Network: از به هم پيوستن چند کامپيوتر به يکديگر و برقراری ارتباط بين آنها يک شبکه تشکيل می گردد.
Node : یک نود یا گره به بخشی گفته می شود که به شبکه وصل می باشد. به عنوان مثال یک کامپیوتر ، یک پرینتر و یا یک مودم می تواند به عنوان نود در شبکه وجود داشته باشد.
Segment : هر بخشی از شبکه که توسط bridge , Switch و یا Router از قسمت های دیگر شبکه جدا می شوند سگمنت می گویند.
Backbone : بستر اصلی در یک شبکه بوده که تمامی Segment ها به آن وصل می شوند. به طور نمونه backbone قادر است اطلاعات بیشتری را نسبت به سگمنت های منفرد حمل کند.
LAN) Local Area Network) : به شبکه محلی که در آن کامپيوتر ها نزديک به هم بوده و ارتباط آنها از طريق Hub ، Switch و يا Wireless باشد اطلاق می شود.
WAN) Wide Area Network) : به شبکه گسترده گفته می شود که جهت مبادله ی اطلاعات بين فواصل بسيار دور بكار می رود . اين شبكه ناحيه ی جغرافيايی وسيعی مانند كل يك كشور ، كل يك قاره را در بر می گيرد(شبکه اینترنتی ) . شبكه های WAN ممكن است از خطوط استيجاری شركت مخابرات و يا ماهواره های مخابراتی جهت مبادله ی اطلاعات استفاده كنند .
MAN)Metropolitan Area Network) : به شبكه های متعددی كه در نواحی مختلف يك شهر بزرگ يا كوچك واقع شده اند و به يكديگر مرتبط هستند ، شبکه شهری می گویند.
( WLAN ( Wireless LAN : به شبکه های محلی بی سیم اطلاق می شود که ارتباط بینتجهیزات وایرلس را در یک محدوده معینی برقرار می کند.
Share : به اشتراك گذاري داده ها و منابع سخت افزاري براي استفاده همه كامپيوتر هاي موجود در شبكه
Intranet: شبكه هاي مربوط به يك سازمان يا مجموعه خاص كه به صورت منطقي يا فيزيكي از اينترنت جدا مي باشد . اين شبكه ها معمولا تركيبي از شبكه هاي lan و wan هستند . اينترانت ها ممكن است در نقاطي به اينترنت متصل باشند يا هيچ نقطه اتصالي به آنها نداشته باشند.
extranet :به لايه هاي ارتباطي و نقاط اتصال Internet و intranet گفته مي شود. اكسترانت ها از بعد امنيتي براي شبكه ها بسيار حياتي مي باشند . زيرا محلي هستند براي نفوذ به شبكه و ورود ويروسها . معمولا اطلاعات عمومي مربوط بهاينترانت ها يا سازمانها در اين قسمت ها قرار مي گيرند .
Internet :مجموعه اي از شبكه هاي مستقل و مرتبط بهم مي باشد كه با هم تبادل اطلاعات مي كنند و گستره آن تمام دنيا مي باشد ، به عبارت ديگر Internet مجموعه اي ازextranet و Internet ها می باشد و بزرگترین wan موجد در جهان می باشد.
NIC )Network Interface Card): هر یک از کامپیوترها و دستگاه های دیگر از طریق NIC یا کارت شبکه به شبکه وصل می شوند
MAC Address) Media Access Control) : هر یک از کارت های شبکه دارای آدرس می باشند. این آدرس که به مک آدرس معروف است دارای دو قسمت است و طول هر قسمت 3 بایت است ، اولین قسمت معرف شرکت سازنده کارت NIC و قسمت دوم شماره سریال کارت NIC می باشد.
Unicast : در این نوع آدرس دهی انتقال اطلاعات از یک نود به آدرس نود دیگر را unicast می گویند.
Multicast : در آدرس دهی Multicast یک نود ، یک بسته اطلاعاتی را برای گروهی می فرستد که اعضای این گروه بسته های آدرس دهی شده را دریافت می کنند. به طور مثال ممکن است یک روتر Cisco اطلاعات دست اول را به تمامی روترهای Cisco دیگر ارسال دارد.
Broadcast : یک نود بسته اطلاعاتی را برای ارسال به تمامی نودهای موجود در شبکه در نظر گرفته و می فرستند که به این عمل broadcast می گویند.
