![[-]](https://forum.romaak.ir/images/first18/collapse.png "[-]")
۹۶/۲/۱۸، ۰۴:۳۵ صبح
همه ی ما می دانیم که امروزه اگر مدیران می خواهند موفق باشند باید قبل از آن رهبری را نیز بیاموزند. در حقیقت مدیر موفق کسی است که رهبری تاثیرگذار باشد. در این مقاله به شش رفتار مدیران موفق و مدیران معمولی اشاره می کنیم:
1. مدیران موفق دیکتاتور نیستند. اگر می خواهید مدیر موفقی باشد، لطفا دیکتاتوری را کنار بگذارید. دیدگاه سنتی از مدیران و روسا فردی را می سازد که دستور می دهد، امر و نهی می کند و افرادی «بله قربان» گو را تربیت می کند. این نوع از مدیران افرادی که در مقابل آن ها تعظیم نکنند و بی چون و چرا بله نگویند را طرد می کنند. آن ها برای سازمان خود افرادی را نیاز دارند که مطیع و منفعل باشند و تحت هر شرایطی صدایشان در نیاید!
یک مدیر موفق همکاری گروهی را در سازمان خود تقویت می کند و از خود محوری و دیکتاتور مآبی فاصله می گیرد. این در حالی است که مدیران معمولی سعی می کنند که خود را راس و محور امور قرار دهند و به همه بگویند که باید طبق میل من رفتار کنید. مدیر موفق سعی می کند که با رفتار های مناسب و بالغانه، همدلی و همکاری گروهی به طور غیر مستقیم بر گروه تاثیر بگذارد اما مدیر معمولی سعی می کند که مستقیما و با دستور دادن گروه را مدیریت کند.
2. مدیران موفق سر وقت حقوق میدهند، طرح تشویقی می گذارند و ترفیع مالی یا مقامی را در برنامه ی کاری سازمان خود قرار می دهند. مدیران معمولی در پرداخت حقوق پرسنل ضعیف عمل می کند و تاخیر دارند، آن ها طرح های تشویقی برای ایجاد انگیزه در پرسنل در سازمان خود مشخص نمی کنند و ترفیع مالی و مقامی برای آن ها تعیین نمی کنند.
در حالی که مدیران موفق می دانند که برای رشد سازمان باید مسائل مالی پرسنل را نیز جدی بگیرند، زیرا یکی از بزرگ ترین اهداف مردم برای کار کردن، دریافت پول است. وقتی که شما حقوق پرسنل خود را دیر یا کمتر پرداخت می کنید آن ها احساس می کنند که مورد توجه، همدلی و حتی قدردانی قرار نگرفته اند و دلزده می شوند. این موضوع مخصوصا درباره ی کسانی صدق می کند که عادت به نگه داشتن پول مردم نزد خود دارند! جالب است، اما واقعا چنین عادتی در برخی از مردم وجود دارد. برای رشد و ایجاد انگیزه در پرسنل خود بهتر است از طرح های تشویقی نیز استفاده کنید و ترفیع مالی و مقامی را نیز در برنامه ی خود قرار دهید. سازمانی که ترفیع را در برنامه ی خود نداشته باشد، در طولانی مدت راکد و کسل کننده می شود.
3. مدیران موفق ذهنی باز دارند و چار چوب های سخت برای پرسنل خود تعریف نمی کنند. متاسفانه، برخی از مدیران ذهن بسته دارند و بر اساس ایده آل ها و ذهنیت خود چارچوب های سخت و انعطاف ناپذیری را برای پرسنل خود تعیین می کنند. دیده شده است که این نوع مدیران حتی در زندگی شخصی و خانوادگی خود هم چنین رفتاری را اعمال می کنند. مدیران بسته، متعصب و زورگو اصلا دوست داشتنی نیستند. آن ها افرادی «بله قربان!» گو، منفعل، مهرطلب و تایید طلب را اطراف خود پرورش داده و نگه می دارند و افراد آزاد در کنار آن ها جایی ندارند.
در حالی که مدیرانی که رهبران خوبی هستند، می دانند که انعطاف پذیری یکی از مهارت های مفید برای آن ها در جهت ایجاد حس تعلق، شادی و امید در پرسنل است. آن ها هر فکری را با ذهن باز می شنوند و سپس، نه با ذهنیت و چارچوب های ذهنی خود، بلکه با فکری باز آن ها را بررسی می کنند. آن ها دیگران را مجازات و تنبیه نمی کنند و آن ها را آزاد می گذارند تا هر کسی برای خود فردیت داشته باشد.
4. مدیران موفق بیشتر از آنکه حرف بزنند، شنوندگان خوبی هستند.
