روتر ها از رابط کاربری محافظت می کنند، جایی که می توانید ارتباطات شبکه ای و پورت ها را ویرایش کنید، اما قبل از به دست گرفتن اختیار این تنظیمات، باید نام کاربری و رمز عبور را وارد کرده و بعد به محیط کاربری روتر وارد شوید. این نام کاربری و رمز عبور احتمال دارد پیش فرض باشد و یا شما یا صاحب قبلی روتر به آن رمز جدیدی داده باشد. اگر رمز خود را فراموش کرده اید، یا روتری خریده اید که رمز آن را نمی دانید، ما در این مقاله آموزش می دهیم که چطور می توان رمز یک روتر را بازیابی کرد.

روتر ها در بین کاربران خانگی عمدتا به شکل مودم ADSL یا مودم وایرلس شناخته شده و کاربرد دارند.

در صورتی که رمز عبور و نام کاربری مودم یا همان روتر را نمی دانید، حال رمز آن را خودتان قبلا ساخته باشید و فراموش کرده اید، یا روتر دست دومی را تهیه کرده باشید، می توانید به راحتی رمز عبور خود را بازیابی کنید.

بازیابی رمز عبور پیش فرض روتر
یکی از آسان ترین راه ها برای بازیابی رمز عبور، استفاده از رمز پیش فرض میباشد. برای استفاده از رمز عبور و نام کاربری پیش فرض می توانید از چند روش استفاده کنید، تا رمز عبور و نام کاربری پیش فرض را به دست آورید. البته باید در نظر داشته باشید که در نهایت روتر خود را باید به تنظیمات کارخانه ای بازگردانید.

• اولین روش برای به دست آوردن رمز پیش فرض، نگاه کردن به دفترچه ی راهنمای روتر می باشد. هر روتر برای خود اصولا رمز جداگانه ای دارد، حتی دو روتر از یک کارخانه نیز امکان دارد رمز جداگانه ای داشته باشند، بنابراین رمز پیش فرض اصولا در دفترچه زده می شود. اگر دفترچه ی راهنمای روتر را گم کرده باشید، می توانید با سرچ کردن آن در گوگل، دفترچه ی راهنما را بیابید و رمز را پیدا کنید.
  

• اصولا روتر هایی که توسط ارائه دهندگان اینترنت به مشتریان فروخته می شوند، دارای یک برچسب بر روی بدنه می باشند، که رمز عبور بر روی آن ها نوشته شده است. نگاهی به روتر بیاندازید تا ببینید آیا رمزی بر روی بدنه ی روتر وجود دارد یا خیر.
  

• گاهی اوقات رمز عبور یا نام کاربری یک عبارت ساده به نام admin می باشد و با تایپ آن به یکی 3 حالت ذکر شده می توانید به تنظیمات روتر دسترسی داشته باشید: حالت اول نام کاربری: admin رمز عبور: admin حالت دوم نام کاربری: جای خالی رمز عبور: admin حالت سوم نام کاربری: admin رمز عبور: جای خالی
  

• بهترین روش هم یافتن رمز عبور و نام کاربری پیش فرض روترتان در سایت دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
  می باشد. در این سایت نام کاربری و رمز عبور پیش فرض روتر های مختلف زده شده است.
  

از رمز عبور و نام کاربری پیش فرض استفاده کنید، اگر کسی قبلا رمز را عوض نکرده باشد، به راحتی می توانید به صفحه ی تنظیمات رفته و تنظیمات روتر را ویرایش کنید. اگر رمز تغییر داده شده باشد، باید از روش بعدی برای ریست روتر استفاده کرده و رمز را به حالت تنظیمات کارخانه برگردانید.

بازگشت روتر به تنظیمات کارخانه ای
هر روتر دارای یک کلید می باشد که با فشار آن می توان روتر را به تنظیمات کارخانه ای بازگرداند. این کار باعث می شود که نه تنها رمز غبور و نامر کاربری به حالت پیش فرض تغییر یابد، بلکه تنظیمات نیز به حالت کارخانه ای بازگردند. با این کار تمام تنظیماتی که مد نظر دارید را باید از ابتدا وارد کنید، اما در عوض دسترسی به تنظیمات روتر به شما داده می شود و می توانید رمز عبور و نام کاربری را بازیابی کنید.

اصولا دکمه ای که برای ریست روتر ساخته شده در دستگاه های مختلف، مکانی متفاوت دارد و بهترین کار برای یافتن آن، پیدا کردن محل درست آن در دفترچه ی راهنما می باشد. این دکمه، یک دکمه کوچک می باشد که در مقابل آن نوشته شده Reset و با زدن آن دستگاه ریست خواهد شد. اصولا این دکمه در پشت روتر و بعضی وقت ها در زیر آن قرار داده شده است. برای اینکه اشتباها این دکمه زده نشود، در یک فرو رفتگی قرار داده شده تا شما اشتباها دکمه را نزنید.


بعد از اینکه محل دکمه ی ریست را پیدا کردید، با یک میله یا سوزن آن را برای 10 ثانیه نگه دارید. بعد از 10 ثانیه روتر به تنظیمات کارخانه ای بازگشته و ریبوت می شود. حال می توانید رمز عبور و نام کاربری پیش فرض را وارد کنید.


امیدوارم این آموزش برای شما مفید بوده باشد.

اگر از کاربران قدیمی سیستم عامل ویندوز باشید، احتمالا با سرویس پک‌ آشنایی کامل خواهید داشت. اما آنچه مشخص شده، مایکروسافت دیگر از سرویس پک‌ها استفاده نمی‌کند و در آپدیت آبان ماه ویندوز 10 نیز به جای سرویس پک از ساختار یا Build استفاده شد. از قرار معلوم، به روز رسانی های بزرگ دیگر نیز در آینده، ساختار (build) نام خواهند داشت. با ما همراه باشید تا بیشتر در مورد سرویس پک و ساختار بدانید.

مایکروسافت در واقع سال‌ها پیش دیگر از سرویس پک استفاده نکرد. آخرین سرویس پک برای نسخه‌ی مصرف کنندگان ویندوز 7 به نام سرویس پک 1 در سال 2011 عرضه شد. ویندوز 8 دیگر سرویس پک دریافت ننمود و به روز رسانی بزرگ به نام ویندوز 8.1 عرضه گشت. در ویندوز 10 اما ماجرا کمی فرق دارد. کمپانی در آپدیت بزرگ دیگر به جای نام سرویس پک از نام ساختار استفاده کرده. اما سوال اینجاست که آیا تفاوتی میان ساختار و سرویس پک وجود دارد یا فقط تغییر نام است؟ ابتدا در مورد نحوه‌ی عمل‌کرد سرویس پک‌ها صحبت خواهیم نمود و بعد این سوال را پاسخ خواهیم داد.

سرویس پک‌ها چطور کار می‌کنند؟
در گذشته، سرویس پک‌ها در اصل پچ‌های بزرگی برای ویندوز بودند که تغییرات زیادی را اعمال می‌کردند. به طور معمول یک سرویس پک از طریق سیستم ویندوز آپدیت، دانلود می‌شد و یا کاربر می‌توانست آن‌ها را جداگانه دانلود و نصب نماید.

