۹۶/۲/۵، ۰۴:۵۱ صبح
امروز فضای مجازی بخشی از زندگی مردم شده و فضای مجازی و فناوری اطلاعات می توانند روشی عالی برای تفریح والدین و فرزندان در کنار یکدیگر است تا یکدیگر را بهتر بشناسند.
هرفناوری با فراهم آوردن یکسری فرصت ها،چالش هایی نیز پیش روی بشر قرار داده است که با توسعه فعالیت های فرهنگی و پیشگیری از وقوع ناهنجاری های فرهنگی و اجتماعی می توان مضرات آن را به حداقل رساند.
اینترنت و فضای مجازی مانند تلویزیون می تواند زمان لازم برای مطالعه،بازی،فعالیت های اجتماعی و بودن در دنیای واقعی کودکان را کاهش دهد، بنابراین والدین باید ساعات ورود کودکان به اینترنت را کنترل کنند و اجازه ندهند، کودک شان ساعت های طولانی در محیط بازی باشد.
کار طولانی مدت با کامپیوتر صدمات بدنی زیادی برای کودکان دارد و در کنار این صدمات بدنی منزوی کردن کاربر و اعتیاد اینترنتی را نباید نادیده گرفت که این امر تبعات جبران ناپذیری بر رفتار و عملکرد فرزندان دارد.
والدین باید به جای ممنوع کردن کار با رایانه، راه و روش استفاده صحیح از اینترنت را به آنها بیاموزند، در کشور ما به دلیل اطلاعات محدود والدین از رایانه،نمی توانند نظارتی دقیق بر عملکرد فرزندان خود داشته باشند،بنابراین باید فرزندان راتشویق کرد تا هر آنچه در اینترنت برایشان اتفاق می افتد با والدین خود درمیان بگذارند، اما عده ای از خانواده ها نداشتن وقت کافی را بهانه قرار می دهند و بدون آگاه کردن کودک درباره محیط بازی به او اجازه می دهند تا ساعات زیادی را دراینترنت بگذرانند.
والدین باید هوشمندانه برخورد کنند و به کودکان آموزش دهند که ممکن است کاربران فضای مجازی با اسم،سن و موقعیت واقعی خود وارد این محیط نشده باشند،بنابراین اعتماد به آنها خطرناک است،بنابراین باید به کودکان آموخت که هیچ یک از اطلاعات شخصی خود را در اینترنت اعلام نکنند وبه افرادی که نمی شناسند پست الکترونیک ارسال نکنند.
تنها گذاشتن فرزندان در فضای سایبری بسیارخطرناک است و برای خردسالان به جای نظارت باید همراهی صورت گیرد،والدین باید سایت هایی را درصفحه خانگی تعریف کنند که از محتوا و مطالب آن کاملا آگاه باشند و سپس به فرزندان خود اجازه ورود به اینترنت را بدهند.
یادگیری فناوری اطلاعات از سوی والدین اهمیت دارد،البته احتیاجی نیست والدین تبدیل به یک نفوذگر یارانه ای شوند، اما تنها کسب اطلاعات در مورد این موضوع کافی است،چراکه هرچه شکاف اطلاعاتی بین والدین و فرزندان در خصوص فناوری اطلاعات محدودترباشد،شاهد تهدیدات کمتری برای فرزندان خواهیم بود.
بدیهی است آنچه در اینترنت عرضه می شود،برای تمامی رده های سنی مناسب نبوده و اینترنت بدون فیلتر و پالایش،امکان دسترسی به تمام سرویس های مضر یا غیراخلاقی را برای فرزندان ایجاد می کند و براین اساس دربسیاری از کشورها استفاده از ابزارهای فیلترینگ برای جلوگیری از مضرات اینترنت برای کودکان در اختیار والدین قرار می گیرد.
هرفناوری با فراهم آوردن یکسری فرصت ها،چالش هایی نیز پیش روی بشر قرار داده است که با توسعه فعالیت های فرهنگی و پیشگیری از وقوع ناهنجاری های فرهنگی و اجتماعی می توان مضرات آن را به حداقل رساند.
اینترنت و فضای مجازی مانند تلویزیون می تواند زمان لازم برای مطالعه،بازی،فعالیت های اجتماعی و بودن در دنیای واقعی کودکان را کاهش دهد، بنابراین والدین باید ساعات ورود کودکان به اینترنت را کنترل کنند و اجازه ندهند، کودک شان ساعت های طولانی در محیط بازی باشد.
کار طولانی مدت با کامپیوتر صدمات بدنی زیادی برای کودکان دارد و در کنار این صدمات بدنی منزوی کردن کاربر و اعتیاد اینترنتی را نباید نادیده گرفت که این امر تبعات جبران ناپذیری بر رفتار و عملکرد فرزندان دارد.
والدین باید به جای ممنوع کردن کار با رایانه، راه و روش استفاده صحیح از اینترنت را به آنها بیاموزند، در کشور ما به دلیل اطلاعات محدود والدین از رایانه،نمی توانند نظارتی دقیق بر عملکرد فرزندان خود داشته باشند،بنابراین باید فرزندان راتشویق کرد تا هر آنچه در اینترنت برایشان اتفاق می افتد با والدین خود درمیان بگذارند، اما عده ای از خانواده ها نداشتن وقت کافی را بهانه قرار می دهند و بدون آگاه کردن کودک درباره محیط بازی به او اجازه می دهند تا ساعات زیادی را دراینترنت بگذرانند.
والدین باید هوشمندانه برخورد کنند و به کودکان آموزش دهند که ممکن است کاربران فضای مجازی با اسم،سن و موقعیت واقعی خود وارد این محیط نشده باشند،بنابراین اعتماد به آنها خطرناک است،بنابراین باید به کودکان آموخت که هیچ یک از اطلاعات شخصی خود را در اینترنت اعلام نکنند وبه افرادی که نمی شناسند پست الکترونیک ارسال نکنند.
تنها گذاشتن فرزندان در فضای سایبری بسیارخطرناک است و برای خردسالان به جای نظارت باید همراهی صورت گیرد،والدین باید سایت هایی را درصفحه خانگی تعریف کنند که از محتوا و مطالب آن کاملا آگاه باشند و سپس به فرزندان خود اجازه ورود به اینترنت را بدهند.
یادگیری فناوری اطلاعات از سوی والدین اهمیت دارد،البته احتیاجی نیست والدین تبدیل به یک نفوذگر یارانه ای شوند، اما تنها کسب اطلاعات در مورد این موضوع کافی است،چراکه هرچه شکاف اطلاعاتی بین والدین و فرزندان در خصوص فناوری اطلاعات محدودترباشد،شاهد تهدیدات کمتری برای فرزندان خواهیم بود.
بدیهی است آنچه در اینترنت عرضه می شود،برای تمامی رده های سنی مناسب نبوده و اینترنت بدون فیلتر و پالایش،امکان دسترسی به تمام سرویس های مضر یا غیراخلاقی را برای فرزندان ایجاد می کند و براین اساس دربسیاری از کشورها استفاده از ابزارهای فیلترینگ برای جلوگیری از مضرات اینترنت برای کودکان در اختیار والدین قرار می گیرد.