گوش دادن موثر و گوش دادن فعالانه یکی از مهم ترین مهارت هایی است که هر مدیری باید آن ها کسب کند. مدیرانی که شنوندگان خوبی نیستند دچار تعارضات زیادی با پرسنل خود می شوند. شنوندگی فقط به این نیست که شما حرف ها و صداهایی که از دهان یک فرد خارج می شود را بشنوید. شنوندگی یعنی شما حرف های ناگفته و مفهوم و منظور گوینده را هم بشنوید و درک کنید. مدیران موفق، می شنوند که درک کنند، نه اینکه آنچه که خود می خواهند را بر کرسی بنشانند.
5. مدیران موفق بیشتر از آنکه ادعا کنند، عمل می کنند.
بسیاری از مدیران فریب جایگاه شان را می خورند اما از این حقیقت غافل هستند که مدیریت به معنای همه چیز دانی و بهترین اعمال نیست! مدیریت بدون عمل، فقط یک جایگاه و مقام است. مدیران معمولی بیشتر از اینکه خود را بشناسند و به دانسته هایشان عمل کنند، دیگران را ارشاد و راهنمایی می کنند. آن ها غالبا همه چیز را می دانند و بلد هستند اما به عمل که میرسد ناقض تمام دانسته های خود هستند.
مدیران موفق ابتدا خود را به معنای واقعی ارتقا و رشد می دهند، سپس برای دیگران را آموزش می دهند.
فراموش نکنید که اگر خود شما و چند نفر بله قربان گو در اطراف تان، شما را تایید می کنند، به این معنا نیست که شما مدیر خوبی هستید! برای اینکه متوجه ضعف ها و نقاط قوت خود شوید باید صحبت تمام پرسنل خود را در فضایی آزاد بشنوید.
6. مدیران موفق به دیگران فرصت رشد می دهند. مدیران معمولی این پیام را به پرسنل می دهند که « همه می توانید رشد کنید اما آنطور و در آن چارچوبی که من تعریف می کنم و مال من است.» در حالیکه مدیران موفق امکان رشد را برای همه و متناسب با خود آن ها تعریف می کنند. آن ها حق پرسنل را به او می دهند و خصومت های شخصی و روانی با پرسنل راه نمی اندازند. آن ها تحقیر نمی کنند و تشویق می کنند. آن ها در سازمان خود از زد و بند های رابطه ای که موجب تجاوز به حقوق بقیه ی کارکنان می شود استفاده نکرده و عدالت را برقرار می کنند.
برای اینکه مدیر موفقی باشید، ابتدا باید به رشد شخصیتی و خودشناسی برسید. سپس، باید مهارت یکپارچگی درون و اخلاق مداری، که از مهم ترین مهارت های دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
برای مدیران است، را یاد بگیرید.
1. مدیران موفق دیکتاتور نیستند. اگر می خواهید مدیر موفقی باشد، لطفا دیکتاتوری را کنار بگذارید. دیدگاه سنتی از مدیران و روسا فردی را می سازد که دستور می دهد، امر و نهی می کند و افرادی «بله قربان» گو را تربیت می کند. این نوع از مدیران افرادی که در مقابل آن ها تعظیم نکنند و بی چون و چرا بله نگویند را طرد می کنند. آن ها برای سازمان خود افرادی را نیاز دارند که مطیع و منفعل باشند و تحت هر شرایطی صدایشان در نیاید!
یک مدیر موفق همکاری گروهی را در سازمان خود تقویت می کند و از خود محوری و دیکتاتور مآبی فاصله می گیرد. این در حالی است که مدیران معمولی سعی می کنند که خود را راس و محور امور قرار دهند و به همه بگویند که باید طبق میل من رفتار کنید. مدیر موفق سعی می کند که با رفتار های مناسب و بالغانه، همدلی و همکاری گروهی به طور غیر مستقیم بر گروه تاثیر بگذارد اما مدیر معمولی سعی می کند که مستقیما و با دستور دادن گروه را مدیریت کند.
2. مدیران موفق سر وقت حقوق میدهند، طرح تشویقی می گذارند و ترفیع مالی یا مقامی را در برنامه ی کاری سازمان خود قرار می دهند. مدیران معمولی در پرداخت حقوق پرسنل ضعیف عمل می کند و تاخیر دارند، آن ها طرح های تشویقی برای ایجاد انگیزه در پرسنل در سازمان خود مشخص نمی کنند و ترفیع مالی و مقامی برای آن ها تعیین نمی کنند.
