وی با اشاره به انتقال یک نسخه از سرور اینترنت جهانی به ایران گفت:‌ کل سرورهای اینترنت 13 عدد است که 1+9 سرور در آمریکا و 3 سرور در هلند، سوئد و ژاپن قرار دارد.

جهانگرد با اشاره به هزینه‌کرد کشورها در فناوری اطلاعات نسبت به تولید ناخالص ملی گفت: آمریکا بیشترین هزینه کرد را در فناوری اطلاعات و یونان کمترین سرمایه‌گذاری را دارد.

تقلب سایت های ایرانی در رتبه بندی الکسا/روشهای افزایش دروغین رتبه الکسا

به گزارش تلنا، یکی از این روش‌ها استفاده مدیران سایت‌های متقلب از سرویس‌هایی به نام‌هایی نظیر "افزایش رنک الکسا" است. در این روش سرویس ذکر شده چندین سایت را به طور هم‌زمان در یک پنجره طی یک بازه زمان کوتاه (مثلا پنج ثانیه) بارگزاری می‌کند که در نتیجه ترافیک سایت متقلب به صورت مجازی افزایش می‌یابد.

در این روش وب‌سایت متقلب فقط تعداد بازدیدکننده خود را افزایش می‌دهد و درواقع بازدیدکننده وب‌سایت متقلب را مشاهده نکرده و صفحات آن را مرور نکرده است. البته کاربران می‌توانند با بررسی فاکتورهای دیگری نظیر time on site و یا میزان مرور تعداد صفحه توسط هر بازدیدکننده به متقلب بودن یا نبودن وب‌سایت مربوطه اقدام کنند.

سایت گوگل همانند دیگر کشورها، در ایران نیز رتبه نخست پربازدیدترین سایت را به خود اختصاص داده است و سایت بلاگفا و یاهو نیز پس از گوگل بیشترین طرفدار را در میان کاربران اینترنت در ایران دارد.
براساس آمارهای سایت الکسا (Alexa) که یکی از مراجع در زمینه رتبه‌بندی سایت‌ها در سه سطح جهانی، کشوری و بر پایه موضوع فعالیت می‌کند، سایت ورزش سه، سایت ask، میهن بلاگ، پرشین بلاگ، فیس‌نما، ویکی پدیا و بانک ملت به ترتیب بیشترین بازدیدکننده را در ایران دارد.

براساس آمارهای الکسا، گوگل در دنیا رتبه اول را به خود اختصاص داده و پس از آن فیسبوک، یوتیوپ، یاهو، موتور جست‌وجو بایدو چین، ویکی پدیا و سایت qq که یک پورتال خدمات اینترنتی چینی است، به ترتیب رتبه دوم تا هفتم را به خود اختصاص داده‌اند. براساس آمارهای الکسا، سایت برتر خبری دنیا، به ترتیب عبارتند از اخبار یاهو، سی‌ان‌ان، شبکه خبری ‌هافینگتن پست، سایت خبری reddit، بی‌بی‌سی، نیویورک تایمز و شبکه خبری گوگل است.

امروز قصد داریم نگاهی داشته باشیم به روتر های شبکه و  مورادی مانند اینکه روتر شبکه به تنهایی چه کاری انجام می دهد، چه زمانی به آن نیاز است و بهترین شیوه ی به کارگیری آنها چیست بپردازیم؟ یک روتر دقیقاً چه کاری انجام می دهد؟ آیا اگر فقط تنها یک کامپیوتر داشته باشیم نیز به روتر نیاز پیدا می کنیم؟ و… مطرح می کنند و حالا قصد داریم یکبار برای همیشه به بسیاری از این سئوالات و سئوالات مشابه پاسخ بدهیم.

 درک شبکه های خانگی از طریق یک دیاگرام
به جای اینکه در شروع لغت نامه یی از مفاهیم و اصطلاحات شبکه را برای شما توضیح دهیم و بعد آن را با توضیح عملیات های گوناگونی که در شبکه صورت می پذیرد کامل نماییم اجازه دهید مستقیماً به سراغ یک دیاگرام برویم. در دیاگرامی که در پایین آورده شده است ساده ترین شبکه ی خانگی ممکنی را که می توان راه اندازی کرد مشاهده می نمایید، یک کامپیوتر مستقیماً به یک مودم متصل شده و این مودم از طریق یک خط تلفن/کابل/فیبر نوری به سرویس دهنده ی اینترنت یا همان ISP که مخفف Internet Service Provider‌ است وصل گردیده.
هیچ شبکه ای نمی تواند از این ساده تر باشد ولی برای سادگی بیش از حد لازم است بهایی را نیز بپردازید، کاربری که چنین شبکه ای را در خانه اش راه اندازی کرده باشد نمی تواند با هیچ یک از ابزارهایی که از شبکه های Wi-Fi یا همان بی سیم پشتیبانی به عمل می آورند (مثل لپ تاپ ها، تلفن های هوشمند و…) به اینترنت وصل شود که در اصل این ضعف از عدم به کارگیری یک روتر یا مودم روتر در ارتباط وی با اینترنت ناشی شده است. اما حالا که صبحت از روترها و مودم روترها شد بگذارید با آنها نیز آشنا شویم. در دیاگرام زیرین دو عنصر جدید مشاهده می کنید یک روتر که از ارتباط بی سیم پشتیبانی به عمل می آورد و دیگری یک لپ تاپ که بر همین اساس توانسته است با شبکه به صورت وایرلس ارتباط برقرار کند.
چه زمانی باید از یک روتر استفاده کنیم؟ با توجه به قیمت پایین روترها و مزایایی که به شبکه شما اضافه می کنند همواره لازم است از یک روتر یا مودم روتر استفاده کنید. مودم روترها گونه ای از مودم ها هستند که برخی از امکانات روترها مانند پورت های خروجی بیشتر، پشتیبانی از ارتباط وایرلس و حتی به اشتراک گذاری انواع حافظه را به ارث برده اند ولی در مجموع و در اکثر مواقع امکانات کمتری نسبت به روترها دارند. روترهای خانگی معمولاً سه جز اصلی از شبکه را شامل می شوند: یک روتر، یک فایروال یا دیواره ی آتش و یک سوئیچ، در اصل یک روتر معمولاً ترکیبی از سه جز یاد شده است. اکنون برای اولین گام بد نیست به آنچه یک روتر قادر به انجامش است بپردازیم.
قبل از هر چیز لازم است بدانید یک روتر در اصل دو شبکه را بهم وصل می کند شبکه ای که در داخل خانه ی شما جریان دارد و شبکه ای که در خارج از خانه ی شما قرار دارد. در تفسیر ساده تر مودم های ADSL یا Broadband (پهن باند) تنها می توانند به یک کامپیوتر وصل شده و به آن سرویس دهند و قابلیت سرویس دهی به چندین کامپیوتر به صورت همزمان و برقراری ارتباط بین آنها مانند یک سوئیج را دارا نیستند، یک روتر در این میانه قرار می گیرد و پس از دریافت ارتباط اینترنتی از مودم آن را به شبکه ای که در خانه ی شما و بین ابزارهای شما ایجاد کرده است به شکل مناسب تقسیم می کند، مودم روترها نیز عملکردی مشابه داشته فقط با این تفاوت که دو ابزار مودم و روتر در قالب یک قطعه ترکیب شده اند.
 اما همانطور که اشاره کردیم بد نیست بپردازیم قابلیت های یک روتر:

به اشتراک گذاری IP یا IP Sharing: سرویس دهنده ی اینترنتتان به شما یک شناسه ی اینترنتی یا IP را اختصاص می دهد، اگر یک دسکتاپ، یک لپ تاپ، یک تلفن هوشمند و یک تبلت داشته باشید که همگی نیاز به اینترنت داشته باشند یک شناسه اینترنتی یا IP نمی تواند پاسخگوی نیاز آنها باشد. روتر در اینجا وارد عمل شده و ارتباط ابزارهای مذکور و نیازشان به شبکه را مدیریت کرده و مطمئن می شود هر یک از ابزارها بر مبنای درخواست ارسالی آنچه را که نیاز داشته است دریافت می نماید و یا پاکت های داده ی درستی به دستش خواهد رسید. بدون این قابلیت دو کاربر نمی توانند همزمان از یک سرویس اینترنتی استفاده کرده و بر روی کامپیوترهای جداگانه ی خود بر مبنای درخواستشان صفحات و سرویس های وب صحیح را دریافت کنند.

-برگردان نشانی شبکه یا Network Address Translation: که در اصطلاح از آن با عنوان NAT یاد می شود هدر (header) یا سر تیتر پاکت های داده (منظور بسته های کوچک اطلاعات است) را برای شما ویرایش و مدیریت می کند تا به ابزار صحیح و مورد نظر برسند. به NAT‌ در روتر خود می توانید به چشم یک مسئول پذیرش بسیار زبده بنگرید که می داند هر بسته ی داده یی که وارد یا خارج می شود دقیقاً باید کجا برود و بر روی آنها با مهر های جداگانه بخشی که باید بروند را حک می کند.