یک سرویس پک در اصل دو نقش بزرگ داشت. در درجه‌ی اول سرویس پک باندل یا مجموعه ای بود از تمام آپدیت‌های امنیتی که قبلا منتشر شده بودند، پس با نصب سرویس پک، سیستم شما از آخرین پچ‌های امنیتی که عرضه شده بودند، بهره می‌برد و این یعنی کافی بود تا به جای دانلود تمامی پچ‌های امنیتی که عرضه شده اند، فقط سرویس پک را دانلود و نصب کنید. در درجه‌ی دوم، قابلیت‌های جدیدی نیز در سرویس پک‌ها نهفته بود؛ برای مثال با نصب سرویس پک 2 ویندوز XP قابلیتی به نام “Security Center” به ویندوز اضافه می‌گشت.

کمپانی مایکروسافت به صورت منظمی برای سیستم عامل‌های خود سرویس پک عرضه می‌نمود تا ایرادات سیستم عامل برطرف گشته و از نظر امنیتی تکامل یابند. 3 سرویس پک برای ویندوز XP عرضه شد، 2 عدد برای ویندوز ویستا، 1 عدد هم برای ویندوز 7. اما خبری از سرویس پک برای ویندوز 8 نبود و عرضه‌ی سرویس پک دیگر متوقف شد.

پس از برداشته شدن سرویس پک چه شد؟

مانند گذشته، ویندوز آپدیت همچنان فعال بوده و به روز رسانی‌های منتشر شده را به صورت خودکار دریافت و نصب می‌نماید. پچ‌های امنیتی به صورت کوچک شده در کنار آپدیت‌های مختلف قرار دارند و از طریق ویندوز آپدیت، سیستم عامل نه تنها قابلیت‌های جدید دریافت می‌کند، ایراداتی که دارد برطرف می‌گردد، قابلیت سازگاری با بعضی سخت افزارها یا نرم افزارها را به دست می‌آورد، پچ‌های امنیتی را نیز دریافت می‌نماید. البته شما می‌‌توانید از کنترل پنل خود به آپدیت‌های نصب شده نظاره کنید.

آنچه بر سر سرویس پک آمد، این بود که آپدیت‌ها به صورت روزانه گشت و به قدری دانلود آپدیت‌ها ساده و آسان گردید که دیگر نیازی به سرویس پک نبود. اما با عرضه‌ی ویندوز 10 و نیاز به انتشار یک آپدیت بزرگ برای رفع بعضی مشکلات و اضافه نمودن امکانات جدید، به جای سرویس پک از نام ساختار استفاده شد، ولی تفاوت فقط به تغییر نام نیست.

ساختارها مانند یک نسخه‌ی جدیدی از ویندوز می‌باشند.

درست خواندید. در حقیقت ساختار تغییرات زیادی را اعمال می‌نماید، به قدری که مانند یک نسخه‌ی جدید از ویندوز است. برای مقایسه‌ی قبل و بعد عرضه‌ی آپدیت بزرگ ویندوز 10، کافیست که به تفاوت‌های ویندوز 8 با 8.1 نگاهی بیاندازید. مایکروسافت در حقیقت به جای تغییر نام ویندوز از 10 به 10.1، از نام ساختار استفاده نموده و عرضه‌ی سرویس پک‌ها در گذشته، باعث شده تا ساختار با سرویس پک مقایسه شود. در نتیجه باید بگویم که ساختار در اصل چیزی فراتر از سرویس پک است.

نحوه‌ی نصب ساختار به این حالت است که پس از عرضه‌ی ساختار، سیستم عامل آن را دانلود نموده و بعد از تکمیل دانلود، ویندوز ریبوت گشته و مراحل آپگرید آغاز می‌گردد. به جای اینکه به شما مانند گذشته گفته شود که از کدام سرویس پک استفاده می‌نمایید، اعدادی نمایان خواهند شد که بیانگر شماره‌ی ساختار نصب شده می‌باشند. پس در آینده با انتشار ساختارهای جدید، کافیست که شماره‌ی ساختار ویندوز خود را مشاهده نمایید تا بدانید از کدام یک استفاده می‌نمایید. همچنین یک مزیت دیگر ساختار، کمک به بقای بیشتر ویندوز 10 می‌باشد. یعنی شما به جای مشاهده‌ی ویندوز 11، ساختارهای جدیدی را مشاهده خواهید نمود که هر باره سیستم عامل شما را متحول و کارآمدتر می‌سازند.

برای مطلع شدن از شماره‌ی ساختار نصب شده، کافی است که کلید ویندوز را فشرده و در منوی استارت کلمه‌ی “winver” را تایپ و کلید اینتر را فشار دهید. شماره‌ی ساختار ویندوز 10 در ابتدا 10240 بود که با عرضه‌ی آپدیت بزرگ آبان ماه به شماره‌ی 10586 تغییر یافته است. Version 1511 که در شکل زیر مشاهده خواهید نمود نیز، به معنی عرضه شده در یازدهیم ماه سال 2015 میلادی می‌باشد.


شما نمی‌توانید مانند گذشته به کنترل پنل رفته و ساختار را مانند سرویس پک‌ها از سیستم عامل خود حذف کنید. در عوض، می‌توانید بعد از آپگرید سیستم عامل خود، به آدزس زیر رفته:

Settings > Update & security > Recovery screen

سپس سیستم عامل را به حالتی که قبل از نصب ساختار جدید داشت، بازگردانید. البته به خاطر داشته باشید که تنها 30 روز برای انجام این کار فرصت دارید و پس از این مدت، سیستم عامل فایل‌های قدیمی را حذف خواهد نمود و شما نمی‌توانید دیگر دانگرید کنید.

این دقیقا همان روشی است که برای حذف ویندوز 10 و بازگشت به ویندوز 7 یا 8.1 می‌توانید انجام دهید. برای مشاهده‌ی فایل‌ها کافیست که به قسمت Disk Cleanup بروید. مشاهده خواهید نمود که گزینه ای به نام “Previous Windows installation(s)” وجود دارد. این فایل‌هایی که مشاهده می‌نمایید، به شما اجازه‌ی دانگرید می‌دهند و پس از 30 روز به طور کامل از سیستم عامل حذف خواهند گشت.

در حال حاضر مایکروسافت فایل دانلودی ارایه نداده تا ساختار را در چند کامپیوتر نصب نمایید و برای اینکار باید هر کدام از سیستم عامل‌ها جداگانه فایل‌ها را دانلود کرده و نصب کنند. خوشبختانه در ساختار جدید تمام قابلیت‌ها و به روز رسانی‌های عرضه شده قرار دارد و نیازی به دانلود جداگانه‌ی آن‌ها نیست. در حال حاضر تنها یک ساختار عرضه شده، اما احتمال عرضه‌ی ساختارهای جدید در آینده زیاد است. البته مایکروسافت می‌خواهد سیستم آپدیت را نیز دگرگون کرده و کاری کند که سیستم عامل از هر لحاظ به روز باشد.

