|
در فناوری اطلاعات، سرور یک برنامه کامپیوتری است که به سایر برنامه ها (Client Programs) در همان کامپیوتر یا سایر کامپیوترهای متصل به شبکه خدمات ارایه می دهد.
در مدل برنامه نویسی client-server، سرور به برنامه ای اطلاق می شود که پاسخگوی درخواست های سایر برنامه ها در همان کامپیوتر یا کامپیوترهای متصل به شبکه می باشد. طبق این تعریف، یک برنامه خاص در صورت دریافت دستورات برنامه های دیگر به عنوان سرور و در صورت ارسال دستور، به عنوان client عمل می کند.
در تعاریف متداول، سرور به کامپیوتری اطلاق می شود که به کامپیوترها یا سیستم های سخت افزاری متصل به شبکه خدمات ارایه می دهد.
سرورها از طریق شبکه خدمات خود را ارایه می دهند، چه به کاربران خصوصی درون سازمان های بزرگ و چه کابران عمومی از طریق اینترنت. برای مثال وقتی شما عبارتی را در موتور جستجوگر وارد می کنید، این عبارت از طریق اینترنت به سرورهایی که تمام صفحات مربوطه را ذخیره کرده اند فرستاده می شود و سپس نتایج از سرور به کامپیوتر شما ارسال می گردد.
واژه سرور کاربرد بسیار وسیعی در فناوری اطلاعات دارد و با وجودی که انواع مختلفی از محصولات تحت عنوان سرور نام گذاری می شوند (سخت افزارها، نرم افزارها و سیستم های عامل)، در تئوری به هر برنامه ای که منابع خود را با یک یا چند برنامه دیگر به اشتراک می گذارد، سرور می گویند. برای نشان دادن این موضوع، مثال آشنای اشتراک گذاری فایل را در نظر بگیرید. در حالی که وجود فایل در یک سیستم آن را تبدیل به سرور نمی سازد، اما مکانیزمی که این فایل ها را توسط سیستم عامل بین کلاینت ها به اشتراک می گذارد سرور نامیده می شود.
در زمینه سخت افزار، سرور معمولا به کامپوترهایی اطلاق می شود که برای میزبانی برنامه های نرم افزاری در محیط شبکه طراحی شده اند. با وجودی که هر کامپیوتر شخصی می تواند به عنوان سرور عمل کند، اما یک سرور اختصاصی (Dedicated Server) قابلیت هایی دارد که آن را برای محیط های بزرگ مناسب تر می سازد. از جمله این قابلیت ها می توان به پردازنده قوی تر، رم ارتقا یافته، منبع تغذیه قوی تر و اتصالات شبکه بیشتر اشاره کرد.
بین سالهای 1990 تا 2010 با افزایش استفاده از سخت افزارهای اختصاصی شاهد حضور سرورهای جامع و اختصاصی بوده ایم که از معروفترین این محصولات می توان ابزار جستجوی گوگل را نام برد.
بر اساس نوع خدمات پردازشی ارایه شده، سرورها در انواع مختلفی طبقه بندی می شوند که در ادامه به آن ها اشاره خواهد شد.
انواع سرور
Web server: نرم افزار یا سخت افزاری که امکان دسترسی به محتوا را از طریق اینترنت فراهم می کند.
Standalone server: نوعی سرور که زیرشاخه زیرساخت های یک شبکه بزرگتر محسوب نمی شود. در واقع یک سرور Standalone بدون وابستگی به یک منبع خارجی به کلاینت های خود خدمات ارایه می کند.
Name server: سروری است که پروتکل name-service را پیاده سازی می کند.
Printer server: کامپیوتر یا دستگاهی است که از طریق شبکه به یک یا چند پرینتر و تعدادی کلاینت متصل شده و پس از دریافت فرمان پرینت از کلاینت ها آن را به پرینتر مناسب منتقل می کند.
Proxy server: سروری است که نقش واسطه را بین کلاینت ها و سرورهای دیگر ایفا می کند. وقتی کاربر بخواهد اطلاعاتی چون فایل، صفحات وب و سایر منابع را از سرور دیگری دریافت کند، به proxy server متصل می شود.
Sound server: سروری که دسترسی و استفاده از ابزارهای صوتی همچون کارت صدا را مدیریت می کند.
Application server: سروری که به اجرای یک سری برنامه های نرم افزاری خاص اختصاص یافته است.
Database server: یک برنامه کامپیوتری است که خدمات database به سایر کامپوترها یا برنامه های کامپیوتری ارایه می دهد که به آن مدل client-sever نیز می گویند.
Fax server: سیستمی است که در یک سرور شبکه محلی (LAN) نصب شده و به کاربرانی که به شبکه متصل هستند امکان ارسال و دریافت فکس را می دهد.
File server: یک نرم افزار یا یک سیستم سخت افزاری به همراه نرم افزار است که فایل ها را ذخیره کرده و آنها را از طریق شبکه با سایر کلاینت ها برای خواندن و نوشتن به اشتراک می گذارد.
Game server: کاربران بازی های کامپیوتری می توانند با اتصال به این سرور به صورت آنلاین به انجام بازی های گروهی بپردازند.
Home server: سروری برای منازل مسکونی است که از طریق یک شبکه خانگی و اینترنت به سایر دستگاه های داخل خانه خدمات ارایه می دهد.
|
