مقایسه ضدیخ پایه روغنی با الکلی

[rezast]

ضدیخ به عنوان یک ماده افزودنی تعریف می‌شود که وقتی به مایع پایه آب اضافه شود، نقطه انجماد ضد یخ مخلوط را کاهش می‌دهد. برای جلوگیری از یخ زدگی مایعات انتقال گرما، از عوامل ضد یخ در تجهیزات مکانیکی در محیط های زیر نقطه انجماد استفاده می‌شود.

بسیاری از مواد شیمیایی که به آب اضافه می‌شوند منجر به افتادگی نقطه انجماد می‌شوند و به دلیل برخی از اثرات ناخواسته دیگر، مانند خوردگی، تخریب لاستیک در قطعات موتور از ضد یخ الکی استفاده میکنند.

مزایای ضد یخ چیست؟

کارشناسان معتقدند که بهتر است از ضد یخ استفاده شود، زیرا دارای مزایای مختلفی در مقایسه با سایر روان کننده‌ها است:
– بازده بالاتر در هنگام خنک کننده موتور: ضد یخ مجموعه بزرگی را در سطوح فلزی ایجاد می‌کند که منجر به طول عمر عایق حرارتی می‌شود.

ضد یخ پس از 30-40 هزار کیلومتر ویژگی محافظتی خود را از دست می‌دهد، در حالی که دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
را می‌توان پس از 250 هزار کیلومتر تغییر داد و در دمای بالا میتواند وسیله‌ی شما را بهتر محافظت می‌کند، مسدود نمی‌شود و در رادیاتور رسوب نمی‌گذارد، در دمای بالا پایدار خواهد ماند، حداکثر در برابر حفره آستر سیلندر محافظت می‌کند و عمر پمپ آب را افزایش می‌دهد.

در اینجا در مورد عوامل ضد یخ بحث می‌کنیم. دو نوع ماده شیمیایی ضد یخ وجود دارد، یعنی مایعاتی که در کل غلظت کامل با هم مخلوط می‌شوند و نمکی که فقط تا حد معینی قابل حل هستند. به عنوان مثال، اتیلن گلیکول EGیک نقطه یوتکتیک با آب بین 65 و 80 در حدود 70 درجه سانتیگراد تشکیل می‌دهد، در حالی که EG خالص در 14 درجه سانتیگراد جامد می‌شود.

عوامل ضد یخ کلاسیک در مایعات انتقال گرما محلول‌های نمکی و الکل‌ها هستند. از عوامل ضد یخ در کارهای سیمان سازی نیز استفاده می‌شود. آنها عمدتا نمک‌هایی مانند کلرید کلسیم، کلرید منیزیم، کلرید سدیم و سودا هستند. کلرید کلسیم بسیار خورنده است و استفاده از آن بسیار محدود است.

برخی از نمک‌ها، به ویژه کلرید پتاسیم، روی زمان پخت سیمان تأثیر می‌گذارد و ماده شیمیایی اخیر در واقع برای افزایش عمر سیمان استفاده می‌شود. به همین ترتیب، مواد مهارکننده نقطه انجماد مبتنی بر الکل، مانند EG ، نیز می‌توانند در ترکیب موجود باشند.

آب خنک کننده و یا همان ضد یخ های روغنی مواد اصلی موتورهای احتراق داخلی بود. ارزان، غیر سمی و ظرفیت گرمایی بالایی دارد. با این وجود فقط یک محدوده مایع 100 درجه سانتیگراد دارد و با یخ زدگی گسترش می‌یابد. این مشکلات با توسعه خنک کننده‌های جایگزین با خواص بهتر مانند ضد یخ های الکی بهبود یافته و برطرف می‌شوند. نقاط انجماد و جوش از خواص همزنی محلول است که به غلظت مواد محلول بستگی دارد.

از این رو نمک‌ها نقاط ذوب محلول‌های الکی را کاهش می‌دهند. نمک‌ها اغلب برای یخ زدایی استفاده می‌شوند ، اما از محلول‌های نمکی برای سیستم‌های خنک کننده استفاده نمی‌شود زیرا باعث خوردگی فلزات می‌شوند. ترکیبات آلی و الکی با وزن مولکولی کم دارای نقطه ذوب پایین تر از آب هستند، که آنها را به عنوان عوامل ضد یخ توصیه می‌کند.

محلول‌های ترکیبات آلی، به ویژه الکل‌ها در آب موثر هستند. الکل‌ها،اتانول، متانول، اتیلن گلیکول و غیره از زمان تجاری سازی در دهه 1920 اساس همه ضد یخ‌ها بوده‌اند.

اکثر موتورهای اتومبیل برای از بین بردن گرمای هدر رفته با آب خنک می‌شوند، اگرچه آب در واقع مخلوط ضد یخ / آب است و آب ساده نیست.

اصطلاح خنک کننده موتور به طور گسترده‌ای در صنعت خودرو استفاده می‌شود که عملکرد اصلی آن را در انتقال گرمای همرفت برای موتورهای احتراق داخلی میباشد. هنگامی که در زمینه خودرو استفاده می‌شود، بازدارنده‌های خوردگی برای کمک به محافظت از رادیاتورهای وسایل نقلیه‌، که اغلب حاوی طیف وسیعی از فلزات ناسازگار الکتروشیمیایی (آلومینیوم، چدن، مس، برنج، لحیم کاری و غیره) هستند، اضافه می‌شوند.

از طرف دیگر، اگر ضد یخ های روغنی موتور بیش از حد گرم شود، ممکن است در داخل موتور بجوشد و این باعث ایجاد حفره (جیب‌های بخار) شود، که منجر به داغ شدن موضع و خرابی فاجعه بار برای موتور میشود. اگر قرار باشد از آب ساده به عنوان خنک کننده موتور استفاده شود، باعث افزایش خوردگی گالوانیک میشود.

ضد یخ مناسب موتور و سیستم خنک کننده تحت فشار این کمبودهای آب را برطرف می‌کند. با یک ضد یخ مناسب، میتوانید محدوده دمایی گسترده را در موتور خود به جریان بی اندازید.