Topology : نحوه اتصال فیزیکی و سیم بندی نودهای شبکه به یکدیگر را توپولوژی می گویند.
Protocol: عبارتست از قراردادی که تعدادی کامپيوتر طبق آن با يکديگر ارتباط برقرار کرده و به تبادل اطلاعات می پردازند.
TCP/IP: يک پروتکل جامع در اينترنت بوده و تمام کامپيوترهايی که با اينترنت کار می کنند از آن تبعيت می کنند.
IP Address: در شبکه محلی و یا اينترنت هر کامپيوتر دارای يک آدرس IP است. هر IP متشکل از 4 عدد بوده که با يک نقطه ازهم جدا می شوند. ( مثل 192.168.1.100) هر کدام از اين اعداد حداکثر می توانند 254 باشند. هر IP دارای يک Subnet Mask می باشد که از روی آن می توان تعداد IP های يک شبکه محلی را تشخيص داد.
IP Valid: به IP هايی گفته می شود که در اينترنت معتبر بوده و قابل شناسايی باشند.
IP Invalid: به IP هايی گفته می شود که در اينترنت فاقد هويت و غير قابل شناسايي می باشند. از اين IP ها معمولا در شبکه های Lan در صورت نداشتن IP Valid به ميزان کافی و يا جهت امنيت شبکه استفاده می شود. از IP Invalid بدليل نداشتن هويت در اينترنت نمی توان برای اتصال به اينترنت استفاده کرد. بلکه بايد از تکنيکهايی مثل NAT يا Proxy استفاده کرد.
Proxy: در مفهوم عاميانه به سانسور کردن سايتها تعبير مي شود. اما از نظر فنی راه حلي است براي اينکه ما بتوانيم از Invalid IP ها برای اتصال به اينترنت استفاده کنيم. در اين روش بايد يک Proxy Server در شبکه نصب شود. در کل اين روش مطلوب نبوده و داراي نقاط ضعف عمده زير است: 1- نياز است که کاربران تنظيمات خاصی را در کامپيوتر خود انجام دهند. 2- در اين روش بسياری از پروتکلها پشتيباني نشده و قابل استفاده نيستند.
با اين حال برخی از مراکز اينترنتی نظير دانشگاهها، مؤسسات دولتی و امنيتی و ... برای کنترل بيشتر کاربران خود و گزارشگيري از سايتهای مرور شده توسط هر کاربر از Proxy استفاده می کنند. از جمله نرم افزارهای Proxy Server می توان به Squid، ISA، CacheXpress و . . . اشاره کرد.
NAT) Network Address Translation) : يک تکنيک خوب برای بکارگيری Invalid IP است. در اين روش تقريبا تمام پروتکل ها پشتيبانی می شوند و مهمتر اينکه نياز به تنظيم خاصی بر روی کامپيوتر کاربران نيست. از جمله نرم افزارهايی که کار NAT را انجام می دهند می توان به ISA و Winroute اشاره کرد.
DNS: پروتکل تبديل اسم Domain به IP می باشد. در شبکه به دستگاهی که اين کار را انجام می دهد DNS Server گفته می شود. (62.217.156.205 = دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا
ثبت نام کنید یا
وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
)
Ping: دستوری است که میتواند بسته های tcp/ip را بین دو کامپیوتر ارسال کند و نتایج این ارسال را به ما نشان دهد و ما نیز با استفاده از نتایج این دستور میتوانیم از روشن یا خاموش بودن سیستم ها که با یک ip به اینترنت متصل هستند به عبارتی همان سرور یک سایت یا یک سرویس اینترنتی مطلع شویم و ضمن آن سرعت اتصال آن سرور یا سایت به سیستم خودمان را ارزیابی کنیم.
Server : یا سرويس دهنده به کامپیوترهایی که وظیفه تامین اطلاعات و سرویس دهی را در شبکه بر عهده دارند سرور گفته می شود.
Client : یا سرويس گيرنده به کامپیوتری گفته می شود که تقاضایی را از یک سرور دارد. کلاینت در لغتنامه، به معنای مشتری می باشد و مشتری کسی است که تقاضای خدماتی را از سوی فروشنده ای دارد. یک سرور می تواند در آن واحد، به چندین کلاینت (یا بازدید کننده) خدمات رسانی نماید.
Peer - to - Peer : شبكه هاي نظير به نظير كه در آن هر كامپيوتري هم سرويس دهنده هست و هم سرويس گيرنده .
