![[-]](https://forum.romaak.ir/images/first18/collapse.png "[-]")
۹۷/۵/۲۲، ۰۵:۲۶ عصر
سبيل النجاه من
كوكب العذاب.
الإمام ناصر محمد اليماني
17 - 03 - 1430 هـ
14 - 03 - 2009 مـ
11:45 مساءً
________
پاسخ حق از کتاب درباره راه نجات از عذاب خداوند و علت نجات قوم نبی الله یونس از عذاب..
بسم الله الرحمن الرحيم, وسلامٌ على المرسلين, والحمد لله ربّ العالمين..
خواهر پرسشگر؛کسانی که از حق آمده از جانب پروردگارشان پیروی می کنند؛ نه هراسی برایشان هست و نه محزون خواهند بود(فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ )؛چراکه خداوند همیشه و همه جا، تنها کافرانی که از دعوت حق روگردان باشند را مجازات می کند.گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ ﴿17﴾}صدق الله العظيم [سبأ]
{این کیفر را بخاطر کفرانشان به آنها دادیم؛ و آیا جز کفران کننده را کیفر می‌دهیم}
زمانی که عذاب خداوند فرود آید؛ خداوند همواره و همه جا کسانی را که نسبت به حق آمده از جانب پروردگارشان کافرند، عذاب کرده و کسانی که از حق آمده از سوی پروردگارشان پیروی کرده باشند را نجات خواهد داد .گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَمَا كَانُوا مُؤْمِنِينَ}
صدق الله العظيم [الأعراف:72]
{سرانجام، او و کسانی را که با او بودند، به رحمت خود نجات بخشیدیم؛ و ریشه کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و ایمان نیاوردند، قطع کردیم}
درمورد کسانی که از حق آمده با محمد - صلّى الله عليه وآله وسلّم –روگردان باشند نیز،همین سنت جاری است.گواه از فرموده خداوند تعالی:
{فَلَمَّا جَاءهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُوراً (42) اسْتِكْبَاراً فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلاً وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلاً (43)}صدق الله العظيم [فاطر]
{امّا چون اتذار کننده برای آنان آمد، جز فرار و فاصله‌گرفتن از (حق) چیزی بر آنها نیفزود! (۴۲) اینها همه بخاطر استکبار در زمین و نیرنگهای بدشان بود؛ امّا این نیرنگها تنها دامان صاحبانش را می‌گیرد؛ آیا آنها چیزی جز سنّت پیشینیان را انتظار دارند؟! هرگز برای سنّت خدا تبدیل نخواهی یافت، و هرگز برای سنّت الهی تغییری نمی‌یابی! (۴۳)}
وخداوند تعالی می فرماید:
{أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا}صدق الله العظيم [محمد:10]
{آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاک کرد؛ و برای کافران امثال این مجازاتها خواهد بود!}
در کتاب خداوند تنها دو امت هستند که خداوند عذاب را از آنان برداشته است؛ یکی از این دو امت صد هزارنفر به اضافه یک نفر غریب از وطن بودند.یعنی تعدادشان صدهزار نفر بود و یک نفر نیز با آنان زندگی می کرد که ازقوم یونس نبود و تنها کسی هم بود که به نبی الله یونس؛ایمان آورده بود ولی برای درامان بودن از آزار و اذیت قوم؛ایمان خود را پنهان می کرد.او در خانه خود مانده و به هیچکس-حتی نبی الله یونس- درمورد ایمان خود چیزی نگفته بود. زمانی که خداوند به یونس فرمان داد تا از شهر خارج شود؛ و به این مرد صالح خبر نداد تا همراه او شود،چرا که از ایمانش بی خیر بود.برای همین آن مرد صالح درمیان قوم یونس باقی ماند.بعد از گذشت سه روز؛همان طور که نبی الله یونس به اذن خداوند به آنان خبر داده بود؛عذاب بر فراز سرشان رسید.مرد صالح صدای فریاد هراس آلود مردم را شنید که می گفتند:" نشهدُ أن لا إله إلا الله ونشهدُ أن يونس رسول الله,"از خانه خارج شد و دریافت آنچه که به سویشان می آید قطعات سنگ های آسمانی است نه ابرهای متراکم ؛ دانست این همان عذاب دردناکی است که نبی الله یونس خبر آمدن آن بعد از سه روز را به آنان داده بود.او در میان قوم یونس به سخنرانی پرداخته و موعظه شان کرد و گفت:
"ای مردم! ایمان اقوامی که به رسولان خداوند کافر باشند؛در زمان فرود عذاب فایده ندارد؛اگر فایده داشت که کسی توسط خداوند هلاک نمی شد و خداوند هر بار عذاب را از آنان برمی داشت. اما اعتراف به ظالم بودن، در زمان فرود عذاب فایده ندارد و این سنت خداوند در کتابش است که درذمورد تمام کسانی که نسبت به حق آمده از جانب پروردگارشان کافر شونداجرا خواهد شد و در سنت خداوند تبدیلی راه ندارد؛ اما من در برابر پروردگار، برایتان حجتی میدانم " .
