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده است می‌توان به شرکت‌های IHOP، Applebee's، Domino و همچنین تجارت مشاوره‌ی املاک در میکزیک، هاوایی و کالیفرنیا اشاره کرد.

رشد سریع دل این شرکت را در سال‌های ابتدایی وارد لیست فورچن ۵۰۰ کرد

مایکل دل یک بار سمت مدیریت عامل شرکتش را رها کرد. او در سال ۲۰۰۴ این عنوان را به کوین رولیز داد و خودش به‌عنوان رئیس هیئت مدیره به کار ادامه داد. البته در سال ۲۰۰۷، بار دیگر هیئت مدیره از او درخواست کردند که به شغلش بازگردد.

دل در سال ۲۰۱۳ تصمیم گرفت که مالکیت اکثر سهام شرکتش را تصاحب کند و بار دیگر شرکت را به‌صورت خصوصی اداره کند. او در این سال به کمک شرکت مدیریت سرمایه‌ی سیلور لیک پارتنرز، مایکروسافت و کنسرسیومی از شرکت‌های وام‌دهی، توانست ۷۵ درصد از سهام شرکت را به مالکیت خود درآورد. البته این انتقال با چالش‌های متعددی همراه بود؛ اما در نهایت شرکت دل بار دیگر به‌صورت خصوصی درآمد. این انتقال هزینه‌ای در حدود ۲۵ میلیارد دلار داشت.

چالش‌ها
زندگی برای مایکل دل همیشه بر وفق مراد نبوده است. تمامی شرکت‌های بزرگ مانند دل در طول تاریخ خود با چالش‌های متنوعی روبرو بوده‌اند. یکی از چالش‌های بزرگ، اشکالات ساخت کامپیوترها بود که شرکت را مجبور به پرداخت ۳۰۰ میلیون دلار هزینه‌ی تعمیرات کرد. این اتفاق، جایگاه دل را در صدر شرکت‌های فناوری با مشکل مواجه کرد. نکته‌ی مهم در این اتفاق آن بود که پس از مدتی مشخص شد کارمندان از ایرادات محصولات مطلع بوده‌اند.
در جولای ۲۰۱۰، تقلب‌های حسابداری در شرکت دل فاش شدند. مایکل دل پس از این اتفاق تعهد داد که هزینه‌ای معادل ۱۰۰ میلیون دلار برای حل این معضلات بپردازد. تقلب حسابداری به این صورت بود که شرکت، تخفیف‌های گرفته‌شده از تأمین‌کننده‌ی پردازنده‌هایش یعنی اینتل را در گزارش‌های خود اعلام نکرده بود. اینتل این تخفیف‌ها را به دل می‌داد تا در کامپیوترها و سرورهایش از پردازنده‌های AMD استفاده نکند.

زندگی شخصی
مایکل دل در سال ۱۹۸۹ با سوزان لیبرمن ازدواج کرد. لیبرمن یک طراح لباس اهل دالاس بود. آن‌ها دارای چهار فرزند هستند. مایکل دل یکی از خجالتی‌ترین کارآفرینان و میلیاردرهای دنیا است. او در مورد حفاظت از خانواده‌اش سختگیری زیادی دارد. گفته شده هزینه‌ی سالانه‌ی اقدامات امنیتی او برای خانواده، ۲.۷ میلیون دلار است. البته با وجود نگرانی از امنیت خانواده، او هیچ مانعی برای حضور فرزندانش در شبکه‌های اجتماعی ایجاد نکرده است.

منزل شخصی خانواده‌ی دل مساحتی حدود ۳۰۰۰ متر مربع دارد و در حومه‌ی شهر آستین واقع است. این خانه به دلیل طراحی خاص و سیستم‌های امنیتی پیشرفته، لقب قلعه را یدک می‌کشد. منزل شخصی مایکل دل دارای هشت اتاق خواب، یک زمین تنیس، استخرهای سرپوشیده و روباز است و چشم‌اندازی زیبا رو به دریاچه‌ی شهر آستین دارد. این خانه هنوز هم یکی از گران‌قیمت‌ترین خانه‌های ایالت تگزاس است.

مایکل دل خانه‌ای دیگر به مساحت ۵۰۰ متر مربع در ارتفاعات بورلی هیلز دارد. خانه‌ها و ویلاهایی در جزایر کارائیب و هاوایی نیز در لیست املاک این میلیاردر آمریکایی قرار دارد. مایکل دل به جمع‌آوری اتومبیل‌های لوکس علاقه‌مند است. او کلکسیونی کوچک از خودروهای قدیمی و مدرن پورشه به همراه یک خودروی هامر دارد. دل علاوه بر هواپیمای شخصی، تمایلی به خرید هواپیماهای بوئینگ نیز نشان داده است و البته مشخص نیست که این خرید برای سرمایه‌گذاری یا استفاده‌ی شخصی بوده است.

مایکل دل یکی از خجالتی‌ترین و البته پرخرج‌ترین ثروتمندان آمریکا است

مایکل به همراه همسرش یک مؤسسه‌‌ی خیریه در سال ۱۹۹۹ راه‌اندازی کرد که برای کمک به کودکان فقیر ایالات متحده‌ی آمریکا و تمام نقاط جهان فعالیت می‌کند. این مؤسسه در سال ۲۰۰۶ رقمی در حدود ۵۰ میلیون دلار برای تحقیقات سلامت در دانشگاه تگزاس هزینه کرده است. هزینه‌ی بزرگ بعدی مربوط به سال ۲۰۱۳ بود و رقمی حدود ۱.۲۳ میلیارد دلار برای اقدامات عام‌المنفعه در آمریکا، هند و شمال آفریقا را شامل می‌شد. دل در انجمن اقتصاد جهانی، شورای کسب و کار آمریکا و مدرسه‌ی کسب و کار هند نیز در هیئت مدیره عضویت دارد.

مایکل دل تاکنون افتخارات متعددی از جمله برترین کارآفرین سال از دیدگاه وبسایت Inc، برترین مدیر عامل آمریکایی از دیدگاه مجله‌ی Worth و همچنین مدیرعامل برتر سال از دیدگاه رسانه‌های Financial World، Industry Wekk، و Chief Executive اشاره کرد. او در سال ۲۰۱۳ جایزه‌ی Bower مؤسسه‌ی فرانکلین را در بخش رهبری کسب و کار دریافت کرد. دل در سال ۱۹۹۹ کتابی با عنوان Direct From Dell منتشر کرد و در آن، داستان‌های پیشرفت شرکتش را گفت.

میلیاردر آمریکایی در سال ۲۰۰۲ یک دکترای افتخاری در رشته‌ی علوم اقتصادی از دانشگاه لیمریک ایرلند دریافت کرد. این مدرک به خاطر سرمایه‌گذاری‌ها و پشتیبانی‌های او از فعالیت‌های علمی در ایرلند به دل اهدا شد.

لویی پاستور (Louis Pasteur) دانشمند فرانسوی مشهوری است که نامش با اختراعات و اکتشافاتی انقلابی همچون واکسیناسیون و فرآیند پاستوریزه کردن گره خورده است. وی فردی روشنفکر و وطن پرست بود.


لویی پاستور، بیولوژیست، میکروبیولوژیست و شیمی‌دان مشهور فرانسوی است. اکتشافات او پایه‌های علمی انقلابی زیادی در دنیا ایجاد کرد. واکسیناسیون، تخمیر و فرآیند پاستوریزه کردن، از مهم‌ترین پایه‌های علمی ایجادشده توسط او هستند. تحقیقات و اکتشافات او موجب نجات زندگی بسیاری شده و از بیماری‌های زیادی پیشگیری کرده‌اند. لویی پاستور در زمان خود توانست آمار مرگ و میر تب خونی را به مقدار قابل توجهی کاهش دهد. او واکسن‌هایی برای هاری و سیاه‌زخم نیز تولید کرد که به نوبه‌ی خود در نجات جان افراد بسیاری نقش داشت.

اغلب مردم لویی پاستور را با فرآیند پاستوریزاسیون می‌شناسند؛ فرآیندی که از آلودگی میعانات و خصوصا شیر، به‌خوبی جلوگیری می‌کند. مجامع علمی او را یکی از پایه‌گذاران اصلی علم باکتری‌شناسی می‌دانند که همراه با بزرگانی همچون فردیناند کوهن و رابرت کوخ به این مهم دست یافته است. بخش اعظمی از فعالان دنیای علم نیز او را پدر میکروبیولوژی می‌نامند.
لویی پاستور تا زمان مرگش، مدیر مؤسسه‌ی تحقیقاتی مشهور «انستیتو پاستور» بود که در سال ۱۸۸۷ تأسیس شد. بدن پاستور در محفظه‌ای در زیر ساختمان این مؤسسه‌ دفن شده است. اگرچه کشفیات این دانشمند، تأثیر قابل توجهی در تاریخ علم داشته است، اما منتقدان، برخی از یافته‌های او را نقد می‌کنند. علاوه بر آن، بررسی‌های مجددی که روی یادداشت‌های پاستور انجام شده است، در برخی از موارد او را به فریب رقبا محکوم می‌کند.

تولد و تحصیل
لویی پاستور متولد ۲۷ دسامبر سال ۱۸۲۲ در شهرستان ژورا فرانسه در یک خانواده‌ی کاتولیک است. او سومین فرزند خانواده بود. پدر فقیرش، جان ژوزف پاستور، به شغل دباغی مشغول بود. خانواده‌ی پاستور در سال ۱۸۲۶ به شهر مارنوز و پس از آن در سال ۱۸۲۷ به آربویس رفتند. لویی در سال ۱۸۳۱ وارد مدرسه‌ی ابتدایی شد.

در دوران تحصیلات ابتدایی، لویی به‌عنوان دانش‌آموزی متوسط شناخته می‌شد که بیش از تحصیل، به ماهی‌گیری و نقاشی علاقه داشت. او از والدین و دوستانش پرتره می‌کشید و علاقه‌ی زیادی به این کار داشت.

پاستور در دوران تحصیل، دانش‌آموزی متوسط بود

لویی پاستور در سال ۱۸۳۹ وارد کالج رویال بزانسون شد و در رشته‌ی فلسفه در این دانشگاه تحصیل کرد. پس از فارغ‌التحصیلی، او در کنار ادامه تحصیل در رشته‌ی ریاضیات پیشرفته، در همان دانشگاه به تدریس می‌پرداخت. پس از شکست در اولین آزمون ریاضیات پیشرفته، مسیر تحصیلی خود را به رشته‌ی علوم عمومی تغییر داد و توانست در سال ۱۸۴۲ مدرکی در این رشته دریافت کند. نکته‌ی جالب در مورد تحصیلات دانشگاهی پاستور این است که نمرات او در زمینه‌ی شیمی، کاملا متوسط بود.
پاستور در سال ۱۸۴۳ وارد دانشگاه اکول نرمال سوپریور شد و در سال ۱۸۴۵ مدرک خود را از این دانشگاه دریافت کرد. او در سال ۱۸۴۶ برای تدریس به دانشگاهی در پاریس دعوت شد؛ اما شیمی‌دان مشهور، آنتوان جروم بالارد از او دعوت کرد تا به‌عنوان دستیار آزمایشگاه در همان دانشگاه اکول نرمال همکاری کند. پاستور دعوت بالار را پذیرفت و تحقیقاتش را روی فرآیند بلورنگاری در همین دانشگاه آغاز کرد. او در سال ۱۸۴۷ تحقیقات خود را در دو پایان‌نامه‌ی مجزا با زمینه‌های شیمی و فیزیک شروع کرد.

فعالیت کاری
پاستور در سال ۱۸۴۸ به‌عنوان استاد شیمی در دانشگاه استراسبورگ مشغول به کار شد و در سال ۱۸۵۲ عضو هیئت علمی این دانشگاه شد. مطالعات او روی فرآیند تخمیر، از سال ۱۸۵۴ و پس از شروع به کار در دانشگاه لیل شروع شد.
لویی پاستور در سال ۱۸۵۷ به پاریس بازگشت و به‌عنوان مدیر مطالعات علمی مؤسسه‌ اکول نرمال سوپریور مشغول به کار شد. فعالیت او در این مؤسسه‌ تا سال ۱۸۶۷ ادامه داشت و پاستور در این مدت، تغییراتی اساسی در روند تحقیقات ایجاد کرد که موجب پیشرفت بیش از پیش این مؤسسه‌ شد. پس از این تغییرات، آزمایشات این مؤسسه‌ با دقت بالاتری انجام می‌شدند و نتایج بهتری کسب می‌کردند. در نتیجه اعتبار این مؤسسه‌ی تحقیقاتی افزایش چشمگیری داشت. البته برخی از تصمیمات پاستور در دروان مدیریت، بسیار سخت و محکم بودند و موجبات اعتراض دانشجویان را فراهم می‌کرد.

در سال ۱۸۶۳، پاستور به‌عنوان پروفسور زمین‌شناسی، فیزیک و شیمی در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس استخدام شد و این سمت را تا سال ۱۸۶۷ حفظ کرد. در همان سال، او به‌عنوان عضو ارشد هیئت شیمی آلی دانشگاه سوربون انتخاب شد اما پس از مدت کوتاهی، به خاطر بیماری این شغل را ترک کرد.
در سال ۱۸۶۷، آزمایشگاه شیمی فیزیولوژیکی مؤسسه‌ی اکول تأسیس شد و خود او تا سال ۱۸۸۸ به‌عنوان مدیر آن فعالیت می‌کرد. آخرین فعالیت بزرگ کاری پاستور، تأسیس انستیتو پاستور در پاریس و در سال ۱۸۸۷ بود که تا آخر عمر به‌عنوان رئیس آن مشغول به کار بود.

تحقیقات علمی
همان طور که گفته شد، پاستور نقش مهمی در کشفیات و اختراعات بزرگ تاریخ شیمی و زیست‌شناسی داشته است. از میان تمام تحقیقات او، آن‌هایی که نقطه‌ی اشتراک شیمی و زیست شناسی بوده و به درمان و پیشگیری از بیماری‌های کشنده منجر شده‌اند، بیش از بقیه شناخته‌شده‌‌ هستند. البته پاستور نظریات بنیادی زیادی نیز در علوم مولکولی و دیگر بخش‌های شیمی داشت.

عدم تقارن مولکولی
تحقیقات تجربی پاستور در مؤسسه‌ی اکول، استراسبورگ و لیل، روی خصوصیات شیمیایی، فیزیکی، نوری و کریستالوگرافی گروهی از ترکیبات به نام تارتارات بود. تحقیقات او روی ساختار این ترکیبات که به نام اسیدهای تارتارات هم شناخته می‌شوند، باعث کشف بزرگی در تاریخ شد.
او متوجه شد ترکیبات اسید تارتارات با وجود داشتن خصوصیات شیمیایی یکسان، رفتارهای نوری متفاوتی دارند. در این میان او برای اولین بار مفهوم دست‌سانی را در شیمی تشریح کرد که کریستال‌های شیمیایی را به گروه‌های راست‌دستی و چپ‌دستی تقسیم می‌کند. در نهایت تحقیقات پاستور موجب کشف ساختارهای ایزومر یا همپار در شیمی شد. محققان مهم‌ترین دستاورد علمی پاستور را همین مورد می‌دانند و از آن به‌عنوان بزرگ‌ترین تأثیر پاستور در علم یاد می‌کنند.