Server – Based : شبكه هاي بر اساس سرويس دهنده كه در آن يك يا چند كامپيوتر فقط سرويس دهنده و بقيه كامپيوتر ها سرويس گيرنده هستند.
Routing: اگر کامپيوتري بخواهد با يک کامپيوتر ديگر در اينترنت ارتباط برقرار کند، Packet هايش الزاما از چندين Node (کامپيوتر يا Router ) عبور می کند تا به مقصد برسد. به عملی که يک Node بر روی Packet ها و ارسال آنها به Node ديگر برای رسيدن به مقصد انجام می دهد Routing گفته می شود.
Mail Server: در شبکه به سروری گفته می شود که کار دريافت، ارسال و نگهداری Email را انجام ميدهد. از جمله نرم افزارهايی که براي Mail Server مورد استفاده قرار می گيرند می توان به MDaemon و Exchange اشاره کرد.
Web Server: به سروری گفته می شود که صفحات Web بر روی آن قرار گرفته و Page های آن از طريق اينترنت قابل دستيابی است.
Cache Server: در حقيقت Proxy Server ای است که بتواند هنگام کارکردن کاربران، سايتهای بازديد شده توسط آنها را در خود نگهداري کرده و در صورتی که کاربر ديگری بخواهد همان سايتها را بازديد نمايد با سرعت بيشتر و صرفه جويی در پهنای باند پاسخ خود را از طريق Cache Server دريافت کند. وجود Cache Server در شبکه می تواند تا 50 درصد در اندازه پهنای باند صرفه جويي کند و راندمان شبکه را بالا ببرد. (در شرايط بهينه اين ميزان تا 60 درصد هم افزايش می يابد.) Cache Server هم می تواند سخت افزاری باشد (مثل Cache Force) و هم مي تواند نرم افزاری باشد.(مثل: 1- Squid که تحت Linux و Windows قابل نصب است. 2- ISA که تحت Win2000 قابل نصب است. 3- CacheXpress که تحت Linux و اکثر Windowsها قابل نصب است.)
FTP Server: به سروری گفته می شود که فايلهای مورد نياز برای Download کردن کاربران بر روی آن قرار گرفته است. و کاربران می توانند فايلهای موجود در FTP Server را Download کنند.
Access Server: به دستگاههايی گفته مي شود که کاربران اينترتنی قادر باشند از طریق DialUp یا VPN به آن Connect کرده و از طريق آن به اينترنت دسترسی پيدا کنند.
Domain: به نام يک شبکه که منحصر بفرد بوده و در اينترنت Register شده است گفته می شود. مثل wikipg.com . يک شبکه می تواند دارای يک يا چند Domain باشد. البته يک شبکه می تواند بدون Domain يا دارای Domain محلی نيز باشد.
Domain Registration: به عمل ثبت Domain گفته می شود. چنانچه شما بخواهيد يک Domain برای خود رجيستر کنيد ابتدا بايد يک نام را که تاکنون در اينترنت استفاده نشده است انتخاب کنيد. سپس توسط شرکتهايی که عمل Domain Registration را انجام مي دهند آنرا بنام خود به مدت زمان معين Register کنيد.
Host: به کامپيوترهای ميزبان که صفحات Web يا فايلهای FTP بر روی آن قرار دارند Host گفته می شود.
ISP: به مراکز سرويس دهی اينترنت ISP گفته می شود. (Internet Service Provider)
Accounting : به نرم افزارهای مديريت کاربران در يک ISP گفته می شود. اين نرم افزارها کنترل ميزان استفاده کاربران از شبکه اينترنت را برعهده دارند. پر استفاده ترين نرم افزار در اين زمينه NTTacPlus، است.
Firewall: هم بصورت سخت افزاری و هم بصورت نرم افزاری وجود دارد و وظيفه آن بالا بردن ضريب امنيتی شبکه به منظور جلوگيری از Hack شدن و سوء استفاده توسط افراد سودجو می باشد.
Filtering: هم بصورت سخت افزاری و هم بصورت نرم افزاری وجود دارد و وظيفه آن جلوگيري از ورود کاربران به سايتهای غير مجاز می باشد.
RAS) Remote Access Service ) : به سروری گفته می شود که تعداد زيادی Modem به آن متصل بوده و کاربران می توانند به آن Connect کرده و از اينترنت استفاده کنند.
![[تصویر: Hummingbird-google.jpg]](http://forum.romaak.com/uploads/pic/Hummingbird-google.jpg)