ماه پیش در مزایده‌ای برای باندهای مختلف TDD-LTE (از جمله ۲۳۰۰ و ۲۶۰۰ مگاهرتز)، کنسرسیومی متشکل از اپراتورهای اینترنتی برنده‌ی باند ۲۶۰۰ مگاهرتزی تشکیل شد.
این کنسرسیوم برای ارائه با کیفیت خدمات TDD-LTE سعی در مذاکره و انتخاب یک شریک خارجی داشت که از این میان شرکت نوکیا برای این کار برگزیده شد و در حاشیه سفر وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران به فنلاند قراردادی در این زمینه با شرکت فنلاندی نوکیا به امضاء رسید.
در مراسمی با حضور وزیران ارتباطات ایران و فنلاند، مدیرعامل نوکیا و رئیس هیات مدیره شرکت شاتل (به نمایندگی از کنسرسیوم دارندگان فرکانسTDD-LTE)، تفاهم‌نامه‌ی همکاری با شرکت فنلاندی نوکیا برای توسعه‌ی فناوری TDD-LTE در کشور به امضاء رسید.

به گفته‌ی محمد حسن شانه ساز زاده، رئیس هیات مدیره شاتل، قرار است براساس این تفاهم‌نامه از دانش فنی و راهکارهای نوکیا برای ارائه سرویس TDD-LTE در کشور استفاده شود.  
شرکت نوکیا با داشتن ۱۱۴ هزار نیرویی انسانی و درآمد سالانه ۲۷ میلیارد یورویی یکی از مطرح‌ترین شرکت‌های دارنده دانش فنی در زمینه شبکه‌های تلفن همراه است.

حدود یک ماه پیش کنسرسیومی که عمده سهام آن در اختیار شرکت‌های شاتل، های‌وب، پیشگامان کویر یزد و آسیا‌تک بود، توانستند برنده مزایده دریافت فرکانس TDD-LTE از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی شوند.

فناوری TDD-LTE یکی از فناوری‌های استفاده شده در بستر نسل چهارم تلفن همراه (4G) است که در بستر این فناوری با استفاده از مودم‌ها و موبایل‌های مخصوص با باند فرکانسی مشخص، اتصال به اینترنت را با سرعت بالا ارائه داد.
این فناوری بیشتر برای خدمات اینترنت ثابت به‌کار می‌رود و از آن در برقراری تماس استفاده نمی‌شود. TDD-LTEسیم‌کارت خاص خود را دارد.
در مزایده اخیر رگولاتوری، به غیر از این کنسرسیوم، کنسرسیوم دیگری توانست باند ۲۳۰۰ مگاهرتز را برای ارائه خدمات از آن خود کند.
سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی چهار باند ۲۱۰۰، ۲۳۰۰، ۲۶۰۰ و ۳۵۰۰ مگاهرتز را برای ارائه خدمات فناوری TDD-LTE در نظر گرفته است که باند ۲۳۰۰ و ۲۶۰۰ از طریق مزایده واگذار شد و باند ۳۵۰۰ در اختیار ایرانسل و مبین‌نت قرار گرفت.
هم اکنون ایرانسل خدمات اینترنت TDD-LTE را در بیش از ۲۵ شهر ارائه می‌دهد که آخرین شهر اضافه شده به این فناوری در ایرانسل شهر کرج بود.
براساس برنامه کنسرسیوم یاد شده، خدمات بر بستر این شبکه جدید تا ۶ ماه آینده در شهرهای بزرگ کشور و به صورت عمومی در اختیار کاربران نهایی قرار خواهد گرفت.

اینستاگرام قصد دارد برای ممانعت از انتشار پیام‌های توهین‌آمیز، تدبیری جدید را بکار گیرد.

شبکه‌های اجتماعی از یک طرف بستر مناسبی برای به اشتراک‌گذاری افکار و ایده‌ها بوده و از طرفی می‌تواند فضایی مستعد برای بحث و جدل یا توهین‌های آزاردهنده فراهم کند. اینستاگرام طی راهکاری این امکان را برای کاربران خود فراهم آورده است که بتوانند کلمات ناپسند پیام‌ها را فیلتر کنند.


از این پس اینستاگرام به کاربران خود اجازه می‌دهد تا نظراتی که شامل کلمات یا عبارات توهین‌آمیز و نامناسب است را مخفی کنند. بنا به گفته‌ی سخن گوی این شبکه‌ی اجتماعی، این قابلیت فیلترینگ جدید برای تمام حساب‌های کاربری در روز دوشنبه اعمال خواهد شد.
اولین بار، اینستاگرام این ویژگی را در اوایل تابستان امسال برای کسب و کارها یا افراد مشهوری چون تیلور سوییفت فعال کرد. کوین سیستروم (Kevin Systrom) از موسسان شبکه‌ی اینستاگرام در وبلاگ رسمی این شبکه نوشت:

" برای توانمندسازی هر فرد، نیاز به ترویج فرهنگی است که به آن‌ها احساس امنیت را هدیه دهد و محیطی به دور از آزار و اذیت فراهم کند. این ویژگی جدید تنها یک خواسته‌ی شخصی نیست، بلکه به عقیده‌ی من مسئولیتی است که به عنوان یک کمپانی عهده‌دار آن هستیم. از این رو، امروز قدم بعدی را گذاشته‌ایم تا اینستاگرام به عنوان فضایی مثبت برای بیان ایده‌ها و افکار شما فراهم شود. "

هر چند که اینستاگرام به اندازه‌ی پلتفرم‌هایی چون توییتر پیام‌های توهین‌آمیز دریافت نکرده است، اما این اپلیکیشن تحت اختیار فیسبوک با این اقدام سعی در حفظ وجهه‌ی خود دارد. بنا به گفته‌ی سیستروم، اینستاگرام قصد دارد که به کاربران خود اجازه دهد تا کلمات یا عباراتی که از نظر آن‌ها نامناسب است، فیلتر شوند.

تصویر زیر روند فعال‌سازی این ویژگی در بخش تنظیمات حساب اینستاگرام را نشان می‌دهد:

 

شرکت کیش سل پارس با دریافت پروانه از رگولاتوری، اولین اپراتور مجازی موبایل ایران شد.

بالاخره پس از دریافت موافقت اصولی توسط ۲۴ شرکت برای تاسیس اپراتور مجازی در ایران، شرکت کیش سل پارس با دریافت مجوز از سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به عنوان اولین اپراتور مجازی کشور شناخته شد.