تخمیر و نظریه میکروبی بیماری‌ها
زمانی که پاستور در لیل مشغول به کار بود، به تحقیق در مورد فرآیند تخمیر علاقه‌مند شد. او پس از مدتی تحقیقات اولیه، در سال ۱۸۵۷ گزارشی در مورد فرآیند تخمیر اسید لاکتیک به مؤسسه‌ی علمی لیل ارسال کرد. او در ادامه‌ی تحقیقات خود، نظریه‌ی شیمی‌دانان قبلی خود یعنی برزلیسو و لیبیگ را نقض کرد. طبق نظریه‌ی آن‌ها، تخمیر با تجزیه‌ی مولکولی اتفاق می‌افتاد؛ اما پاستور معتقد بود تنها با وجود مخمر می‌توان به شروع این فرآیند امیدوار بود.
این دانشمند برجسته در خلال تحقیقاتش در مورد فرآیند تحمیر، متوجه شد که وجود میکروارگانیزم‌ها می‌تواند محصولات این فرآیند مانند شیر را تخریب کند. با کشف این مورد، پاستور فرآیندی را ابداع کرد که با گرم کردن مایعاتی همچون شیر در دمای ۶۰ تا ۱۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد، تقریبا تمامی باکتری‌ها و قارچ‌های موجود در آن‌ها از بین خواهند رفت. او نتایج تحقیقات خود را در سال ۱۸۶۵ به‌صورت پتنت ثبت کرد و فرآیند پاستوریزاسیون یا پاستوریزه کردن، برای حفظ سلامت مایعات خوراکی ثبت شد.

مطالعه‌ی فرآیند تخمیر موجب کشف علت میکروبی بیماری‌ها و فرآیند پاستوریزه کردن شد

مطالعات پاستور روی عوامل مخرب شیر و مایعات خوراکی دیگر، باعث پیدایش نظریه‌ای مبنی بر مقصر بودن میکروارگانیزم‌ها در بیماری انسان‌ها و حیوانات شد. او این نظریه را منتشر کرد و پیشنهاد داد که تا حد امکان، فرآیندهایی برای جلوگیری ورود این میکروارگانیزم‌ها طراحی شود. همین نتایج منجر شد جوزف لیستر، فرآیند ضد عفونی کردن پیش از عمل جراحی را معرفی کند. ادامه‌ی تحقیات پاستور و دانشمندانی که به کمک او با استفاده از تحقیقاتش به بررسی بیماری‌ها پرداختند، موجب کشف علت بیماری‌های متعدد انسان‌ها و حیوانات شد.

ایمنی‌شناسی و واکسیناسیون
پاستور در برخی از آخرین تحقیقات خود، روی علل بیماری وبا پرندگان آزمایش انجام می‌داد. او نمونه‌های از باکتری‌‌های آلوده را برای تزریق به پرندگان جمع‌آوری کرد و تعدادی پرنده را به آن‌ها مبتلا کرد. برخی از باکتری‌ها پیش از تزریق خراب شده بودند و نتوانستند پرندگان را بیمار کنند. وقتی پاستور برای بار دوم تلاش کرد این پرندگان را به وبا مبتلا کند، متوجه شد که بدن آن‌ها در برابر باکتری مقاوم شده است و بیمار نمی‌شوند.

این اتفاق بار دیگر و در سال ۱۸۷۹ رخ داد. دستیار پاستور در زمان تعطیلات فراموش کرد که باکتری‌ها را به پرندگان تزریق کند و این باکتری‌ها به مدت یک ماه در آزمایشگاه ماندند. تزریق دیرهنگام باکتری‌های کشنده، باعث مرگ نمونه‌های آزمایشگاهی نشد و تلاش مجدد برای بیمار کردن آن‌ها نیز ناموفق ماند. بدین ترتیب پاستور به‌طور قطع مطمئن شد که باکتری ضعیف‌شده، بدن جانوران را نسبت به بیماری ایمن می‌کند. او در سال ۱۸۸۰، نتایج این تحقیقات را برای انجمن علمی فرانسه شرح داد.
آزمایش دیگر پاستور برای تأیید باکتری‌ها (میکروب‌‌ها) به‌عنوان علل بیماری، روی بیماری سیاه‌زخم گاوها انجام شد. او در تحقیقات خود متوجه شد که گوسفندان تلف‌شده بر اثر این بیماری دفن شده‌اند و کرم‌های خاکی، باکتری سیاه‌زخم را بار دیگر روی سطح زمین آورده‌اند. در نهایت کرم‌ها باعث بیمار شدن گاوها می‌شدند.
دانشمند دیگری که روی واکسیناسیون سیاه‌زخم برای گوسفندها فعالیت می‌کرد، ژان جوزف هنری توسان بود. او تصمیم داشت تبا استفاده از کربولیک اسید، بخشی از باکتری‌های موجود در نمونه‌های بیمار را از بین ببرد و واکسن را تولید کند. پاستور اعتقاد داشت که این نوع از ضعیف کردن باکتری، تأثیر آن‌ها را به‌طور کامل از بین خواهد برد و واکسن بی‌فایده خواهد شد؛ درحالی‌که باکتری‌های ضعیف و زنده، مواد غذایی لازم برای رشد باکتری‌های کشنده را از بین می‌برند. به عقیده‌ی او، اکسید کردن باکتری‌ها، خطر آن‌ها به مقدار مناسبی کاهش می‌داد.

پاستور تحقیقات خود را به‌صورت تجربی ادامه داد و توانست روشی کاربردی برای ساخت واکسن سیاه‌زخم ابداع کند. البته او جزئیات فرآیند را به‌طور کامل توضیح نداد. مطالعات بعدی که روی یادداشت‌های آزمایشگاهی پاستور انجام شد، نشان داد که او از گرما و پتاسیم کرومات برای ضعیف کردن بیماری‌ها استفاده کرده است.
اولین دانشمندی که روی فرآیند واکسیناسیون تحقیق کرد، ادوارد جنر نام داشت که از نمونه‌های ضعیف‌شده‌ی ویروس Vaccinia برای درمان بیماری آبله استفاده کرد. تفاوت روش پاستور و جنر در این بود که پاستور نمونه‌های ضعیف را به‌صورت مصنوعی تولید می‌کرد و در طبیعت به دنبال آن‌ها نمی‌گشت. او پس از این کشف بزرگ، نام فرآیند را به افتخار تحقیقات جنر، واکسیناسیون گذاشت.
یکی از دانشمندانی مشهوری که روند تحقیقات پاستور در مورد واکسن‌ها را مورد نقد قرار می‌داد، رابرت کوخ بود. او بر این باور بود که تحقیقات پاستور روی نمونه‌های کافی انجام نشده و او با سرعت بالا و بدون داشتن نتایج عملی کافی، به نتیجه‌گیری رسیده است. این دو دانشمند در سال‌های متمادی با گزارشات و سخنرانی‌های مختلف، روند یکدیگر را نقد می‌کردند که البته به نظر می‌رسد پاستور در این زمینه پیروز میدان بوده است.

تزریق باکتری و ویروس ضعیف‌شده، موجب مقاومت جانوران در برابر بیماری می‌شود

واکسن هاری یکی از انقلابی‌ترین اکتشافات پاستور در خلال تحقیقات ایمنی‌شناسی بدن بوده است. او ابتدا ویروس این بیماری را روی خرگوش‌ها پرورش داد و سپس با خشک کردن عصب‌های آلوده به ویروس، واکسن را تولید کرد. امیل راکس، پزشک دوست پاستور بود که واکسن را در نهایت تولید و ابتدا آن را روی ۵۰ سگ آزمایش کرد. اولین نمونه‌ی انسانی تست این واکسن نیز یک کودک چهارساله بود. والدین این کودک با رضایت شخصی این کار را انجام دادند.
پس از دوره‌ی درمان سه‌ماهه و تزریق‌های متعدد روی نمونه‌ی انسانی، تولید واکسن موفقیت‌آمیز بود. بررسی یادداشت‌های آزمایشگاهی پاستور نشان می‌دهد که او پیش از این کودک، آزمایش را روی دو نمونه‌ی انسانی دیگر انجام داده که یکی زنده مانده و دیگری بر اثر هاری فوت کرده است.

چالش‌ها و انتقادات
پاستور در سال ۱۸۷۸ به تمام اعضای خانواده‌ی خود امر کرد که یادداشت‌های شخصی آزمایشگاهی او را در اختیار هیچ‌کس قرار ندهند. تمام خانواده به وصیت او عمل کردند تا اینکه آخرین نوه‌ی ذکور او، در سال ۱۹۶۴ این یادداشت‌ها را به کتابخانه‌ی ملی فرانسه اهدا کرد. در سال ۱۹۹۵، یک تاریخ‌شناس اسنادی را با بررسی یادداشت‌های پاستور منتشر کرد. او معتقد بود پاستور در بسیاری از گزارشات علمی مهم خود، دیگران را فریب داده است. البته یادداشت‌ها و گزارشات متعددی از هر دو جبهه‌ی موافق و مخالف پاستور، پس از این سال منتشر شدند.

از موارد مهمی که دانشمندان متعدد به مبارزه با پاستور برخاستند، کشف علت و فرآیند تخمیر بود. دانشمندان مختلفی پیش از پاستور روی این پدیده تحقیق کرده بودند و کارشناسان معتقدند او با پیشرفت جزئی، تنها این یافته‌ها را به‌صورت رسمی منتشر کرده است. در مورد واکسن سیاه‌زخم نیز می‌توان توسان را به‌عنوان مخترع آن معرفی کرد؛ اما تلاش‌های حرفه‌ای پاستور و همچنین نمایش زودهنگام و گسترده‌ی محصولاتش در این زمینه، باعث شد که اکثر مردم او را به‌عنوان مخترع اصلی بشناسند و به این ترتیب، افتخار و ثروت حاصل از آن به پاستور رسید.

بسیاری از محققان، روش‌های تحقیقاتی پاستور در علم پزشکی را مخالف اخلاق پزشکی می‌دانند

اقدامات پاستور در زمینه‌های پزشکی و واکسن هاری نیز با انتقاد جدی روبرو است. کارشناسان معتقدند آزمایشات انسانی واکسن او غیر اخلاقی بوده و اصول پزشکی را زیر سؤال برده است. هرچند این دانشمند فرانسوی با نظارت تعدادی از پزشکان نزدیک خود، اولین آزمایشات انسانی محصولش را انجام داد؛ اما هنوز هم بسیاری از افراد، اقدامات او را خلاف سوگندهای پزشکی می‌دانند؛ چون پاستور، تحصیلات و گواهی‌نامه‌های لازم برای مدیریت این آزمایش را نداشت.
علاوه بر موارد گفته‌شده، پنهان نگه داشتن روش‌های آزمایش و تحقیق و سرّی بودن آزمایشگاه‌ها، از موارد مورد انتقاد دیگر در مورد پاستور است. او مدعی بود برای حفظ کیفیت آزمایشات، آن‌ها را مخفی نگه می‌دارد.

جوایز و افتخارات
در سال ۱۸۵۶، انجمن سلطنتی لندن، مدال رامفورد را به خاطر تحقیقات پاستور در زمینه‌ی اسیدها به او اهدا کرد. همین انجمن در سال ۱۸۷۴، مدال کاپلی را به خاطر تحقیقات فرآیند تخمیر به دانشمند فرانسوی داد و در سال ۱۸۶۹ او را به‌عنوان عضوی خارجی از انجمن سلطنتی منصوب کرد.
در سال ۱۸۵۹، آکادمی علوم فرانسه نشان مونتیون را به خاطر تحقیقات تجربی پاستور در علم پزشکی به او اهدا کرد. جوایز بعدی این آکادمی در سال‌های ۱۸۶۱ و ۱۸۶۲ تحت نام‌های جکر و آلومبرت به پاستور اهدا شدند. این دانشمند در سال ۱۸۶۲ برای عضویت در بخش کانی‌شناسی این انجمن انتخاب شد. او در سال ۱۸۸۷ برای معاونت بخش فیزیک آکادمی انتخاب شد و تا سال ۱۸۸۹ در این سمت باقی‌ ماند.

علاوه بر موارد گفته‌شده، عضویت‌های افتخاری متعددی در محافل علمی هلند، برزیل و دیگر کشورها نیز به پاستور اهدا شده و همچنین، جوایز نقدی زیادی به خاطر کشفیاتش به او داده شده است.
پس از مرگ لویی پاستور، یادبودها و مکان‌های متعددی به نام او ثبت شدند. خیابان‌های متعددی در شهرهای بزرگ کشورهای ایران، آمریکا، آرژانتین، استرالیا، لهستان و بسیاری کشورهای دیگر، به نام این دانشمند بزرگ ثبت شده‌اند. همچنین مؤسسه‌های تحقیقاتی متعددی از جمله انستیتو پاستور در فرانسه، دانشگاه پاستور در اسلواکی و فرانسه، به افتخار او نامگذاری شده‌اند. یونسکو نیز با همکاری انستیتو پاستور مدالی به نام این دانشمند فرانسوی در صد سالگی مرگ او ابداع کرد و هر دو سال یک بار آن را به تحقیقات برجسته در زمینه‌ی سلامت انسان‌ها اهدا می‌کند.
انستیتو پاستور یکی از یادگارهای مهم این دانشمند به‌نام است که ایده‌ی تأسیس آن پس از کشف واکسن هاری و به‌منظور توسعه‌ی تحقیقات روی علم واکسیناسیون مطرح شد. در سال ۱۸۸۷ جمع‌آوری سرمایه برای آن شروع شد و با موفقیت به پایان رسید. دانشمندان بزرگی از سرتاسر جهان به این مؤسسه‌ آمدند و پایه‌های آن را تشکیل دادند. در حال حاضر ۳۲ شعبه از این مؤسسه‌ در ۲۹ کشور جهان فعالیت می‌کنند. این مؤسسه‌ در حال حاضر در زمینه‌های علمی متنوعی از پزشکی تا شیمی فعالیت می‌کند.

زندگی شخصی
لویی پاستور در سال ۱۸۴۸ برای تدریس به دانشگاه دژون رفت و در آنجا با دختر رئیس دانشگاه یعنی ماری لورنت آشنا شد. این دو در ۲۹ می سال ۱۸۴۹ با هم ازدواج کردند و دارای پنج فرزند شدند. تنها دو فرزند آن‌ها تا سن بلوغ زنده ماندند و سه نفر دیگر بر اثر بیماری حصبه از دنیا رفتند.

پاستور در سال ۱۸۶۸ دچار سکته‌ی مغزی شد که سمت چپ بدن او را فلج کرد. البته درمان او پس از این سکته موفق بود و او به زندگی عادی بازگشت؛ تا اینکه در سال ۱۸۹۴، افزایش اوره در خون، سلامتی او را با خطر جدی مواجه کرد. همین بیماری باعث شد که لویی پاستور در ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۵ از دنیا برود. مراسم ترحیم رسمی او در کلیسای نوتردام پاریس برگزار شد؛ اما بدنش در مقبره‌ای در انستیتو پاستور پاریس دفن شد. در کنار بدن او، نمادهایی از کشفیاتش در موزائیک‌های بیزانس نگهداری می‌شوند.


نقل قول‌های مشهور از لویی پاستور

• علم و دانش، هیچ کشور و مرزی ندارد. دانش مانند مشعلی است که دنیا را روشن می‌کند.
  
• شانس تنها برای فردی مفید است که از لحاظ ذهنی آماده باشد.
  
• قدرت من برای رسیدن به اهدافم، در سخت‌کوشی و پیگیری نهفته است.
  
• نقش موجودات بی‌نهایت ریز در طبیعت، بی‌نهایت بزرگ است.
  
• هرچه بیشتر طبیعت را مطالعه می‌کنم، بیشتر به عظمت خالق آن پی می‌برم.
  

لویی پاستور در وصیت نامه خود میگوید :

در هر حرفه ای كه هستید نه اجازه بدهید به بدبینی های بی حاصل آلوده شوید و نه بگذارید بعضی لحظات تاسف بار كه برای مدتی پیش می آید شما را به یأس و ناامیدی بكشاند. در آرامش حاكم بر آزمایشگاهها و كتابخانه هایتان زندگی كنید.
نخست از خود بپرسید برای یاد گیری و خود آموزی چه كرده ام؟ سپس همچنان كه پیش می روید بپرسید: من برای كشورم چه كرده ام؟ و این پرسش را آنقدر ادامه دهید تا به این احساس شادی بخش و هیجان انگیز برسید كه شاید سهم كوچكی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته اید اما هر پاداشی كه زندگی به تلاشهایتان بدهد یا ندهد هنگامی كه به پایان تلاشهایمان نزدیك می شویم هر كدام از ما باید حق آن را داشته باشیم كه با صدای بلند بگوییم: من آنچه در توان داشته ام انجام داده ام.