مردم حرفش را قطع کردند و گفتند:چه حجتی؟ او گفت:"خداوندتان بر نفس خود رحمت را فرض نموده است؛ از او به حق رحمتی که بر خود نوشته است درخواست کنید که وعده خداوند حق است و پروردگار ارحم الراحمین است".سپس آن مرد دورکعت نماز برای رفع عذاب بجا آورد و گفت:" "ربنا ظلمنا أنفسنا فإن لم تغفر لنا وترحمنا لنكونن من الخاسرين، اللهم إننا نجأر إليك مُتوسلين برحمتك التي كتبت على نفسك وأمرتنا أن ندعوك فوعدتنا بالإجابة فاكشف عنا عذابك إنك على كلّ شيء قدير ووعدك الحقّ وأنت أرحم الراحمين"."پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.خداوندا ما به تو پناه آورده و به رحمتی متوسل می شویم که تو برخود نوشته ای و فرمان داده ای تا ترا بخوانیم و وعده استجابت داده ای؛ عذابت را از ما بردار که تو بر هر چیز قادری و وعده تو حق است و ارحم الراحمینی" .
مردم نیز همراه او به خداوند پناه برده و از او طلب رحمت می کردند؛و سخنان آن مرد را باور کردند که برای نجات از عذاب خداوند راهی جز گریختن به سوی پروردگار وجود ندارد و دانستند ایمان به حق و اعتراف به ظالم بودن در آن زمان دیگر فایده ای ندارد و زمانی که عذاب فرود آید دیگر به کارشان نخواهد آمد؛ چنانکه به کار اقوام پیشین نیامده بود.لذا به خداوند پناه برده و از او رحمتی را درخواست می کردند که برخود نوشته است.اینجا بود که ایمان شان به رحمت خداوند و ناامید نشدن از رحمت پروردگار بکارشان آمد.
برای همین ایمان شان به کارشان آمد و توانستند سنتی از سنت های کتاب خداوند در مورد وقوع عذاب را تغییر دهند؛ آنها تنها کسانی بودند که درمیان امت های اولیه؛ایمان شان برایشان فایده داشت وراز آن هم در این بود که از خداوند خواستند به حق رحمتی که بر خود فرض نموده آنها را نجات دهد و وعده خداوند حق است و او ارحم الراحمین است.
خداوند تعالی می فرماید: وقال الله تعالى:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانُهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ}
صدق الله العظيم [يونس:98]
{چرا هیچ یک از شهرها و آبادیها ایمان نیاوردند که به حالشان مفید افتد؟! مگر قوم یونس، هنگامی که آنها ایمان آوردند، عذاب رسوا کننده را در زندگی دنیا از آنان برطرف ساختیم؛ و تا مدّت معیّنی آنها را بهره‌مند ساختیم}
دعایی که مرد صالح به قوم نبی الله یونس یاد داد؛باعث نجات شان شد؛ اما ایمان آوردن سایر اقوام پیشین در زمان نزول عذاب و اعتراف شان به ظالم بودن؛آنها را از هلاکت نجات نداد و همه جا و همواره سخنانشان همین بود و لا غیر ( اشاره به آیات کریمه: قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾ سوره الانبیاء)مگر قوم یونس..خداوند تعالی می فرماید:
{كِتَابٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلاَ يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (2) اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ (3) وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءهَا بَأْسُنَا بَيَاتاً أَوْ هُمْ قَآئِلُونَ (4) فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا إِلاَّ أَن قَالُواْ إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (5) فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمرسلين (6) فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ (7)}
صدق الله العظيم [الأعراف]
{این کتابی است که بر تو نازل شده؛ و نباید از ناحیه آن، ناراحتی در سینه داشته باشی! تا به وسیله آن، بیم دهی؛ و تذکّری است برای مؤمنان. (۲) از چیزی که از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده، پیروی کنید! و از اولیا و معبودهای دیگر جز او، پیروی نکنید! اما کمتر متذکّر می‌شوید! (۳) چه بسیار شهرها و آبادیها که آنها را هلاک کردیم! و عذاب ما شب‌هنگام، یا در روز هنگامی که استراحت کرده بودند، به سراغشان آمد. (۴) و در آن موقع که عذاب ما به سراغ آنها آمد، سخنی نداشتند جز اینکه گفتند: «ما ظالم بودیم!» (۵) به یقین، از کسانی که پیامبران به سوی آنها فرستاده شدند سؤال خواهیم کرد؛ از پیامبران سؤال می‌کنیم! (۶) و مسلماً با علم برای آنان شرح خواهیم داد؛ و ما هرگز غایب نبودیم (۷) }
پیوسته سخن شان همین بود:
{يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (14)} [الأنبياء]،
{گفتند: «ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم!»}
و خداوند تعالی می فرماید:
{فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا إِلاَّ أَن قَالُواْ إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (5)}صدق الله العظيم [الأعراف]
{و هنگامی که عذاب ما بر آنان فرود آمد، سخنشان جز این نبود که می‌گفتند ما خود ستمکار بودیم}
و تا زمانی که چنین سخن بگویند؛از عذاب خداوند گریزی ندارند.گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْماً آخَرِينَ (11) فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ (12) لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ (13) قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (14) فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيداً خَامِدِينَ (15)} صدق الله العظيم [الأنبياء]
{چه بسیار آبادیهای ستمگری را در هم شکستیم؛ و بعد از آنها، قوم دیگری روی کار آوردیم! (۱۱) هنگامی که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان پا به فرار گذاشتند! (۱۲) (گفتیم فرار نکنید؛ و به زندگی پر ناز و نعمت، و به مسکنهای پر زرق و برقتان بازگردید! باشد که از شما بازخواست شود (۱۳) گفتند: «ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم!» (۱۴) و همچنان این سخن را تکرار می‌کردند، تا آنها را درو کرده و خاموش ساختیم! (۱۵)}
به کلام خداوند تعالی نظر کنید:
{فَمَا زَالَتْ تِلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ (15)} صدق الله العظيم،
{همچنان این سخن را تکرار می‌کردند، تا آنها را درو کرده و خاموش ساختیم }
چرا که سنت خداوند در کتابش این است که اعتراف به ظالم بودن در زمان نزول عذاب،در برابر خداوند حجت نیست تا به آنها رحم نماید چون خداوند با برانگیختن رسولان برایشان حجت آورده است.گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{رُّسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللّهُ عَزِيزاً حَكِيماً (165)}صدق الله العظيم [النساء:165]
{پیامبرانی که بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده بودند، تا بعد از این پیامبران، حجتی برای مردم بر خدا باقی نماند، و خداوند، توانا و حکیم است.}
ای مردم؛اگربه صفت رحمت در نفس پروردگارتان نسبت به بندگانش ایمان دارید؛بیایید تا به شما حجتی بیاموزم تا دربرابر خداوند بیاورید؛او از مادران تان و از تمامی مردم نسبت به شما مهربان تر است و بدانید که خداوند ارحم الراحمین است؛ برایتان به خداوند عظیم قسم می خورم که درکتاب خدا؛ارحم الراحمین اوست.اگر واقعاً به صفت رحمت خداوند یقین دارید و او را ارحم الراحمین می دانید؛در دنیا و آخرت از او به حق رحمتش درخواست کنید...
