بعضی شب ها دوست داری با خانواده بری بیرون و درکنار هم یک چیز سالم بخوری که خیلی سنگین هم نباش بدون افزودنی ها و مواد نگهدارنده

یک رستوران خوب که داخلش انواع میوه ها, سالادها ارائه می شه با یک طراحی سنتی ایرانی

وقتی برای کودک لباس می خری کودک مدت کوتاهی بیشتر اون رو نمی پوشه
کودک به سرعت بزرگ می شه و کلی لباس که در حد نو هستند  بلااستفاده در خانه می مونه
راه اندازی سایتی که لباس های دست دوم کودکانه رو ارائه می کنه می تونه جالب باشه
ایجاد فضای که والدین با هم به دادو ستد می پردازند یا به تبادل لباس می پردازند.
فکر کنم ایده ای باشه که خوب کار کنه.

ر این روش کاربردی شما ابتدا فایل های که قصد دارید مخفی شوند را فشرده کرده و سپس فایل فشرده شده را به یک فایل تصویری می چسبانید . به این ترتیب اطلاعات محرمانه شما در دل یک عکس مخفی می شوند و زمانی که کسی بر روی عکس کلیک کند تنها تصویر را مشاهده می کند و متوجه فایل های مخفی نخواهد شد. البته توجه داشته باشید که نباید حجم فایل های مخفی شده زیاد باشد چون در اینصورت ممکن است دیگران به دلیل حجم غیر معمول فایل، به آن شک کنند .
برای مخفی کردن
۱- عکس و فایل های که میخواهید آنها را مخفی کنید در دسکتاپ (یا هر مکان دیگر)قرار دهید حال فایل هایی که قصد دارید مخفی شوند را توسط نرم افزار winrar فشرده کنید. مثلاً من فایل موزیک با نام Music رو می خوام پشت عکس Baby قایم کنم شما می توانید هر تعداد فایلی که دوست دارید را با این روش مخفی کنید .

۲- فایلی که می خواهید مخفی شوند (Music) را انتخاب کرده و فشرده کنید و نامی دلخواه برای اون بزارید البته شما باید مطمئن باشید که یک برنامه فشرده سازی مثل Win Zip or Zip Genius و یا ۷Zip را در سیستم خود نصب کرده اید. در غیراینصورت نمی توانید فایل را فشرده کنید .



۳- حال برای اتصال فایل فشرده شده به تصویر ابتدا کلید های Win + R را بزنید تا پنجره Run برای شما باز شود و سپس در آن CMD را تایپ کنید.


۴- پنجره خط فرمان باز می شود. برای اینکه به درایو ریشه برویم دستور CD Desktop را وارد نموده و کلید Enter را بزنید


۵- حال این دستور را بنویسید copy /b Baby.jpg + Music.rar Fenjon.jpg

۶- توجه داشته باشید بین حرف copy فاصله می باشد. سپس /b سپس فاصله نام عکس را می نویسیم به همراه پسوند .jpg سپس از روی صفحه کلید + را میزنیم بدونه فاصله در این قسمت نباید فاصله قرار داده شود سپس نام فایلی که می خواهیم مخفی شود Music.rar سپس یک فاصله قرار می دهیم و یک نام برای فایل جدید خود قرار میدهیم که ما  نام خروجی Fenjon.jpg گذاشته ایم توجه داشته باشید که نام خروجی باید با پسوند jpg باشد ودر اخر اینتر را فشار می دهیم. یک فایل جدید ساخته شد و در Desktop نمایش داده میشود.


۷- حال می توانید موارد اضافی را پاک کنید. دیگر نیازی به باقی فایل ها ندارید.


برای دیدن فایل مخفی شده در پشت عکس
حال که فایل خود را مخفی کردیم چگونه آن را باز کنیم؟
برای اینکار کافیست برنامه Winrar یا هر برنامه فشرده ساز دیگری را باز کرده وبه محل فایل بیایید و روی فایل مورد نظر دوبار کلیک کنید .