فراموش نکنیم که لویی پاستور یک شیمیدان بود که جایزه نوبل در رشته خود (به خاطر بلورهای تارتارات) داشت ولی وارد عرصه پزشکی شد. فحش و فضیحت زیاد کشید ولی چنان این عرصه رو تکان داد که متحول شد. با مبارزات جدی پاستور بسیاری از عقاید غلط عرصه پزشکی (مثل زایندگی خود جوش بیماری!!) برای همیشه از بین رفت.

رابرت کخ (Robert Koch) یکی از سرشناس‌ترین دانشمندان علم پزشکی و میکروب‌شناسی است. از مطالعات او به‌عنوان پایه و اساس علم میکروب‌شناسی یاد می‌شود.


رابرت هاینریش هرمان کخ، پزشک و میکروب‌شناس مشهور آلمانی بود. او به‌عنوان پدر علم میکروب‌شناسی شناخته می‌شود. کخ توانست عامل بیماری‌های همچون سل، وبا و سیاه‌زخم را کشف کند. این دانشمند بزرگ با انجام آزمایشات تجربی روی نمونه‌های انسانی، عوامل بیماری‌های عفونی را کشف می‌کرد.
رابرت کخ، فناوری‌ها و تکنیک‌های مطالعه روی میکروب‌ها را تدوین کرد و بهبود داد و اکتشافات زیادی هم در زمینه‌ی سلامت عمومی داشت. یکی از برجسته‌ترین نتایج تحقیقات او با عنوان «شاخص‌های کخ» شناخته می‌شود. این شاخص‌ها، میکروارگانیزم‌های خاص را به بیماری‌ها مرتبط می‌کنند و امروزه به‌عنوان قوانین طلایی میکروب‌شناسی استفاده می‌شوند.

رابرت کخ در سال ۱۹۰۵ به‌ خاطر کشفیاتش در مورد بیماری سل، جایزه‌ی نوبل پزشکی را دریافت کرد. انستیتوی تحقیقاتی کخ نیز یکی از مؤسساتی است که توسط این پزشک ماندگار تأسیس شد. هدف اصلی مؤسسه‌ی کخ، انجام تحقیقات پزشکی و میکروب‌شناسی و همچنین جلوگیری از شیوع بیماری‌ها است. این مؤسسه‌ در برلین و ورنیگه‌روده شعبه دارد و یکی از زیرمجموعه‌های اصلی وزارت بهداشت آلمان است.

رابرت کخ در ۱۱ دسامبر سال ۱۸۴۳ در شهر کلاوستال ایالت نیدرزاکسن آلمان به دنیا آمد. پدر او، هرمان کخ، معدن‌چی بود و مادرش، ماتیلد بیوواند نام داشت. رابرت پیش از ورود به مدرسه در سال ۱۸۴۸، خواندن و نوشتن را آموخته بود و از همان سنین کودکی خود را پیشگام و مشتاق در کسب علم و همچنین سفر کردن نشان می‌داد.

رابرت کخ در سال ۱۸۶۲ از دبیرستان فارغ‌التحصیل شد و ابتدا به مطالعه‌ی علوم فلسفه علاقه نشان داد. اما پیشنهاد مدیر مدرسه به والدینش باعث شد که او برای مطالعه‌ی رشته‌ی علوم طبیعی به دانشگاه گوتنگن آلمان برود. او پس از سه ترم تحصیل در این رشته، مسیر تحصیلی خود را به پزشکی تغییر داد. رابرت از روش تدریس علوم طبیعی ناامید بود و بعلاوه معتقد بود که با فعالیت در علم پزشکی نیز می‌توان علوم طبیعی را آموخت. کخ در دوران تحصیلات دانشگاهی با شوق و اشتیاق فراوانی به مطالعه‌ی علم پزشکی می پرداخت. پس از پنج ترم تحصیل در این رشته، یاکوب هنله (از پزشکان برجسته‌ی آن زمان) به او پیشنهاد داد که در پروژه‌ی تحقیقاتی اعصاب رحم با او مشارکت کند. در آن زمان، بحث و مجادله در مورد یافته‌های لوئی پاستور در زمینه‌ی تخمیر و نقض نظریه‌ی تولید خلق‌الساعه داغ بود.

کخ ابتدا به تحصیل در علوم فلسفه علاقه‌مند بود

از ترم ششم تحصیل، رابرت کخ مطالعاتش را در مؤسسه‌ی فیزیولوژیکی آلمان و با تمرکز روی عوامل ترشح سوکسینیک اسید (یکی از ترکیبات واسطه‌ی تشکیل اسید سیتریک که در متابولیسم میتوکندری نیز تأثیر دارد)، ادامه داد. این تحقیقات اساس پایان‌نامه‌ی او را تشکیل می‌دادند. در نهایت رابرت کخ در سال ۱۸۶۶ و با دریافت مدرک ممتاز در رشته‌ی پزشکی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.

پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، رابرت کخ به مدت ۶ ماه در برلین به مطالعات پزشکی پرداخت. او در آنجا تحت تأثیر مطالعات رودولف فیرخو از پزشکان برجسته‌ی آن زمان قرار گرفت. سپس مدتی به‌عنوان دستیار در بیمارستان هامبورگ مشغول به کار بود و در نهایت به لانگنهاگن رفت. لانگنهاگن دهکده‌ای کوچک در نزدیکی هانوفر بود که از کودکان عقب‌مانده در آنجا نگهداری می‌شد. آزمایشات تجربی در این منطقه آزاد بود. کخ با کار در آن مؤسسه‌ توانست به موفقیت‌های اولیه دست یافته و پس از خرید اسب و یک آپارتمان بزرگ، ازدواج کند.

کخ در دو سال بعدی با مشکلات متعددی از جمله بحران‌های مالی مواجه شد. او در نهایت در شهر راکویتز سکنی گزید و در آنجا به موفقیت‌های متعددی دست یافت؛ اما در نهایت این موفقیت‌ها با وقوع جنگ فرانسه و پروس متوقف شد.

رابرت کخ از سال ۱۸۷۰ به‌عنوان جراح داوطلب در جنگ فرانسه و پروس مشغول به کار بود. علاوه بر این، او به‌عنوان پزشک در منطقه‌ای به نام والشتن (که اکنون در لهستان قرار دارد) مشغول به کار بود. فعالیت در این منطقه ۸ سال به طول انجامید و در این سال‌ها، کخ به شهرتی در میان ساکنین شهر دست یافت و به‌مرور برای رسیدن به شهرت جهانی آماده می‌شد.

ارزشمندترین تجربیات کخ از فعالیت داوطلبانه در جنگ حاصل شدند

کخ در خلال سال های ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۵ نیز مسئولیتی مشاوره‌ای در دپارتمان سلامت امپراطوری آلمان داشت. او مطالعات خود روی میکروارگانیزم‌ها را نیز در آزمایشگاهی متصل به اتاق معاینه‌ی بیمارانش انجام می‌داد. پس از مدتی فعالیت در این سازمان، یک آزمایشگاه کوچک در اختیار او قرار گرفت که همکارانی همچون لافلر و گافکی در آنجا با او همراه بودند. 
یکی از اولین یافته‌های مهم رابرت کخ، روشی برای کِشت و پرورش باکتری بود. در مراحل بعدی او توانست تکنیک‌های پرورش پاتوژن در شرایط آزمایشگاهی را کشف کند. پرورش باکتری در شرایط آزمایشگاهی یکی از پایه‌های تحقیقات در زمینه‌ی زیست‌شناسی مولکولی است.
این دانشمند برجسته‌ی آلمانی از سال ۱۸۸۵ تا ۱۸۹۰ به‌عنوان مدیر و استاد در دانشگاه برلین مشغول به کار بود. او در ادامه‌ی فعالیت‌های تحقیقاتی خود، از جایگاه استادی دانشگاه انصراف داد و در مؤسسه‌‌ی تحقیقاتی بیماری‌های عفونی در پادشاهی پروس مشغول به کار شد. این مؤسسه‌ یک بخش کلینیکی داشت که به‌منظور آزمایش‌ها روی بیماری‌های مختلف استفاده می‌شد. البته شرایط کار در این مؤسسه‌ برای کخ بسیار دشوار بود. او در مؤسسه‌ی تحقیقاتی پروس توانست علت بیماری سل را کشف کند؛ اما پادشاهی پروس اصرار داشت که امتیاز این تحقیقات به او اهدا نشود و تمامی امتیازات به آن پادشاهی منتقل شود.

تحقیقات تجربی
همان‌طور که پیش از این گفته شد، آزمایشات تجربی رابرت کخ روی نمونه‌های مختلف اعم از نمونه‌های انسانی، باعث شد که او علل بیماری‌های متعددی را کشف کند و علاوه بر آن، قوانین و اصولی برای کشف علل بیماری‌ها و همچنین پیشگیری از آن‌ها تدوین کند. در ادامه به بررسی برجسته‌ترین تحقیقات این دانشمند بزرگ می‌پردازیم.

ایزوله‌سازی شرایط کِشت باکتری
کخ ابتدا برای کشت باکتری در محیط آزمایشگاهی از برش‌های سیب‌زمینی به‌عنوان ماده‌ی مغذی باکتری‌ها استفاده کرد. پس از مدتی او متوجه شد که این ماده برای کشت باکتری مناسب نیست و تخریب می‌شود. او سپس از مواد طبیعی دیگر در ترکیب با ژلاتین استفاده کرد. مشکل استفاده از ژلاتین آن بود که شرایطش در دمای ۳۷ درجه‌ی سانتی‌گراد (دمای طبیعی بدن انسان) پایدار نبود و نمی‌توانست شرایط رشد پاتوژن‌های انسانی را شبیه‌سازی کند

پس از مدتی، والتر و فانی هسه که از همکاران کخ در تحقیقاتش بودند، استفاده از چندقندی آگارا را برای پرورش باکتری‌ها پیشنهاد دادند. این ترکیب در دمای ۳۷ درجه شرایطی پایدار دارد و علاوه بر آن، توسط باکتری‌های تخریب نمی‌شود و ساختاری شفاف دارد.

قوانین چهارگانه‌ی کخ
کخ در زمان فعالیت در دپارتمان سلامت آلمان، اهمیت ایزوله‌سازی میکروارگانیزم‌های عامل بیماری را تشریح کرد و به این نکته اشاره کرد که شرایط پرورش و نگهداری این عوامل بیماری باید قانون‌مند شود. مطالعات او در زمینه‌ی کشف علت بیماری سیاه‌زخم نیز باعث تدوین اصولی برای شناخت عوامل بیماری‌ها شد. این قوانین نه‌تنها به‌عنوان راهنمایی برای کشف علل بیماری‌ها، بلکه به‌عنوان توصیف شرایط استاندارد نگهداری و پرورش عوامل بیماری شناخته می‌شوند.
در ادامه به معرفی چهار قانون اصلی کخ برای استخراج و آزمایش علل بیماری‌ها می‌پردازیم:

1. در هر مرحله از بیماری، ارگانیزم عامل آن باید حاضر باشد.
   
2. ارگانیزم باید از بدن میزبان جدا شود و در شرایط ایزوله نگهداری و پرورش داده شود.
   
3. وقتی نمونه‌های ارگانیزم وارد بدن نمونه‌ی آزمایشگاهی سالم شدند، باید بیماری کاملا مشابه با میزبان اولیه را ایجاد کنند.
   
4. ارگانیزم‌ها پس از استخراج از نمونه‌ی آزمایشگاهی باید به‌عنوان همان ارگانیزم اصلی اولیه شناخته و در شرایط ایزوله نگهداری شوند.
   

سیاه‌زخم
یکی از تحقیات رابرت کخ که شهرت بالایی برای او به همراه داشت، در زمینه‌ی کشف علت بیماری سیاه‌زخم بود. او باکتری باسیلوس آنتراسیس را به‌عنوان عامل این بیماری معرفی کرد. او تشکیل هاگ‌ در باکتری سیاه‌زخم را مشاهده کرد و عنوان کرد که این هاگ می‌تواند در شرایط دشوار نیز به زندگی ادامه دهد. بعلاوه هاگ ایجادشده با فراهم شدن شرایط رشد فعال و باعث بیماری می‌شود.

قوانین کخ در زمینه‌ی استخراج و ایزوله‌سازی باکتری هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرند

کخ برای مطالعه روی باکتری‌های کشف‌شده، آن‌ها را در اسلایدهای شیشه‌های نگهداری می‌کرد و از تکنیک رنگ‌آمیزی برای مطالعه‌ی دقیق‌تر بهره می‌برد. نتایج تحقیقات او روی علل بیماری سیاه‌زخم به‌عنوان اولین تجربه در کشف باکتری منحصر به‌فرد برای ایجاد بیماری خاص، بسیار بااهمیت هستند. می‌توان گفت نتایج تحقیقات او، نظریه‌ی خلق‌الساعه در توجیه علل بیماری را نقض و نظریه‌ی میکروبی بیماری‌ها را که توسط پاستور مطرح شد، تأیید می‌کرد.
کخ در سال ۱۸۷۷ یافته‌های خود را برای بررسی به دفتر فردیناند کان (گیاه‌شناس) و جولیسو کانهیم ارسال کرد. کان پس از بررسی و تأیید اولیه‌ی یافته‌های کخ، آن‌ها را در ژورنال شخصی خود چاپ کرد.

سل
رابرت کخ در دهه ی ۱۸۹۰ که در دپارتمان سلامت در برلین فعالیت می‌کرد، به تحقیقات در مورد بیماری سل علاقه‌مند شد. در آن زمان تصور عموم بر این بود که سل یک بیماری ارثی است. کخ معتقد بود که بیماری سل توسط باکتری ایجاد می‌شود و یک بیماری عفونی است. برای اثبات این موضوع، او چهار قانون و نظریه‌ی مطالعاتی خود را روی خوکچه‌های هندی آزمایش کرد.

نتایج تحقیقات کخ روی نمونه‌های آزمایشگاهی، تمام اصول چهارگانه‌ی او را تأیید کردند. او در سال ۱۸۸۲ نتایج تحقیقات خود را منتشر کرد و مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (امروزه با نام باسیل کخ هم شناخته می‌شود) را به‌عنوان عامل بیماری سل معرفی کرد. این پزشک برجسته بعدا تلاش کرد دارویی برای این بیماری کشف کند که البته شکست خورد.

وبا
پس از کشف عامل بیماری سل، کخ به بیماری وبا علاقه‌مند شد. او تحقیقاتش را در مصر پیگیری کرد و امیدوار بود که بتواند عامل بیماری را در آنجا کشف کند. البته او در مصر موفق نبود و پیش از رسیدن به پاسخ نهایی، همه‌گیری بیماری وبا در این کشور پایان یافت. رابرت برای ادامه‌ی تحقیقات به هند رفت و کالج پزشکی گرانت مشغول به تحقیق شد.

باکتری ویبریو به‌عنوان عامل بیماری وبا در هند کشف شد

تحقیقات رابرت در هند نتیجه داد و او توانست باکتری ویبریو را به‌عنوان عامل بیماری وبا معرفی کند. البته این باکتری در سال ۱۸۵۴ توسط دانشمند ایتالیایی، فیلیپو پاچینی کشف شده بود؛ اما منشأ و علل رشد آن تا زمان نتیجه‌گیری کخ ناشناخته بود.

این دانشمند برجسته بر اساس تحقیقاتی که روی باکتری ویبریو انجام داد و با اتکا به روش توزیع آن، قوانینی برای کنترل شیوع وبا تدوین کرد. این قوانین به‌سرعت اجرا شد و هنوز هم به‌عنوان عوامل پیشگیری از شیوع این بیماری خطرناک شناخته می‌شوند.