ممکن است یکی از علمای شیعه یا سنی بخواهد سخن مرا قطع کرده و بگوید:"کار تو عجیب است؛ناصر محمد یمانی!چرا برایمان قسم می خوری که خداوند ارحم الراحمین است! چه کسی گفته که ما به ارحم الراحمین بودن خداوند؛ ایمان واقعی نداریم؟"امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می گوید: اگر چنین است واگر راست می گویید پس چرا به غیر خدا التماس می کنید تا شفاعت تان را کنند.شما را وعالم دیگر دو برابر شما را که درعالم دنیا همراه شمایند(رقیب و عتید) را به شهادت می گیرم که من به شفاعت بنده درپیشگاه پروردگار بندگان،کافرم و جز خداوند ولی و شفیعی ندارم؛چون می دانم او از تمام بندگان نسبت به من مهربان تر و رحیم تر است؛ من ایمان و یقین دارم که خداوند ارحم الراحمین است واگر رحمت او در برابر عذابش شفاعت مرا نکند؛ بجز خدا ولی و یاوری نخواهم داشت. گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى ربّهم لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}صدق الله العظيم [الأنعام:51]
{ و به وسیله آن کسانی را که از روز حشر و رستاخیز می‌ترسند، بیم ده! یاور و سرپرست و شفاعت‌کننده‌ای جز او ندارند؛ شاید پرهیزگاری پیشه کنند}
ای خواهر من و ای برادران مسلمان من، به خداوندی که خدایی جز او نیست؛این خبر بزرگی است(نبأ عظیم) و مردم از آن روگردانند و راهی جز پیروی از حق آمده از پروردگار، برای نجات آنان نمی شناسم ومانند خلیل الله ابراهیم علیه الصلاة و السلام می گویم:
{فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}صدق الله العظيم [إبراهيم:36]
{هر کس از من پیروی کند از من است؛ و هر کس نافرمانی من کند، تو بخشنده و مهربانی}
همگی تان به حق رحمتی که برخود فرض کرده است؛از او درخواست کنید؛چه کسانی که از حق رومی گردانند و چه کسانی که پیرو حق اند، در آن روز ( روز عذاب ) از او به حق رحمتی که بر خود فرض کرده است؛از او درخواست کنید؛ از کتاب آموخته ام که او به حق همین رحمتی که بر خود واجب نموده؛ پاسختان را خواهد داد و عذاب را تا مدتی به تأخیر خواهد انداخت.اجابت دعایتان را در سوره دخان یافته ام آنجا که ( هنگامی که ) خداوند به دو حرف از نام محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – و کتابی که در شب مبارک قدر بر ایشان نازل شده است قسم می خورد ،دانستم دعای کسانی از شما که دعا کنند را پاسخ خواهد دادگواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{حم (1) وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ (3) فِيهَا يُفْرَقُ كلّ أَمْرٍ حَكِيمٍ (4) أَمْراً مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مرسلين (5) رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (6) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ (7) لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (8) بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ (9) فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ (10) يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11) رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (12) أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ (13) ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ (14) إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15) يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ (16)} صدق الله العظيم [الدخان]
{حم (۱) سوگند به این کتاب روشنگر، (۲) که ما آن را در شبی پر برکت نازل کردیم؛ ما همواره انذارکننده بوده‌ایم! (۳) در آن شب هر امری بر اساس حکمت تدبیر و جدا می‌گردد. (۴) فرمانی بود از سوی ما؛ ما فرستادیم! (۵) اینها همه بخاطر رحمتی است از سوی پروردگارت، که شنونده و داناست! (۶) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید! (۷) هیچ معبودی جز او نیست؛ زنده می‌کند و می‌میراند؛ او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست! (۸) ولی آنها در شکند و بازی می‌کنند. (۹)پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد... (۱۰) که همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است! (۱۱) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‌آوریم. (۱۲) چگونه: و از کجا متذکر می‌شوند با اینکه رسول روشنگر به سراغشان آمد! (۱۳) سپس از او روی گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‌ای دیوانه است!» (۱۴) ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید! (۱۵) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت؛ آری ما انتقام گیرنده‌ایم! (۱۶)}