علی اصغر عمیدیان رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در مورد اعطای اولین پروانه‌ی اپراتور مجازی در کشور اعلام کرد: «شرکت کیش سل پارس قرارداد همکاری با رایتل امضا کرده است و با توجه به برنامه‌‌ریزی‌های صورت گرفته انتظار داریم تا اویل آذر امسال سیم‌کارت‌های این اپراتور به عنوان اولین اپراتور مجازی تلفن همراه در ایران با پیش شماره ۰۹۹۹ به بازار عرضه شود.»
رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در مورد اپراتورهای مجازی موبایل گفت: «پروانه اپراتورهای مجازی (MVNO) به مدت زمان ۵ ساله اعطا ‌می‌شود. در حال حاضر از سوی رگولاتوری برای ۲۴ شرکت متقاضی MVNO، موافقت اصولی پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه صادر شده است. هر کدام از این شرکت‌ها بتوانند قراردادهمکاری با هر یک از اپراتورهای اصلی(همراه اول، ایرانسل و رایتل) منعقد کنند، از سوی رگولاتوری پروانه‌ی اپرتور مجازی تلفن همراه برایشان صادر شده و به آنها اعطاء می‌شود.»
به گفته‌ی علی اصغر عمیدیان، براساس مصوبه‌ی کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات اپراتورهای اصلی تلفن همراه(همراه اول،ایرانسل و رایتل) تا سوم آبان سال جاری فرصت دارند تا برای عقد حداقل یک قرارداد عمده‌فروشی با دارندگان موافقت اصولی پروانه اپراتور مجازی تلفن همراه MVNO اقدام کنند. همچنین براساس این مصوبه، اپراتورهای تلفن همراه حداکثر تا سوم آذر سال ۹۵ فرصت دارند حداقل یک قرارداد دیگر را با سایر دارندگان موافقت اصولی MVNO منعقد کنند.

یک گروه هکر روسی که پیش از سابقه‌ی نفوذ به کنگره‌ی ملی حزب دموکرات را دارند، در جدیدترین اقدام خود آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ را مورد حمله قرار داده‌اند.

ساعاتی پیش آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ اعلام کرد که شبکه‌ی این کمیته مورد حمله‌ی هکری گروهی قرار گرفته که خود را با نام APT 28 یا Fancy Bear معرفی می‌کند.
این گروه با نفوذ در بانک اطلاعاتی آژانس مبارزه با دوپینگ اطلاعاتی را در مورد ورزشکاران جهان به سرقت برده‌اند که از نظر پزشکی اطلاعات محرمانه به شمار می‌روند. شماری از این اطلاعات پیش از این بصورت عمومی منتشر شده بود، حال آنکه این گروه تهدید کرده که تمام اطلاعاتی را که در دست دارد، منتشر خواهد کرد.
هنوز مشخص نیست که گروه مورد نظر چه زمانی در شبکه‌ی آژانس مبارزه با دوپینگ نفوذ کرده است. البته در ماه آگوست، تلاش دیگری با هدف سرقت اطلاعات حساب کاربری یولیا استپانووا، افشاگری که اطلاعات دوپینگ تیم‌های روس را ارائه کرد، انجام شد.

در جریان هک ماه آگوست، نفوذگران با به دست آوردن نام کاربری و رمز عبور مورد استفاده توسط استپانووا برای وارد شدن در وب‌سایت آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ استفاده کردند. همزمان با این هک، کاربران سرویس این آژانس ایمیل‌هایی را در مورد ارائه‌ی اطلاعات ورود به حساب‌های کاربری دریافت کرده بودند.
براساس اطلاعات ارائه شده توسط آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ، هکرها موفق شده‌اند تا با استفاده از ایمیل‌های فیشینگ به سرقت اطلاعات مورد نیاز برای ورود به حساب کاربری مخصوص بازی‌های المپیک ریو مبادرت کنند که پیش‌تر توسط آژانس بین المللی مبارزه با دوپینگ ایجاد شده است. به نظر می‌رسد کنار گذاشتن ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی روسیه از رقابت‌های یورو ۲۰۱۶، دلیل اصلی این حمله باشد.
این آژانس اطلاعاتی را در مورد اینکه چگونه به روس بودن این گروه پی برده، ارائه نکرده است. البته موسسه‌ی امنیتی ThreatConnect شواهدی را به دست آورده که براساس آن می‌توان ارتباط بین Fancy Bear با ایمیل‌های فیشینگ ارسال شده در ماه آگوست را یافت.

Fancy Bear به علت نفوذ در شبکه‌ی کمیته‌ی ملی حزب دموکرات نیز مورد سرزنش قرار می‌گیرد. بنابر اطلاعات ارائه شده این گروه را باید در زمره‌ی بهترین گروه‌های هکری قرار داد که در جهان مشغول فعالیت هستند. این گروه با هدف قراردادن نهادهایی نظیر ناتو و دولت‌های غربی اطلاعاتی را به سرقت می‌برد که می‌تواند برای روس‌ها حیاتی و قابل استفاده باشد.

چنانچه تا به حال با گوشی های موبایل مبتنی بر سیستم عامل آندروید  و آیفون یا ویندوزفون کار کرده باشید به احتمال زیاد یکی از علامت های G, H+, E, 3G و LTE را در گوشه ی راست و بالای صفحه نمایش گوشی تان دیده اید. بعضی وقت ها علامت E ظاهر می شود، بعضی وقت ها علامت 3G و گاهی هم علامت H.

این علامت ها معمولا زمانی که داده های موبایل گوشی خود را روشن کرده باشید ظاهر می شوند.

با روشن کردن داده های موبایل (Mobile Data) در واقع به شبکه ی داده ها متصل می شوید و هر کدام از این علامت ها، نمایانگر نوع شبکه ی داده ای است که به آن متصل شده اید. شبکه های داده ای متفاوت، سرعت اتصال به اینترنت بسیار متفاوتی هم در اختیار شما قرار می دهند.

LTE در حال حاضر پرسرعت ترین اتصال شبکه داده ای را در اختیار کاربرانش قرار می دهد - تا 100 مگابیت بر ثانیه. LTE از بسیاری از اتصالات پهنای باند خانگی پرسرعت تر است و به همین دلیل با استفاده از آن می توانید فایل های حجیم را با سرعت بالا دانلود کنید، موزیک ها و ویدیوهای Full HD تماشا کنید و همچنین سرعت بارگذاری صفحات اینترنتی نیز برایتان بسیار بالا خواهد بود.

LTE مخفف Long Term Evolution به معنی تکامل دراز مدت است؛ در واقع از ۴G به بعد شاهد یک تغییر نسل اساسی و ایجاد استاندارد بین‌المللی در فناوری‌های موبایل هستیم. مهم‌ترین تفاوت این نسل با نسل‌های قبل را باید در فرکانس و پهنای باند کاری آن جست‌وجو کرد. مراجع تنظیم‌کننده ارتباطات رادیویی، باند‌های فرکانسی زیادی را در قالب استاندارد ۴G LTE تعریف کرده‌اند که بسته به کشور یا اپراتور فرق می‌کند.

پیاده‌سازی نسل چهارم موبایل به دو روش عمده انجام می‌گیرد: FDD و TDD.