ایمنی اکتسابی
ایمنی اکتسابی (Acquired immunity) یکی از اصطلاحات و پدیده‌های علم پزشکی است که به ایمنی بدن در برابر بیماری‌های خاص اشاره دارد. در این پدیده بدن فرد با وجود قرار گرفتن در معرض بیماری، به علل مختلف در برابر آن مقاومت می‌کند. کخ برای مطالعه‌ی این پدیده در دسامبر سال ۱۹۰۰ به گینه‌ی نو (از مستعمره‌های آن زمان رایش) رفت تا مطالعات خود را روی قبیله‌های پاپوآن انجام دهد.
کخ در خلال تحقیقاتش متوجه شد که در خون مردم بومی منطقه، عامل بیماری مالاریا یعنی انگل پلاسمودیوم وجود دارد. نکته‌ی جالب این بود که تعداد مبتلایان به این بیماری در میان قبیله‌های بومی بسیار کم و شدت بیماری آن‌ها خفیف بود. از طرفی کارگران چینی و آلمانی‌‌های ساکن در آن منطقه به‌سرعت به مالاریا دچار می‌شدند؛ البته با گذشت زمان آن‌ها نیز در برابر این بیماری ایمن می‌شدند.

جوایز و افتخارات
رابرت کخ در سال ۱۸۹۷ به‌عنوان عضو خارجی انجمن سلطنتی انگلستان انتخاب شد. این انجمن عنوان همکار را به افرادی که در زمینه‌های مختلف اعم از ریاضیات، دانش طبیعی، علوم مهندسی و همچنین پزشکی، کشفیات قابل توجه داشته باشند، اهدا می‌کند. کخ در سال ۱۹۰۵، جایزه‌ی نوبل پزشکی را به خاطر کشف عامل بیماری سل دریافت کرد.
در سال ۱۹۰۶، امپراطوری پروس مدال پور لی میریت را به خاطر تحقیقات در مورد بیماری وبا و سیاه‌زخم به رابرت کخ اهدا کرد و در سال ۱۹۰۸ نیز مدالی با نام رابرت کخ طراحی شد. مدال یا جایزه رابرت کخ شامل دو جایزه است که هرساله به‌منظور تعالی علوم پزشکی، به فعالان برجسته‌ی این حوزه اهدا می‌شود.
مدرسه‌ی سلطنتی بهداشت و علوم پزشکی لندن یکی از برجسته‌ترین دانشکده‌های علوم پزشکی در جهان است که در سال ۱۸۹۹ تأسیس شد. این دانشکده یک کتیبه‌ی افتخارات دارد و نام رابرت کخ در کنار ۲۲ نفر دیگر به‌عنوان افتخارات علم پزشکی در آن حک شده است. از دیگر یادگارهای این دانشمند بزرگ، می‌توان به مجسمه‌‌ی مرمری او واقع در شمال بیمارستان خیریه‌ی لندن اشاره کرد.

از دیگر افتخارات این دانشمند آلمانی می‌توان به مدارک دکترای افتخاری از دانشگاه‌هایی همچون بولونیا و هایدلبرگ اشاره کرد. علاوه بر آن، او شهروندی افتخاری برلین، والشتین و همچنین عضویت افتخاری انجمن‌های علمی برلین، وین، پوزن،ناپل و نیویورک را نیز در لیست افتخاراتش دارد.
 مؤسسه‌‌ی سلطنتی تحقیقات بیماری‌های عفونی پروس در سال سال ۱۸۹۱ توسط رابرت کخ تأسیس شد. این مؤسسه‌ بعدها به انستیتو رابرت کخ تغییر نام داد.

زندگی شخصی
رابرت کخ در سال ۱۸۶۷ با " اما آدولفین جوزفین فراتز " ازدواج کرد. آن‌ها یک دختر به نام گرترود داشتند که در سال ۱۸۶۸ به دنیا آمد. ازدواج این زوج تا سال ۱۸۹۳ ادامه داشت و پس از جدایی، رابرت با " هدویگ فرایبرگ " که یک بازیگر بود، ازدواج کرد.
کخ در نهم آوریل سال ۱۹۱۰ دچار حمله‌ی قلبی شد و نتوانست درمانی کامل برای آن دریافت کند. در ۲۷ می همان سال و سه روز پس از ایراد سخنرانی در مورد نتایج تحقیقاتش در مورد بیماری سل، رابرت کخ در سن ۶۶ سالگی از دنیا رفت. آکادمی علوم پروس که کخ در آن سخنرانی کرده بود، نتایج تحقیقاتش را به افتخار این دانشمند نام‌گذاری کرد. پس از مرگ رابرت کخ، خاکستر جسد او در مقبره‌اش در انستیتو رابرت کخ دفن شد.

رشد سریع استارتاپ و جذب سرمایه توسط شرکت‌های بزرگ به معنای بهتر بودن نیست. کسب‌وکارهایی موفق می‌شوند که رشد آرام و پایداری داشته باشند و محصولات خلاقانه به بازار عرضه کنند.


کری بنجامین، برنده‌ی جایزه‌ی زیبایی‌شناسی و بنیان‌گذار شرکت StackedSkincare است. این شرکت در زمینه‌ی تولید محصولات زیبایی فعالیت دارد و سرم‌ها و لایه‌بردارهای باکیفیتی به بازار عرضه می‌کند. بنیان‌گذار این شرکت هیچ سرمایه‌ی خارجی دریافت نکرده و استارتاپ خود را با سرمایه‌ی شخصی به این مرحله رسانده است.

در ادامه‌ی این مقاله‌  داستان موفقیت او را از زبان خودش می‌خوانیم:

این روزها استارتاپ‌های زیادی در سراسر دنیا بنیان‌گذاری می‌شوند. بسیاری از این استارتاپ‌های موفق توسط شرکت‌های بزرگ سرمایه دریافت می‌کنند و این ذهنیت برای اکثر مردم به وجود می‌آید که یک استارتاپ بدون جذب سرمایه‌ی خارجی نمی‌تواند رشد کند. بنابراین زمانی که به مردم می‌گویم شرکتم را با سرمایه‌ی خودم به این مرحله رسانده‌ام تعجب می‌کنند. عدم جذب سرمایه به این معنا است که شرکت، بودجه‌ی محدودی دارد و از انجام بسیاری از کارها باید چشم‌پوشی کرد. اما از طرف دیگر مهارت حساب‌وکتاب را بالا می‌برد و هوش مالی را افزایش می‌دهد. من در طول این مسیر تجربه‌های زیادی کسب کردم که برای افرادی که قصد جذب سرمایه ندارند مفید است.

با مقادیر کم آغاز کنید
من زمانی که کسب‌وکار خودم را راه‌اندازی کردم، تنها چهار محصول برای ارائه به بازار داشتم و وب‌سایت شرکت نیز طراحی بسیار ابتدایی و معمولی داشت. محصولات بهترین کیفیت را در بازار داشتند و سطح وب‌سایت شرکت برای ارائه‌ی چنین محصولاتی واقعا پایین بود. اما یاد گرفتم که با این موضوع کنار بیایم و به این باور رسیدم که کیفیت محصولات بسیار مهم‌تر از وب‌سایت شرکت است. بنابراین سفارش‌های کوچک را جایگزین خریدن حجم زیادی از محصولات کردم. قیمت محصولات من بالا بود؛ اما تصمیم گرفتم با کاهش دادن میزان سود، رشد پایداری داشته باشم. زمانی که تعداد سفارش‌ها بالا رفت و میزان فروش افزایش پیدا کرد، هزینه‌ی تولید محصولات کاهش پیدا کرد و میزان سود نیز بالا رفت.
قبل از شروع هر کاری به این فکر کنید که چه چیزی برای مشتری‌ها بسیار مهم است و سپس سعی کنید بهترین خدمات را برای رفع آن نیاز ارائه دهید. برای من فرمول تولید محصول بسیار مهم بود؛ اما ممکن است برای یک کسب‌وکار دیگر بازاریابی برند، بسته‌بندی یا تکنولوژی اهمیت بیشتری داشته باشد. بنابراین مهم‌ترین جنبه‌ی کسب‌وکار را پیدا کنید و در آن بهترین شوید، زمانی که شرکت به درآمد رسید روی سایر جنبه‌های کسب‌وکار کار کنید. اگر بودجه‌ی شرکت محدود است، برای امضا کردن قراردادهای بزرگ یا حداقل سفارش‌ها وسوسه نشوید. شروع کوچکی داشته و مطمئن باشید که با گذشت زمان میزان سوددهی نیز افزایش پیدا خواهد کرد.

آرام پیش بروید
من طرفدار سرسخت رشد آرام و پایدار هستم. زمانی که یک استارتاپ سرمایه‌ی خارجی دریافت می‌کند باید همواره به سرمایه‌گذار جواب پس بدهد و این موضوع به او فشار می‌آورد که هرچه سریع‌تر رشد کند. از آنجایی که من سرمایه‌گذار خودم بودم، سعی می‌کردم انتخاب‌های محافظه‌کارانه داشته باشم و تمرکز خود را روی رشد ماهانه‌ی شرکت گذاشته بودم. درنتیجه به جای ارائه‌ی محصولات جدید در هر ماه، از طریق تولید محتوای ارزشمند در مورد مراقبت از پوست با مشتری‌ها ارتباط برقرار می‌کردم. این محتوای ارزشمند باعث شد نام محصول من به‌عنوان یک محصول ارزان در ذهن مردم ماندگار شود.
زمانی که شخصی کسب‌وکارش را راه‌اندازی می‌کند، وسوسه می‌شود با سرعت زیادی آن را رشد دهد؛ اما پیشروی آرام همواره جریانی از سوددهی را به همراه خواهد داشت. به‌جای تمرکز روی تولید محصولات جدید به بهینه‌سازی روابط خود با مشتری‌ها از طریق تولید محتوای ارزشمند فکر کنید. ایجاد روابط قوی با مشتری محکم کردن زیرساختی است که برای حمایت از محصولات در آینده نیاز خواهید داشت.

با نوآوری همراه شوید
بسیاری از برندهای مراقبت از پوست کار خود را با ارائه‌ی کامل محصولات پایه مانند لایه‌بردار، تونر و مرطوب‌کننده‌ آغاز می‌کنند. اگر پول کافی برای تبلیغات داشته باشید این روش موفقیت شما را در بازار تضمین می‌کند؛ زیرا همه از آن‌ها استفاده خواهند کرد. اما اگر بودجه‌ی کافی برای تبلیغات ندارید، خیلی سخت است که بخواهید مشتری‌ها را به محصولات علاقه‌مند کنید. به‌عنوان مثال لایه‌بردارها محصولات جدید و منحصربه‌فردی نیستند که بدون تبلیغات بتوانند توجه مشتری را به خود جلب کنند. به همین دلیل من تصمیم گرفتم کارم را با ارائه‌ی چهار محصولی آغاز کنم که کمتر در میان مردم جا افتاده است. محصولات من شامل دو نوع سرم جدید، یک لایه‌بردار خنثی و یک دستگاه میکرونیدلینگ بود. مشتری‌های من محصولاتی مانند کرم و سایر محصولات پوستی را باید از برندهای دیگر خریداری می‌کردند؛ اما محصولات من به دلیل نوآوری که داشتند بسیار مورد توجه قرار گرفتند.
شرکت‌هایی که بودجه‌ی کافی برای تبلیغات ندارند، بهتر است از همین روش استفاده کنند. از خودتان بپرسید کدام‌یک از محصولات شرکت خلاقانه‌تر است و بیشتر مورد استقبال مردم قرار می‌گیرد. سپس آن محصول را در مرکز توجه قرار دهید. شکل دادن نام برند در کنار خلاقانه‌ترین محصول حمایت بیشتر مشتری‌ها از محصولات را در آینده به همراه خواهد داشت.

اعتبار خود را بسازید
راه‌اندازی خط تولید محصولات مراقبت از زیبایی برنامه‌ای بود که همیشه در ذهن من وجود داشت اما من پیش از ارائه‌ی اولین محصول اقدام به بنیان‌گذاری پایه و اساس شرکت کردم. من از زمانی که به‌عنوان یک زیبایی‌شناس فعالیت می‌کردم، تلاش کردم اعتبارم را در صنعت محصولات مرتبط با زیبایی پوست افزایش دهم. از هر فرصتی برای مصاحبه با خبرگزاری‌ها استفاده کردم و مقاله‌های زیادی منتشر کردم؛ زیرا می‌دانستم هرقدر نامم بیشتر شنیده شود در آینده بیشتر از محصولاتم استقبال خواهند کرد. پس از هر فرصتی بهره ببرید و نامتان را به‌عنوان یک متخصص در صنعت کاری خود به دیگران معرفی کنید.

با مطبوعات همکاری کنید
همان‌طور که پیش‌تر گفتم، من رابطه‌ی خوبی با روزنامه‌نگاران داشتم و همین موضوع باعث شد مطبوعات نقش پررنگی در رشد شرکت من ایفا کنند. من پیش از راه‌اندازی خط تولیدم، از چند زیبایی‌شناس دعوت کردم تا خدمات رایگان پوستی روی صورتشان انجام دهم. زمانی که روی پوستشان کار می‌کردم، در مورد ایده‌ی چند مقاله با هم صحبت کردیم و من چند پیشنهاد در مورد زوایای جدید روندهای زیبایی به آن‌ها ارائه دادم. بعد از گذشت مدتی، زمانی که می‌خواستند مقاله‌های جدید منتشر کنند با من تماس گرفتند و در مورد موضوع مورد نظر مصاحبه کردند. من ایده‌های جدید به آن‌ها داده بودم و آن‌ها نیز در عوض نام من را به مردم معرفی کردند. افرادی که در مورد زیبایی محتوا تولید می‌کنند به موضوع‌های جدید نیاز دارند؛ بنابراین اگر بتوانید در این زمینه به آن‌ها کمک کنید از شما استقبال خواهند کرد. زمانی که می‌خواستم خط تولیدم را راه‌اندازی کنم، شبکه‌ی خوبی از روزنامه‌نگاران و نویسندگان درست کرده بودم و آن‌ها نیز بسیار مشتاق بودند در این زمینه از من حمایت کنند.

داشتن روابط دوستانه با نویسندگان کار آسانی نیست؛ اما امروزه شبکه‌های اجتماعی این کار را بسیار راحت‌تر کرده‌اند. من با ارائه‌ی خدمات رایگان زیبایی رابطه‌ام را با آن‌ها آغاز کردم و سپس با دادن ایده‌های جدید روابطمان را محکم‌تر کردم. بعد از گذشت مدتی با هم دوست شدیم و هر کمکی که به آن‌ها کرده بودم به خودم بازگشت.
بزرگ‌ترین درسی که در راه‌اندازی یک کسب‌وکار با سرمایه‌ی شخصی گرفتم این بود که هرگز شرکتم را با استارتاپ‌هایی که سرمایه‌ی زیاد دریافت می‌کنند مقایسه نکنم. برندهای زیادی وجود داشته‌اند که باوجود ارائه‌ی محصولات متنوع نتوانسته‌اند رشد پایداری داشته باشند. این باور در میان ما جا افتاده است که رشد سریع به معنای بهتر بودن است؛ اما در بسیاری از موارد می‌بینیم کسب‌وکارهایی برنده می‌شوند که رشد آرام و مداومی داشته‌اند.

تشویق کارمندان به مشارکت بیشتر در تصمیم‌گیری‌های شرکت، فرصت رشد آن‌ها و بالطبع، رشد بیش از پیش شرکت را فراهم می‌کند.
مؤسسان و مدیران شرکت عموما درگیر بهبود روابط کاری، پیشرفت دادن محصولات و روند‌های اجرای وظایف و کارهایی این‌چنینی هستند. آن‌ها زمان زیادی به ارتباط مستقیم با کارمندان اختصاص نمی‌دهند و این رفتار در طولانی‌مدت می‌تواند فرهنگ سازمانی آن‌ها را با مشکل مواجه کند.

مدیرانی که چنین سبک کاری دارند، در جلسات دوره‌ای با کارمندان با مشکل مواجه می‌شوند. آن‌ها سخنرانی خود را با انرژی آغاز می‌کنند و کارمندان نیز به‌خوبی به صحبت‌ها گوش می‌دهند. اما پس از این که صحبت‌ها تمام شد، نوبت به اتفاق اصلی جلسه یعنی مشارکت دیگر کارمندان در بحث و گفتگو می‌رسد. عموما این مشارکت به‌صورت پرسش و پاسخ از مدیر اجرا می‌شود. نکته‌ی آزاردهنده در این مورد آن است که کارمندان یا حتی اعضای تیم کوچک تحت مدیریت، تمایلی به سؤال کردن و مشارکت نشان نمی‌دهند.