و اما قسم به "حم"؛ این دو حرف از حروف نام محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم است که از دو حرف وسط-حم- گرفته شده و کتابی که معطوف به مطلب قبلی آن است ؛سوگند دیگر است {وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ}،این قرآن عظیم است که خداوند بر محمد عليه الصلاة والسلام نازل نموده و امام مهدی با آن برای مردم حجت می آورد و اولین کسانی که از آن رو می گردانند؛مسلمانانی هستند که به آن ایمان دارند.علمایشان حاضر نیستند در موارد اختلاف؛حکمیت آن را بپذیرند و می گویند همان احادیث و روایاتی که از پدران مان به ما رسیده برایمان کافی است ولو اینکه مخالف آیات محکم قرآن عظیم باشد؛چون تأویل قرآن را جز خداوند نمی داند! آنها بدترین علمای امت محمدٍ رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – هستند چه سنی باشند و چه شیعه ویا سایرعلمای مذاهب اسلامی. بخاطر روگردانی از دعوت حق و رجوع به کتاب خداوند و سنت حق رسولش که مخالف محکمات قرآن عظیم نباشد، خود را هلاک کرده و امت شان را دچار عذاب می کنند.آنها روگردانده و دعوت کسی که آنها را –به سوی قرآن و سنت حق رسول الله-فرامی خواند نمی پسندند ،چرا که مخالف امیال شان است .برای همین خطاب در کتاب به سوی امام مهدی منتظر که داعی به سوی حق است متوجه شده است خداوند می فرماید:
{فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ (10)} صدق الله العظيم [الدخان]
{پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد...}
این عذاب فراگیری است که همه مردم را دربرمی گیرد و اگر می فرمود "کسانی که کافر شده اند"می دانستید که مسلمانان را عذاب نمی کند؛ اما می بینید که می فرماید:
{يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11)} صدق الله العظيم
{همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است! }
پس دانستم که مقصود خداوند هم کافران است و هم مسلمانان چرا که همگی از پیروی از حق آمده از جانب پروردگارشان؛روگردانند. او آنها را به سوی بازگشت به کتاب خداوند و سنت حق رسول فرامی خواند ولی آنها روبرمی گردانند و اولین کسانی که از این دعوت رومی گردانند؛مسلمانان هستند و علمای شان آنها را از حق روشن و مبین؛گمراه کرده اند.چون منتظرند علمای شان این امر را تصدیق کنند تا آنها هم آن را بپذیرند ولی چنین چیزی در برابر خداوند به کارشان نمی آید و دانستم که یقیناً مقصود خداوند از {يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11)} صدق الله العظيم{همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است! } کفار و مسلمانان هستند.سپس جستجو کردم تا ببینم آیا حتی یک قریه و ابادی وجود دارد که از عذاب دردناک نجات یابد؟ اما با کمال تأسف درمیان تمام مناطق مسکونی بشر،حتی یک آبادی هم پیدا نکردم.گواه از فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن مَّن قَرْيَةٍ إِلاَّ نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَاباً شَدِيداً كَانَ ذَلِك فِي الْكِتَابِ مَسْطُوراً (58) وَمَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالآيَاتِ إِلاَّ أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلُونَ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَا وَمَا نُرْسِلُ بِالآيَاتِ إِلاَّ تَخْوِيفاً (59)} صدق الله العظيم [الإسراء]
{هیچ شهر و آبادی نیست مگر اینکه آن را پیش از روز قیامت هلاک می‌کنیم؛ یا به عذاب شدیدی گرفتارشان خواهیم ساخت؛ این، در کتاب مسطور ثبت است. (۵۸) هیچ چیز مانع ما نبود که این نشانه ها را بفرستیم جز اینکه پیشینیان آن را تکذیب کردند؛ ما به ثمود، ناقه دادیم؛ که روشنگر بود؛ اما بر آن ستم کردند ما معجزات را فقط برای بیم دادن (و اتمام حجت) می‌فرستیم. (۵۹)}
و سپس یقین پیدا کردم که این عذاب نشانه تصدیق امام مهدی است که مردم را به سوی حق آمده از پروردگار دعوت می کند؛اما آنها روبرمی گردانند.بعد دانستم؛مردم –با دیدن نشانه عذاب- به حق آمده از سوی پروردگارشان ایمان آورده و خواهند گفت: {رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (12)} {پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‌آوریم. } و تمام مردم به حق آمده از پروردگارشان ایمان خواهند آورد و دانستم خداوند دعای برخی از آنان را مستجاب کرده و همانند قوم یونس،عذاب را تا وقتی معین از آنها بازمی دارد؛گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15)} صدق الله العظيم [الدخان]
{ ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید}
اما گروهی که دوباره نسبت به حق آمده از پروردگارشان کافر می شوند؛ بدترین مخلوقات خداوندند و قیامت بر آنان برپا می شود که "بطشة الکبری" است.گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15) يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ (16)} صدق الله العظيم [الدخان]
{ ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید! (۱۵) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت؛ آری ما انتقام گیرنده‌ایم! (۱۶)}
وسلامٌ على المرسلين, والحمد لله ربّ العالمين..
أخو المسلمين الداعي إلى كتاب الله وسنة رسوله الحقّ، الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
كوكب العذاب.