-Dynamic Host Configuration یا پیکر بندی پویای میزبان: که در اصطلاح از آن با عنوان DHCP یاد می شود به صورت خودکار کلیه میزبان های متصل شده به شبکه را تنظیم یا پیکر بندی کرده و آدرس دهی می نمایند. بدین معنی که هر زمان کامپیوتر جدیدی وارد شبکه ی شما می شود لازم است به صورت دستی به آن یک شناسه یا آدرس اختصاص بدهید و البته تنظیمات دیگری را در موردش اعمال کنید تا بر روی شبکه به درستی عمل کرده و ارتباط برقرار نماید. DHCP اینکار را به صورت خودکار یا پویا به انجام می رساند و دیگر برای تعریف شناسه ی خاص آن کامپیوتر و انجام تنظیمات لازمش نیازی به دخالت انسانی وجود ندارد.

-دیواره ی آتش یا Firewall: کار این بخش تقریباً مشابه مفهوم نرم افزارهای فایراوالی است که می شناسید و بر ارتباطات با شبکه ی بیرونی نظارت کرده و اجازه ی ورود و خروج اطلاعات و درخواست هایی غیر ضروری که بخشی از شبکه نبوده اند را نمی دهد. برای مثال شما اگر درخواست پخش موسیقی از روی سرویسی مانند اسپاتیفای را داشته باشید، به محض اینکه پاکت های موسیقی از شبکه اینترنت به مودم شما برسند دیواره ی آتش روتر به آنها اجازه ی ورود می دهد و سپس آنها توسط روتر به ابزاری که درخواستشان را داشته هدایت می شوند. در سوی دیگر اگر مثلاً درخواست دسترسی به پورتی خاص بر روی شبکه یا عبور داده از روی یک پورت برسد که ضرورتی نداشته باشد و بخشی از درخواست های کاربران مجاز شبکه ی تعریف شده در پشت دیواره ی آتش نباشد این دیواره بلافاصله آنها را بلوکه و از ورود به شبکه یی که مورد محافظتش است منع می نماید. روترهای خانگی می توانند نقش یک سوئیچ را نیز بازی کنند. سوئیچ شبکه قطعه ی سخت افزاری است که ارتباط بین کامپیوترهای موجود بر روی یک شبکه را فراهم می آورد، بدون سوئیچ ابزارها می توانند از طریق روتر با اینترنت ارتباط داشته باشند ولی قادر به ارتباط با یکدیگر نیستند، ساده تر بگوییم شما نمی توانید یک فولدر روی هارد دیسک خود را با کامپیوتر دیگری بر روی شبکه خانگی تان به اشتراک بگذارید و یا یک فایل را از روی کامپیوتر دیگری در همان شبکه به روی کامپیوتر خود کپی کنید.
اکثر روترها دارای ۴ پورت اترنت (Ethernet) هستند که به شما این امکان را می دهند ۴ ابزار متفاوت را از طریق کابل و با کمک این پورت ها به روتر وصل نمایید. اگر به پورتهای اترنت بیشتری احتیاج دارید لازم است روتر خود را ارتقا و روتری با پورت بانک بیشتر تهیه کنید یا اینکه می توانید یک سوئیچ اختصاصی تهیه نمایید.
توجه داشته باشید فقط در صورتی که تعداد پورت های اترنت روتر شما برای ارتباط ابزارها از طریق کابل با روتر کافی نیست نیاز به ارتقا روتر دارید، مثلاً اگر یک پرینتر تحت شبکه و یک دسکتاپ دارید که از طریق کابل به روتر وصل هستند، و الباقی ابزارها از طریق ارتباط بی سیم به روتر متصل می شوند همه ی این ابزارها قادر به ارتباط با یکدیگرند، یعنی روتر برای ابزارهایی که به صورت وایرلس نیز به آن وصل می گردند هم نقش سوئیچ را ایفا می کند.
علی رغم اینکه حضور ۴ پورت اترنت بر روی روتر برای قشر عظیمی از کاربران کفایت می کند، ولی همانطور که می دانید در طول ۱۰ سال گذشته قشر عظیمی از ابزارهای متفاوت خانگی با کاربردهای گوناگون قابلیت اتصال به شبکه را پیدا کرده اند. این روزها داشتن چند کامپیوتر، چند کنسول، مدیا سنتر، پرینتر و حتی فایل سرور در یک خانه چیز عجیبی نیست و در مواقعی ممکن است ابزارهایی که احتیاج به ارتباط به صورت LAN یا همان از طریق کابل را پیدا می کنند بیش از پورت های روتر شوند. اگر شما به آن مرحله رسیدید که ۴ پورت پشت روتر جوابگوی کارتان نیست می توانید یک سوئیچ، با دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
یا دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
پورت اضافی دیگر تهیه کنید.
 اگر تعداد پورت های پشت روتر یا مودم روتر شما برای ابزارهای نیازمند ارتباط با کابل یا همان LAN کفایت نمی کند ساده ترین کار تهیه ی یک سوئیچ با تعداد پورت کافی است. بعد از تهیه سوئیچ ارتباط کلیه ی ابزارهای متصل به روتر را با آن قطع کرده و کابل آنها را به سوئیچ وصل نمایید و سپس سوئیچ را به روتر متصل کنید. توجه داشته باشید که سوئیچ ابداً نمی تواند جایگزین روتر شما شود و جایگاه و تواناییش در شبکه متفاوت است.

این سوالی است که اخیرا با افزایش استفاده از شبکه‌های وایرلس، در ذهن بسیاری از افراد مطرح شده است. اما واقعیت ماجرا چیست؟ آیا این امواج برای سلامتی انسان مضرند؟ اگر این موضوع صحت دارد، چطور می‌توان از شر امواج الکترومغناطیسی رهایی یافت؟ راهکار چیست؟

موضوع اثرات شبکه‌های بی‌سیم بر سلامتی انسان‌ها در سال 2011 از طرف آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) به عنوان عامل Group 2B در عوامل سرطان‌زا دسته‌بندی شده است . عواملی در Group 2B دسته‌بندی می‌شوند که اثرات آن‌ها در ایجاد سرطان در انسان‌ها به وضوح مشخص، قابل اندازه‌گیری و یا توسط اعداد و ارقام قابل‌بیان نیست.

ارتباطات بی‌سیم توسط امواج رادیویی (Radio Frequancy) برقرار می‌گردند. RF یا فرکانس‌های رادیویی بر اساس قوانین و امواج الکترومغناطیسی کار می‌کنند. در واقع RF یک موج الکترومغناطیس است.امواج الکترومغناطیس خصوصیات مختلفی دارند. انعکاس، تضعیف، جذب، تغییر شکل و… از خصوصیات امواج الکترومغناطیس هستند.

جذب! پدیده‌ای است که در برخورد امواج الکترومغناطیس با موانع اتفاق می‌افتد .انسان‌ها نیز به نوعی در مسیر امواج الکترومغناطیس مانع محسوب می‌شوند و این امواج در برخورد با انسان‌ها تا حدودی جذب بدن انسان می‌شوند.

جذب امواج الکترومغناطیس در بدن انسان همان موضوعی است که ممکن است سبب ایجاد بیماری‌هایی شبیه سرطان شود. اما این موضوع که چه میزان از این امواج ، یا چه نوعی از این امواج، در چه مدتی و باعث چه نوع سرطانی می‌شود، نکته‌ای مبهم است که دانشمندان، مهندسان و پزشکان هنوز پاسخ واضحی برای آن ندارد.

سالن اجلاس را در نظر بگیرید که ظرفیت جای دادن 50 نفر را در خود دارد. این سالن توسط دو Access Point تحت پوشش شبکه وای فای قرار دارد. پوشش دهی و میزان سیگنال دریافتی توسط سرویس‌گیرندگان وای فای (Wi-Fi) نظیر موبایل، تبلت یا لپ‌تاپ در این سالن زمانی که تنها 5 انسان در آن هستند، در مقایسه با زمانی که 50 نفر در این سالن حضور دارند متفاوت است. دلیل وقوع این پدیده، آن است که در زمانی که 50 فرد در این سالن حضور دارند، میزان جذب سیگنال رادیویی توسط بدن این 50 فرد بسیار بیشتر از زمانی است که 5 فرد در سالن حضور دارند.

در ادامه به این نکته توجه کنید که فرکانس کاری تجهیزات سرویس‌دهنده وای فای (Wi-Fi Access Point) با اجاق‌های مایکرویو یکسان است. هر دو دسته این تجهیزات از فرکانس 2.4 گیگاهرتز امواج الکترومغناطیس استفاده می‌کنند. با این تفاوت که توان سیگنال رادیویی در سرویس‌دهنده‌های وای فای بر اساس استانداردهای تعریف‌شده در دنیا (‌به عنوان مثال استاندارد FCC) بیش از 80 میلی وات نیست و توان سیگنال الکترومغناطیس در دستگاه‌های اجاق مایکرویو عددی بین 700 تا 1400 وات است. این یعنی توان سیگنال اجاق مایکرویو 17500 بار بزرگ‌تر از توان سیگنال اکسس پوینت وای فای است. همچنین در نظر داشته باشید که در اجاق های مایکرویو طراحی به نحوی ست که این توان در داخل محفظه اجاق محدود می شود.