وقتی نوبت به مشارکت کارمندان و پرسش و پاسخ یا ارائه‌ی انتقاد و پیشنهاد می‌رسد، عموم کارمندان منتظر دیگری هستند که بحث را شروع کند و در ادامه هم مشارکت کمی در گفتگو با مدیران از خود نشان می‌دهند. کارشناسان کسب و کار بر این عقیده هستند که این عدم تمایل به مشارکت دلایل مختلفی اعم از ترس و نگرانی از عواقب نظر دادن دارد. به بیان دیگر کارمندان از عواقب سؤال، انتقاد و پیشنهاد خود مطمئن نیستند و از آن می‌ترسند. به هر حال، حل کردن این مشکل باید یکی از برنامه‌های جدی مدیر باشد تا بتواند فرهنگ کارمندی شرکت را بهبود و تیم‌هایی پویا شکل دهد.
در ادامه‌ی این مقاله به بررسی راهکارهایی برای بهبود این وضعیت می‌پردازیم:

دلیل مشارکت نکردن را بیابید
از واحد نیروی انسانی یا واحدهای مشابه در شرکت بخواهید که با نظرسنجی‌های ناشناس، دلیل عدم مشارکت کارمندان را جویا شود. این دلایل می‌توانند عمومی یا به خاطر شرایط خاص باشند.

انتظارات خود را مشخص کنید
در ابتدای جلسات به‌طور کامل مشخص کنید که هدف از برگزاری دورهمی شرکتی چه بوده است. اگر به‌طور واضح بیان کنید که در این جلسه منتظر شنیدن سؤالات و نظرات کارمندان هستید، آن‌ها با تمایل بیشتری به مشارکت کردن می‌اندیشند.

تعداد موضوعات مورد بحث را محدود کنید
یکی از دلایل اصلی مشارکت نکردن کارمندان، پیچیده بودن بحث‌ها و مطرح کردن مسائل متعدد در یک جلسه است. گاهی اوقات محتوای جلسات به‌قدری پیچیده و متنوع می‌شود که کارمندان حتی نمی‌توانند یک سؤال مرتبط با آن پیدا کنند. فراموش نکنید که وظیفه‌ی مدیر انتشار اطلاعات نیست. یک مدیر خوب باید بتواند تیم خود را متمرکز کند، ارتباطات کاری مناسب پیدا کند و از همه مهم‌تر کارمندان را به مشارکت هرچه بیشتر تشویق کند. پس به‌جای پرداختن به مسائل متعدد و گوناگون، روی یک موضوع متمرکز شوید و آن را به‌صورت عمقی با کارمندان بررسی کنید.

به آن‌ها زمان بدهید
اشتباه رایج در برنامه‌ریزی جلسات این است که زمان کمی به پرسش و پاسخ و مطرح کردن نظرات اختصاص داده می‌شود. وقتی زمان کوتاه باشد، کارمندان نگران آن هستند که مزاحم وقت دیگران یا شخص مدیر بشوند؛ به همین دلیل تمایلی به مشارکت بیشتر از خود نشان نمی‌دهند.

رأی‌گیری کنید
رأی‌گیری گروهی شجاعت بیشتری به کارمندان می‌دهند. آن‌ها وقتی در میان دیگر افراد قرار می‌گیرند، نظر خود را با ترس کمتری بیان می‌کنند. پیشنهاد می‌شود در پایان جلسات در مورد موضوع یا موضوعات مطرح شده رأی‌گیری کنید. به‌منظور انجام این فرآیند، ابزارهای متعدد آنلاین و آفلاین وجود دارند که ساده‌ترین آن‌ها، درخواست برای بالا بردن دست به منظور تأیید یک موضوع است.

تمرکز روی یک نفر را از بین ببرید
حتی برون‌گراترین افراد نیز از صحبت کردن در میان همکاران واهمه دارند. آن‌ها می‌ترسند که در میان جمع زیاد همکاران دست خود را بالا ببرند و نظر و سؤال خود را مطرح کنند. برای حل این موضوع می‌توان از کارمندان درخواست کرد که به‌صورت گروهی بحث کنند و در نهایت یک نفر از گروه، نظرات نهایی را بخواند. در این حالت چون نظرات متعلق به گروه هستند، ترس کمتری از بیان آن‌ها وجود دارد.

سؤال بپرسید
درخواست از کارمندان برای مطرح کردن سؤال آن‌ها را در شرایطی بغرنج قرار می‌دهند. در عوض اگر بتوانید با سؤالی کلی، از آن‌ها پاسخ طلب کنید، آن‌ها نیز در موضع قدرت قرار خواهند گرفت و با تمایل بیشتری مشارکت خواهند کرد. به‌عنوان مثال در پایان سخنرانی از آن‌ها بخواهید چالش‌های اجرای موضوع مورد بحث را بیان کنند.

جلسات را کوچک کنید
اگر مدیر یک سازمان بزرگ هستید قطعا با سالن‌های بزرگ کنفرانس و جلسه آشنایی دارید. این سالن‌ها به‌طور کلی استرس‌زا هستند و افراد از صحبت کردن در میان جمعیت زیاد آن‌ها واهمه دارند. می‌توانید جلسات مشارکت را با تعداد کمتری از افراد برگزار کنید و با مطرح کردن یک موضوع، جریان ایده‌ها و نظرات را به حرکت درآورید.

خود را دانای کل نشان ندهید
وقتی کارمندان از رفتار مدیر خود در گروه‌ها و رسانه‌های اجتماعی به این نتیجه برسند که او فردی فوق‌العاده حرفه‌ای و با تجربه است، تمایل کمتری به مشارکت و ارائه‌ی سؤال و پیشنهاد خواهند داشت. آن‌ها ترجیح می‌دهند از چنین مدیری پیروی کنند. بهتر است رفتاری متواضعانه داشته باشید و با سؤال پرسیدن، از اطرافیان طلب مشارکت کنید.

مشتاق به صحبت کردن باشید
اگر کارمندان شما را فقط در جلسات و سخنرانی‌ها ببینند، قطعا تمایل کمتری به همکاری پیدا می‌کنند. آن‌ها تصور می‌کنند که ارائه‌ی نظر به شما فایده‌ای ندارد یا حتی عواقب بدی خواهد داشت. سعی کنید خود را بیش از پیش اجتماعی نشان بدهید و در جلسات غیر رسمی بیشتری با کارمندان شرکت کنید. نظرات آن‌ها را در جلسات کوچک جویا شوید و نشان دهید که تمایل زیادی به شنیدن صحبت دیگران دارید.
در پایان این نکته را به یاد داشته باشید که مهم‌ترین عامل در تشویق کارمندان به مشارکت، رفتارهای مدیران است. کارمندان باید مطمئن شوند که نه‌تنها نظر دادن خطری ندارد، بلکه با آغوش باز از آن استقبال می‌شود و در صورت تأیید، اجرا خواهد شد.

رمز موفقیت بیت‌کوین در القابی که به این واحد پول دیجیتال نسبت داده شده، نهفته است؛ بنیان بیت‌کوین برپایه‌ی رمزنگاری استوار شده و همین امر علت ماندگاری و پیشرفت روزافزون این سیستم است. در قسمت دوم این مقاله که برای تشریح و بررسی بیت‌کوین در نظر گرفته‌ایم، به سراغ ساختار فنی و امنیتی این واحد پولی رفته‌ایم. همان‌طور که می دانید پول رمزنگاری شده با انتشار مقاله‌ای با عنوان «Bitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System» در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۸۷ متولد شد. ساتوشی ناکاموتو با انتشار مقاله‌ی موردنظر، راهکاری را برای یک سیستم مالی جدید ارائه داده که در آن نیازی به وجود یک نهاد مرکزی به منظور کنترل تمام تراکنش‌ها نیست. ناکاموتو طی این مقاله که در ۱۲ سرفصل تنظیم شده، به توضیح مساله‌ و همچنین راهکار خود با عنوان بیت کوین پرداخته است.

در قسمت دوم این مقاله در رابطه با پول رمزنگاری شده، با مبنا قرار دادن مقاله‌ی ساتوشی ناکوموتو به بررسی بیت کوین از جنبه‌ی فنی خواهیم پرداخت. همچنین امنیت تراکنش‌های صورت گرفته با استفاده از پول رمزنگاری شده را از نظر برگشت‌پذیر بودن و امکان انجام تقلب از نظر خواهیم گذراند.

در قسمت اول با نگاهی به نظام پولی کنونی رایج در سراسر جهان به این نکته اشاره کردیم که بیت کوین یا بطور کلی پول رمزنگاری شده نه یک سیستم جایگزین، بلکه یکی از گزینه‌هایی است که در نظر گرفتن آن با اتمام دوران سیستم پولی که بشر مورد استفاده قرار می‌دهد، اجتناب ناپذیر خواهد بود. بیت کوین تمام ویژگی‌های تبدیل شدن به یک سیستم پولی رایج را دارد و ویژگی‌های آن، پول رمزنگاری شده را به یک گزینه‌ی ایده‌آل برای استفاده در دوران فناوری‌های نوین تبدیل کرده است.

ناکاموتو در طرح مساله‌ی خود، دو موضوع را نقطه‌ی ضعف نظام پولی کنونی مورد استفاده در جهان خوانده است. یکی از این موارد، امکان ارسال پول، بصورتی است که کاربر هزینه و عوارضی کمی را از بابت انتقال مبلغ خود پرداخت کند. در این مقاله به این موضوع اشاره شده که عوارض دریافت شده برای میانجی شدن در ارسال پول، باعث افزایش هزینه‌ها شده و در واقع بعضا کم بودن مبلغ مورد نظر برای ارسال، انتقال پول را منطقا توجیه ناپذیر می‌کند. مشکل دیگری که ناکاموتو از آن اسم برده، انجام تراکنش‌هایی برگشت پذیر است که این موضوع امکان کلاهبرداری را در سیستم کنونی امکان پذیر می‌کند. به بیان بهتر کلاهبرداران، سیستم مرکزی را به گونه‌ای مورد سواستفاده قرار می‌دهند که بدون اینکه پولی از حسابشان کسر شود، اقدام به خرید کالا یا واریز پول کنند.

مزیت بیت‌کوین کاهش هزینه انتقال پول و جلوگیری از کلاهبرداری است

ناکاموتو در مقاله‌ی خود بصورت کامل با بیان مشکلات موجود در سیستم پولی کنونی مورد استفاده به بیان راهکار خود پرداخته و سپس با بررسی مشکلاتی که می‌تواند این سیستم را با اختلال روبرو کند، به ارائه‌ی روش‌‌های مقابله با این مشکلات نیز پرداخته است. برای مثال می‌توان به بهره‌گیری از مفاهیمی نظیر امضای دیجیتال (Digital Signature)، اثبات کار (Proof of Work)، انگیزه (Incent) و تابع رمزنگاری شده یا هش (Hash Function.HSA-256) اشاره کرد. در ادامه به بررسی هر یک از مفاهیم اشاره شده و کاربرد آن در فرآیند گردش مالی بیت کوین خواهیم پرداخت.

در حال حاضر اصلی‌ترین مرجع برای ارسال و دریافت پول در تمامی جوامع بشری، بانک‌ها هستند. همه‌ی تراکنش‌ها و در واقع همه‌ی فعالیت‌های انجام شده توسط بانک‌ها بر مبنای یک اصل انجام می‌شود و این اصل همان اعتماد به بانک است. مشتریان بانک‌ها براساس اعتمادی که به سیستم دارند، اجازه می‌دهند تا این سیستم بر صحت و سقم پول‌های رد و بدل شده نظارت داشته باشند. در واقع بانک مسئول هر گونه کلاهبرداری یا سرقت پول از حساب‌ها است و هیچ یک از افرادی که از این سیستم استفاده می‌کنند، مسئولیتی در قبال رد و بدل شدن داده‌ها ندارند. در واقع مشکل اصلی سیستم بانکداری متمرکز این است که در این سیستم امکان ایجاد اخلال در سیستم و انجام تراکنش‌های برگشت‌پذیر (منظور از تراکنش‌های برگشت‌پذیر بازگرداندن پول خرج شده پس از انجام یک خرید یا انتقال پول به حساب دیگران است) وجود دارد، این در حالی است که در سیستم بیت کوین احتمال انجام چنین تراکنش‌هایی نزدیک به صفر است.

در بیت کوین خبری از اعتماد نیست و اصل این سیستم نیز بر پایه‌ی بی اعتمادی بنیان گذاشته شده است. در واقع در شبکه‌ی بیت کوین با افرادی سر و کار داریم که اصلا آن‌ها را نمی‌شناسیم، از این‌رو این سیستم باید به گونه‌ای باشد که نتوان در آن خللی ایجاد کرد، از این رو یک دلیل رمزنگاری شده برای اثبات صحت تراکنش‌ها و جلوگیری از تقلب استفاده شده است.
بیت کوین را به زبان ساده باید یک پایگاه داده‌ی به اشتراک گذاشته از تراکنش‌ها خواند که همه‌ی گره‌های شبکه به آن دسترسی دارند. در این شبکه‌ی بزرگ که همه‌ی گره‌ها به جزئیات تراکنش‌ها دسترسی دارند، چگونه می‌توان جلوی تقلب را گرفت؟ در صورتی که گره‌های صادق شبکه قدرت پردازشی بیشتری را بر عهده داشته باشند، در اینصورت نمی‌توان تقلبی را در شبکه صورت داد. شاید این موضوع هم‌اکنون کمی گیج کننده به نظر برسد، اما در ادامه تمامی مسائل و نکات نامفهوم را تشریح خواهیم کرد.
همانطور که اشاره کردیم، بیت کوین مجموعه‌ای از مفاهیم در حوزه‌ی رمز‌نگاری است که مجموعه‌ی آن‌ها با ترکیب یک سناریوی موفق، بیت کوین را تشکیل داده است. در ادامه به تشریح این مفاهیم براساس سلسله مراتبی خواهیم پرداخت.

تراکنش‌
پول رمزنگاری شده، سکه‌ی دیجیتال یا بیت‌کوین به عنوان دنباله‌ای از امضاهای دیجیتال تعریف می‌شود. مالک یک بیت‌کوین برای ارسال پول خود به دیگری باید کد تراکنش‌ قبلی را به همراه کلید عمومی دریافت کننده هش (رمزنگاری) کرده و سپس کد هش شده‌ی حاصل را با استفاده از کلید خصوصی خود کدگذاری می‌کند.


امضای دیجیتال اصلی‌ترین مفهوم در تراکنش‌های بیت‌کوین است

استفاده از امضای دیجیتال در تراکنش‌های بیت‌کوین به خودی خود از تقلب و کلاهبرداری به روش‌های مختلف در این سیستم جلوگیری می‌کند. برای مثال با استفاده از این روش امکان انجام هیچ گونه تغییری در تراکنش وجود ندارد، چراکه کوچک‌ترین تغییر در محتویات پیام ارسالی، تغییر بزرگی را در نتیجه‌ی کد هش شده ایجاد می‌کند، از این‌رو دریافت‌کننده قادر نخواهد بود تا با استفاده از کلید عمومی ارسال‌کننده اقدام به هویت‌سنجی کرده و در نتیجه صحت تراکنش را تایید کند. از این‌رو با استفاده از امضای دیجیتال، بخش بزرگی از مسائل مرتبط با تقلب در ارسال پول به راحتی حل می‌شود. اما هنوز نمی‌توان این سیستم را قابل اطمینان برای استفاده خواند.
چه تضمینی وجود دارد که فرستنده‌ی پول این کد یا همان بیت کوین را پیش‌تر برای کاربر دیگری نفرستاده باشد؟ هرچند با استفاده از این روش کاربر یا کاربران نمی‌توانند تغییری در پیام ایجاد کنند، اما تضمینی برای این موضوع وجود ندارد که یک کاربر، مبلغی را برای چند نفر ارسال نکند. در صورتی که راه‌حلی برای این موضوع نباشد، هر کاربر می‌تواند یک سکه را برای چندین نفر ارسال کند که این همان تقلب است. ساتوشی ناکاموتا دو راه‌حل ممکن را برای این مشکل پیشنهاد داده که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.