تلگرام من نمیدونم چی شده
نه عکس ها و نه فیلم ها و نه استیکر ها رو نشون نمیده  حتی عکس های پروفایل مخاطبین رو هم نشون نمیده
کسی میدونه علت چیه ؟

ویندوز 7 و ویندوز 8 در حین نصب روی هارد دیسک‌، به طور اتوماتیک پارتیشنی با عنوان "System Reserved Partition" به معنای "پارتیشن محافظت شده‌ی سیستمی" می‌سازند. اما این پارتیشن چیست؟

سیستم عامل ویندوز برای این پارتیشن هیچ حرف الفبایی را به عنوان نماد در نظر نمی‌گیرد، در نتیجه شما تنها زمانی این پارتیشن را مشاهده می‌کنید که ابزارهایی همچون قابلیت Disk Management سیستم خود را اجرا کنید. به طور کلی پارتیشن "System Reserved" از زمان رونمایی ویندوز 7 ارائه شد و در ویندوز سرور 2008 R2 و همچنین نسخه‌های جدیدتر ویندوز سرور هم به طور اتوماتیک ساخته می‌شود.

این پارتیشن در واقع شامل دو موضوع و مسئله‌ی مهم است:

- اطلاعات مدیریت بوت (Boot Manager) و پیکربندی بوت (Boot Configuration): هنگامی که کامپیوتر شما راه‌اندازی می‌شود، بوت منیجر سیستم‌عامل ویندوز شروع به فعالیت کرده و اطلاعات بوت را از پایگاه ذخیره‌سازی اطلاعات مستقل پیکربندی بوت دریافت می‌کند. در این شرایط اطلاعات و عملکردهای بوتلودر کامپیوتر شما تحت تصرف پارتیشن System Reserved قرار دارد و نهایتا از طریق آن سیستم عامل ویندوز کامپیوتر شما راه‌اندازی خواهد شد.

- فایل‌های راه‌انداز [b]BitLocker یا استارتاپ موردنیاز برای رمزگذاری داریو:[/b] در هر زمان که با استفاده از درایو رمزگذاری BitLocker اقدام به رمزگذاری هارد درایو خود کنید، پارتیشن System Reserved فایل‌های لازم به منظور اجرای کامپیوتر شما را ذخیره‌سازی می‌کند. در این شرایط کامپیوتر، ابتدا پارتیشن System Reserved کدگذاری نشده‌ را اجرا می‌کند و پس از آن درایو اصلی رمزگذاری شده‌ی شما رمزگشایی شده و نهایتا از این طریق سیستم عامل کدگذاری شده‌ی دستگاه‌تان اجرا می‌شود.

در شرایطی که تمایل به استفاده از درایو رمزگذاری BitLocker را داشته باشید وجود پارتیشن System Reserved ملزم و ضروری خواهد بود، چرا که در غیر این صورت امکان رمزگذاری به وسیله‌ی BitLocker وجود ندارد. فایل‌های راه‌انداز مهم و حیاتی نیز به طور پیش فرض در پارتیشن System Reserved ذخیره می‌شوند، اما اگر تمایل داشته باشید می‌توانید این فایل‌ها را در سایر پارتیشن‌های ویندوزی خود ذخیر‌ه‌سازی کنید.
پارتیشن System Reserved چه زمانی توسط ویندوز ساخته می‌شود؟

در ویندوز 7، پارتیشن System Reserved نیازمند 100 مگابایت حافظه‌ی خالی و در ویندوز 8 مستلزم 350 مگابایت حافظه‌ است. این پارتیشن به طور اتوماتیک در طول فرآیند نصب سیستم عامل و پارتیشن‌بندی درایوها ساخته می‌شود.

اگر دقت کرده باشید هنگامی که از ابزار و قابلیت‌های مدیریت پارتیشن در حین مراحل نصب سیستم عامل ویندوز به منظور ساخت پارتیشن ویندوزی در فضای خالی یا unallocated استفاده می‌کنید، با پیغام زیر مواجه می‌شوید:



این پیغام بدین معناست:

به منظور اطمینان از فعالیت دقیق و درست ویندوز، ممکن است این سیستم عامل پارتیشن‌های اضافی برای فایل‌های سیستمی بسازد.

در واقع منظور سیستم عامل ویندوز در این پیغام ساخت پارتیشن System Reserved است. بنابراین سیستم عامل شما قبل از ساختن هر نوع پارتیشن دیگری ابتدا پارتیشن مذکور را در فضای خالی درایو می‌سازد.