الإمام ناصر محمد اليماني
17 - 03 - 1430 هـ
14 - 03 - 2009 مـ
11:45 مساءً
________
پاسخ حق از کتاب درباره راه نجات از عذاب خداوند و علت نجات قوم نبی الله یونس از عذاب..
بسم الله الرحمن الرحيم, وسلامٌ على المرسلين, والحمد لله ربّ العالمين..
خواهر پرسشگر؛کسانی که از حق آمده از جانب پروردگارشان پیروی می کنند؛ نه هراسی برایشان هست و نه محزون خواهند بود(فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ )؛چراکه خداوند همیشه و همه جا، تنها کافرانی که از دعوت حق روگردان باشند را مجازات می کند.گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ ﴿17﴾}صدق الله العظيم [سبأ]
{این کیفر را بخاطر کفرانشان به آنها دادیم؛ و آیا جز کفران کننده را کیفر می‌دهیم}
زمانی که عذاب خداوند فرود آید؛ خداوند همواره و همه جا کسانی را که نسبت به حق آمده از جانب پروردگارشان کافرند، عذاب کرده و کسانی که از حق آمده از سوی پروردگارشان پیروی کرده باشند را نجات خواهد داد .گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَمَا كَانُوا مُؤْمِنِينَ}
صدق الله العظيم [الأعراف:72]
{سرانجام، او و کسانی را که با او بودند، به رحمت خود نجات بخشیدیم؛ و ریشه کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و ایمان نیاوردند، قطع کردیم}
درمورد کسانی که از حق آمده با محمد - صلّى الله عليه وآله وسلّم –روگردان باشند نیز،همین سنت جاری است.گواه از فرموده خداوند تعالی:
{فَلَمَّا جَاءهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُوراً (42) اسْتِكْبَاراً فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلاً وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلاً (43)}صدق الله العظيم [فاطر]
{امّا چون اتذار کننده برای آنان آمد، جز فرار و فاصله‌گرفتن از (حق) چیزی بر آنها نیفزود! (۴۲) اینها همه بخاطر استکبار در زمین و نیرنگهای بدشان بود؛ امّا این نیرنگها تنها دامان صاحبانش را می‌گیرد؛ آیا آنها چیزی جز سنّت پیشینیان را انتظار دارند؟! هرگز برای سنّت خدا تبدیل نخواهی یافت، و هرگز برای سنّت الهی تغییری نمی‌یابی! (۴۳)}
وخداوند تعالی می فرماید:
{أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلِلْكَافِرِينَ أَمْثَالُهَا}صدق الله العظيم [محمد:10]
{آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاک کرد؛ و برای کافران امثال این مجازاتها خواهد بود!}
در کتاب خداوند تنها دو امت هستند که خداوند عذاب را از آنان برداشته است؛ یکی از این دو امت صد هزارنفر به اضافه یک نفر غریب از وطن بودند.یعنی تعدادشان صدهزار نفر بود و یک نفر نیز با آنان زندگی می کرد که ازقوم یونس نبود و تنها کسی هم بود که به نبی الله یونس؛ایمان آورده بود ولی برای درامان بودن از آزار و اذیت قوم؛ایمان خود را پنهان می کرد.او در خانه خود مانده و به هیچکس-حتی نبی الله یونس- درمورد ایمان خود چیزی نگفته بود. زمانی که خداوند به یونس فرمان داد تا از شهر خارج شود؛ و به این مرد صالح خبر نداد تا همراه او شود،چرا که از ایمانش بی خیر بود.برای همین آن مرد صالح درمیان قوم یونس باقی ماند.بعد از گذشت سه روز؛همان طور که نبی الله یونس به اذن خداوند به آنان خبر داده بود؛عذاب بر فراز سرشان رسید.مرد صالح صدای فریاد هراس آلود مردم را شنید که می گفتند:" نشهدُ أن لا إله إلا الله ونشهدُ أن يونس رسول الله,"از خانه خارج شد و دریافت آنچه که به سویشان می آید قطعات سنگ های آسمانی است نه ابرهای متراکم ؛ دانست این همان عذاب دردناکی است که نبی الله یونس خبر آمدن آن بعد از سه روز را به آنان داده بود.او در میان قوم یونس به سخنرانی پرداخته و موعظه شان کرد و گفت:
"ای مردم! ایمان اقوامی که به رسولان خداوند کافر باشند؛در زمان فرود عذاب فایده ندارد؛اگر فایده داشت که کسی توسط خداوند هلاک نمی شد و خداوند هر بار عذاب را از آنان برمی داشت. اما اعتراف به ظالم بودن، در زمان فرود عذاب فایده ندارد و این سنت خداوند در کتابش است که درذمورد تمام کسانی که نسبت به حق آمده از جانب پروردگارشان کافر شونداجرا خواهد شد و در سنت خداوند تبدیلی راه ندارد؛ اما من در برابر پروردگار، برایتان حجتی میدانم " .
مردم حرفش را قطع کردند و گفتند:چه حجتی؟ او گفت:"خداوندتان بر نفس خود رحمت را فرض نموده است؛ از او به حق رحمتی که بر خود نوشته است درخواست کنید که وعده خداوند حق است و پروردگار ارحم الراحمین است".سپس آن مرد دورکعت نماز برای رفع عذاب بجا آورد و گفت:" "ربنا ظلمنا أنفسنا فإن لم تغفر لنا وترحمنا لنكونن من الخاسرين، اللهم إننا نجأر إليك مُتوسلين برحمتك التي كتبت على نفسك وأمرتنا أن ندعوك فوعدتنا بالإجابة فاكشف عنا عذابك إنك على كلّ شيء قدير ووعدك الحقّ وأنت أرحم الراحمين"."پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.خداوندا ما به تو پناه آورده و به رحمتی متوسل می شویم که تو برخود نوشته ای و فرمان داده ای تا ترا بخوانیم و وعده استجابت داده ای؛ عذابت را از ما بردار که تو بر هر چیز قادری و وعده تو حق است و ارحم الراحمینی" .