یکی از راه‌حل‌ها ایجاد یک ضرابخانه‌ی مرکزی است که بر تمام تراکنش‌ها نظارت می‌کند. روند کار در این ضرابخانه به این صورت است که تمام تراکنش‌ها توسط یک نهاد مرکزی یا همین ضرابخانه نظارت می‌شود، بدین ترتیب که در صورت ارسال یک بیت کوین، ابتدا ضرابخانه چک می‌کند که آیا این سکه پیش از این خرج شده یا نه. پس از پایان تراکنش سکه‌ی مورد نظر به ضرابخانه برگردانده می‌شود تا از بین رفته و سکه‌ای دیگر برای شخصی که آن را در اختیار دارد، ضرب شود. اما مشکل اینجا است که در این روش دوباره وجود یک نهاد مرکزی برای کنترل فرآیند ارسال و دریافت سکه‌ها شرط اصلی سلامت این سیستم است. البته مشکل دیگری که این سیستم را تهدید می‌کند، احتمال هک و ایجاد اختلال در کارکرد سیستم مرکزی است.

در بیت‌کوین اشتراک‌گذاری تراکنش‌ها با کل گره‌ها جایگزین نهاد مرکزی نظارتی شده است

راه‌حل دیگری نیاز است تا با استفاده از آن دریافت کننده‌‌ی بیت کوین از این موضوع اطمینان حاصل کند که آیا پیش از این فرستنده سکه‌ی مورد نظر را برای فرد دیگری ارسال کرده یا خیر؟ در راه‌حل ارائه شده توسط ناکاموتو، اولین تراکنشی که در سیستم ثبت شود، به عنوان تراکنش مرجع و صحیح در نظر گرفته شده و سایر تراکنش‌هایی که برای آن سکه‌ی خاص ارسال شود، مورد قبول سیستم نیست. تنها راهی که می‌توان در آن وجود یا عدم وجود یک تراکنش را متوجه شد، دسترسی داشتن به تمام تراکنش‌هایی است که از ابتدای کارکرد سیستم، ثبت شده است. برای دست یافتن به چنین عملکردی در سیستم بدون وجود یک نهاد مرکزی، باید تمام تراکنش‌ها بصورت عمومی در اختیار تمام گره‌های شبکه قرار گیرد. در واقع تمام گره‌های شبکه روی این موضوع توافق می‌کنند تا از نسخه‌ی واحدی از تاریخچه‌ی تراکنش‌ها استفاده کنند.

سرویس‌ برچسب زنی بر حسب زمان
در سیستم بانکداری متمرکز که هم‌اکنون در تمام بانک‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، هر شخص با افتتاح حساب، موجودی خاصی دارد. در واقع بانک یک موجودی را به هر شخص نسبت داده و آن را در پایگاه داده‌ی خود ثبت می‌کند، اما در بیت کوین خبری از این موضوع نیست. موجودی هر فرد در زنجیره‌ی کدهایی ثبت شده که طی آن بیت کوین‌هایی را دریافت و ارسال کرده است. در واقع بیت کوین فاقد جدولی است که در آن آخرین موجودی حساب هر شخص در آن ثبت شده باشد، بلکه زنجیره‌ی تراکنش‌های صورت گرفته، به عنوان مرجعی برای محاسبه‌ی موجودی هر فرد مورد استفاده قرار می‌گیرد. زمانی که شخصی بیت کوین یا بیت‌ کوین‌هایی را برای دیگر کاربران ارسال می‌کند، ابتدا معدن‌کاوان یا ماینرها با بررسی تراکنش‌های پیشین اطمینان حاصل می‌کنند که آیا فرستنده این میزان از پول را در حساب خود دارد یا خیر.
برای مثال زمانی که شخص الف ۵ بیت کوین را برای شخص ب ارسال می‌کند، در اولین مرحله معدن‌کاوان ابتدا بررسی می‌کنند که آیا شخص الف این مقدار بیت کوین را دارد یا خیر؟ این بررسی با مراجعه به سوابق بیت‌کوین‌های دریافت شده توسط شخص الف انجام می‌پذیرد، بطوریکه افرادی که این بیت‌کوین‌ها را دریافت کرده‌اند نیز مورد بررسی قرار می‌گیرند تا زنجیره به ابتدای ایجاد هر یک از ۵ بیت کوین ختم شود. همانطور که در تصویر پایین نیز مشاهده می‌کنید، تمام تراکنش‌های بیت‌کوین برای تایید یک تراکنش، مورد بررسی قرار می‌گیرند.


اما این سیستم به تنهایی قادر نیست تا جلوی تقلب در شبکه‌ی بیت کوین را بگیرد. تصور کنید که کاربر الف برای خرید محصولی طی یک تراکنش ۳ بیت‌کوین را به حساب کاربر ب ارسال می‌کند. همین کاربر برای تقلب، سریعا تراکنش دیگری را ثبت می‌کند که همین ۳ بیت‌کوین موجودی را برای خودش (طبق توضحیات در بخش امضای دیجیتال، هر کاربر می‌تواند بیش از یک کلید عمومی و خصوصی داشته باشد) ارسال می‌کند. با توجه به اینکه تراکنش‌ها در شبکه بیت‌کوین پخش می‌شوند، از این‌رو شماری از گره‌ها تراکنش اول و شمار دیگری تراکنش دوم را ثبت و تایید می‌کنند و علاوه بر وقوع کلاهبرداری و تقلب، یکپارچکی و وحدت زنجیره‌ی تراکنش‌ها نیز در شبکه‌ی بیت کوین زیر سوال می‌رود.

فناوری بلاک چین ضامن جلوگیری از تقلب و کلاهبرداری در شبکه بیت‌کوین است

با توجه به مشکل تشریح شده در بالا، امضای دیجیتال به تنهایی قادر به تصدیق سلامت شبکه نیست. بیت‌کوین برای حل این مشکل از سیستمی با عنوان بلاک‌چین بهره می‌برد که در واقع بلوک‌هایی از تراکنش‌ها هستند که بصورت زنجیروار به یکدیگر متصل شده‌اند. هیچ یک از کاربران پس از تایید شدن بلوک، مگر با در اختیار داشتن قدرت پردازشی بالا (انگیزه در شبکه‌ی بیت کوین مانع از این می‌شود که حتی با وجود داشتن قدرت پردازشی بالا، به تقلب پرداخت) نمی‌تواند زنجیره‌ی بلوک را تغییر دهد. بلاک‌چین را باید یک دفتر کل توزیع شده بنامیم که تمام گره‌های شبکه به آن دسترسی دارند. بلاک‌چین یک روش بسیار امن و در عین حال شفاف را بدون نیاز به یک نهاد مرکزی برای نظارت بر گردش کار ایجاد کرده است. بلاک‌چین یک بستر گردش اطلاعات است که اصلی‌ترین ویژگی آن نه در نوع سرویس ارائه شده، بلکه امنیت و صحتی است که بدون نیاز به یک نهاد نظارتی بین تعداد بی‌شماری از کاربران پیاده می‌کند. بلاک‌چین را نباید یک شبکه‌ی رایانه‌ای در نظر گرفت، بلکه شبکه‌ای است که روی شبکه‌ی رایانه‌ای بصورت توزیع شده سوار شده و پتانسیل شبکه‌های رایانه‌ای را از نظر انجام سرویس‌های مختلف بالا برده است.

بلاک‌چین و معدن‌کاوان یا ماینرها (Miner) کمک می‌کنند تا شفاف بودن و امنیت تراکنش‌ها در شبکه‌ی بیت‌کوین تامین شده و تقریبا امکان انجام هیچ تقلبی وجود نداشته باشد. شبکه‌ی بیت‌کوین هر لحظه شاهد ثبت شدن تراکنش‌های متعددی است که در یک مجموعه یا استخر تراکنش‌ها (Transaction Pool) ذخیره می‌شوند، حال آنکه این تراکنش‌ها هنوز تایید نشده‌اند. ماینرهایی که به دنبال دریافت بیت‌کوین به عنوان پاداش هستند، تعداد مشخصی از تراکنش‌ها را براساس زمان ثبت از این مجموعه انتخاب کرده و آن را در قالب یک بلوک به شبکه‌ی بیت کوین پیشنهاد می‌دهند. همانطور که اشاره کردیم، بلاک‌چین زنجیره‌ای از بلوک‌های به هم متصل شده است که شماره‌ی بلوک قبلی در بلوک بعدی ثبت شده و امکان تغییر تقریبا غیرممکن است.

معدن‌کاوان در ازای صرف زمان، انرژی و قدرت پردازشی، پاداش دریافت می‌کنند

اطلاعات ثبت شده در یک بلوک جدید شامل تراکنش‌های انتخابی توسط ماینر، هدر (Header) یا شماره‌ی آخرین بلوک تایید شده به همراه یک عدد تصادفی است که در داخل تابع هش قرار گرفته و عدد حاصل از هش با نتیجه‌ی نهایی (Target Value) مقایسه می‌شود؛ در صورتی که حاصل تابع هش از نتیجه‌ی نهایی بزرگ باشد، ماینر بصورت خودکار عدد تصادفی را یک واحد افزایش داده و دوباره فرایند تکرار می‌شود تا عدد حاصل تابع هش از نتیجه‌ی نهایی کوچک‌تر باشد. در صورتی که نتیجه‌ی هش از عدد نهایی کوچک‌تر باشد، در اینصورت ماینر موفق به ثبت بلوک جدید شده و در ازای صرف منابعی نظیر زمان، انرژی و قدرت پردازشی، بیت‌کوین یا بخشی از یک بیت‌کوین را به عنوان پاداش دریافت می‌کند. فرایند ثبت یک بلوک جدید در بلاک‌چین با استفاده از مفهومی با عنوان اثبات کار (Proof Of Work) انجام می‌شود.


همانطور که اشاره کردیم، بلاک‌چین زنجیره‌ی واحدی از بلوک‌های به هم پیوسته است و ساختار درختی ندارد. شاید این سوال مطرح شود که چگونه بیت‌کوین قادر است تا این ساختار واحد زنجیری را حفظ کند، در حالی که امکان ثبت شدن دو بلوک بصورت همزمان و ایجاد انشقاق در زنجیره، هرچند با احتمال پایین، شدنی است. با توجه به اینکه حل تابع هش کاملا وابسته به انتخاب اعداد بصورت تصادفی است، از این‌رو احتمال اینکه دو ماینر بصورت همزمان بتوانند مساله‌ی ریاضی خود را برای تایید بلوک پیشنهادی حل کنند، بسیار ضعیف است، با این وجود باید این حالت نیز در سیستم  بیت‌کوین در نظر گرفته می‌شد. در صورتی که یک ماینر یا حتی بیشتر بتوانند مساله‌ی ریاضی خود را حل کنند و بلوک خود را برای اتصال به سایر گره‌های شبکه ارسال کنند، گره‌ بعدی زنجیره را از اولین بلوکی که دریافت کنند، ادامه می‌دهند. برای مثال در صورتی که ماینرهای B، A و C بصورت همزمان بلوکی را برای اتصال به زنجیره ارسال کرده و ماینر D نیز لحظاتی بعد بلوکی را برای اتصال به زنجیره پیشنهاد دهد، بلوک ماینر D بعد از بلوک مجموعه B، A یا C قرار می‌گیرد که زودتر دریافت کرده باشد. در صورتی که ماینر D بلوک B را در بلاک‌چین زودتر از A و C‌ دریافت کرده باشد، بلوک خود را به B‌ متصل می‌کند، اما دو بلوک دیگر را نیز تا زمانی که یکی از شاخه‌ها بلندتر از دیگری شده و تصمیم نهایی گرفته شود، نگه می‌دارند. در واقع اگر دو گره در شبکه بصورت همزمان بلوکی را به زنجیره پیشنهاد دهند، گره‌ها کار را با اولین بلوکی که دریافت کرده‌اند ادامه داده و سایر بلوک‌ها را تا زمانی که یکی  از شاخه‌ها درازتر از بقیه شوند، ادامه می‌دهند. به محض اینکه یکی از شاخه‌ها درازتر از بقیه شد، سایر بلوک‌ها حذف شده و بلاک‌چین ساختار تک شاخه‌ای خود را حفظ می‌کند.

مراحل معدن‌کاوی در یک نگاه
بهتر است تا مفاهیم تشریح شده را مرور کنیم تا عملکرد شبکه‌ی بیت‌کوین را در چند مرحله بصورت خلاصه در نظر داشته باشیم:

• تراکنش‌های جدید بصورت سراسری به تمام گره‌های شبکه ارسال می‌شوند.
  
• هر گره تراکنش‌های جدید را در بلوک‌های جدیدی قرار می‌دهد. 
  
• گره‌ها کار روی اثبات کار (Proof-of-Work) را آغاز می‌کنند تا مساله‌ی ریاضی یا تابع هش را به نتیجه برسانند.
  
• زمانی که گره‌ای در شبکه فرایند اثبات کار را به پایان می‌رساند، بلوک خود را برای تمام گره‌های شبکه ارسال می‌کند. 
  
• گره‌هایی از شبکه که بلوک جدید را دریافت کرده‌اند، تراکنش‌های هر بلوک را بررسی می‌کنند تا احتمال تقلب و دوبار خرج کردن را کنترل کنند. 
  
• گره‌های شبکه قبول بلوک جدید را با ساخت بلوک‌های بعدی با استفاده از نتیجه‌ی هش بلوک مورد نظر اعلام می‌کنند. 
  

گره‌های شبکه همواره بلندترین شاخه در بلاک‌چین را به عنوان شاخه‌ی صحیح شناسایی کرده و ساخت بلوک‌های جدید را مبتنی بر آن ادامه می‌دهند. در صورتی که دو گره بصورت همزمان یک بلوک جدید را تولید کنند، شاید برخی گره‌ها بلوک اولی را دریافت کنند حال آنکه گره‌های دیگر بلوک دوم را قبول می‌کنند. توسعه بلوک جدید مبتنی بر اولین بلوک دریافتی ادامه می‌یابد تا اینکه یکی از شاخه‌ها بلندتر از دیگری شود. گره‌هایی که روی شاخه‌های کوتاه‌تر کار می‌کردند، کار خود را با شاخه‌ی بلندتر ادامه خواهند داد.

بیت کوین در برابر بیت کوین کش؛ علت تقسیم چه بود؟
‌پس از افزایش استفاده از بیت‌کوین در سال‌های اخیر، متخصصان و افرادی که پس از ساتوشی ناکاموتو توسعه‌ی این سیستم را برعهده دارند، در مورد ظرفیت بلوک‌های بلاک‌چین به اختلاف نظر رسیدند. افزایش تعداد تراکنش‌ها باعث شده بود تا کاربران زمان بیشتری را برای تایید تراکنش‌های خود صرف کنند. بیت‌کوین در هر ثانیه ظرفیت پشتیبانی از هفت تراکنش را دارد و از این‌رو شماری از افراد خواستار افزایش ظرفیت بلوک‌های بیت‌کوین برای بالا بردن سرعت تایید تراکنش‌ها و در نتیجه انتقال پول بودند. بیت‌کوین در حالی از هفت تراکنش در هر ثانیه پشتیبانی می‌کند که شبکه‌ی مالی نظیر ویزا در هر ثانیه پذیرای بیش از یک هزار تراکنش است.
بیت‌کوین کش را باید نسخه‌ای جدا شده از بیت‌کوین خواند که ساختاری مشابه بیت‌کوین دارد با این تفاوت که ظرفیت بلوک‌ها در بیت‌کوین کش از نظر تعداد تراکنش‌ها بسیار بیشتر است. پس از آنکه بیت‌کوین کش در اول آگوست سال جاری رسما از بیت‌کوین جدا شد، تمام کاربران بیت‌کوین که به هر تعداد از بیت‌کوین را در اختیار داشتند، به همان اندازه بیت‌کوین کش دریافت کردند. در واقع افرادی که تا پیش از اول آگوست ۲۰۱۷ بیت‌کوین در اختیار داشتند، به همان اندازه بیت‌کوین کش نیز دریافت کردند.