 در روش دوسویه‌سازی با تقسیم بسامد (FDD) یا Frequency Division Duplexing، دو فرکانس مجزا برای هر باند لحاظ می‌شود تا از یکی برای ارسال داده‌ها و از دیگری برای دریافت آن‌ها استفاده شود.
 اما در شیوه‌ی دوسویه‌سازی با تقسیم زمان (TDD) یا Time Division Duplexing به هر باند تنها یک فرکانس برای هردو عملیات ارسال و دریافت داده‌ها اختصاص می‌دهند. در TDD همان‌طور که از نام روش بر می‌آید برای جلوگیری از تداخل داده‌ها با تقسیم و اختصاص زمان مشخص، در هر لحظه فقط یکی از عملیات‌های ارسال یا دریافت انجام می‌گیرد. در حقیقت با اختلاف زمانی در ارسال داده‌ها از / به دستگاه، ارتباط با دکل مخابراتی برقرار می‌شود.

۳۱ باند FDD در فرکانس‌های ۴۵۲ مگاهرتز تا ۳۶۰۰ مگاهرتز قرار دارد. به‌علاوه، ۱۲ باند TDD هم در بازه‌ی ۷۰۳ مگاهرتز تا ۳۸۰۰ مگاهرتز در نظر گرفته شده. طبیعتا فرکانس‌های بالاتر دست‌یابی به سرعت بالاتر را ممکن می‌کنند؛ درحالی‌که فرکانس‌های پایین با قربانی کردن پهنای باند، حوزه‌ی پوشش و نفوذ گسترده‌تری دارند. برای این کانال‌ها معمولا ۱۰ تا ۲۰ مگا هرتز پهنای باند لحاظ می‌کنند؛ اگرچه تقسیم آن‌ها به بخش‌های کوچک‌تر ۱٫۴، ۳ و ۵ مگاهرتز هم مرسوم است.

برای ارایه‌ی LTE در آمریکای شمالی، اروپا و قسمت‌هایی از آسیا، روش FDD استفاده می‌شود. TDD در چین، هند و بعضی مناطق دیگر به کار می‌رود تا بتوانند به کاربران بیشتری در هر باند خدمات دهند.

به همین خاطر اگر قصد دارید از کشور دیگری تلفن هوشمند تهیه کنید حتما باید به باندهای پشتیبانی شده‌ی آن دقت کنید.

LTE از دو مسیر رادیویی مجزا برای ارسال و دریافت از دکل مخابراتی به دستگاه و بالعکس استفاده می‌کند. به هنگام دریافت از شیوه‌ای موسوم به OFDMA (تقسیم متعامد بسامد با دسترسی چندگانه) استفاده ‌می‌شود که به‌‌صورت چند ورودی، چند خروجی طراحی شده.
 در این حالت برای افزایش سرعت شبکه، حداقل به دو آنتن نیاز خواهد بود. استاندارد LTE را اصطلاحا ۴ در ۴ پیاده‌سازی می‌کنند که عدد اول تعداد آنتن‌های ارسال و دومی آنتن‌های دریافت را نشان می‌دهد.

برای ارسال (از دستگاه به دکل) از سیگنال‌های SC-FDMA یا تقسیم بسامد تک حامل با دسترسی چندگانه استفاده می‌شود. این سیگنال به دلیل نرخ قله به میانگین بهتر، برای ارسال مناسب‌تر است.

سرعت آن حدود 21 مگابیت بر ثانیه است. در بسیاری از نسخه های آندروید علامت H+ را می بینید اما در آندروید 4.4 به صورت "H" نمایش داده می شود. با H+ به آسانی می توانید ویدیوهای HD را تماشا کنید.

کمی از HSDPA+ کندتر است و سرعت آن حدود 7.2 مگابیت بر ثانیه است. حداقل سرعتی است که با آن می توانید ویدیوهایی با کیفیت HD را بطور مناسبی تماشا کنید و همچنین وبگردی و گوش دادن با اینترنت نیز با این سرعت مناسب است.

شبکه های 3G نخستین شبکه هایی بودند که با سرعتی تا حدود 2 مگابیت بر ثانیه از تماس تصویری پشتیبانی کردند. با ظهور نسل سوم در اوایل سال 2000 شاهد شکوفایی قابلیت های جدید برای تلفن های همراه بودیم.

به آن 2.75G هم می گویند و سرعت آن تا 384 کیلوبیت بر ثانیه می رسد و اگر شخص صبوری باشد می توانید از آن برای وبگردی کردن استفاده کنید. نکته جالب درباره فناروی EDGE این است که این فناوری پس از 3G ارائه شد و این در حالی است که سرعت آن از 3G به مراتب کمتر است.

GPRS کمی از استاندارد GSM سریع است و نخستین شبکه ای بود که قابلیت اتصال داده را فراهم کرد. به همین دلیل جی چی آر اس را 2.5G می نامند یعنی بهبودیافته ی 2G. سرعت اتصال داده ی آن حدود 115 کیلوبیت بر ثانیه است که چانچه اتصال پایداری داشته باشید و همچنین صبوری به خرج دهید برای بارگذاری کردن یک صفحه وب ساده مناسب است.

جدیدترین بروزرسانی اینستاگرام با ویژگی فیلتر کامنت‌ها منتشر شده که در این پست با نحوه‌ی فعال‌سازی آن آشنا می‌شوید.

یکی از مورد بحث‌ترین موضوعاتی که در رابطه با اینستاگرام مطرح می‌شود مربوط به بخش کامنت‌های آن است که متاسفانه بخش قابل توجهی از کاربران ایرانی درک چندان درستی از آن نداشته و بارها شاهد توهین‌ها و موارد نه چندان مناسبی مانند هجوم به پیج‌های مختلف بوده‌ایم. این روزها حتی اگر به پای صحبت‌های هنرمندان داخلی بنشینید بارها از توهین‌ها و انرژی‌های منفی که توسط برخی کاربران روانه‌ی آن‌ها شده است، خواهید شنید. امری که بسیاری از این افراد را وادار به بستن پیج و خداحافظی از اینستاگرام کرده است. اما خوشبختانه اینستاگرام در آخرین بروزرسانی خود یک ویژگی بسیار جالب و کاربری را به مرحله‌ی اجرا رسانده است که مطمئنا برای تمام کاربرانی که دارای پیج عمومی هستند خوشایند خواهد بود. این ویژگی به شما قابلیت فیلتر کردن خودکار کامنت‌هایی را خواهد داد که حاوی کلمات توهین آمیز، منفی یا‌... هستند. کافی است تا چند دقیقه وقت برای فعال‌سازی این ویژگی صرف کنید تا بعد از آن دیگر از کامنت‌های توهین آمیز یا نظراتی که هدفی جز تخریب روحیه یا موارد این چنین دارند رهایی یابید. نحوه‌ی عملکرد این ویژگی به این صورت است که برای مثال با مشخص کردن کلمه‌ی "دزد" از این پس کامنت‌هایی که شامل این لغت در متن خود باشند نه برای شما و نه برای دیگر بازدیدکنندگان پیج شما به نمایش در نخواهد آمد و تنها همان شخصی که آن را ارسال کرده است قادر به تماشا و خواندن آن خواهد بود.