در حالی که مدیران موفق می دانند که برای رشد سازمان باید مسائل مالی پرسنل را نیز جدی بگیرند، زیرا یکی از بزرگ ترین اهداف مردم برای کار کردن، دریافت پول است. وقتی که شما حقوق پرسنل خود را دیر یا کمتر پرداخت می کنید آن ها احساس می کنند که مورد توجه، همدلی و حتی قدردانی قرار نگرفته اند و دلزده می شوند. این موضوع مخصوصا درباره ی کسانی صدق می کند که عادت به نگه داشتن پول مردم نزد خود دارند! جالب است، اما واقعا چنین عادتی در برخی از مردم وجود دارد. برای رشد و ایجاد انگیزه در پرسنل خود بهتر است از طرح های تشویقی نیز استفاده کنید و ترفیع مالی و مقامی را نیز در برنامه ی خود قرار دهید. سازمانی که ترفیع را در برنامه ی خود نداشته باشد، در طولانی مدت راکد و کسل کننده می شود.
3. مدیران موفق ذهنی باز دارند و چار چوب های سخت برای پرسنل خود تعریف نمی کنند. متاسفانه، برخی از مدیران ذهن بسته دارند و بر اساس ایده آل ها و ذهنیت خود چارچوب های سخت و انعطاف ناپذیری را برای پرسنل خود تعیین می کنند. دیده شده است که این نوع مدیران حتی در زندگی شخصی و خانوادگی خود هم چنین رفتاری را اعمال می کنند. مدیران بسته، متعصب و زورگو اصلا دوست داشتنی نیستند. آن ها افرادی «بله قربان!» گو، منفعل، مهرطلب و تایید طلب را اطراف خود پرورش داده و نگه می دارند و افراد آزاد در کنار آن ها جایی ندارند.
در حالی که مدیرانی که رهبران خوبی هستند، می دانند که انعطاف پذیری یکی از مهارت های مفید برای آن ها در جهت ایجاد حس تعلق، شادی و امید در پرسنل است. آن ها هر فکری را با ذهن باز می شنوند و سپس، نه با ذهنیت و چارچوب های ذهنی خود، بلکه با فکری باز آن ها را بررسی می کنند. آن ها دیگران را مجازات و تنبیه نمی کنند و آن ها را آزاد می گذارند تا هر کسی برای خود فردیت داشته باشد.
4. مدیران موفق بیشتر از آنکه حرف بزنند، شنوندگان خوبی هستند.
گوش دادن موثر و گوش دادن فعالانه یکی از مهم ترین مهارت هایی است که هر مدیری باید آن ها کسب کند. مدیرانی که شنوندگان خوبی نیستند دچار تعارضات زیادی با پرسنل خود می شوند. شنوندگی فقط به این نیست که شما حرف ها و صداهایی که از دهان یک فرد خارج می شود را بشنوید. شنوندگی یعنی شما حرف های ناگفته و مفهوم و منظور گوینده را هم بشنوید و درک کنید. مدیران موفق، می شنوند که درک کنند، نه اینکه آنچه که خود می خواهند را بر کرسی بنشانند.
5. مدیران موفق بیشتر از آنکه ادعا کنند، عمل می کنند.
بسیاری از مدیران فریب جایگاه شان را می خورند اما از این حقیقت غافل هستند که مدیریت به معنای همه چیز دانی و بهترین اعمال نیست! مدیریت بدون عمل، فقط یک جایگاه و مقام است. مدیران معمولی بیشتر از اینکه خود را بشناسند و به دانسته هایشان عمل کنند، دیگران را ارشاد و راهنمایی می کنند. آن ها غالبا همه چیز را می دانند و بلد هستند اما به عمل که میرسد ناقض تمام دانسته های خود هستند.
مدیران موفق ابتدا خود را به معنای واقعی ارتقا و رشد می دهند، سپس برای دیگران را آموزش می دهند.
فراموش نکنید که اگر خود شما و چند نفر بله قربان گو در اطراف تان، شما را تایید می کنند، به این معنا نیست که شما مدیر خوبی هستید! برای اینکه متوجه ضعف ها و نقاط قوت خود شوید باید صحبت تمام پرسنل خود را در فضایی آزاد بشنوید.
6. مدیران موفق به دیگران فرصت رشد می دهند. مدیران معمولی این پیام را به پرسنل می دهند که « همه می توانید رشد کنید اما آنطور و در آن چارچوبی که من تعریف می کنم و مال من است.» در حالیکه مدیران موفق امکان رشد را برای همه و متناسب با خود آن ها تعریف می کنند. آن ها حق پرسنل را به او می دهند و خصومت های شخصی و روانی با پرسنل راه نمی اندازند. آن ها تحقیر نمی کنند و تشویق می کنند. آن ها در سازمان خود از زد و بند های رابطه ای که موجب تجاوز به حقوق بقیه ی کارکنان می شود استفاده نکرده و عدالت را برقرار می کنند.
برای اینکه مدیر موفقی باشید، ابتدا باید به رشد شخصیتی و خودشناسی برسید. سپس، باید مهارت یکپارچگی درون و اخلاق مداری، که از مهم ترین مهارت های دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
برای مدیران است، را یاد بگیرید.