توجه داشته باشید که یک اجاق مایکرویو در توان 700 وات می تواند یک لیوان شیر را ظرف مدت یک دقیقه به دمای جوش برساند. اما این سوال هنوز بی پاسخ است که یک اکسس پوینت وای فای با توان 80 میلی وات در چه مدتی می تواند در بدن انسان اثرات سوئی نظیر بیماری های سرطانی ایجاد نماید.

امروزه در زندگی شهری، گریز از چنین امواجی امکان پذیر نیست. این امواج ( امواج الکترومغناطیس) همه جا هستند. شبکه‌های تلفن همراه، شبکه های بی سیم وای‌فای (Wi-Fi)، اجاق های مایکرویو، تلفن های خانگی بی سیم، شبکه‌های ماهواره‌ای، شبکه‌های بی‌سیم اختصاصی شهری (‌شبکه بی‌سیم پلیس و آتش نشانی و بیمارستانی) و برخی دیگر سیستم هایی که حتی فکرش را هم نمی کنید، مانند ژنراتورهای برق، که در دورهای بالا گردش می کنند، همگی سیستم‌هایی هستند که چنین امواجی را تولید می کنند.

تنها راه گریز از این امواج نقل مکان به جنگل، بیابان یا کوهستان است! در این صورت بازهم نمی‌توانید مطمئن باشید که از این امواج به طور کامل دور هستید.

سوال نهایی این است که حالا که در شهر زندگی می‌کنیم و این امواج نیز همه جا هستند، چه مواردی را می توان مد نظر قرار داد تا کمتر در معرض این امواج باشیم.

همانطور که در خلال نوشته ذکر شد، امواج الکترومغناطیس و تاثیر گذاری آنها در دو حالت بیشتر می‌شود. یک زمانی که فرکانس و دوم زمانی که توان آنها افزایش پیدا می‌کند تاثیرات سوء آنها نیز بیشتر می شود.

در طراحی سیستم‌های بی‌سیم شهری سعی شده است تا امواجی که انسان‌ها بیشتر در معرض آن قرار دارند، در فرکانس‌های پایین‌تر و با توان کمتری کار کنند.

در عین حال برای رعایت بهداشت چند نکته را همواره مد نظر قرار دهید:

نخست – همواره سعی کنید از تجهیزات سرویس دهنده اصلی (نظیر دکل های سرویس دهنده موبایل که به BTS مشهور است) دوری کنید. این تجهیزات با توان بیشتری نسبت به سرویس گیرنده‌ها (نظیر گوشی های تلفن همراه) کار می‌کنند.

دوم – زمانی که از شبکه های بی سیم دور هستید و در عین حال تجهیزاتی به همراه دارید که از این شبکه‌ها استفاده می کنند (نظیر زمانی که در حاشیه شهرها هستید و از گوشی موبایل استفاده می کنید)‌، سعی کنید تا حد امکان از این تجهیزات استفاده نکنید یا آنها را از خود دور نگهدارید. دلیل این موضوع آن است که در این حالت به دلیل فاصله زیاد، تجهیزات بی سیم با توان بیشتری کار می‌کنند.

سوم – تا حد امکان سعی کنید که نزدیک شدن به تجهیزات تولید کننده امواج الکترومغناطیس خودداری کنید. به عنوان مثال زمانی که قصد دارید که یک لیوان شیر را در اجاق مایکرویو گرم کنید، در زمانی که اجاق در حال کار است چند متری از آن فاصله بگیرید.

چهارم – در زمان هایی که نیازی به استفاده از تجهیزات بی‌سیم نظیر سرویس دهنده‌های وای‌فای یا گوشی تلفن همراه ندارید، آنها را خاموش کنید. به عنوان مثال هنگام خواب یا گوشی تلفن همراه را در اتاق دیگری غیر از محل استراحت قرار دهید یا اینکه آنرا خاموش کنید.

کلام آخر

در زندگی مدرن امروزی نحوه زندگی بشر چنان تغییر کرده است، که شاید هرگز فکر آنرا نمی‌کردیم. بسیاری از گجت‌ها و تجهیزاتی که در زندگی روزمره از آنها بهره می‌بریم، سالها پیش در کتاب‌هایی نظیر رمان‌های ژول‌ورن به عنوان داستان‌های تخیلی نقل می‌شده است. اگر به دنبال زندگی در شهرها هستید، باید در نظر داشته باشید که انواعی از آلودگی‌ها وجود دارد که با توجه به نوع زندگی، گریز ناپذیر هستند. آنچه امروز به عنوان آلودگی فرکانسی از آن یاد می شود، یکی از حواشی غیر قابل گریز زندگی مدرن بشری است. لذا یا باید واقعیت را بپذیرید یا به کوهستان و جنگل و صحرا پناه ببرید!

وبلاگ و وبلاگ نویسی آن هم از نوع حرفه ای، مسئله ای است که بارها در رابطه با آن شنیده ایم، اینکه چگونه یک وبلاگ نویس حرفه ای باشیم و از حداقل امکانات موجود حداکثر استفاده را ببریم و بسته به نوع اهدافمان، بتوانیم به آنها به نحو احسن دست پیدا کنیم، مسئله ای است که بارها و در گوشه کنار وب، راجب آن به شکل پراکنده مطالبی خوانده ایم، اما شاید نکته ی مهم تر از دانستن اینکه چه باید بکنیم، این باشد که چه کارهایی را نباید انجام دهیم تا از یک وبلاگ نویس غیر حرفه ای به یک نویسنده وبلاگ حرفه ای و با تجربه تبدیل شویم، بد نیست در ادامه این یادداشت همراه ما باشید تا به صورت تیتروار برخی از این نکات را با هم مرور کنیم.

کپی مطالب دیگران در وبلاگ خود

اولین گام در اینکه یک وبلاگ نویس حرفه ای باشیم این است که خودمان دست به قلم شویم و محتوای منحصر به فردی تولید کنیم، کپی مطالب از وبلاگ ها و سایت های دیگر به صورت مستقیم مخصوصا اگر منبع آن ذکر نشود، یکی از اشتباهات رایج وبلاگ نویسان غیر حرفه ای است، اگر می خواهید در وب به صورت حرفه ای فعالیت داشته باشید، باید بتوانید محتوایی جدید برای مخاطبانتان ایجاد کنید، در غیر اینصورت اگر از مطالب دیگران استفاده می کنید، به یاد داشته باشید که شاید کپی و درج آنها کار ساده ای به نظر برسد، اما نوشتن و خلق یک مطلب هر چند به ظاهر ساده، کار پر زحمتی است و برای احترام به حقوق مولف، حتما منبع را ذکر کنید.

مطالب بدون عنوان در وبلاگ

یکی دیگر از اشتباهات رایج وبلاگ نویسان غیر حرفه ای، انتشار مطالب بدون در نظر گرفتن عنوان و یا درج عنوان غیر مرتبط برای آنها است، اهمیت عناوین برای مطالب در وبلاگ علاوه بر اینکه مخاطبان را در انتخاب محتوای مورد علاقه آنها، راهنمایی می کند، در این است که موتورهای جستجو به مهترین چیزی که توجه می کنند، تیتر یا تگ title صفحات است، این تگ معمولا از عنوانی که شما برای مطلبتان انتخاب می کنید تشکیل می شود، از طرفی در سیستم های مدیریت وبلاگ، معمولا در باکس های کناری، مثلا در قسمت آخرین مطالب، فقط لینک به صورت تیتر داده می شود و پس از کلیک بر روی لینک، می توان وارد کل مطلب شد، واضح است که مطالب بدون عنوان به درستی لینک نخواهند شد و این موجب غیر حرفه ای جلوه دادن کارتان می شود.

ایجاد وبلاگ به تعداد خیلی زیاد

یکی دیگر از اشتباهات رایج وبلاگ نویسان غیر حرفه ای، ایجاد وبلاگ به تعداد خیلی زیاد، در یک بازه زمانی کوتاه است، مثلا به طور همزمان در بیش از 5 وبلاگ بعضا از نوع مشابه، مطالب خود را منتشر می کنند، این کار نتنها موجب افت کیفیت تمام وبلاگ ها می شود، بلکه به نوعی موجب سردرگمی هم نویسنده وبلاگ و هم مخاطبان آن است، بعضا دیده شده برخی بیش از 100 وبلاگ را به قول خودشان به اصطلاح سر پا نگه داشته اند! در صورتی که اصول حرفه ای گری و توان انسان حکم می کند که تمرکزگرایی و داشتن حداکثر 2 تا 3 وبلاگ ولی با به روزرسانی و مدیریت مناسب از داشتن صدها وبلاگ، ولی به صورت پراکنده و مشوش بهتر است؛ بد نیست کمی به خودتان استراحت دهید و به کارهای جانبی مثل ورزش و سرگرمی مشغول شوید!