 

برای فعال‌سازی این ویژگی که برای داشتن پیج و روحی پر از آرامش آن را شدیدا توصیه می‌کنیم کافی است تا به تنظیمات اینستاگرام و سپس گزینه‌ی Comment مراجعه کنید. با ورود به این قسمت با دو بخش مواجه خواهید شد. بخش اول مربوط به کلماتی است که اینستاگرام توهین آمیز بودن آن‌ها را تشخیص دهد و به نوعی پیج شما را طوری تنظیم می‌کند که از لیست سیاهی که اینستاگرام تشخیص و ترتیب داده است برای فیلترینگ کامنت‌های پیج شما استفاده کند. این بخش کاملا دلخواه است و می‌توانید آن را On یا Off کنید. اما بخش دوم که از اهمیت بیشتری برای کاربران فارسی زبان برخوردار است مربوط به کلماتی است که خود شما قصد فیلتر کردن آن‌ها را دارید. از آنجایی که بخش اول بیشتر در رابطه با کلمات انگلیسی کاربرد خواهد داشت بهتر است از این بخش برای ساخت لیست سیاه انتخابی خود استفاده کنید. در این بخش می‌توانید هر لغتی که دوست دارید را اعم از فارسی، انگلیسی یا حتی فینگلیش (متون فارسی نوشته شده با حروف انگلیسی) بنویسید و آن‌ها را با علامت کامای انگلیسی ( , ) از یکدیگر جدا کنید. برای مثال با نوشتن کلمات زیر در بخش کلمات فیلتر شده می‌توانید از این پس هر کامنتی که یکی از لغات زیر را در خود داشت از صفحه‌ی خود به صورت خودکار محو کنید تا کامنت مورد نظر نه برای شما و نه برای کاربران دیگری که وارد پیج شما شده‌اند نمایش داده نشود. دقت داشته باشید که برای لحاظ شدن کلمات وارد شده لازم است که از کامای انگلیسی برای جداسازی لغات استفاده کنید. در صورتی که از ویرگول فارسی استفاده شود عملکرد صحیحی از این بخش مشاهده نخواهید کرد.

Thief,dozd,دزد

در واقع عملکرد این ویژگی به این صورت است که گویا کامنتی برای شما ارسال نشده است به این معنا که حتی در بخش اطلاع‌رسانی اینستاگرام نیز خبری از ثبت چنین کامنتی درج نخواهد شد و به جز شخصی که آن را ارسال کرده است، هیچ کاربر دیگری آن کامنت را مشاهده نخواهد کرد. با انجام این کار و فعال‌سازی این ویژگی کاربردی می‌توانید از این پس به طور خودکار دست مزاحمان و افرادی که تنها قصد اذیت و توهین دارند را از پیج خود کوتاه کنید. البته همچنان می‌توان با کلک‌هایی همچون نوشتن کلمه‌ی مورد نظر به شکلی دیگر از دست این فیلترینگ فرار کرد اما همین امکان نیز برای کم کردن میزان قابل توجهی از کامنت‌های منفی بسیار مفید خواهد بود. ضمن آنکه می‌توان با صرف کمی زمان بیشتر و نوشتن کلمات مورد نظر به صورت فارسی، انگلیسی، فینگلیش و‌... راه فرار از این فیلترینگ را برای کاربران مزاحم سخت‌تر کرد. همچنین با فعال شدن این ویژگی به زودی می‌توانید شاهد لیست‌های آماده‌ای که کاربران تهیه کرده‌اند باشید و با کپی و پیست کردن آن‌ها در این بخش، در کسری از ثانیه صدها و شاید هزاران کلمه را برای کامنت‌های خود فیلتر کنید.

از زمان‌های دور همواره یکی از پرسش‌های پیش روی دانشمندان و فیلسوفان این بوده است که آیا جهان واقعا همان جهانی است که ما حس می‌کنیم یا خیر. یکی از فرضیه‌های جالب توجه این است که، گفته می‌شود شاید ما داخل یک شبیه‌سازی کامپیوتری قرار داریم. در گزارش پیش رو به بررسی جنبه‌های محتمل پیرامون این فرضیه می‌پردازیم.

برای شروع می‌توانیم از شما درخواست کنیم که چند موقعیت را تصور کنید؛ تصور کنید که اکنون در آن مکانی که فکر می‌کنید، حضور نداشته باشید. در واقع به عبارتی، چنین مجسم کنید که شما به طور اتفاقی به عنوان سوژه‌ی یک آزمایش علمی که توسط یک نبوغ شیطانی هدایت می‌شود، قرار دارید!
مغز شما به طور ماهرانه‌ای از بدن شما برداشته شده و به صورت زنده در محلولی از مواد مغذی قرار گرفته و داخل یک محفظه روی میزی در آزمایشگاه نگاه داشته شده است. اتصالات انتهای اعصاب مغز شما به یک ابررایانه متصل هستند که این ابررایانه به طور پیاپی تمامی احساسات زندگی روزمره را برای شما فراهم می‌کند. این در واقع همان چیزی خواهد بود که باعث می‌شود فکر کنید که یک زندگی کاملا نرمال دارید و در واقع در حال زندگی کردن هستید.

اکنون این پرسش پیش می‌آید که آیا شما هنوز هم وجود خارجی دارید؟ آیا شما واقعا «شما» به مفهوم واقعی کلمه هستید؟ و اینکه جهانی که شما آن را شناخته‌اید، آیا ساخته و پرداخته‌ی تخیل خود شماست؟ یا اینکه توهم و ساخته شده توسط این دانشمند شیطانی است؟! این افکار و گمانه‌زنی‌ها واقعا شبیه یک سناریوی کابوس‌وار هستند. اما آیا با اطمینان می‌توانید اظهار کنید که آنها صحت ندارند آیا واقعا می‌توانید برای شخصی که چنین پرسشی از شما بپرسد، اثبات کنید که ما در داخل یک مغز نگه داشته شده در آزمایشگاه قرار نداریم؟

حالت‌های فریبنده
فیلسوف هیلاری پاتنم (Hilary Putnam) این پیشنهاد معروف از آزمایش ذهنی مغز نگه داشته شده درون محلول را در سال ۱۹۸۱ در کتاب خود به نام دلیل، حقیقت و تاریخ (Reason, Truth and History) ارایه داد. اما واقعیت این است که پیشنهاد وی اساسا نسخه‌ی بروز شده‌ی فرضیه‌ی فیلسوف فرانسوی رنه دکارت است که با عنوان ایده‌ی نبوغ شیطانی در رساله‌ی تعمق فلسفه‌ی اولیه (Meditations on First Philosophy) نوشته شده در سال ۱۶۴۱ آمده است.
در حالی که چنین آزمایش‌های ذهنی ممکن است سطحی و شاید کمی هم نگران‌کننده به نظر برسد، اما باید بپذیریم که این آزمایش‌ها اهداف سودمند و کارامدی را دنبال می‌کنند. این تجربه‌ها توسط فیلسوفان برای بررسی اینکه کدام اعتقادات ما می‌تواند درست یا نادرست باشد و در ادامه نیز رسیدن به پاسخ این پرسش که ما چه نوعی از دانش را می‌توانیم در مورد خود و جهان اطرافمان به دست آوریم، به کار گرفته شده است.

