پرینترها به صورت مخفیانه کدهای ردیابی در اسناد چاپ شده جاسازی می‌

[bahram]

سازمان‌های امنیتی آمریکا می‌توانند با استفاده از کدهای ردیابی در اسناد چاپ شده که به نظر می‌رسد توسط همه پرینترها ایجاد می‌شوند، اطلاعات مهمی را دریاره اسناد و حتی افراد به دست بیاورند.

مدتی قبل یک پیمان‌کار آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا به دلیل افشای برخی از اطلاعات طبقه‌بندی شده آن در رسانه‌های اجتماعی دستگیر شد. نحوه ردیابی وی همه را شگفت‌زده کرد. آژانس امنیت ملی برای پیدا کردن این فرد از یک پرینتر و سند چاپ شده توسط آن استفاده کرد و در انجام کار خود کاملا موفق ظاهر شد.
پرینترها با جاسازی کدهای ردیابی در اسناد ، به نوعی اعمال انجام شده توسط کاربران را ریز به ریز ثبت می‌کنند. بر اساس یک گزارش منتشر شده توسط Quartz، اگرچه خبر وجود این ویژگی در حال حاضر در سراسر دنیا پیچیده است، اما برای نخستین بار در سال 2004 میلادی و در قالب یک مقاله، شاهد انتشار مطالبی درباره آن در مجله PCWorld بودیم؛ در این مقاله گفته شده بود پرینترهای رنگی، الگوهای کدگذاری شده‌ای را در اسناد چاپ شده مخفی می‌کنند که نه تنها شماره سریال خود پرینتر، بلکه زمان و تاریخ پرینت شدن آن را نیز شامل می‌شوند.

کدهای ردیابی در اسناد چه ظاهر و قالبی دارند؟
این کدهای مخفی پرینتر در قالب الگوهایی متشکل از نقطه‌های کوچک ثبت می‌شوند که قطر هر نقطه کمتر از یک میلی‌متر بوده و دارای یک سایه زرد رنگ هستند. وقتی این الگو در کنار دیگر محتواها بر روی پس‌زمینه سفید کاغذ ثبت می‌شود، امکان مشاهده آن توسط چشم انسان وجود ندارد. به نظر می‌رسد از ایام قدیم به کاربران توصیه می‌شده درباره این ویژگی چیزی نپرسند! بر اساس گفته‌های پیتر کرین (Peter Crean)، به عنوان یک پژوهشگر ارشد در شرکت Xerox که مقاله مجله PCWorld بر اساس گفته‌های وی تولید شده بود، سازنده تنها زمانی درباره این ویژگی به مشتریان توضیح می‌داد که آن‌ها از وجود چنین ویژگی باخبر بوده و پیرامون آن سوال می‌‌پرسیدند.

بر اساس گفته‌های وی، آن‌ها در حالت کلی و مخصوصا در تبلیغات، درباره الگوهای کدگذاری شده پرینترها به مشتریان چیزی نمی‌گفتند. به فروشندگان جزیی گفته شده بود اگر یک کاربر آگاه سوال پرسید، از آن تنها به عنوان یک ویژگی امنیتی یاد کنند.

ایده رمزنگاری اسناد چاپ شده زمانی به وجود آمد که دولت‌ها از امکان سواستفاده از پرینترهای رنگی برای مقاصد جعل سند و یا حتی چاپ پول اظهار نگرانی می‌کردند. ایده قرار دادن کدهای ردیابی در اسناد برای اولین بار از سوی ژاپن منتشر شد و به نظر می‌رسد از مدت‌ها قبل به صورت گسترده از این ترفند استفاده می‌شود.

این ویژگی یک استاندارد رسمی نبوده و حتی اجباری برای سازندگان پرینتر به منظور جاسازی آن وجود نداشته است، اما آن‌ها در نهایت تصمیم گرفتند از این روند پیروی کنند. در برخی از کشورها، واردات پرینترهایی که از عدم استفاده از آن‌ها برای مقاصد غیر قانونی و جعل سند اطمینانی وجود نداشت جلوگیری می‌شد و شاید این موضوع یکی از دلایل تشویق سازندگان به جاسازی کدهای ردیابی در اسناد پرینتت شده توسط پرینترهای خود باشد.
گفته می‌شود نحوه کدگذاری این الگوها در هر کارخانه متفاوت بوده و امروز از کدهای جدیدتر و پیچیده‌تری در مقایسه با قبل استفاده می‌شود، به طوری که افراد عادی خیلی سخت‌تر قادر به یافتن آن‌ها خواهند بود.