مردم نیز همراه او به خداوند پناه برده و از او طلب رحمت می کردند؛و سخنان آن مرد را باور کردند که برای نجات از عذاب خداوند راهی جز گریختن به سوی پروردگار وجود ندارد و دانستند ایمان به حق و اعتراف به ظالم بودن در آن زمان دیگر فایده ای ندارد و زمانی که عذاب فرود آید دیگر به کارشان نخواهد آمد؛ چنانکه به کار اقوام پیشین نیامده بود.لذا به خداوند پناه برده و از او رحمتی را درخواست می کردند که برخود نوشته است.اینجا بود که ایمان شان به رحمت خداوند و ناامید نشدن از رحمت پروردگار بکارشان آمد.
برای همین ایمان شان به کارشان آمد و توانستند سنتی از سنت های کتاب خداوند در مورد وقوع عذاب را تغییر دهند؛ آنها تنها کسانی بودند که درمیان امت های اولیه؛ایمان شان برایشان فایده داشت وراز آن هم در این بود که از خداوند خواستند به حق رحمتی که بر خود فرض نموده آنها را نجات دهد و وعده خداوند حق است و او ارحم الراحمین است.
خداوند تعالی می فرماید: وقال الله تعالى:
{فَلَوْلاَ كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانُهَا إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الخِزْيِ فِي الحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ}
صدق الله العظيم [يونس:98]
{چرا هیچ یک از شهرها و آبادیها ایمان نیاوردند که به حالشان مفید افتد؟! مگر قوم یونس، هنگامی که آنها ایمان آوردند، عذاب رسوا کننده را در زندگی دنیا از آنان برطرف ساختیم؛ و تا مدّت معیّنی آنها را بهره‌مند ساختیم}
دعایی که مرد صالح به قوم نبی الله یونس یاد داد؛باعث نجات شان شد؛ اما ایمان آوردن سایر اقوام پیشین در زمان نزول عذاب و اعتراف شان به ظالم بودن؛آنها را از هلاکت نجات نداد و همه جا و همواره سخنانشان همین بود و لا غیر ( اشاره به آیات کریمه: قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾ سوره الانبیاء)مگر قوم یونس..خداوند تعالی می فرماید:
{كِتَابٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلاَ يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ (2) اتَّبِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلاَ تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء قَلِيلاً مَّا تَذَكَّرُونَ (3) وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءهَا بَأْسُنَا بَيَاتاً أَوْ هُمْ قَآئِلُونَ (4) فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا إِلاَّ أَن قَالُواْ إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (5) فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمرسلين (6) فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ وَمَا كُنَّا غَآئِبِينَ (7)}
صدق الله العظيم [الأعراف]
{این کتابی است که بر تو نازل شده؛ و نباید از ناحیه آن، ناراحتی در سینه داشته باشی! تا به وسیله آن، بیم دهی؛ و تذکّری است برای مؤمنان. (۲) از چیزی که از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده، پیروی کنید! و از اولیا و معبودهای دیگر جز او، پیروی نکنید! اما کمتر متذکّر می‌شوید! (۳) چه بسیار شهرها و آبادیها که آنها را هلاک کردیم! و عذاب ما شب‌هنگام، یا در روز هنگامی که استراحت کرده بودند، به سراغشان آمد. (۴) و در آن موقع که عذاب ما به سراغ آنها آمد، سخنی نداشتند جز اینکه گفتند: «ما ظالم بودیم!» (۵) به یقین، از کسانی که پیامبران به سوی آنها فرستاده شدند سؤال خواهیم کرد؛ از پیامبران سؤال می‌کنیم! (۶) و مسلماً با علم برای آنان شرح خواهیم داد؛ و ما هرگز غایب نبودیم (۷) }
پیوسته سخن شان همین بود:
{يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (14)} [الأنبياء]،
{گفتند: «ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم!»}
و خداوند تعالی می فرماید:
{فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا إِلاَّ أَن قَالُواْ إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (5)}صدق الله العظيم [الأعراف]
{و هنگامی که عذاب ما بر آنان فرود آمد، سخنشان جز این نبود که می‌گفتند ما خود ستمکار بودیم}
و تا زمانی که چنین سخن بگویند؛از عذاب خداوند گریزی ندارند.گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْماً آخَرِينَ (11) فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ (12) لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ (13) قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (14) فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيداً خَامِدِينَ (15)} صدق الله العظيم [الأنبياء]
{چه بسیار آبادیهای ستمگری را در هم شکستیم؛ و بعد از آنها، قوم دیگری روی کار آوردیم! (۱۱) هنگامی که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان پا به فرار گذاشتند! (۱۲) (گفتیم فرار نکنید؛ و به زندگی پر ناز و نعمت، و به مسکنهای پر زرق و برقتان بازگردید! باشد که از شما بازخواست شود (۱۳) گفتند: «ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم!» (۱۴) و همچنان این سخن را تکرار می‌کردند، تا آنها را درو کرده و خاموش ساختیم! (۱۵)}
به کلام خداوند تعالی نظر کنید:
{فَمَا زَالَتْ تِلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ (15)} صدق الله العظيم،
{همچنان این سخن را تکرار می‌کردند، تا آنها را درو کرده و خاموش ساختیم }
چرا که سنت خداوند در کتابش این است که اعتراف به ظالم بودن در زمان نزول عذاب،در برابر خداوند حجت نیست تا به آنها رحم نماید چون خداوند با برانگیختن رسولان برایشان حجت آورده است.گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{رُّسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللّهُ عَزِيزاً حَكِيماً (165)}صدق الله العظيم [النساء:165]
{پیامبرانی که بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده بودند، تا بعد از این پیامبران، حجتی برای مردم بر خدا باقی نماند، و خداوند، توانا و حکیم است.}
ای مردم؛اگربه صفت رحمت در نفس پروردگارتان نسبت به بندگانش ایمان دارید؛بیایید تا به شما حجتی بیاموزم تا دربرابر خداوند بیاورید؛او از مادران تان و از تمامی مردم نسبت به شما مهربان تر است و بدانید که خداوند ارحم الراحمین است؛ برایتان به خداوند عظیم قسم می خورم که درکتاب خدا؛ارحم الراحمین اوست.اگر واقعاً به صفت رحمت خداوند یقین دارید و او را ارحم الراحمین می دانید؛در دنیا و آخرت از او به حق رحمتش درخواست کنید...