دکارت باور داشت که بهترین راه برای انجام این کار در گام نخست این است که به همه چیز شک کنیم و دانشمان از یک پدیده را از همان نقطه ساخت و پرداخت کنیم. او با استفاده از روش تردید، به این نتیجه رسید که تنها یک هسته‌ی یقین مطلق را به عنوان پایه و اساس قابل اعتماد برای دانش می‌توان به خدمت گرفت. وی در این باره نوشته است:

" اگر شما یک جستجوگر واقعی به دنبال حقیقت باشید، لازم است که حداقل یک بار در زندگی خود تا جایی که ممکن است و در تمامی پدیده‌ها شک کنید. "

دکارت معتقد بود که هر کسی می‌تواند در این نوع از تفکر فلسفی درگیر شده و به فعالیت بپردازد. وی در یکی از آثارش، خود را در صحنه‌ای که مقابل شعله‌ی آتش یک کابین چوبی نشسته و در حال کشیدن یک پیپ است، توصیف می‌کند.
 او این پرسش را از خود می‌پرسد که آیا واقعا می‌تواند مطمین باشد که لوله‌ی پیپ در دستانش و کفش‌های خانگی‌اش نیز به پایش هستند؟ او اشاره می‌کند که حواسش، او را در گذشته را فریب داده‌اند و هر چیزی که فریبنده بودنش یک بار قبلا معلوم شده باشد را نمی‌توان برای بارهای بعدی به طور مطلق قابل اعتماد دانست. بنابراین او نمی‌تواند مطمئن باشد که حواسش قابل اعتماد هستند یا خیر.


به سوی مسیر حقیقت
پس از دکارت نیز مطرح کردن پرسش‌های شک‌انگیز کلاسیک از سوی فیلسوفان دیگر ادامه پیدا کرد. پرسش‌هایی همانند اینکه ما واقعا تا چه حد می‌توانیم با اطمینان بگوییم که اکنون در بیداری هستیم یا اینکه در خواب به سر برده و مشغول دیدن یک رویاییم؟

برای کشاندن این چالش به زمینه‌ی دانش مورد نظر ما، دکارت «تجسم» می‌کند که یک موجود قادر مطلق وجود دارد. این موجود همانند یک نیروی شیطانی مخرب است که ما را فریب می‌دهد و به ما این باور را القا می‌کند که در حال زندگی هستیم. در واقع شاید حقیقت بسیار متفات‌تر با آن چیزی باشد که برای ما آشکار شده است. وی در این باره نوشته است:

" من می‌خواهم فرض کنم که یک نیروی شیطانی مخرب از قدرت فریب زیادی برخوردار بوده و تمام انرژی خود را به منظور فریب دادن من به کار گرفته است. "

تجربه‌ی مرتبط با نگه داشته شدن مغز درون یک محلول در آزمایشگاه و چالش شک و تردید نیز در فرهنگ عامه به طور پیاپی استفاده شده است. به عنوان نمونه‌ی معاصر و قابل توجه از این دست می‌توان به فیلم ماتریکس ساخته‌ی سال ۱۹۹۹ و فیلم اینسپشن از کریستوفر نولان ساخته‌ی سال ۲۰۱۰ اشاره کرد.
با تماشای یک نسخه‌ی به نمایش در آمده از آزمایش ذهنی، بیننده‌ی نمایش ممکن است در ادامه به طور‌ خلاقانه‌ای وارد یک دنیای تخیلی شده و با اطمینان به دنبال کاوش در ایده‌های فلسفی باشد. به عنوان مثال، در حال تماشای ماتریکس، ما با شخصیت نئو (کیانو ریوز) همانندپنداری می‌کنیم. نئو در می‌یابد که جهان «عادی» یک واقعیت کامپیوتری شبیه سازی شده است و بدن تحلیل رفته‌ی خودش نیز در واقع درون یک محلول حفظ‌کننده‌ی حیات نگه داشته شناور نگاه داشته شده است.
حتی اگر ما به طور مطلق نیز مطمین نباشیم که جهان بیرون برای حواس ما چگونه تداعی می‌شود، اما به هر حال دکارت تعمق دوم خود را نیز با امید بسیار اندکی آغاز کرده بود. حداقل ما می‌توانید مطمئن باشیم که ما خودمان وجود داریم، زیرا هر بار که پیرامون وجود داشتن خودمان به شک می‌افتیم، منطقا باید عاملی که به عنوان «من» شناخته می‌شود بتواند این شک را صورت دهد. این نتیجه‌ی دلگرم‌کننده با بیان «کوگیتو ارگو سام» یا (cogito ergo sum) معروف شده است. معنای این عبارت لاتین به صورت «فکر می‌کنم پس هستم» بیان می‌شود.

با همه‌ی تفاسیر فوق، شاید مغز ما درون یک محلول نگه داشته شده باشد، شاید تمام تجربه‌ی ما از دنیا در واقع توسط یک شبیه‌سازی کامپیوتری از سوی نبوغی شیطانی برنامه‌ریزی شده باشد. اما می‌توانیم مطمین باشیم که این ما هستیم که «فکر» می‌کنیم.

FTP یکی از پروتکل‌های پراستفاده در توسعه‌ی وب بوده که آشنایی با این پروتکل و آگاهی از سازوکار آن برای افراد فعال در حوزه‌ی مفید است.

اگر با متخصصان فناوری، علی‌الخصوص توسعه‌دهندگان وب کار کرده باشید، احتمالاً عبارت «FTP» را به وفور شنیده‌اید. شاید تا حدودی با کاربردها و اصطلاح FTP آشنا باشید. اما FTP چیست؟ در ادامه با ما همراه باشید.

ابتدا بهتر است با تعریف پروتکل آشنا شویم.

بر اساس تعریف ویکی‌پدیا : یک پروتکل به تعریف قالب و ترتیب مبادله پیام‌ها بین دو یا بیش از دو موجودیت ارتباطی می‌پردازد. به زبان ساده پروتکل یک قرارداد درباره نحوه‌ی مبادله‌ی اطلاعات در جامعه‌ی شبکه‌های کامپیوتری است و نوع عملیات لازم برای ارسال یا دریافت یک پیام را نیز مشخص می‌کند.

به طور ساده، FTP یک راه برای انتقال فایل‌ها به صورت آنلاین است. شاید با این تعریف، به وب‌سایت‌هایی که در مرورگرهای خود و در اینترنت می‌بینید فکر کنید. اما باید توجه داشته باشید که مرورگرها تنها از پروتکل HTTP استفاده می‌کنند، اما پروتکل‌های زیادی هستند که در کنار یکدیگر بستر اینترنت را تشکیل می‌دهند. برای مثال IMAP و POP، دو پروتکلی هستند که در ایمیل‌ کلاینت‌ها برای دریافت و ارسال پیام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و یا XMPP پروتکلی است که برای ارسال و دریافت پیام‌های فوری (Instant Messages) به کار گرفته می‌شود و همچنین DNS یا Domain Name Service، پروتکلی برای ترجمه‌ی نام دامنه به IP آدرس است.