بهتر است چندان درگیر این پارتیشن نشده و به نوعی بیخیال آن شوید. سیستم عامل ویندوز به طور اتوماتیک و پیش فرض این پارتیشن را پنهان می‌سازد و حتی هیچ حرف الفبای خاصی را برای آن در نظر نمی‌گیرد. بسیاری از کاربران علارغم استفاده‌های چندین و چند ساله‌ی خود از کامپیوترها و سیستم‌ عامل ویندوز، حتی متوجه وجود این پارتیشن هم نمی‌شوند. تنها افراد کنجکاو و حساس در پاره‌ای از موارد این پارتیشن را شناسایی و در مورد آن تحقیق می‌کنند.

سیستم عامل ویندوز تنها در زمانی این پارتیشن را نشان می‌دهد که از برنامه‌های پارتیشن بندی یا بخش Disk Manager سیستم عامل ویندوز استفاده کنید. اگر از BitLocker استفاده کرده باشید و یا قصد استفاده از آن در آینده را داشته باشید وجود پارتیشن System Reserved الزامی خواهد بود. اگر بنا به هر دلیلی تمایل ندارید که این پارتیشن در هارد درایو شما وجود داشته باشد، باید در ابتدای امر از ساخته شدن آن ممانعت کنید.

در این شرایط نباید در حین نصب سیستم عامل ویندوز و با استفاده از قابلیت پارتیشن بندی آن به ساخت یک پارتیشن جدید در فضای خالی یا unallocated درایو بپردازید. شما می‌توانید بدین منظور با استفاده از سایر ابزارهای مدیریت پارتیشن یک پارتیشن جدید و شامل کل فضای خالی هارد خود بسازید. سپس این پارتیشن ساخته شده‌ی را انتخاب کنید. به این ترتیب خبری از پیغام مایکروسافت مبنی بر ساخت پارتیشن‌های اضافی نخواهد بود.

در این شرایط نرم افزار نصب کننده‌ی سیستم عامل ویندوز تایید می‌کند که هیچ فضایی به منظور ساخت پارتیشن اضافی System Reserved وجود ندارد و نهایتا تمامی فایل‌ها و اطلاعات سیستم عامل را تنها در همان پارتیشن مد نظر شما جاسازی می‌کند. دقت داشته باشید که انجام این کار به هیچ عنوان منجر به بازیابی آن 100 یا 350 مگابایت حافظه‌ی اختصاصی پارتیشن System Reserved نخواهد بود. در واقع در این شرایط اطلاعات و فایل‌های مربوط به این بخش حذف نمی‌شوند، بلکه به جای ذخیره‌سازی در پارتیشنی مجزا در همان پارتیشن اصلی و مد نظر شما ذخیره می‌شوند.

بدین منظور می‌توانید از هر برنامه‌ی پارتیشن بندی به غیر از قابلیت پارتیشن بندی خود سیستم عامل ویندوز که در حین نصب ارائه می‌شود استفاده کنید. البته انجام این کار از طریق بخش پارتیشن بندی اینستالر ویندوز غیر ممکن نیست و با استفاده از دستوراتی خاص امکان‌پذیر خواهد بود. اگر تمایل دارید که با استفاده از قابلیت پارتیشن بندی و نصب کننده‌ی سیستم عامل ویندوز این کار را انجام داده و از ساخت پارتیشن System Reserved جلوگیری به عمل آورید مراحل زیر را انجام دهید:

- در حین آغاز پروسه‌ی نصب سیستم عامل کلیدهای ترکیبی Shift+F10 را بفشارید.

- پس از فشردن کلیدها پنجره‌ی اعلان فرمان (Command Prompt) سیستم عامل ویندوز نمایان می‌شود. در این پنجره عبارت diskpart را تایپ کنید.

- با استفاده از ابزار diskpart یک پارتیشن جدید در فضای unallocated درایو خود بسازید. به عنوان مثال تصویر کنید که تنها یک درایو واحد در کامپیوتر شما وجود دارد و کاملا خالی از اطلاعات است. در این شرایط با تایپ عبارت select disk 0 و سپس دستورِ create partition primary می‌توانید به منظور ساخت پارتیشن جدید و استفاده از تمام فضای خالی درایو خود اقدام کنید.