ممکن است یکی از علمای شیعه یا سنی بخواهد سخن مرا قطع کرده و بگوید:"کار تو عجیب است؛ناصر محمد یمانی!چرا برایمان قسم می خوری که خداوند ارحم الراحمین است! چه کسی گفته که ما به ارحم الراحمین بودن خداوند؛ ایمان واقعی نداریم؟"امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می گوید: اگر چنین است واگر راست می گویید پس چرا به غیر خدا التماس می کنید تا شفاعت تان را کنند.شما را وعالم دیگر دو برابر شما را که درعالم دنیا همراه شمایند(رقیب و عتید) را به شهادت می گیرم که من به شفاعت بنده درپیشگاه پروردگار بندگان،کافرم و جز خداوند ولی و شفیعی ندارم؛چون می دانم او از تمام بندگان نسبت به من مهربان تر و رحیم تر است؛ من ایمان و یقین دارم که خداوند ارحم الراحمین است واگر رحمت او در برابر عذابش شفاعت مرا نکند؛ بجز خدا ولی و یاوری نخواهم داشت. گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى ربّهم لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ}صدق الله العظيم [الأنعام:51]
{ و به وسیله آن کسانی را که از روز حشر و رستاخیز می‌ترسند، بیم ده! یاور و سرپرست و شفاعت‌کننده‌ای جز او ندارند؛ شاید پرهیزگاری پیشه کنند}
ای خواهر من و ای برادران مسلمان من، به خداوندی که خدایی جز او نیست؛این خبر بزرگی است(نبأ عظیم) و مردم از آن روگردانند و راهی جز پیروی از حق آمده از پروردگار، برای نجات آنان نمی شناسم ومانند خلیل الله ابراهیم علیه الصلاة و السلام می گویم:
{فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ}صدق الله العظيم [إبراهيم:36]
{هر کس از من پیروی کند از من است؛ و هر کس نافرمانی من کند، تو بخشنده و مهربانی}
همگی تان به حق رحمتی که برخود فرض کرده است؛از او درخواست کنید؛چه کسانی که از حق رومی گردانند و چه کسانی که پیرو حق اند، در آن روز ( روز عذاب ) از او به حق رحمتی که بر خود فرض کرده است؛از او درخواست کنید؛ از کتاب آموخته ام که او به حق همین رحمتی که بر خود واجب نموده؛ پاسختان را خواهد داد و عذاب را تا مدتی به تأخیر خواهد انداخت.اجابت دعایتان را در سوره دخان یافته ام آنجا که ( هنگامی که ) خداوند به دو حرف از نام محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – و کتابی که در شب مبارک قدر بر ایشان نازل شده است قسم می خورد ،دانستم دعای کسانی از شما که دعا کنند را پاسخ خواهد دادگواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{حم (1) وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ (3) فِيهَا يُفْرَقُ كلّ أَمْرٍ حَكِيمٍ (4) أَمْراً مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مرسلين (5) رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (6) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ (7) لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (8) بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ (9) فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ (10) يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11) رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (12) أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ (13) ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ (14) إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15) يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ (16)} صدق الله العظيم [الدخان]
{حم (۱) سوگند به این کتاب روشنگر، (۲) که ما آن را در شبی پر برکت نازل کردیم؛ ما همواره انذارکننده بوده‌ایم! (۳) در آن شب هر امری بر اساس حکمت تدبیر و جدا می‌گردد. (۴) فرمانی بود از سوی ما؛ ما فرستادیم! (۵) اینها همه بخاطر رحمتی است از سوی پروردگارت، که شنونده و داناست! (۶) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید! (۷) هیچ معبودی جز او نیست؛ زنده می‌کند و می‌میراند؛ او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست! (۸) ولی آنها در شکند و بازی می‌کنند. (۹)پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد... (۱۰) که همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است! (۱۱) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‌آوریم. (۱۲) چگونه: و از کجا متذکر می‌شوند با اینکه رسول روشنگر به سراغشان آمد! (۱۳) سپس از او روی گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‌ای دیوانه است!» (۱۴) ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید! (۱۵) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت؛ آری ما انتقام گیرنده‌ایم! (۱۶)}