مخالفان بیت‌کوین کش معقدند که افزایش تعداد تراکنش‌هایی که در هر بلوک قرار می‌گیرند باعث می‌شود تا قدرت پردازشی بیشتری برای اثبات کار یا همان مرحله‌ی PoW صرف شود و از این‌رو بیت‌کوین از فلسفه‌ی توزیع شده‌ی خود فاصله می‌گیرد، چراکه تمام کاربران و ماینرها نمی‌توانند سخت‌افزار خود را به هر اندازه‌ی مورد نیاز قدرتمند کنند و در نتیجه‌ در بیت‌کوین کش ماینرهایی حرف اول را خواهند زد که قدرت پردازشی بسیار بالاتری دارند. در حال حاضر بیت‌کوین کش ۳۱۳ دلار آمریکا ارزش دارد که بسیار کمتر از ارزش بیت‌کوین است.
باید دید که در آینده چه سرنوشتی برای بیت‌کوین کش رقم خواهد خورد و آیا بیت‌کوین کش می‌تواند به اندازه‌ی بیت‌کوین ارزشمند شود یا خیر؟

امضاء دیجیتال
تمام افرادی که در شبکه‌ی بیت‌کوین حضور دارند حداقل یک جفت کلید دارند که شامل یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی است. هر سکه‌ی الکترونیک را باید دنباله‌ای از امضا‌های دیجیتال خواند. هر مالک سکه‌ی بیت کوین برای ارسال یک سکه به دیگری، ترکیبی از کلید عمومی گیرنده را با زنجیره‌ی کلید‌های دیجیتال پیشین ترکیب می‌کند. در مرحله‌ی بعدی این کد هش شده با استفاده از کلید خصوصی فرستنده، کدگذاری می‌شود. گیرنده قادر است از طریق کلید عمومی فرستنده، پیام مورد نظر را از حالت هش خارج کرده و از این نکته که چه کاربری این سکه را برای وی ارسال کرده، اطمینان حاصل کند. در واقع اگر گیرنده نتواند کد دریافت شده را با کلید عمومی فرستنده که مدعی است بیت کوین را ارسال کرده از حالت هش درآورد، پس این فرد خود را به دروغ فرستنده‌ی بیت کوین معرفی می‌کند. اما بهتر است به تشریح امضای دیجیتال و نحوه‌ی کدگذاری و فناوری مورد استفاده در امضای دیجیتال بپردازیم.

فناوری مورد استفاده در امضای دیجیتال بیت کوین، از نوع کدگذاری غیرمتفارن است. کدگذاری در کل به دو حوزه‌ی کدگذاری متقارن و غیرمتقارن تقسیم می‌شود. همانطور که اشاره کردیم در بیت کوین و ایجاد امضای دیجیتال از کدگذاری غیرمتفارن استفاده می‌شود، اما ساز و کار کدگذاری غیرمتفارن چگونه است؟
در این روش دو کلید خصوصی و عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد. جعبه‌ای را در نظر بگیرید که دو کلید خصوصی و عمومی دارد. کلید خصوصی فقط برای قفل کردن این جعبه مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که کلید عمومی جز در باز کردن قفل جعبه کاربرد دیگری ندارد؛ با استفاده از کلید خصوصی که این جعبه را قفل کرده، نمی‌توان قفل جعبه را باز کرد و باید حتما کلید عمومی مورد استفاده قرار گیرد. در صورتی که کاربر A مدعی شود که جعبه‌ای را برای کاربر B ارسال کرده، دریافت کننده باید بتواند با استفاده از کلید عمومی کاربر A این جعبه را باز کند، در غیر اینصورت ادعای کاربر A مبنی بر ارسال جعبه دروغی بیش نبوده و از این رو در استفاده از امضای دیجیتال کاربری که بیت کوین را ارسال می‌کند، نمی‌تواند منکر ارسال شده و در نتیجه احتمال تقلب بسیار کاهش پیدا می‌کند. همچنین در صورت ایجاد تغییر در کد هش شده، دریافت کننده در صورت استفاده از کلید عمومی ارسال کننده نمی‌تواند به نتیجه‌ی صحیحی برسد و در نتیجه ایجاد تغییر میان راه روی کد هش شده نیز عملا امکان تغییرات در تراکنش‌ها نظیر تغییر مبلغ را غیرممکن می‌کند. پس تا زمانی که کاربری به کلید خصوصی دیگری دسترسی نداشته باشد، امکان ایجاد اختلال در سیستم را ندارد. در سیستم بیت کوین نیز هر کاربر یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی دارد. کلید خصوصی کاربر مخفی بوده و نباید کسی جز خود کاربر از آن اطلاع داشته باشد، اما کلید عمومی همانطور که از اسم آن نیز پیدا است، عمومی بوده و همه کاربران می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند.
هر کاربر در شبکه‌ی بیت‌کوین می‌تواند چندین کلید عمومی و کلید خصوصی مربوط به آن را داشته باشد و در واقع کاربران بیت‌کوین منحصر به یک کلید عمومی و خصوصی نیستند. به بیان بهتر کاربران بیت‌کوین می‌توانند در کیف پول خود چندین کلید عمومی و خصوصی را داشته باشند. با توجه به تعداد بالای آدرس‌هایی که می‌تواند تولید شود، اصلا نباید در مورد تکراری بودن آدرس‌ها احساس نگرانی کرد. بیت کوین قادر است تا ۴۵^۱۰ × ۱.۴۶ یا به بیان ساده ۱۶۰^۲ آدرس را تولید کند. شاید در نگاه اول این عدد بسیار کوچک به نظر برسد. برای درک عظمت احتمالات موجود برای تعداد آدرس‌هایی که می‌تواند تولید شود، بهتر است بدانید که تعداد دانه‌های شن موجود روی کره‌ی زمین نزدیک به ۱۸^۱۰ * ۷.۵ است. حال تصویر کنید که هر از یک این تعداد دانه‌های شن موجود خود به همین اندازه نیز دانه شن داشته باشد، با این وجود مجموع شن‌ها به رقم ۱۸^۱۰ * ۵۶ می‌رسد که باز هم کوچکتر از تعداد احتمالات موجود برای آدرس‌هایی است که بیت کوین می‌تواند تولید کند.

اثبات کار
پروتکل اثبات کار یا POW در اصل یک روش برای مقابله با انجام حملاتی نظیر DDoS و مقابله با اسمپینگ است. با استفاده از این روش برای کاربری که به دنبال دریافت یک سرویس از سیستم است، یک وظیفه‌ی پردازشی در نظر گرفته می‌شود تا از این طریق پردازنده‌ی کاربر متقاضی زمانی را برای حل این وظیفه‌ی پردازشی سپری کرده و ترافیک دریافت سرویس از سیستم شاهد افزایش ترافیک نباشد. اصلی‌ترین ویژگی سیستم اثبات کار باید اینگونه باشد که وظیفه‌ی سپرده شده به کاربر نسبتا سخت اما قابل حل بوده و در مقابل ارائه دهنده‌ی سرویس برای چک کردن صحت انجام کار بار پردازشی زیادی را به دوش نکشد. سیستم اثبات کار را بنابر کاربردهای مختلف می‌توان با روش‌های مختلفی پیاده کرد. از جمله‌ی روش‌هایی که در اثبات کار مورد استفاده قرار می‌گیرد باید به رمزنگاری دنباله‌دار (Hash Sequence) و درخت مرکل (Merkle Tree) اشاره کرد که در بیت‌کوین نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اثبات کار در بیت‌کوین به این ترتیب است که ماینر تعدادی تراکنش را از میان تراکنش‌های تایید نشده انتخاب کرده و با دریافت کد هش بلوک قبلی پروسه‌ی اثبات کار را آغاز می‌کند. پارامترهای مورد استفاده در تابع هش SHA-256 شامل تراکنش‌های انتخابی، کد هش بلوک قبلی و یک عدد تصادفی است. سیستم بیت‌کوین براساس سرعت ایجاد بلوک‌های جدید در بیت‌کوین، سختی کار را از طریق تغییر نتیجه‌ی هدف مورد انتظار برای تابع هش تغییر می‌دهد. ماینر باید عدد مورد نظر را تا رسیدن به موفقیت که کوچک‌تر شدن حاصل هش از نتیجه‌ی هدف است، در هر مرحله یک واحد افزایش دهد. پس از رسیدن به نتیجه، بلوک در شبکه‌ی بیت کوین ثبت شده و نتیجه‌ی هش به دست آمده به عنوان شماره‌ی بلوک تعیین می‌شود. این شماره در بلوک بعدی ثبت خواهد شد تا زنجیره حفظ شود.

اما همانطور که اشاره کردیم نتیجه‌ی هدف پیش‌بینی شده برای مقایسه با نتیجه تابع هش تغییر می‌کند. با توجه به اینکه قدرت پردازشی پردازنده‌ها و همچنین تعداد ماینرها روز به روز افزایش پیدا می‌کند، از این‌رو زمان میانگین ۱۰ دقیقه‌ای برای ثبت هر بلوک کاهش می‌یابد و در نتیجه سیستم برای باقی ماندن زمان میانگین ثبت بلوک روی ۱۰ دقیقه، نتیجه کار را سخت‌‌تر می‌کند. سختی کار صورت میانگین با ثبت هر ۲۰۱۶ بلوک از نو تعیین می‌شود.
پاداش معدن‌کاوی نیز هر ۲۱۰٫۰۰۰ بلوک یکبار نصف می‌شود. در حال حاضر پاداش معدن‌کاوی هر بلوک بیت‌کوین ۱۲.۵ بیت‌کوین است. این رویه تا استخراج تمام بیت‌کوین‌ها ادامه خواهد داشت. در حال حاضر بیش از ۱۶.۵ میلیون بیت‌کوین استخراج شده و تقریبا ۴.۵ میلیون بیت‌کوین دیگر تا سال ۲۱۴۰ استخراج خواهد شد. در حال حاضر ارزش بازار بیت‌کوین‌های استخراج شده بیش از ۷۴ میلیارد دلار است که افزایش ارزش هر بیت کوین این رقم را تغییر می‌دهد.

تابع رمزنگاری یا هش
SHA-2 یا Secure Hash Algorithm 2 مجموعه‌ای از تایع‌های رمزنگاری است که توسط آژانس امنیت ملی ایالات متحده‌ی آمریکا طراحی شده‌اند. تابع هش رمزنگاری شده مجموعه‌ای از الگوریتم‌های مبتنی بر عملیات ریاضی است که روی داده‌های دیجیتال صورت می‌پذیرد. بزرگ‌ترین ویژگی توابع رمزنگاری یا هش این است که هیچگاه امکان ندارد یک تابع هش با ورودهای متفاوت، نتیجه‌ای یکسان را نتیجه بدهد. البته SHA-2 تنها استاندارد موجود برای رمزنگاری نیست و پیش از آن شاهد استفاده از SHA-1 به‌عنوان یک روش رمزنگاری بودیم. خانواده‌‌ی رمزنگاری به روش SHA-2 متشکل از ۶ تابع است که ۲۲۴، ۲۵۶، ۳۸۴ و ۵۱۲ بیتی هستند. این توابع شامل SHA-224، SHA-256، SHA-384، SHA-512، SHA-512/224 و SHA-512/256 می‌شوند.

انگیزه
انگیزه را باید اصلی‌ترین دلیلی خواند که باعث می‌شود گره‌های شبکه سلامت سیستم را حفظ کنند. اولین تراکنش در هر بلوک، اهمیت بسیار زیادی دارد، چراکه اولین تراکنش مربوط به تولید بیت‌کوین جدیدی است که به عنوان پاداش در اختیار ماینر قرار می‌گیرد. همین پاداش باعث می‌شود تا ماینرها نیروی پردازشی خود را در جهت سلامت سیستم مورد استفاده قرار دهند. در واقع به همین دلیل است که گره‌های شبکه که در حال تایید بلوک‌های جدید هستند، معدن‌کاو نام گرفته‌اند، چراکه این افراد در ایجاد بیت‌کوین‌های جدید نقش اصلی را بر عهده دارند و همچون معدن‌کاوانی هستند که در معدن طلا رگه‌های جدیدی از طلا را یافته و به ذخایر اضافه می‌کنند. افزایش میزان بیت‌کوین‌های در گردش به منابعی بستگی دارد که معدن‌کاوان اختصاص می‌دهند. در مورد پول رمزنگاری شده این منابع شامل انرژی الکتریکی، زمان و قدرت پردازشی است.
البته باید به این نکته اشاره کنیم که با توجه به محدودیت ۲۱ میلیونی تعداد بیت‌کوین‌ها، پس از تولید ۲۱ میلیون بیت‌کوین دیگر شاهد ارائه‌ی پاداش در قالب بیت‌کوین جدید به ماینر‌ها نخواهیم بود و سیستم درصدی از پول تراکنش انتقالی را به ماینر برای تایید تراکنش‌ها انتقال خواهد داد تا همچنان صحت عملکرد سیستم حفظ شود. البته این درصد که سیستم را تا حدودی شبیه به عوارض بانکی دریافت شده برای انتقال بانکی می‌کند، بسیار کمتر است و از این‌رو بازهم برتری با بیت‌کوین خواهد بود.
پاداش در بیت‌کوین به نوعی در نظر گرفته شده که علاوه بر تشویق ماینرها برای تایید تراکنش‌ها، چرخه‌ی سالمی را نیز ایجاد می‌کند. حتی اگر یک گره با نیروی پردازشی بسیار بالا بتواند بر نیروی پردازشی کل سیستم بیت‌کوین غلبه کند، پاداش به اندازه‌ای خواهد بود که وی قدرت خود را در جهت کلاهبرداری و از میان بردن صحت عملکرد سیستم به کار نگیرد، چراکه بیت‌کوین‌های دریافت شده از طریق معدن‌کاوی بسیار بیشتر خواهد بود.

بلاک‌چین (BlockChain) به‌عنوان اصلی‌ترین فناوری بیت‌کوین (BitCoin) این روزها توجه بسیاری را جلب کرده و کاربردهای فراوانی در حوزه‌های مختلف برای آن پیش‌بینی شده است.

بیت‌کوین در کنار شمار بسیار بالایی از پول‌های رمزنگاری شده در حال رقابت برای جلب کاربر بیشتر و بالا بردن ارزش خود هستند. اصلی‌ترین فناوری مورد استفاده در پول‌های رمزنگاری شده که نظر بسیاری از کارشناسان را به خود جلب کرده، استفاده از یک فناوری با عنوان بلاک‌چین یا زنجیره‌ی بلوک‌ها است. در واقع بیت‌کوین با این هدف توسعه یافته تا یک سیستم مستقل باشد و بدون نیاز به یک واحد نظارتی بتواند به فعالیت خود ادامه دهد. این قابلیت به واسطه‌ی استفاده از فناوری بلاک‌چین میسر شده و از همین‌رو است که بلاک‌چین در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

بلاک‌چین هم از نظر عملکرد و هم از نظر امنیت به اندازه‌ای قابل اعتماد است که حتی شماری از مؤسسات مالی و بانک‌ها نیز به استفاده از آن تمایل نشان داده‌اند. البته استفاده از بلاک‌چین در حوزه‌ی مالی به این معنی نیست که این فناوری را فقط می‌توان در حوزه‌ی مالی و انتقال پول مورد استفاده قرار داد.؛ متخصصان در حوزه‌های مختلف کاربردهایی برای بلاک‌چین تعریف کرده‌اند به‌طوری‌که استفاده از بلاک‌چین حتی به حوزه‌ی اینترنت اشیاء نیز وارد شده است.

در ادامه به بررسی کاربردهای مختلفی که تا به امروز برای استفاده از بلاک‌چین در حوزه‌های نظیر بانکداری و اعتبارات، تجارت و کسب و کار، امور دولتی و فناوری تعریف شده است خواهیم پرداخت.