کپی تصاویر از وبلاگ ها و سایت های دیگر

کپی تصاویر از وبلاگ ها و سایت ها ی دیگر نیز می تواند به عنوان اشتباه وبلاگ نویسان عنوان شود، چرا که اگرچه مطالب با تصاویر زیباتر و جذاب تر به نظر می رسند، اما به دلیل اینکه آن تصویر به صورت مستقیم از سرور سایت یا وبلاگ دیگری نمایش داده می شود، لذا ممکن است به دلایل مختلف و از جمله حذف شدن تصویر، دیگر در وبلاگ شما هم نشان داده نشود، در این حالت مجموعه ای از مطالب بدون نمایش تصویر (و صرفا با نمایش قاب خالی تصویر) خواهید داشت که این چهره خوبی به وبلاگ شما نمی دهد، اگر می خواهید از تصاویر موجود در وب که کپی رایت خاصی ندارند استفاده کنید، بهتر است آنها را در سرویس های آپلود رایگان فایل مطمئن، قرار دهید و سپس در وبلاگ خود منتشر کنید، با این کار کنترل نمایش تصاویر به دست خودتان خواهد بود.

استفاده زیاد از ابزارهای رایگان وبلاگ نویسی

همان طور که می دانیم، سایت های زیادی به عنوان خدمات دهنده در زمینه ابزارهای وبلاگ نویسی فعالیت می کنند و بعضا هم خدمات خوبی توسط آنها ارائه می شود، اما هیچ وقت سعی نکنید در استفاده از این نوع ابزارها زیاده روی کنید، علت این است که دیده شده این ابزارها بعضا موجب طولانی شدن بارگذاری وبلاگ می شوند، مثلا اگر سرور ابزاری دچار مشکل شده باشد و شما کدی از آن را در وبلاگ خود کپی کرده باشید، هنگام بارگذاری، مرورگر به جای نمایش کل وبلاگ، مدت زمانی در انتظار آن سرور خواهد ماند و این کار موجب سر رفتن حوصله کاربران و انصراف آنها از دیدن وبلاگتان خواهد شد، از طرفی برخی با پنهان کردن لینک های غیر استاندارد در بین ابزارهایشان، موجب پائین آمدن رتبه شما و بالا رفتن رتبه خودشان در موتورهای جستجو و از جمله در گوگل می شوند، جالب است بدانید ربات های خزنده گوگل بسیار هوشمندانه عمل کرده و لینک هایی را که در صفحه مثلا به صورت display: none یا در اندازه پیکسلی ناچیز هستند را شناسایی و به صورت لینک های مشکوک با آنها برخورد می کنند، وجود تعداد زیاد این نوع لینک ها (که شاید خودتان هم از وجودشان اطلاع نداشته باشید)، سبب بی اعتماد شدن جستجوگران وب، به وبلاگ شما خواهد شد؛ پس سعی کنید در حد رفع نیاز از این ابزارها استفاده کنید نه برای جلب توجه یا پُر کردن فضای خالی وبلاگ!

استفاده نکردن از تمام امکانات سیستم مدیریت وبلاگ

ایجاد و مدیریت یک وبلاگ به جهت رایگان بودن و عدم نیاز به سر و کار داشتن با مسائل فنی سرویس، می تواند فرصت خوبی برای افراد در جهت فعالیت حرفه ای رایگان در وب تلقی شود، اما جالب است که با همه این تفاسیر، خیلی از وبلاگ نویسان حتی نیمی از امکاناتی را که برای آنها فراهم شده است، استفاده نمی کنند، مثلا سیستم های ایجاد برچسب برای مطالب، ایجاد صفحات جداگانه، سرویس های آپلود عکس و فایل، فرم تماس با ما، فید RSS، ایجاد قالب های سفارشی، اتصال دامنه و فضای شخصی و خیلی چیزهای دیگر؛ اگر می خواهید یک وبلاگ نویس حرفه ای باشید، بد نیست با تمام امکانات سرویس دهنده خود آشنا شوید و از آنها به شکل بهینه استفاده نمایید.

توجه بیش از حد به ظواهر به جای مطالب

برخی به جای اینکه به ایجاد محتوایی بهتر فکر کنند، بیشتر دغدغه زیبا تر بودن وبلاگشان را دارند، البته زیبایی در هر شکلش خوب است و به حرفه ای تر شدن کار کمک می کند، اما به یاد داشته باشیم که مخاطبان برای دیدن صرفا یک وبلاگ زیبا معمولا به آدرس شما مراجعه نمی کنند، بلکه برای آنها به طور طبیعی چیزی که اهمیت دارد، محتوایی است که ارائه می شود، سعی کنید تمرکز خود را بیشتر روی محتوای وبلاگ قرار دهید تا روی ظواهر، در ضمن توجه کنید که جلوه های ظاهری موجب افزایش حجم کلی قالب وبلاگ شما نشوند.

نداشتن پشتیبان از مطالب وبلاگ

برخی صرفا مطالبشان را در وبلاگ خود نوشته و آن را منتشر می کنند، با اینکه ممکن است مطالب آنها، بسیار برایشان پراهمیت باشد، اما بر حسب عادت و یا بی توجهی، هیچ پشتیبانی از نوشته های خود ندارند، واقعیت این است که این کار چندان به صلاح نیست، در دنیای وب اتفاقات ناخواسته زیادی ممکن است رخ دهد که موجب آسیب رسیدن به اطلاعات کاربران شود، بهتر است همیشه یک نسخه به عنوان پشتیبان مطالب خود داشته باشید یا از قسمت مربوط به گرفتن نسخه پشتیبان در برخی سرویس های وبلاگی استفاده کنید، تا حاصل زحماتتان یک شبه دود و به هوا فرستاده نشود!

درج تصاویر به صورت خام و با حجم بالا در وبلاگ

یک اشتباه دیگر وبلاگ نویسان غیر حرفه ای، انتشار تصاویر در وبلاگ به صورت خام و کم حجم نشده است، معمولا دیده می شود که کاربران تصاویر گرفته شده توسط دوربین های دیجیتال یا گوشی های تلفن همراه را بدون اعمال تغییری به صورت مستقیم در وب منتشر می کنند، این کار سبب بارگذاری بسیار کند و بعضا عدم بارگذاری تصاویر خواهد شد، چرا که تصاویر خام، معمولا از حجم بیشتری برخوردارند و مناسب انتشار در فضای وب نیستند، بهتر است آنها را با برنامه های گرافیکی و طراحی نظیر فتوشاپ، کم حجم کرده و برای انتشار در وب آماده کنید، این کار سبب می شود که صفحات وبلاگ شما با سرعت بیشتری بارگذاری شوند و کاربرانتان به راحتی از صفحات مختلف دیدن کنند.

استفاده از دامنه های رایگان برای وبلاگ

یکی از اشتباهات رایج وبلاگ نویسان غیر حرفه ای این است که برای وبلاگ خود، چندین دامنه برای ورود در نظر می گیرند، مثلا در چند سیستم ارائه دهنده دامین رایگان، ثبت نام کرده و از آدرس آنها در کنار آدرس اصلی استفاده می کنند، این کار به هیچ وجه توصیه نمی شود، چرا که هم از نظر بازدیدکننده گان موجب سردرگمی آنها می شود و هم مخصوصا از نظر موتورهای جستجو موجب تقسیم و کاهش پیج رنک وبلاگ و یا حتی حذف از لیست نتایج جستجو خواهد شد.

امروزه علمی به نام سئو (seo یا Search Engine Optimization) نقشی کلیدی در موفقیت یک سایت یا وبلاگ بازی می کند، البته همانطور که در مطالب گذشته گفته ایم، این علم چیزی نیست جزء رعایت یک سری موارد در جهت ایجاد محتوای استاندارد در وب و آگاهی از نحوه عملکرد موتورهای جستجوگر به عنوان رکن تعیین کننده در افزایش بازدیدها و از طرفی ایجاد محتوای مفید و کاربرپسند برای یاری رساندن به مخاطبان و در نتیجه جلب محبوبیت بیشتر برای سایت یا وبلاگ شما نزد آنان، اما آنچه که سبب می شود سئو را علمی پیچیده در وب لقب دهند بیشتر به خاطر گستردگی فاکتورهایی است که در آن نقش بازی می کنند، یعنی این علم خود از زیرشاخه ها و نکاتی فرعی تشکیل شده که رعایت آنها به صورت یک مجموعه در کنار هم می تواند نقش موثری در موفقیت شما در عرصه وب داشته باشد؛ یکی از این فاکتورها داشتن محتوای یکتا و پرهیز از ایجاد عمدی یا سهوی صفحات و مطالب تکراری (duplicate content) است که در این مطلب به تفصیل علت پیدایش و روش های حل این مشکل را بررسی می کنیم.

نکته: این مطلب یک مقاله سطح متوسط به بالا است، لذا ممکن است درک برخی مسائل برای کاربران کم تر حرفه ای، چندان راحت نباشد، توصیه می کنیم اگر شما نیز در چنین وضعیتی قرار دارید، لطفا صرفا به عنوان کسب اطلاعات بیشتر آن را مطالعه کنید و از دستکاری سایت یا وبلاگ خود جدا خودداری نمائید!

