۹۷/۳/۱۳، ۰۸:۵۳ عصر
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
ارتودنسی علم تصحیح روابط نامناسب فک و دندان و جفت شدن و ردیف کردن دندانهای نامنظم است. هر چند درمان ارتودنسی در تمام سنین امکانپذیر است ولی برخی درمانها در بعضی سنین بهتر و راحتتر انجام میشود.
همه کودکان طبق اصول علمی و تئوریک یاد شده باید در سن ۷ سالگی تحت معاینه ارتودنسی قرار گیرند.
مزایای این درمان زودهنگام عبارتند از:
• تأثیر مثبت بر رشد فک
• هماهنگی عرض قوسهای دندانی
• بهبود الگوهای رویشی
• تصحیح عادات زیانآور دهانی
• بهبود زیبایی و اعتماد بهنفس
• ساده و یا کوتاه کردن درمانهای ارتودنسی بعدی
• کاهش احتمال نهفتگی دندانهای دائمی
• بهبود مشکلات تکلم
• نگهداری یا بازیابی فضا برای دندانهای دائمی در حال رویش
سیمهای ارتودنسی به دندانها فشاری مداوم و تدریجی وارد میکند و آنها را کمکم در یک ردیف قرار میدهد همانطور که دندان با فشار برای اصلاح ناهنجاریهای دندانی حرکت میکند، حفره استخوان دندان نیز تغییر شکل میدهد. شکل و موقعیت نادرست دندانها یا دو فک نسبت به هم از عواملی است که ما را به سوی درمان ارتودنسی سوق میدهد. در افرادی ممکن است هر دو مشکل یعنی هم ناهنجاری دندانی و هم ناهنجاری دو فک نسبت به هم دیده شود که در این موارد نیز دندانپزشک متخصص ارتودنسی مراحلی را اتخاذ میکند تا بیمار به شکل درست و اصولی به قرار گرفتن دندانها و هر دو فک نسبت به هم برسد.
درمان ارتودنسی بطور معمول حدوداً یک سال و نیم تا دو سال و نیم بطول میانجامد. البته به دنبال مواردی برای حفظ روابط بین دندانی باید تا مدتی از پلاک نگهدارنده نیز طبق دستور دندانپزشک متخصص خود استفاده کرد. این درمان تنها بر تصحیح موقعیت دندانها و یا تغییر الگو و جهت رشد دو فک (درمانهای ارتوپدیک) متمرکز میباشد. از جنبه دیگر میتوان درمانهای ارتودنسی را به درمان با دستگاههای ثابت و متحرک تقسیم نمود. دستگاههای ثابت دستگاههایی هستند که در طول درمان نیازی به خارج نمودن آنها از دهان توسط بیمار وجود ندارد و اجزای اصلی تشکیل دهنده آنها براکتها و سیمها میباشد. براکتها همان اجزای کوچکی هستند که توسط چسب خاصی به دندان چسبانده میشود و در بین مردم از اصطلاح سیمکشی یا سیم بستن دندانها بهم برای اشاره به این موضوع استفاده میشود اما دستگاههای متحرک انواعی هستند که بیمار میتواند در طول درمان آنها را از دهانش خارج کند البته گاهی این خارج نمودن ممکن است بنابر تجویز ارتودنتیست محدود به زمانهای کوتاهی مانند زمان غذا خوردن و یا مسواک زدن باشد. این نوع دستگاهها بطور عامیانه به همان پلاکهای ارتودنسی مشهورند.
مدت زمان این دوره قطعاً به نوع درمان تجویز شده توسط دندانپزشک متخصص ارتودنسی و نیز سن بیمار- میزان نامرتب بودن دندانها و سلامت و بهداشت دهان و دندان بیمار بستگی دارد.
ارتودنسی علم تصحیح روابط نامناسب فک و دندان و جفت شدن و ردیف کردن دندانهای نامنظم است. هر چند درمان ارتودنسی در تمام سنین امکانپذیر است ولی برخی درمانها در بعضی سنین بهتر و راحتتر انجام میشود.
همه کودکان طبق اصول علمی و تئوریک یاد شده باید در سن ۷ سالگی تحت معاینه ارتودنسی قرار گیرند.
مزایای این درمان زودهنگام عبارتند از:
• تأثیر مثبت بر رشد فک
• هماهنگی عرض قوسهای دندانی
• بهبود الگوهای رویشی
• تصحیح عادات زیانآور دهانی
• بهبود زیبایی و اعتماد بهنفس
• ساده و یا کوتاه کردن درمانهای ارتودنسی بعدی
• کاهش احتمال نهفتگی دندانهای دائمی
• بهبود مشکلات تکلم
• نگهداری یا بازیابی فضا برای دندانهای دائمی در حال رویش
سیمهای ارتودنسی به دندانها فشاری مداوم و تدریجی وارد میکند و آنها را کمکم در یک ردیف قرار میدهد همانطور که دندان با فشار برای اصلاح ناهنجاریهای دندانی حرکت میکند، حفره استخوان دندان نیز تغییر شکل میدهد. شکل و موقعیت نادرست دندانها یا دو فک نسبت به هم از عواملی است که ما را به سوی درمان ارتودنسی سوق میدهد. در افرادی ممکن است هر دو مشکل یعنی هم ناهنجاری دندانی و هم ناهنجاری دو فک نسبت به هم دیده شود که در این موارد نیز دندانپزشک متخصص ارتودنسی مراحلی را اتخاذ میکند تا بیمار به شکل درست و اصولی به قرار گرفتن دندانها و هر دو فک نسبت به هم برسد.
درمان ارتودنسی بطور معمول حدوداً یک سال و نیم تا دو سال و نیم بطول میانجامد. البته به دنبال مواردی برای حفظ روابط بین دندانی باید تا مدتی از پلاک نگهدارنده نیز طبق دستور دندانپزشک متخصص خود استفاده کرد. این درمان تنها بر تصحیح موقعیت دندانها و یا تغییر الگو و جهت رشد دو فک (درمانهای ارتوپدیک) متمرکز میباشد. از جنبه دیگر میتوان درمانهای ارتودنسی را به درمان با دستگاههای ثابت و متحرک تقسیم نمود. دستگاههای ثابت دستگاههایی هستند که در طول درمان نیازی به خارج نمودن آنها از دهان توسط بیمار وجود ندارد و اجزای اصلی تشکیل دهنده آنها براکتها و سیمها میباشد. براکتها همان اجزای کوچکی هستند که توسط چسب خاصی به دندان چسبانده میشود و در بین مردم از اصطلاح سیمکشی یا سیم بستن دندانها بهم برای اشاره به این موضوع استفاده میشود اما دستگاههای متحرک انواعی هستند که بیمار میتواند در طول درمان آنها را از دهانش خارج کند البته گاهی این خارج نمودن ممکن است بنابر تجویز ارتودنتیست محدود به زمانهای کوتاهی مانند زمان غذا خوردن و یا مسواک زدن باشد. این نوع دستگاهها بطور عامیانه به همان پلاکهای ارتودنسی مشهورند.
مدت زمان این دوره قطعاً به نوع درمان تجویز شده توسط دندانپزشک متخصص ارتودنسی و نیز سن بیمار- میزان نامرتب بودن دندانها و سلامت و بهداشت دهان و دندان بیمار بستگی دارد.