بلاک‌چین در بانکداری و اعتبارات

پرداخت‌های بین‌المللی
همانطور که در قسمت دوم از سری مقالات بیت‌کوین مطالعه کردید، بلاک‌چین را باید یک دیتابیس اشتراک گذاشته‌شده بین تمام گره‌های شبکه توصیف کرد. این پایگاه داده‌ی اشتراکی از سازوکاری برخوردار است که با ترکیب شدن رمزنگاری، انجام هرگونه تقلب را غیر ممکن می‌کند. همین قابلیت باعث شده است بانک‌ها فناوری بلاک‌چین را به‌عنوان جایگزینی خوب برای سیستم فعلی مورد استفاده به‌منظور جابجایی پول در گستره‌ی جهانی در نظر بگیرند.
جولیو فائورا، مدیر بخش تحقیق و توسعه و نوآوری‌های بانک سانتاندر، به این نکته اشاره کرده است که این بانک استفاده از بلاک‌چین را برای پیاده‌سازی در حوزه‌ی انتقال پول به‌عنوان یک گزینه‌ی ایده‌آل و مناسب در نظر دارد.
سانتاندر را باید یکی از بزرگ‌ترین بانک‌های فعال در سطح جهان خواند که مشتریان و کاربران آن در گوشه گوشه‌ی کره‌ی زمین قرار دارند؛ به‌طور حتم وجود راه‌ حلی بهینه و کم‌هزینه‌تر در مسیر انتقال پول می‌تواند بسیار مورد استقبال کاربران بانک قرار گیرد. در حال حاضر بانک‌هایی نظیر سانتاندر برای انتقال پول فرایندی سنتی را مورد استفاده قرار می‌دهند که دخیل شدن بانک در انجام تراکنش را می‌طلبد و از این‌رو هزینه‌ی یک انتقال بسیار افزایش می‌یابد؛ پس استفاده از فناوری نظیر بلاک‌چین که قادر است تراکنش‌ها را مستقل از حضور بانک کنترل کند و به صحت به سرانجام برساند، بسیار کاربردی است.

بازار سرمایه
بانک سانتاندر یکی دیگر از کاربردهای بلاک‌چین را در استفاده از این فناوری در بازار سرمایه برشمرده است. البته باید به این نکته اشاره کرد که استفاده از فناوری بلاک‌چین در بازار سرمایه کمی پیچیده‌تر از کاربرد این فناوری در انتقال پول است؛ از این‌رو جا افتادن و استفاده از بلاک‌چین در بازار سرمایه به زمان بیشتری نیاز خواهد داشت.
کردیت سوئیس را باید از جمله‌ی کمپانی‌هایی خواند که در حال کار روی فناوری بلاک‌چین برای استفاده در بازار سرمایه است. استارتاپی با نام Axioni در حال توسعه‌ی سیستمی مبتنی بر بلاک‌چین برای بازار‌های سرمایه است که در دسامبر سال ۲۰۱۶ موفق به جذب سرمایه از سوی جی‌پی مورگان شده است.

داد و ستد
بارکلی را باید اولین مؤسسه‌ی مالی و اعتباری خواند که استفاده از یک سیستم تجاری مبتنی بر بلاک‌چین را با همکاری یک استارتاپ فین‌تک با نام Wave در دستور کار قرار داده است. هر تراکنش در سیستم مبتنی بر بلاک‌چین بارکلی شامل یک اِل‌سی (Letter of Credit) است که با استفاده از آن خریدار و فروشنده اطمینان حاصل می‌کنند معامله بدون نقض حقوق طرفین انجام خواهد شد. با استفاده از این سند، فروشنده اطمینان حاصل می‌کند که مبلغ اجناس خریداری‌شده را دریافت خواهد کرد و خریدار نیز مطمئن است که تا زمان دریافت کالا‌ها، پرداخت نهایی نخواهد شد.
درخواست برای صدور اِل‌سی یک فرایند بسیار وقت‌گیر است؛ حال آنکه با استفاده از سیستم جدید مبتنی بر بلاک‌چین بارکلی می‌توان فرایند دریافت ال‌سی را تنها در چهار ساعت طی کرد.
تسریع انجام معاملات فرامرزی از طریق سرعت بخشیدن به فرایند صدور اِل‌سی با استفاده از بلاک‌چین بسیار کارگشا است. بر اساس اطلاعات ارائه‌شده، ظرفیت معاملاتی که سالانه با استفاده از اِل‌سی در سطح جهان انجام می‌شود، بیش از ۱۰ تریلیون دلار است. روش‌های ستنی برای داد و ستد کالا را باید پاشنه‌ی آشیلی برای بالا بردن ظرفیت‌ها و راحت‌ کردن تجارت عنوان کرد.

بلاک‌چین در تجارت و کسب و کار

بهداشت
اطلاعات بهداشتی هر فرد را می‌توان با استفاده از بلاک‌چین در یک بلوک ثبت کرد و به آن از طریق کلید خصوصی دسترسی داشت. مالک اطلاعات می‌تواند دیتای بلوک خود را با همان ساختار در اختیار هر گره عضو شبکه‌ی بلاک چین قرار دهد. همچنین می‌توان نسخه‌های تجویزشده توسط پزشکان را به‌عنوان بلوکی در شبکه‌ی بلاک‌چین ثبت کرد و آن را به‌عنوان گواهی بر صدور و تحویل به بیمار بر اساس پرونده‌ی پزشکی وی که بلوکی در شبکه است، برای بیمه ارسال کرد.

رسانه
رسانه‌ها استفاده از بلاک‌چین را برای ایجاد یک شبکه‌ی توزیع محتوا آغاز کرده‌اند. در ماه جولای پلتفرمی با عنوان Decent رونمایی شد که در واقع یک شبکه‌ی توزیع محتوا مبتنی بر بلاک‌چین است. با استفاده از این شبکه که توسط Publiq توسعه یافته و وارد فاز اجرایی شده است، تولیدکنندگان محتوا می‌توانند محصول خود را در شبکه‌ی بلاک‌چین قرار دهند و حق الزحمه یا پول خود را به‌صورت آنی از سوی خریداران دریافت کنند. همچنین باید به کام‌کست اشاره کرد که با استفاده از شبکه‌ای مبتنی بر بلاک‌چین، امکان رزرو آگهی در شبکه‌های تلویزیونی و سایر محتوای خود را در اختیار به‌صورت قرار داده است.

انرژی
شبکه‌ی بلاک‌چین این قابلیت را در اختیار دارد که به‌عنوان یک زیرساخت برای مدیریت مصرف انرژی مورد استفاده قرار گیرد. با استفاده از بلاک‌چین می‌توان منابع انرژی را تعریف کرد و سپس برای هر کاربری اقدام به اندازه‌گیری و صدور فاکتور در کنار کنترل مصرف کرد. در کنار رویکرد نظارتی بر مصرف انرژی با استفاده از بلاک‌چین، کاربردهای دیگری نیز می‌توان تعریف کرد که شامل تعریف مالکیت، انتقال به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در کنار موارد دیگر است.

بلاک‌چین در امور دولتی

رأی‌گیری
پیتر مارتین، مدیرعامل پلتفرم رأی‌گیری Votem در خصوص استفاده از فناوری بلاک‌چین برای رأی‌گیری چنین اظهار نظر کرده است: فناوری بلاک‌چین دارای تمام قابلیت‌ها و ویژگی‌هایی است که یک جامعه‌ی دموکرات برای رأی‌گیری به آن احتیاج دارد. در صورت استفاده از بلاک‌چین در رأی‌گیری، این سیستم کاملا در برابر خطاها مقاوم است، نمی‌توان سابقه‌ی تراکنش‌ها را تغییر داد، نمی‌توان خللی در آنچه روی می‌دهد ایجاد کرد و حتی نمی‌توان دسترسی به سیستم را تغییر داد. ضمنا با استفاده از بلاک‌چین، هویت رأی‌دهندگان نیز غیر قابل دستیابی است، حال آنکه رأی‌ها قابل پیگیری هستند. با استفاده از این سیستم، رأی‌دهنده قادر است تا نهایی شدن ثبت رأی خود را پیگیری کند؛ به‌طوری‌که در صورت ایجاد اختلال در رأی یا هر گونه مشکلی که منجر به ثبت نشدن رأی شود، کاربر می‌تواند قبل از پایان رأی‌گیری از آن مطلع شود.

ثبت احوال
تمام کشور‌ها از وجود سیستم ثبت احوالی بهره می‌برند که در آن اطلاعاتی نظیر تاریخ تولد، فوت، وضعیت تأهل و شماره‌ی شناسایی نگهداری می‌شود. هر روز به تعداد رکوردهای ثبت‌شده در این حوزه اضافه می‌شود و از این‌رو مدیریت اطلاعات روز به روز چالش برانگیزتر از گذشته می‌شود و دقت بیشتری می‌طلبد. همانطور که می‌دانید، هنوز شماری از این اطلاعات در قالب اطلاعات ثبت‌شده روی کاغذ نگهداری می‌شود. با استفاده از بلاک‌چین می‌توان علاوه بر افزایش امنیت در نگهداری اطلاعات، سازمان‌دهی بهتری داشت و همچنین درصد خطا در سیستم را به حداقل ممکن رساند.

مالیات
بلاک‌چین ظرفیت و کارایی لازم را برای استفاده به‌عنوان زیرساختی برای محاسبه‌ی مالیات در اختیار دارد. با استفاده از فناوری بلاک‌چین می‌توان امور محاسبه‌ی مالیات را از طریق این فناوری انجام داد که یک فرایند سنگین است. همچنین استفاده از بلاک‌چین خطای انسانی را بسیار کاهش می‌دهد. از جمله‌ی مزایای دیگر استفاده از بلاک‌چین، بهره‌وری از نظر مصرف انرژی است و همچنین فضای ذخیره‌سازی برای اطلاعات بسیار بهبود پیدا می‌کند.

بلاک‌چین در فناوری

امنیت سایبری
بزرگ‌ترین مزیتی که بلاک‌چین معرفی کرده، امنیت سایبری است؛ پس چه بهتر که از این فناوری در تأمین امنیت سایبری استفاده شود و از این‌رو خطاهای نقطه‌ای که کل سیستم را به خطر می‌اندازند نیز بسیار کاهش پیدا می‌کنند. بلاک‌چین همچنین قادر است از رمزگذاری موسوم به End-to-End پشتیبانی کند و حریم خصوصی را به بهترین شکل ممکت تأمین کند.

کلان داده (Big Data)
اشتراکی بودن بلاک‌چین و این ویژگی آن که قابلیت تغییر و بروزرسانی اطلاعات را در اختیار تمام گره‌های شبکه می‌گذارد، باعث می‌شود بلاک‌چین به گزینه‌ای ایده‌آل برای ذخیره‌ی اطلاعات تبدیل شود. در واقع علاوه بر ذخیره‌ی اطلاعات توسط تمام گره‌های شبکه، امکان هویت‌سنجی و بررسی صحت اطلاعات باعث می‌شود بلاک‌چین به بهترین ابزار برای کلان‌داده و مدیریت آن بدل شود.

اینترنت اشیاء
بلاک‌چین ظرفیت‌های لازم برای تغییر شماری از راهکارها در حوزه‌ی اینترنت اشیاء را در اختیار دارد که در ادامه به شماری از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• زنجیره‌ی تأمین محصول: نظارت بر محل قرار گرفتن محصولات عرضه‌شده و اطمینان از این نکته که این محصولات در شرایط ایده‌آل از نظر نگهداری به سر می‌برند، باعث شده است بلاک‌چین به یک فناوری ایده‌آل برای استفاده در این حوزه تبدیل شود. اطلاعات دریافت‌شده از سوی سنسور‌ها برای ذخیره‌سازی و دسترسی توسط گره‌های مختلف شبکه از اهمیت بسیار بالایی برخوردارند. بر اساس اطلاعات ارائه‌شده، پیش‌بینی می‌شود که تعداد سنسور‌های مورد استفاده مبتنی بر فناوری‌ها و پروتکل‌های اینترنت اشیاء طی سال ۲۰۲۲ به بیش از یک تریلیون و تا سال ۲۰۳۰ به بیش از ۱۰ تریلیون برسد؛ از این‌رو ذخیره‌سازی، نگهداری، مدیریت و ارسال اطلاعات به یک چالش بزرگ تبدیل خواهد شد.
  
• خانه‌های هوشمند: خانه‌های هوشمند را باید یکی از اصلی‌ترین کاربردهای اینترنت اشیاء عنوان کرد. با استفاده از این مفهوم کاربران می‌توانند از طریق ارتباط با انواع لوازم خانگی مورد استفاده از وضعیت آن‌ها به‌صورت آنی آگاه شوند. برای مثال در صورتی که لباسشویی کار خود را به پایان رسانده باشد، کاربر از طریق اعلان‌ها از این موضوع آگاه می‌شود و در نتیجه بهره‌وری در سیستم افزایش پیدا می‌کند. اما ذخیره کردن اطلاعات، ارسال و حفظ حریم خصوصی و امنیت چالش بزرگی است که می‌توان با استفاده از بلاک‌چین این مشکل را به خوبی حل کرد. 
  

نظر شما در مورد بلاک‌چین و کاربردهای آن در حوزه‌هایی که به آن‌ها اشاره کردیم، چیست؟ با توجه به ویژگی‌ها و قابلیت‌های شبکه‌ی بلاک‌چین، آیا کاربردهای دیگری نیز برای بهره‌گیری از ظرفیت فناوری بلاک‌چین می‌توان تعریف کرد یا خیر؟ نظر شما در این خصوص چیست؟

کاهش ارزش بیت‌کوین و پیش‌بینی‌های افرادی نظیر وارن بافت باعث شده است بسیاری آن را یک تب زودگذر بپندارند؛ ولی مؤسسه‌ی Fundstrat پیش‌بینی کرده است که ارزش بیت‌کوین در سال ۲۰۲۰ به ۹۱ هزار دلار می‌رسد.

پس از آنکه ارزش بیت‌کوین در سال ۲۰۱۷ سیری صعودی به خود گرفت، به ناگاه شاهد کاهش ارزش این پول رمزنگاری شده طی ماه‌های اخیر بودیم؛ این کاهش به‌گونه‌ای بود که ارزش بیت‌کوین در برخی اوقات به نصف کاهش پیدا کرد. همزمان با کاهش ارزش بیت‌کوین، شماری از کارشناسان و تحلیل‌گران دنیای اقتصاد نظیر وارن بافت اعلام کرده بودند که ارزش آن در آینده‌ی نزدیک به صفر خواهد رسیدپ و دیگر خبری از این پول رمزنگاری شده نخواهد بود. افرادی نظیر وارن بافت پول‌های رمزنگاری شده و مخصوصا بیت‌کوین را یک حباب بی‌ارزش می‌پندارند.

تام لی، تحلیل‌گر و مدیر ارشد تحقیقات مؤسسه‌ی Fundstrat Global Advisors، نظری متفاوت با وارن بافت دارد؛ به اعتقاد این کارشناس ارزش بیت‌کوین تا مارس ۲۰۲۰ روندی صعودی در پیش خواهد گرفت و در نهایت در بازه‌ی زمانی اشاره‌شده به بیش از ۹۱ هزار دلار خواهد رسید. تام لی به همراه تیم تحقیقاتی خود اقدام به تحلیل و بررسی داده‌های موجود از نوسانات قیمت بیت‌کوین در سال‌های اخیر کرده است تا برآوردی بلندمدت برای نوسان قیمت این پول رمزنگاری شده داشته باشد. در بررسی مورد نظر داده‌های مربوط به هزینه‌ی معدن‌کاوی به‌صورت ساعتی، روزانه و ماهانه مورد محاسبه قرار گرفته است.

تام لی هفته‌ی گذشته شاخص جدیدی به‌عنوان شاخص افول بیت‌کوین (Bitcoin Misery Index) معرفی کرد که در این هفته به پایین‌ترین نرخ خود در طول ۸ سال گذشته دست پیدا کرده است. بر اساس اطلاعات ارائه‌شده، هر چقدر این شاخص پایین‌تر باشد، آینده‌ی بیت‌کوین به همان میزان امیدوارکننده‌تر است.

باید دید آیا بنا بر تحلیل‌های تام‌لی شاهد افزایش ارزش بیت‌کوین خواهیم بود یا خیر؟