مطالب تکراری یا duplicate content چیست؟

مطالب تکراری یا duplicate content انواع و تعریف مختلف دارند، گاهی کل محتوای یک صفحه با صفحه همسان دیگری مشابه است و گاهی نیز تشابه به تگ هایی مثل title و description محدود می شود، نوع سوم هم می تواند عدم تشابه در تگ های title و description و تشابه در محتوای آن صفحات باشد؛ مثلا فرض کنید به عنوان یک کاربر در موتور جستجوی گوگل به دنبال عبارتی می گردید، آنگاه در لیست نتایج، با چند صفحه از سایتی روبرو می شوید که علی رغم متفاوت بودن لینک مطلب، محتوای یکسان و مشابه ای در آنها وجود دارد، این صفحات را در اصطلاح، صفحاتی با محتوا و مطالب مشابه و تکراری یا duplicate content می نامند که از نظر سئو یک عیب محسوب می شود.

چرا نباید در سایت یا وبلاگ خود مطالب تکراری داشته باشیم؟

اینکه چرا نباید مطالب تکراری در سایت یا وبلاگ خود داشته باشیم، بیشتر بر می گردد به طبع موتورهای جستجو و از جمله گوگل، ربات های جستجوگر این سرویس ها همیشه در پی یافتن مطالبی یکتا از آدرس های (url) سایت یا وبلاگ شما هستند تا نتایجی بهتر به کاربران خود نشان دهند، وقتی چندین صفحه تکراری با محتوای یکسان را معرفی کنیم، به نوعی موجب سردرگمی آنها شده ایم، البته نهایتا آنها یک صفحه را به عنوان مرجع تشخیص می دهند و آن را بر می گزینند، اما تکرار این کار ممکن است موجب شناسایی سایت یا وبلاگ شما به عنوان پایگاهی فریب دهنده و حقه باز شود که این در نهایت موجب حذف آدرس و اطلاعات شما از لیست جستجو و پایگاه داده آنها است، در عوض داشتن مطالبی یکتا بدون تکرار یا با حداقل تکرار و یا استفاده از روش هایی که در ادامه خواهیم گفت، سبب جلب اعتماد بیشتر موتور های جستجو به سایت یا وبلاگ شما و بالا رفتن رنک مطالب شما در لیست نتایج آنها است.

علت دیگری که می توان برای پرهیز از ایجاد خواسته یا ناخواسته مطالب تکراری عنوان کرد، پراکنده شدن و در نتیجه کاهش رنک مطالب سایت یا وبلاگ است، چرا که در حالت معمولی با بازدیدها و لینک هایی که به یک مطلب تعلق می گیرد، رنک آن نیز به همان نسبت افزایش می یابد و واضح است که اگر این رنک را بین چند صفحه دیگر تقسیم کنیم، در نهایت رنک تمام آنها کاهش خواهد یافت؛ از طرفی دیگر مطالب تکراری موجب صرف وقت و پهنای باند بیشتر در مرور صفحات توسط ربات ها و کسب نتیجه کمتر به دلیل همسان بودن محتوا است که این خود شانس ایندکس صفحاتی بیشتر در بازه زمانی کوتاه تر را از سایت یا وبلاگ شما خواهد گرفت.

علت ایجاد مطالب تکراری یا duplicate content چیست؟

مشکل محتوای تکراری به دلایل زیادی ممکن است ایجاد گردد، در زیر به پاره ای از این دلایل و روش حل آن اشاره می کنیم.

- نقص عملکرد سیستم مدیریت محتوا در تولید لینک های یکتا
برخی سیستم های مدیریت سایت یا وبلاگ، برای یک مطلب به دلایل مختلف ممکن است لینک های مجزا و متفاوت تولید کنند، مثلا ممکن است صفحه اصلی سایت به هر دو صورت زیر در دسترس باشد.


شاید از نظر کاربران سایت این مشکل چندانی به نظر نرسد، اما از دید ربات های جستجوگر، این دو آدرس، دو صفحه متفاوت با محتوایی یکسان محسوب می شوند، لذا حتی المقدور سعی کنید لینک های اضافه را اصلاح نمائید؛ در ضمن استفاده از rel canonical نیز می تواند تا حدود زیادی رنک مطالب اصلی را حفظ کند، البته نحوه استفاده از این تگ جای بحث بیشتر دارد ولی همین قدر بدانیم که باید آن را در صفحاتی که مشابه با صفحه اصلی هستند، با تنظیم لینک مطلب اصلی، در قسمت هِدر (بین تگ های head) به صورت زیر قرار دهیم.


بعضا شاهد هستیم که برخی در تمام صفحات خود این تگ را استفاده می کنند که ظاهرا با فلسفه وجودی آن منافات دارد، چرا که rel canonical باید در صفحات همسان با صفحه اصلی، برای مشخص نمودن محتوای مرجع به کار برده شود نه اینکه در تمام صفحات، آن را قرار دهیم (البته ضرر این کار اثبات نشده است اما مسلما به این صورت سودی هم نخواهد داشت).

- ایجاد محتوای یکسان در آدرس های گوناگون
اگر به طور همزمان مطالب خود را در بیش از یک سایت یا وبلاگ درج کنید، این کار موجب ایجاد مطالب تکراری همسان یا duplicate content می شود، چرا که ربات های جستجوگر با یافتن این مطالب، آنها را با هم مقایسه می کنند و تنها آن مطلبی را که درست تشخیص دهند، ایندکس می کنند، لذا از کپی بی مورد مطالب در سایت ها و وبلاگ های گوناگون خودداری کنید.

- در دسترس بودن سایت با www و بدون آن
اگر وبسایت شما با درج عبارت www در نوار آدرس و در عین حال بدون درج آن نیز در دسترس کاربران قرار می گیرد، به طور قریب به یقین با مشکل مطالب تکراری روبرو خواهید شد، چرا که از دید موتورهای جستجو این دو آدرس، دو صفحه مجزا تلقی شده و به طور جداگانه پردازش می شوند، البته برخی از آنها نظیر گوگل تا حدودی قادر به تشخیص آدرس پیش فرض هستند، اما بهتر است یک آدرس را برگزینید و حالت دیگر را با ارسال کد HTTP 301، به اصطلاح برای همیشه ریدایرکت کنید (HTTP/1.1 301 Moved Permanently)، انجام این کار در php با تنظیم مقادیر هِدر به صورت زیر امکان پذیر است.


کد بالا با ارسال هِدر 301 به ربات های جستجو خواهد گفت که لینک مورد نظر آنان برای همیشه به آدرس جدیدی منتقل شده است که در قسمت Location آن را تنظیم کرده ایم، این نوع ریدایرکت با حالت معمولی که از متاتگ refresh استفاده می کنیم فرق دارد، این روش مورد تایید و توصیه موتورهای جستجو و کاربرپسند است (چرا که به دلیل سرعت کار، در واقع کاربر معمولا متوجه عمل انتقال به لینک جدید نمی شود)، اما روش ریدایرکت با متاتگ refresh جایگزینی برای موارد اضطراری است که به کدهای سرور خود دسترسی نداریم و توصیه نمی شود، یادآور می شویم تا هنگامی که در برنامه نویسی php یا asp تسلط لازم را پیدا نکرده اید اقدام به دستکاری کدهای خود نکنید، چون یک تغییر اشتباه ممکن است موجب بروز مشکلات بدتر از وجود مطالب تکراری شود!

- وجود دو یا چند دامنه برای یک سایت یا وبلاگ
مانند موقعیت قبل، اگر سایت یا وبلاگ شما با دو یا چند آدرس در وب قابل دسترسی باشد، تاثیر منفی مستقیم بر عملکرد آن خواهد داشت، مگر اینکه تمام دامین های فرعی را با ریدایرکت HTTP 301، به دامین اصلی هدایت کنید، مثلا اگر آدرس سایت شما هم به صورت:
و هم به صورت:
در دسترس است، باید یک دامنه را انتخاب کنید و آدرس دیگر را به دامنه اصلی انتقال دهید.

- قابل دسترس بودن سایت با و بدون درج index.php.html.asp در انتهای آدرس
یکی دیگر از موارد شایع در خصوص ایجاد صفحات و محتوای تکراری، دسترسی به سایت با و بدون درج عباراتی چون index.php، index.html، index.asp و غیره است؛ شاید گمان کنید موتورهای جستجو تشخیص می دهند که صفحه ایندکس یک سایت، همان صفحه اصلی آن است، اما در پاسخ باید بگوییم که معمولا اینطور نیست، در برخی از سرور ها ممکن است تنظیمات پیش فرض تغیر داده شوند و صفحه اصلی سایت با عبارتی دیگر تنظیم شده باشد و لذا فایل ایندکس الزاما به معنی صفحه اصلی نیست، به همین دلیل موتورهای جستجو ممکن است کماکان بر ایندکس جداگانه مطالب اصرار داشته باشند، لذا بهتر است با شناسایی لینک مورد تقاضا (REQUEST URI)، آن را تجزیه تحلیل کرده و به حالت استاندار ریدایرکت کنید.