- سپس مراحل نصب ویندوز را ادامه دهید. هنگامی که از شما درخواست انتخاب پارتیشن مد نظر شد، پارتیشنی را انتخاب کنید که به تازگی و با استفاده از دستورات فوق ساخته‌اید.
ممکن است در شرایط خاصی امکان حذف پارتیشن System Reserved پس از نصب سیستم عامل ویندوز نیز وجود داشته باشد. با این وجود شما نمی‌توانید با استفاده از دکمه‌ی Delete این پارتیشن را حذف کنید، چرا که اطلاعات بوتلودر سیستم‌عامل در آن ذخیره شده‌اند. اگر این پارتیشن را Delete یا حذف کنید، ویندوز به درستی اجرا نخواهد شد. بنابراین چگونه ممکن است که بدون آسیب رساندن به عملکرد سیستم عامل و بوتلودر پارتیشن System Reserved را حذف کرد؟
شما می‌توانید محتویات این پارتیشن را بر روی درایو سیستمی ویندوز خود کپی نمایید. البته این کار چندان ساده نیست. در این شرایط باید با مسائلی همچون رجیستری، کپی کردن برخی فایل‌ها مابین درایوها، به روز رسانی BCD و ... دست و پنجه نرم کرده و نهایتا هم حتما باید درایو سیستمی اصلی خود را به عنوان پارتیشن فعال یا Active Partion تعرفی کنید. همچنین در سیستم عامل ویندوز 8 باید ابتدا قابلیت و محیط بازیابی ویندوز یا همان Windows Recovery را غیرفعال کرده و نهایتا دوباره فعال کنید. سپس می‌توانید پارتیشن System Reserved را حذف کنید.
به طور کلی توصیه می‌شود که هیچگاه نسبت به حذف این پارتیشن اقدام نکنید و همانگونه که اشاره داشتیم بهتر است بیخیال System Reserved Partition شوید. این پارتیشن به هیچ عنوان مزاحمتی برای شما ایاد نمی‌کند. در برخی از منابع ممکن است روش‌های غیر ایمنی به منظور حرف این پارتیشن معرفی شوند، اما این روش‌ها همگی به طور مستقیم به عملکرد سیستم عامل شما صدمه می‌زنند. مطمئنا احیای 100 یا 350 مگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی اطلاعات در قبال از دست رفتن سیستم عامل شما اصلا معقولانه به نظر نمی‌رسد.
ما به منظور بررسی برخی از این روش‌ها دست به کار شدیم و عملکرد یکی از آن‌ها را بر روی کامپیوتر خود سنجیدیم. ما با استفاده از ابزار ویراستار پارتیشن GParted به منظور حذف مستقیم پارتیشن System Reserved در کامپیوتر خود که از ویندوز 8.1 بهره‌مند بود، استفاده کردیم. ضمنا پیش از انجام این اقدام فایل‌های بوت را از پارتیشن System Reserved کپی نکردیم و تنها سعی در حذف این پارتیشن و محتویات آن داشتیم. نهایتا پس از انجام اینکار با پیغام زیر مواجه شدیم که حاکی از عدم وجود و شناسایی اطلاعات پیکربندی یا کانفیگوریشن بوت توسط سیستم عامل است. بنابراین بهتر است شما این روش را امتحان نکنید.

سلام، امروز میخوام یه ترفند مفید بگم که شاید تو جاهای متخلف خیلی بدرتون بخوره.
با این ترفند میتونید پوشه بسازید! ولی نه پوشه های معمولی...
شما میتونید پوشه هایی با این اسم بسازید! خب باید بدونید که ویندوز به شما اجازه نمیده که این پوشه ها رو بسازید چون این پوشه ها برای ویندوز اماده شده اند.



برای این کار کافیه این کد ها رو تو notepad کپی کنید و با پسوند.bat ذخیره کنید و هر کجا که دوست دارید اجراش کنید.