و اما قسم به "حم"؛ این دو حرف از حروف نام محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم است که از دو حرف وسط-حم- گرفته شده و کتابی که معطوف به مطلب قبلی آن است ؛سوگند دیگر است {وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ}،این قرآن عظیم است که خداوند بر محمد عليه الصلاة والسلام نازل نموده و امام مهدی با آن برای مردم حجت می آورد و اولین کسانی که از آن رو می گردانند؛مسلمانانی هستند که به آن ایمان دارند.علمایشان حاضر نیستند در موارد اختلاف؛حکمیت آن را بپذیرند و می گویند همان احادیث و روایاتی که از پدران مان به ما رسیده برایمان کافی است ولو اینکه مخالف آیات محکم قرآن عظیم باشد؛چون تأویل قرآن را جز خداوند نمی داند! آنها بدترین علمای امت محمدٍ رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم – هستند چه سنی باشند و چه شیعه ویا سایرعلمای مذاهب اسلامی. بخاطر روگردانی از دعوت حق و رجوع به کتاب خداوند و سنت حق رسولش که مخالف محکمات قرآن عظیم نباشد، خود را هلاک کرده و امت شان را دچار عذاب می کنند.آنها روگردانده و دعوت کسی که آنها را –به سوی قرآن و سنت حق رسول الله-فرامی خواند نمی پسندند ،چرا که مخالف امیال شان است .برای همین خطاب در کتاب به سوی امام مهدی منتظر که داعی به سوی حق است متوجه شده است خداوند می فرماید:
{فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ (10)} صدق الله العظيم [الدخان]
{پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد...}
این عذاب فراگیری است که همه مردم را دربرمی گیرد و اگر می فرمود "کسانی که کافر شده اند"می دانستید که مسلمانان را عذاب نمی کند؛ اما می بینید که می فرماید:
{يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11)} صدق الله العظيم
{همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است! }
پس دانستم که مقصود خداوند هم کافران است و هم مسلمانان چرا که همگی از پیروی از حق آمده از جانب پروردگارشان؛روگردانند. او آنها را به سوی بازگشت به کتاب خداوند و سنت حق رسول فرامی خواند ولی آنها روبرمی گردانند و اولین کسانی که از این دعوت رومی گردانند؛مسلمانان هستند و علمای شان آنها را از حق روشن و مبین؛گمراه کرده اند.چون منتظرند علمای شان این امر را تصدیق کنند تا آنها هم آن را بپذیرند ولی چنین چیزی در برابر خداوند به کارشان نمی آید و دانستم که یقیناً مقصود خداوند از {يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11)} صدق الله العظيم{همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است! } کفار و مسلمانان هستند.سپس جستجو کردم تا ببینم آیا حتی یک قریه و ابادی وجود دارد که از عذاب دردناک نجات یابد؟ اما با کمال تأسف درمیان تمام مناطق مسکونی بشر،حتی یک آبادی هم پیدا نکردم.گواه از فرموده خداوند تعالی:
{وَإِن مَّن قَرْيَةٍ إِلاَّ نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَاباً شَدِيداً كَانَ ذَلِك فِي الْكِتَابِ مَسْطُوراً (58) وَمَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالآيَاتِ إِلاَّ أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلُونَ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَا وَمَا نُرْسِلُ بِالآيَاتِ إِلاَّ تَخْوِيفاً (59)} صدق الله العظيم [الإسراء]
{هیچ شهر و آبادی نیست مگر اینکه آن را پیش از روز قیامت هلاک می‌کنیم؛ یا به عذاب شدیدی گرفتارشان خواهیم ساخت؛ این، در کتاب مسطور ثبت است. (۵۸) هیچ چیز مانع ما نبود که این نشانه ها را بفرستیم جز اینکه پیشینیان آن را تکذیب کردند؛ ما به ثمود، ناقه دادیم؛ که روشنگر بود؛ اما بر آن ستم کردند ما معجزات را فقط برای بیم دادن (و اتمام حجت) می‌فرستیم. (۵۹)}
و سپس یقین پیدا کردم که این عذاب نشانه تصدیق امام مهدی است که مردم را به سوی حق آمده از پروردگار دعوت می کند؛اما آنها روبرمی گردانند.بعد دانستم؛مردم –با دیدن نشانه عذاب- به حق آمده از سوی پروردگارشان ایمان آورده و خواهند گفت: {رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (12)} {پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‌آوریم. } و تمام مردم به حق آمده از پروردگارشان ایمان خواهند آورد و دانستم خداوند دعای برخی از آنان را مستجاب کرده و همانند قوم یونس،عذاب را تا وقتی معین از آنها بازمی دارد؛گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15)} صدق الله العظيم [الدخان]
{ ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید}
اما گروهی که دوباره نسبت به حق آمده از پروردگارشان کافر می شوند؛ بدترین مخلوقات خداوندند و قیامت بر آنان برپا می شود که "بطشة الکبری" است.گواه آن فرموده خداوند تعالی است:
{إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15) يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ (16)} صدق الله العظيم [الدخان]
{ ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید! (۱۵) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت؛ آری ما انتقام گیرنده‌ایم! (۱۶)}
وسلامٌ على المرسلين, والحمد لله ربّ العالمين..
أخو المسلمين الداعي إلى كتاب الله وسنة رسوله الحقّ، الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