- سایت ها و وبلاگ هایی که مطالب شما را کپی می کنند
کپی مطالب به صورت مستقیم حتی بدون ذکر نویسنده و نامی از منبع و بدون هیچ تغییر محسوسی در مطلب، کاری است که متاسفانه بعضا شاهد آن هستیم، البته عده ای بدون سوء نیت و آگاهی این کار را صرفا از روی علاقه به درج محتوا در وبلاگ یا سایتشان انجام می دهند اما برخی نیز این کار را به عنوان افتخار خود تلقی کرده یا در پی سوء استفاده از مطالب شما برای مقاصد خودشان هستند، به هر صورت انجام این نوع کارها نتنها از دید ما امری ناپسند و بی ارزش است، بلکه از دید ربات های خزنده و جستجوگر نیز نامطلوب شمرده می شود، اگر آنها به صفحه ای برخورد کنند که قبلا محتوای آن را ایندکس کرده اند، به دید یک کپی به آن نگاه خواهند کرد و بدترین حالت زمانی است که قبل از ایندکس مطلب اصلی به کپی و بدل آن برسند! البته در دراز مدت نهایتا با معیارهایی خواهند فهمید که کدام سایت یا وبلاگ در حال سرقت بی سر و صدای مطالب و زحمات دیگری است و عواقب این کار دامن آن سایت یا وبلاگ را خواهد گرفت (در بدترین حالت موجب حذف کامل آن سایت یا وبلاگ از لیست جستجو خواهد شد)، نتیجه اینکه نه مطالب دیگران را بدون درج منبع و لینک مستقیم کپی کنیم و نه اجازه دهیم مطالبمان را بی زحمت و راحت مورد سوء استفاده قرار دهند (البته حالت اخیر تا حدود زیادی بستگی به وجدان و شخصیت طرف مقابل دارد)، اما می توان اقداماتی نیز انجام داد، مثلا از متاتگ copyright استفاده کرد.


یا عباراتی را مبنی بر کسب اجازه از نویسنده مطلب و درج لینک را در قسمت فوتر سایت قرار داد و یا حتی اجاز کپی برداری را به راحتی به کاربران نداد (البته این کار توصیه نمی شود)، ولی در مجموع ممانعت از این کار بیش از اینکه به شما بستگی داشته باشد به کاربران و شخصیت آنها بستگی دارد، چرا که با همه ی این تفاسیر باز ممکن است مطالبتان به صورت غیر مجاز کپی برداری شود.

امکانات گوگل برای وبمسترها

در پایان این مطلب بد نیست یکی از کاربردی ترین ابزارهای وب برای وبمسترها را معرفی کنیم، این ابزار، سرویس وبمستر گوگل است که با داشتن یک حساب جی میل به راحتی می توانید از آن در آدرس زیر استفاده کنید.

امکانات بسیار خوبی در این سرویس توسط گوگل ارائه می شود که حتما یک وب نویس حرفه ای باید نیم نگاهی به آنها داشته باشد.

توجه کنید که داشتن مطالب تکراری به معنی عیبی بزرگ و غیر قابل حل نیست، اما نداشتن و به حداقل رسانیدن این موارد، کمکی بزرگ است برای اینکه زحماتتان هر چه موثرتر به ثمر بنشیند و بازدهی کارتان بیشتر شود.

هنگامی که در بستر پروتکل HTTP یا (Hypertext Transfer Protocol) در وب در حال گشت و گذار و مرور صفحات مختلف هستیم، با هر آدرس url ای که از طریق مرورگر خود از سرور سایت ها ی  مختلف درخواست می کنیم، کدهایی در پس زمینه بین واسط کاربری ما (مرورگر) و سرور رد و بدل می شوند که به آنها در اصطلاح کدهای وضعیت HTTP یا (HTTP response status codes) می گویند، این کدها توسط کنسرسیوم ها و بنیاد های جهانی استاندارد سازی وب از جمله IETF یا (Internet Engineering Task Force) و W3C یا (World Wide Web Consortium) تعریف و سازمان دهی شده اند و امروزه تقریبا سرور یا مرورگری وجود ندارد که از اصول آنها پیروی نکند،  کدهای وضعیت  HTTP چه به لحاظ فنی و چه به لحاظ کاربری، کاربردهای فراوانی دارند و لذا آشنایی با جزئیات و مفاهیم آنها می تواند به میزان زیادی به توسعه دانش و اطلاعات عمومی وب، کمک کند.

کدهای وضعیت HTTP را چگونه بررسی کنیم؟

برای مشاهده کدهای وضعیت HTTP، می توانید از قابلیت های مرورگرها (مخصوصا مرورگرهای جدید) برای توسعه دهندگان وب (web developers) استفاده کنید، معمولا در مرورگرهایی مثل فایر فاکس، گوگل کروم، اپرا و... قسمتی تحت عنوان ابزارهای توسعه دهندگان (developers tools) یا عناوینی شبیه آن وجود دارد که تمام فعل و انفعالات واسط کاربری (user agent) و سرور را نشان می دهد.

تفاوت HTTP 1/0 و HTTP 1/1

قبل از اینکه به بررسی کدهای وضعیت HTTP بپردازیم، بد نیست اشاره ای داشته باشیم به نسخه های مختلف آن، اعدادی که در مقابل تیتر بالا مشاهده می کنید (1/0 و 1/1) در واقع نسخه های مختلف پروتکل HTTP هستند که توسط گروه HTTP-WG که خود زیر مجموعه IETF یا (Internet Engineering Task Force) است، توسعه یافته، HTTP 1/0 نسخه ابتدایی و قدیمی این پروتکل است که در ابتدا مورد استفاده قرار می گرفت و به دلیل نقایص و نقاط ضعفی که وجود داشت، به تدریج توسعه داده شد و استاندارد HTTP 1/1 شکل گرفت، در بستر نسخه جدید پروتکل HTTP کدهای وضعیت بیشتری تعریف شده و امروزه بیشتر سرور ها و مرورگرها از آن استفاده می کنند.

کدهای سری 100، مربوط به اطلاعات (Informational)

اولین سری از کدهای HTTP، با عدد 100 شروع می شود که در مورد نقل و انتقال بسته های اطلاعات مثل ارسال و دریافت فایل، کاربرد دارند و حالت موقت پاسخ سرور را نشان می دهند، به فرض وقتی از متد POST در فرم های وب استفاده می کنیم، دریافت کد 100 به معنی این است که سرور درخواست ما را پذیرفته و فرایند پردازش اطلاعات ادامه دارد، االبته بدون ارسال کد 100 نیز این فرایند ادامه می یابد لذا ارسال آن از طرف سرور ضروری نیست و حتی در مرورگرهایی که از نسخه HTTP/1.0 استفاده می کنند، این کد قابل فهم و پردازش نیست.

کد 100، ادامه ارسال (Continue)

کد 100 به معنی این است که سرور درخواست مرورگر را دریافت کرده است و مرورگر می تواند ادامه اطلاعات را ارسال نماید، این کد مخصوصا در مواقعی که حجم زیادی از داده ها به فرض از طریق فرم های وب و متد POST ارسال می شود، کاربرد دارد و مرورگر با ارسال هدر Expect: 100-continue وضعیت سرور را جهت آمادگی ادامه ارسال اطلاعات بررسی می کند، اگر در جواب کد 100 را دریافت کند، ادامه اطلاعات را ارسال می کند، در غیر این صورت کد 417 Expectation Failed دریافت می شود.

کد 101، تعویض پروتکل ها (Switching Protocols)

کد 101 به معنی درخواست مرورگر از سرور جهت تعویض پروتکل نقل و انتقال داده است، در صورتی که سرور این تعویض پروتکل را مفید یا ضروری ارزیابی کند، از درخواست مرورگر پیروی خواهد کرد، به فرض تعویض پروتکل HTTP 1/0 به نسخه HTTP 1/1 می تواند مفید باشد، یا استفاده از پروتکل های real-time و همزمان (synchronous) نیز به همین صورت است، مثلا در برنامه هایی که از آژاکس (Ajax) استفاده می کنند، این کد می تواند کاربرد داشته باشد.

کد 102، در حال پردازش (Processing)

از آنجایی که درخواست های مرورگر از سرور ممکن است شامل انجام کارهای مختلفی باشد که هر کدام نیاز به پردازش جداگانه دارند، سرور با ارسال کد 102 به مرورگر می گوید که عملیات درخواستی، دریافت شده و در حال پردازش است، به این صورت مرورگر در انتظار پاسخ کامل سرور بوده و  از قطع ارتباط به دلیل به پایان رسیدن حداکثر زمان (time out)، جلوگیری می شود.

کدهای سری 200، درخواست موفق (Success)

کدهای سری 200، به این معنی است که درخواست ارسالی واسط کاربری (که می تواند مرورگر یا ابزار دیگری باشد)، با موفقیت دریافت، موافقت، پردازش و پاسخ داده شده است، کدهای سری 200 معمولا به معنی بی نقص بودن درخواست و عملکرد صحیح سرور است.

کد 200، پاسخ موفق (OK)

کد استاندارد HTTP در وب، با عدد 200 نشان داده می شود، دریافت پاسخ 200 از سرور به این معنی است که آدرس درخواستی (در متد GET) یا عملیات مورد نظر (در متد POST) به طور کامل و موفقیت آمیز توسط سرور انجام شده است، در یک ارتباط بدون نقص بین واسط کاربری (user agent) و سرور، کدهای سری 200 باید دریافت شوند.

کد 201، ساخته شده (Created)

کد HTTP 201 به معنی دریافت موفقیت آمیز درخواست و ساخته شدن یک منبع جدید در سرور است (به فرض ایجاد یک فایل یا صفحه جدید)، ارسال کد 201 تنها در صورتی صحیح است که سرور منبع جدید را ساخته باشد، در غیر اینصورت (اگر منبع هنوز ساخته نشده باشد) باید کد 202 را ارسال کند.