به همین ترتیب، FTP یا File Transfer Protocol نیز یک پروتکل محسوب می‌شود. FTP به عنوان یکی از قدیمی‌ترین پروتکل‌هایی است که تا به امروز مورد استفاده گرفته است و یکی از آسان‌ترین راه‌ها برای انتقال فایل‌ها محسوب می‌شود. یک سرور FTP، فولدرها و زیرفولدرهایی را برای انتقال فایل در دسترس کاربر قرار می‌دهد. کاربران به کمک اطلاعات کاربری به این سرور متصل شده و از طریق نرم‌افزارهای مختلف امکان دانلود فایل از سرور و به همین ترتیب آپلود به سرور را پیدا می‌کنند.

بسیاری از کاربران هیچ‌گاه یک سرور FTP ندارند. اما اگر شما صاحب یک وب‌سایت هستید، سرور FTP یک ابزار ضروری و کارآمد برای شما محسوب می‌شود. از آنجا که FTP یک سرویس پایه‌ای و مهم در وب است، حتی اگر توسعه‌دهنده‌ی وب نیستید، آشنایی با آن مفید و کاربردی است. در ادامه‌، اطلاعاتی که لازم است به عنوان یک کاربر اینترنتی درباره FTP و کاربرد آن بدانید، آمده است.

FTP، برای توسعه‌دهندگان وب، ابزاری است برای انتقال فایل‌ها از کامپیوتر محلی به سرور میزبان وب‌سایت. برای مثال اگر شما بخواهید سیستم مدیریت محتوا WordPress را بر روی سرور میزبان نصب کنید، برای انتقال فایل‌ها بین سرور و کامپیوتر به FTP نیاز خواهید داشت.

FTP در مواردی هم برای به اشتراک‌گذاری فایل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال کاربری پس از آپلود فایل در سرور FTP، لینک دسترسی به آن را در اختیار سایر کاربران قرار می‌دهد. اگرچه این روش به اشتراک‌گذاری در دنیای سرویس‌های ابری متداول نیست اما برخی کاربران ترجیح می‌دهند تا با ایجاد میزبان (Host) برای فایل‌ها در سرور خانگی خود، سرویس FTP خود را راه‌اندازی کنند.

به طور پیش فرض، FTP مشابه سایر فایل‌های ذخیره شده بر روی رایانه و با ساختاری شبیه به فولدر است. به گونه‌ای که به راحتی می‌توان آن را مرور کرده و مشاهده نمود. برای آشنایی بیشتر با این تعریف، می‌توانید یکی از سرورهای FTP را ببینید. برای مثال، شرکت ادوبی (Adobe) پیشنهاد می‌کند تمام کاربرانی که دارای کلید محصول (Product Key) معتبر بوده و CD نصب را از دست داده‌اند، نرم‌افزارهایشان را از طریق دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
، دانلود کنند.

مرورگرهایی مانند گوگل کروم و موزیلا فایرفاکس امکان دسترسی و مشاهده‌ی سرورهای FTP (بدون امکان آپلود فایل) را نیز برای کاربران فراهم می‌کنند. به این ترتیب مرور سرورهای FTP آسان‌تر خواهد بود. شرکت‌ها و مؤسسات زیادی هستند که سرورهای FTP را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. همین در دسترس بودن، باعث کاهش امنیت این نوع سرورها می‌شود. چرا که به مرورگر زمان، سرور مملو از فایل‌های ناقص، آلوده و بعضاً خطرناک می‌شود. از این رو بیشترین کاربرد FTP، آپلود فایل مثلاً از کامپیوتر شخصی به سرور محل کار است. البته همان‌ گونه که پیشتر نیز اشاره شد، این کاربرد هم با ظهور سرویس‌های ابری محبوبیت خود را از دست داده است.

در طراحی و پیاده‌سازی خیر. عمر پروتکل FTP به سال ۱۳۵۰ باز می‌گردد، یعنی زمانی که هنوز صحبتی از امنیت سایبری به میان نیامده بود. این مسأله به آن معنا است که ارتباط‌ها و تراکنش‌ها در پروتکل FTP رمزنگاری (Encrypted) نمی‌شوند. از این رو اگر کسی به مسیر ارتباطی FTP دسترسی پیدا کند به راحتی می‌تواند تراکنش‌ها را شنود کرده و در صورت لزوم آنها را دریافت کند.

به همین دلیل است که کاربران FTP اکنون از FTPS استفاده می‌کنند. FTPS دقیقاً مشابه FTP است، با این تفاوت که همه چیز در آن رمزنگاری شده است و بر همین اساس جاسوس‌ها، خراب‌کار‌ها و یا هر کاربر غیرمجاز دیگر در صورت دسترسی به فایل‌ها نیز نمی‌توانند از آن‌ها استفاده کنند. امروزه شرکت‌ها ضمن خودداری از انتقال اطلاعات رمزنگاری نشده، به جای سرویس FTP، سرویس امن FTPS را ارائه می‌دهند.

نرم‌افزارهای زیادی برای کار با سرورهای FTP وجود دارند. در این میزان نرم‌افزارهایی مانند دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
یا دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
یا دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
و یا دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
در زمره‌ی بهترین نرم‌افزار‌های FTP هستند.

علاوه بر کامپیوتر‌ خانگی، تبلت یا گوشی هوشمند را نیز می‌توان به یک سرور FTP تبدیل نمود. برای راه‌اندازی یک سرور FTP، کاربران ویندوز تنها باید نرم‌افزاری مانند دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
را دانلود کنند.

اما کاربران مک به نرم‌افزارهای واسطه نیاز ندارند. در پنجره System Preferences وارد بخش Sharing شده و گزینه Remote Login را فعال کنید. این تغییر، یک سرور FTPS را بر روی مک شما فعال خواهد کرد. به این ترتیب، یک راه امن برای به اشتراک‌گذاری فایل‌ها با کاربران ایجاد می‌شود.

برای مرور سرور و دانلود فایل‌های موجود در سرور FTP، کاربران باید یک کلاینت یا نرم‌افزار FTP را بر روی کامپیوتر خود نصب کرده و در پایان به کمک آی‌پی آدرسی که شما به عنوان سرور FTP تنظیم کردید به سرور FTP شما متصل شوند.

توجه داشته باشید که:

۱- برای دسترسی به فایل‌ها از شبکه‌ای خارج از شبکه‌ خانگی باید Port Forwarding را بر روی روتر خود تنظیم کنید.

۲- اگر می‌خواهید یک سرور FTP آنلاین و در دسترس راه‌اندازی کنید، رمزنگاری فایل‌ها یک ویژگی خوب محسوب می‌شود.