سی پی یو(central processing unit (CPU یا پردازنده (Processor)؛ یکی از اجزاء رایانه می‌باشد که فرامین و اطلاعات را مورد پردازش قرار می‌دهد. واحدها ی مرکزی پردازش ویژگی پایه‌ای قابل برنامه ریزی شدن را در رایانه‌های رقمی فراهم می‌کنند ؛ و یکی از مهم‌ترین اجزاء رایانه‌ها در حافظه‏ی اولیه ؛امکانات ورودی/خروجی هستند.یک پردازندهٔ مرکزی مداری یکپارچه می‌باشد که معمولاً به عنوان ریزپردازنده شناخته می‌شود. امروزه عبارت CPU‌ها معمولاً برای ریزپردازنده‌ها به کار می‌روند.
عبارت «central process unit»(واحد پردازندهٔ مرکزی) یک ردهٔ خاص از ماشین را معرفی می‌کند که می‌تواند برنامه‌های رایانه را اجرا کند.این عبارت گسترده را می‌توان به راحتی به بسیاری از رایانه‌هایی که بسیار قبل‏تر از عبارت "CPU" بودند تعمیم داد. به هر حال ؛این عبارت و شروع استفاده از آن در صنعت رایانه از اوایل سال ۱۹۶۰ رایج شد. شکل ,طراحی و پیاده سازی پرازنده‌ها نسبت به طراحی اولیه تغییر کرده‌است ولی عملگرهای بنیادی آن همچنان به همان شکل باقی مانده‌است.
پردازنده‌های اولیه که به عنوان یک بخش از سامانه‏ای بزرگ‌تر که معمولاً یک نوع رایانه‌است ؛دارای طراحی سفارشی بودند. در هر صورت این روش طراحی سفارشی پردازنده‌ها، کاری گران قیمت برای یک بخش خاص، به مقدار زیادی راه تولید را به تعداد زیاد که برای اهداف زیادی قابل استفاده بود را فراهم کرد.این استانداردسازی روند عمومی را در عصر ابر رایانه‏های ترانزیستوری و ریز کامپیوترها گسسته و شتاب‏دار کردن تعمیم مدارات مجتمع(IC)را شروع کرد. یک مدار مجتمع، امکان افزایش پیچیدگی‌ها برای طراحی پردازنده‌ها و ساختن آنها در مقیاس کوچک را (در حد میلیمتر) امکان پذیر می‌سازد. هر دو فرآیند کوچک سازی و استاندارد سازی پردازنده‌ها حضور این تجهیزات رقمی در زندگی مدرن گسترش داد و آن را به فراتر از یک دستگاه خاص مانند رایانه برد.ریزپردازنده‌های جدید در هر چیزی چون خودروها تا تلفن‌های همراه و حتی اسباب بازی‌های کودکان وجود دارند.

مدت زمان انجام یک کار به‌وسیله رایانه، به عوامل متعددی بستگی دارد که اولین آنها، سرعت پردازشگر رایانه‌است. پردازشگر یک تراشه الکترونیکی کوچک در قلب کامپیوتر بوده و سرعت آن بر حسب مگاهرتز سنجیده می‌شود. هر چه مقدار این پارامتر بیشتر باشد، پردازشگر سریعتر خواهد بود و در نتیجه قادر خواهد بود، محاسبات بیشتری را در هر ثانیه انجام دهد. سرعت پردازشگر به عنوان یکی از مشخصه‌های یک کامپیوتر به قدری در تعیین کارآیی آن اهمیت دارد که معمولاً به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده نام کامپیوتر از آن یاد می‌شود. تراشه پردازشگر و اجزای الکترونیکی که آن را پشتیبانی می‌کنند، مجموعا به عنوان واحد پردازش مرکزی یا CPU شناخته می‌شوند. واحد پردازش مرکزی واحد محاسباتی و کنترلی رایانه‌است که دستورالعمل‏ها را تفسیر و اجرا می‌کند. کامپیوترهای بزرگ و ریزرایانه‌های قدیمی بردهایی پر از مدارهای مجتمع داشته‌اند که عمل پردازنده را انجام داده‌است. واحدهای پردازش مرکزی، تراشه‌هایی که ریز پردازنده نامیده می‌شوند، امکان ساخت کامپیوترهای شخصی و ایستگاه‌های کاری را میسر ساخته‌اند. در اصطلاح عامیانه CPU به عنوان مغز رایانه شناخته می‌شود.

نقل قول: strValueName = "HKLM\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\Windows\" _
& "ShutdownTime"
Set oShell = CreateObject("WScript.Shell")
Ar = oShell.RegRead(strValueName)
Term = Ar(7)*(2^56) + Ar(6)*(2^48) + Ar(5)*(2^40) + Ar(4)*(2^32) _
+ Ar(3)*(2^24) + Ar(2)*(2^16) + Ar(1)*(2^8) + Ar(0)
Days = Term/(1E7*86400)
WScript.Echo " Akharin Tarikh va Zamaneh Khamoosh Shodaneh Computer (دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
) = " & CDate(DateSerial(1601, 1, 1) + Days)