کد 202، موافقت شده (Accepted)

کد 202، به این معنی است که با درخواست واسط کاربری موافقت شده، اما پردازش عملیات به طور کامل صورت نگرفته است، به همین دلیل تا پایان پردازش عملیات درخواستی، ممکن است تقاضای کاربر کامل شده یا برعکس، رد شود.

کد 203، اطلاعات غیر معتبر (Non-Authoritative Information)

کد 203 که از ورژن HTTP 1/1 تعریف شده، به این معنی است که سرور درخواست واسط کاربری را به طور موفقیت آمیز پاسخ داده، ولی اطلاعات ارسالی (در پاسخ سرور) از یک منبع غیر معتبر است (به فرض کپی ازاطلاعاتی است که درستی آن تایید نمی شود)، تنظیم این کد در سرورها معمولا غیر ضروری است و می توان به جای آن کد 200 را ارسال کرد.

کد 204، پاسخ بدون محتوا (No Content)

کد 204 به معنی دریافت و پردازش صحیح درخواست واسط کاربری است، اما پاسخ سرور شامل محتوای خاصی نیست و می تواند به فرض تنها اطلاعات مربوط به، به روز رسانی منبع درخواستی باشد، معمولا دریافت این پاسخ از سرور، بدین معنی است که آدرس درخواستی هیچ گونه تغییری از آخرین درخواست تا لحظه کنونی نداشته است و فایل یا صفحه مربوطه به همان صورت قبلی نشان داده می شود.

کد 205، بازنشانی محتوا (Reset Content)

کد 205 شباهت زیادی به عملکرد کد 204 دارد، یعنی در اینجا نیز هیچ محتوایی از طرف سرور ارسال نمی شود، اما در سمت کاربر، اطلاعات فعلی بازنشانی یا Reset می گردند که این معمولا منجر به ایجاد محتوای خالی می شود، این کد مخصوصا برای پاک کردن اطلاعات فرم های وب می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

کد 206، محتوای جزئی (Partial Content)

کد 206، برای حالت هایی که به فرض از امکاناتی نظیر ادامه دانلود (resume download) استفاده می کنیم، کاربرد دارد، با ارسال این کد توسط سرور، به قسمت خاصی از درخواست واسط کاربری به صورت جزئی پاسخ داده می شود، با این شیوه برنامه هایی که از GNU Wget یا نقل و انتقال داده از سرور پشتیبانی می کنند، قادر خواهند بود حتی پس از قطع ارتباط نیز به ادامه دریافت اطلاعات بپردازند، البته این قابلیت باید توسط سرور نیز پشتیبانی شود.

کدهای سری 300، انتقال (Redirection)

کدهای سری 300 مربوط به مواردی هستند که پاسخ به درخواست واسط کاربری از سرور، باید با انجام اعمال دیگری (در سمت کاربر) کامل شود، این عملیات معمولا توسط واسط کاربری (مثلا مرورگر) و بدون دخالت کاربر (به صورت خودکار) انجام می شود، به فرض عمل ریدایرکت یا انتقال خودکار از یک آدرس به آدرس دیگر، با ارسال کدهای سری 300 انجام می شود، نکته مهم در اینجا این مسئله است که ریدایرکت ها نباید در یک درخواست، بیش از 5 بار تکرار شوند، در غیر اینصورت در اکثر مرورگر ها، فرض بر حلقه (Loop) بی انتها شده و ارتباط قطع خواهد شد.

کد 300، انتخاب چندگانه (Multiple Choices)

کد 300 برای مواقعی است که سرور در پاسخ به درخواست واسط کاربری، چند منبع مختلف را پیشنهاد می دهد (مثلا یک فایل با فرمت های مختلف) و انتخاب یک url را به عهده مرورگر کاربر می گذارد، عمل انتخاب نیز معمولا یا به صورت خودکار انجام می شود یا اینکه سرور یکی از url ها را به عنوان پیش فرض برگزیده و همراه پاسخ خود ارسال می کند.

کد 301، انتقال همیشگی (Moved Permanently)

کد 301 یکی از مهم ترین و حساس ترین کدهای HTTP مخصوصا در علم سئو است، دریافت این کد از طرف سرور، به معنی انتقال همیشگی یک آدرس وب، به آدرسی دیگر است، از این کد مخصوصا هنگامی که در آدرس لینک های سایت، به هر دلیل تغییراتی ایجاد می شود، می توان جهت هدایت ربات های خزنده یا کاربران به لینک اصلی، استفاده کرد.

کد 302، پیدا شد (Found)

کد 302 به این معنی است که منبع درخواستی یافت شده، اما مرورگر باید موقتا به آدرس دیگری منتقل شود (Moved Temporarily)، این حالت با کد 301 متفاوت است،  در اینجا انتقال به صورت موقت انجام شده و آدرس اصلی همچنان معتبر و در دسترس خواهد بود، اما در ریدایرکت 301، منظور از انتقال، انتقال همیشگی، حذف آدرس فعلی و جایگزینی آن با آدرس جدید است.

کد 303، دیدن منبعی دیگر (See Other)

کد 303 نیز مشابه کد 302 عمل می کند، تفاوت در اینجا، تاکید روی متد GET است، در کد 303 آدرس فعلی و آدرسی که کاربر به آن منتقل می شود، باید از طریق متد GET درخواست شوند که در حالت معمول نیز به اینصورت خواهد بود.

کد 304، بدون تغییر (Not Modified)

کد 304 مربوط به مواقعی است که مرورگر همراه درخواست خود، تقاضای اطلاعات مربوط به آخرین تغییرات فایل یا منبع را نیز از سرور می نماید، اگر در فایل مورد نظر، از آخرین درخواست تا لحظه فعلی، تغییری صورت نگرفته باشد (با هر تغییر در فایل ها، تاریخ آخرین تغییر در قسمت اطلاعات فایل، ذخیره می شود)، سرور در پاسخ، کد 304 Not Modified را ارسال می کند، این کار علاوه بر اینکه باعث صرفه جویی در منابع سرور می شود، در افزایش سرعت پردازش در سمت کاربر نیز نقش بسیار موثری دارد.

کد  305، استفاده از پروکسی (Use Proxy)

کد 305، به معنی این است که سرور برای دسترسی به منبع درخواستی باید از یک پروکسی استفاده کند، پروکسی در واقع سرور میانجی بین واسط کاربری و سرور اصلی است، از این رو و به دلایل امنیتی برخی مرورگرها مانند فایرفاکس و اینترنت اکسپلورر، از این قابلیت پشتیبانی نمی کنند.

کد 306، تعویض پروکسی (Switch Proxy)

کد 306 هم مشابه کد 305 است و مربوط به درخواست تغییر پروکسی، این کد در حال حاضر کاربردی ندارد.

کد 307، انتقال موقت (Temporary Redirect)

کد 307 مربوط به مواقعی است که منبع لینک اصلی، موقتا در آدرسی دیگر قابل دسترسی است، این حالت با ریدایرکت 302 و 303 فرق دارد، در اینجا انتقال نیاز به تایید کاربر داشته و به صورت خودکار انجام نمی شود، متدهای استفاده شده نیز باید بین لینک اصلی و لینک انتقالی مشترک باشد، بقیه شرایط مشابه کدهای 302 و 303 است و واسط کاربری باید لینک فعلی را همچنان و در مراجعات بعدی به عنوان لینک اصلی مد نظر قرار دهد.

کدهای سری 400، خطای سمت کاربر (Client Error)

کدهای سری 400 مربوط به رویداد خطایی از جانب کاربر (سمت کاربر) در ارائه درخواست به سرور است، در پاسخ، سرور معمولا و به طور پیش فرض، به همراه کدهای HTTP عباراتی در توضیح خطای رخ داده ارسال می کند و دائمی یا موقتی بودن مشکل به وجود آمده را نیز تعیین خواهد کرد.

کد 400، درخواست بد (Bad Request)

کد 400 به دلیل درک نشدن شیوه نگارش (syntax) درخواست واسط کاربری از سرور رخ می دهد، در این حالت مفهوم تقاضای کاربر برای سرور روشن نیست و درخواست قابل پردازش نمی باشد، این خطا ممکن است به دلایل دیگر، از جمله نقص در انتقال داده ها (به فرض به دلیل قطع یا افت سرعت ارتباط) نیز رخ دهد.

کد 401، دسترسی نا معتبر (Unauthorized)

کد 401 به معنی دسترسی غیر مجاز است، در این حالت منبع درخواستی به طور کامل محدود نشده است، بلکه درخواست کاربر نیاز به تایید مجوزهای دسترسی (به طور معمول نام کاربری و کلمه عبور) دارد، به همین دلیل سرور در پاسخ خود یک فرم از نوع WWW-Authenticate را ارسال کرده و از کاربر می خواهد تا اعتبار خود را اثبات کند.

کد 402، نیاز به پرداخت (Payment Required)

کد 402 استفاده جاری ندارد و برای مقاصدی در آینده وضع شده است، هدف از تعریف آن مربوط به حساب های کاربری است که نیاز به پرداخت وجه دارند، البته در عمل تا کنون چنین اتفاقی رخ نداده است و از کد 402 استفاده چندانی نمی شود.

کد 403، دسترسی غیر مجاز (Forbidden)

کد 403 مربوط به مواقعی است که کاربر درخواست منبعی را از سرور دارد که دسترسی به آن برای همه کاربران محدود شده است، این حالت با کد 401 متفاوت است، در اینجا حتی با ورود نام کاربری و کلمه عبور نیز امکان دسترسی مقدور نخواهد بود، معمولا مدیران سایت ها، دسترسی مستقیم به فولدر ها و نمایش فایل ها به صورت لیست را غیر فعال می کنند، در نتیجه وقتی آدرس یک فولدر را از آن سرور درخواست می کنیم، با خطای 403 مواجه خواهیم شد.

کد 404، منبع درخواستی پیدا نشد (Not Found)

کد 404 در مواقعی رخ می دهد که واسط کاربری تقاضای منبعی (به طور مثال یک فایل یا صفحه) را از سرور دارد که در حال حاضر موجود نبوده یا حذف شده است (و یا ممکن است نام آن تغییر کرده باشد)،  البته احتمال دارد در آینده مجددا آن منبع ایجاد شده و در دسترس قرار گیرد.

کد 405، متد غیر مجاز (Method Not Allowed)

کد 405 به این معنی است که متد استفاده شده توسط کاربر برای درخواست یک منبع از سرور مجاز نمی باشد، به فرض استفاد ه از متد GET در حالتی که منبع درخواستی نیاز به ارسال منابعی از طریق متد POST دارد، یا استفاده از PUT در نوشتن یک فایل، برای فایل هایی که فقط حالت خواندنی دارند (read-only)، در این حالت، معمولا سرور در پاسخ، متد مجاز را نیز ارسال خواهد کرد.

کد 406، غیر قابل قبول (Not Acceptable)

کد 406 ممکن است به دلیل وجود کاراکترهای غیر استاندارد در درخواست ارسالی رخ دهد، برخی از سرورها به دلایل امنیتی نیز ممکن است این کد را در پاسخ ارسال کنند، به طور مثال ماژول mod_security در سرورهای Apache از پذیرفتن برخی آدرس های وب (که از نظر امنیت، سرور آنها را مشکوک تشخیص دهد) خودداری کرده و پیام  Not Acceptable دریافت خواهید کرد.

کد 407، نیاز به مجوز پروکسی (Proxy Authentication Required)

عملکرد کد 407 نیز شبیه کد 401 است، با این تفاوت که در اینجا ابتدا کاربر (واسط کاربری) باید از طریق یک پروکسی اعتبار خود را اثبات کند.

کد 408، پایان حداکثر زمان درخواست (Request Timeout)

کد 408 زمانی رخ می دهد که سرور در انتظار درخواست واسط کاربری است، اما هیچ پاسخی در زمان استاندارد دریافت نمی شود، به این صورت سرور کد 408 را ارسال می کند و واسط کاربر می تواند مجددا و در دفعات بعدی درخواست خود را ارسال کند.

کد 409، تعارض (Conflict)

کد 409 به معنی تداخل یا تعارض درخواست کاربر با عملیاتی دیگر در سرور بر روی منبع مورد نظر است، به طور مثال وقتی دو کاربر به صورت همزمان در حال ویرایش یک فایل هستند و هر دو آن را ذخیره می کنند، ممکن است این خطا رخ دهد که باید به صورت دستی آن را رفع کرد.

کد 410، محذوف (Gone)

کد 410 به معنی حذف همیشگی منبع درخواستی از سرور است، بر خلاف خطای 404، کد 410 به واسط کاربری یا موتورهای جستجو می گوید که نباید مجددا آن منبع را درخواست کنند، چرا که برای همیشه حذف شده است، البته در عمل موارد استفاده از این کد خیلی محدود است و تنظیم خطای 404 بهتر و اصولی تر است.

کد 411، عدم ارسال طول درخواست (Length Required)

کد 411 به این معنی است که سرور از پاسخ به درخواست واسط کاربری خودداری می کند، چرا که در درخواست ارسالی اندازه یا طول محتوا (Content-Length) وجود ندارد، در این حالت معمولا واسط کاربری باید در سربرگ های HTTP درخواست خود آن را اضافه کند.

کد 412، پیش شرط رد شده(Precondition Failed)

کد 412 به معنی این است که در درخواست واسط کاربری مواردی ارسال شده است (به فرض متد استفاده شده) که منبع سرور از آن طریق قابل دسترس نیست و نتیجه بررسی اولیه سرور false شده است.

کد 413، درخواست خیلی طولانی (Request Entity Too Large)

کد 413 در حالتی رخ می دهد که طول رشته درخواست ارسالی، بیش از حد توان و انتظار سرور است، لذا ارتباط توسط سرور قطع خواهد شد، اما اگر این حالت موقتی باشد، معمولا در پاسخ، سربرگ Retry-After نیز ارسال می شود و واسط کاربری مجددا و در دفعات بعدی می تواند درخواست خود را ارسال کند.

کد 414، آدرس وب خیلی طولانی (Request-URI Too Long)

این خطا به معنی بیش از حد طولانی بودن آدرس وب (URI) درخواستی است و سرور قادر به پردازش آن نیست.

کد 415، فرمت پشتیبانی نشده (Unsupported Media Type)

کد 415 به دلیل ارسال فرمتی به همراه درخواست ارسالی (به فرض آپلود یک فایل یا تصویر) است که از نظر سرور قابل پذیرش نیست و سرور فرمت دیگری را پشتیبانی می کند.

کد 416،  حد درخواستی غیر اقناع کننده (Requested Range Not Satisfiable)

این کد به دلیل ارسال درخواست قسمتی از یک منبع (به فرض بخشی از یک فایل) از سرور است، در حالی که آن قسمت وجود ندارد، به طور مثال کاربر قسمتی از یک فایل را درخواست می کند (به فرض در هنگامی که از ادامه دانلود استفاده می شود) که از حداکثر طول قسمت های آن بیشتر است.

کد 417، انتظارات رد شده(Expectation Failed)

کد 417 به معنی این است که سربرگ های HTTP ارسالی واسط کاربری با انتظارات و موارد مورد نیاز سرور همخوانی ندارد یا سربرگی ارسال نشده است.

کدهای سری 500، خطای سمت سرور (Server Error)

کدهای سری 500 به معنی نقص داخلی سرور است، با این حال سرور در مجموع سالم بوده و احتمالا به طور موقت در حال انجام به روزرسانی یا تغییراتی است و در ساعات آینده مشکل رفع خواهد شد.

کد 500، خطای داخلی سرور (Internal Server Error)

کد 500 به معنی وقوع یک خطای داخلی در سرور است و معمولا به دلیل نقص تنظیمات یا انجام به روزرسانی نرم افزاری یا سخت افزاری رخ می دهد، تنظیم این کد در مواقعی که می خواهیم در سایت، تغییراتی اعمال کنیم که باعث از دسترس خارج شدن آن می شود، می تواند مفید باشد.

کد 501، غیر مجهز یا تکمیل نشده (Not Implemented)

این خطا بدین معنی است که سرور قادر به پردازش درخواست واسط کاربری  نیست (معمولا به دلیل پشتیبانی نشدن متد ارسالی یا نقص امکانات مورد نیاز).

کد 502، خطای دروازه میانجی (Bad Gateway)

کد 502 به دلیل عدم دریافت پاسخ از سرورهای بالادست (upstream) است و سرور فعلی به عنوان یک دروازه میانجی عمل می کند، در این حالت معمولا بین سرور اصلی و واسط کاربری، دروازه های میانجی (Gateway) وجود دارند که قادر به تکمیل فرایند ارسال و دریافت پاسخ نیستند، این حالت معمولا با چند بار تلاش مجدد از سمت کاربر رفع خواهد شد.

کد 503، سرویس خارج از دسترس (Service Unavailable)

دریافت کد 503 به معنی غیر قابل دسترس بودن سرور به دلیل ترافیک زیاد (overload) یا انجام به روزرسانی است، معمولا این حالت موقتی بوده و پس از چند دقیقه یا چند ساعت رفع خواهد شد.

کد 504، پایان حداکثر زمان دروازه میانجی (Gateway Timeout)

کد 504 نیز بدین معنی است که سرور به عنوان یک دروازه میانجی (Gateway) قادر به دریافت پاسخ از سرورهای بالا دست (upstream) در حداکثر زمان مجاز نیست.

کد 505، نسخه HTTP پشتیبانی نمی شود (HTTP Version Not Supported)

کد 505 به معنی پشتیبانی نشدن نسخه HTTP پروتکلی است که واسط کاربری از آن استفاده می کند، معمولا سرور دلیل پشتیبانی نکردن از آن نسخه را نیز به همراه سربرگ های پاسخ خود ارسال می کند.
علاوه بر موارد گفته شده که طبق استاندارد RFC 2616 W3C است، کدهای دیگری مربوط به سرورهای مایکروسافت و سایر پروتکل های وب وجود دارد که به جهت کاربردی نبودن از ذکر آنها خودداری کرده ایم.