محل کار زیبا و الهام بخش جدید مایکروسافت

[mesterweb]

ساختمان های شماره ۱۶ و ۱۷ از بزرگ ترین های دفتر مرکزی مایکروسافت هستند. نمای زیبای آجر و شیشه استفاده شده در آن ها، ادای احترامی است به مایکروسافت دهه ۱۹۸۰، وقتی که شرکت در تلاش برای تحقق رویای دیرینه بیل گیتس، یعنی آوردن رایانه ها به هر خانه، بود.

در داخل ساختمان ها اما قضیه طراحی کمی متفاوت است. در بدو ورود طراحی بر پایه نور، فضا و هنر شما را مجذوب خودش خواهد نمود. فضا ها و تجهیزات اداری با محیط های پر جنب و جوش عمومی مخلوط شده اند. در حالی که ساختمان از دالان های تو در توی مزین به نور فلور سنت تشکیل شده است به طوری که در دالان ها چند دفتر خصوص را مشاهده می کنید. این ساختمان ها به تازگی نوسازی شده و طراحی داخلی آنها به طرز شگرفی تغییر کرده است. انجام این طراحی ها نه فقط به خاطر جالب یا مدرن نشان دادن محیط بلکه برای ایجاد محیطی پویا برای کارمندان است تا بتوانند وظایف خود را هرچه بهتر به سرانجام برسانند.

در واقع مایکروسافت به عنوان شرکتی که در تلاش است همه چیز را برای انسان های این سیاره آسان تر کند، بعید است که همین کار را برای کارمندان خودش انجام ندهد.

مجموعه ورزشی واقع شده در ساختمان ها، تمامی نشانه های یک شرکت پیش گام در فناوری را فریاد می زند.  مجموعه ای از نوشیدنی های رایگان، میز های پینگ پونگ و بیلیارد، تریای مخصوص و میز  و صندلی، همگی از امکانات موجود در قسمت ورزشی هستند.

برای کسانی که به تازگی مشغول به کار شده اند هیچ دفتر کاری در نظر گرفته نشده است. طراحی داخلی به صورت محیط های کاری نامتوازن ایجاد شده است.

یک نمونه از محیط های کاری مشترک در فضاهای عمومی ساختمان که به آنها “همسایگی” می گویند

کارمندان و حتی برخی از مدیران در محیط های عمومی مخصوص کار می کنند که به آنها “همسایگی” می گویند. آن ها در راهرو هایی با سقف بسیار بلند پرسه می زنند و زمانی که به صورت اتفاقی یکدیگر را می بینند در زوایایی که برای حبس کردن نور طراحی شده اند، به گفت و گو می ایستند. آن ها همچنین می توانند برای کار های جمعی به اتاق های بزرگ و شیشه ای بروند یا زمانی که به خلوت و تمرکز نیاز دارند به محل های دنجی که برای این کار طراحی شده است مراجعه کنند. گاهی کارمندان را می بینید که در اتاق های اکس باکس در حال فریاد زدن و انجام بازی های هیجان انگیز هستند. علاوه بر این ها برای اولین بار مکان هایی طراحی شده است که به آنها اتاق استراحت بدون فناوری می گویند (هیچ وسیله الکترونیکی حق ورود به آنجا را ندارد!) و کارمندان شرکت برای بازیابی انرژی به آنجا مراجعه می کنند و حتی کفش های خود را از پا خارج می کنند.

Jochen Liesche مدیر کسب و کار در زمینه پلتفرم داده ها در این باره می گوید:

" این ظاهر جدید برای یک مایکروسافت جدید است. من فکر می کنم فضای فیزیکی واقعاً نشان دهنده فرهنگ جاری در این جاست. فضای فیزیکی در واقع نماینده ماموریت و فرهنگ ما در این جا است. مطمئنا کارمندانی که در محیط الهام بخش فعال هستند بسیار بازده بهتری از دیگر کارمندان دارند. زمانی را به یاد دارم که در لابی قدیمی اینجا منتظر انجام مصاحبه کاری ام بودم. "

در این میان او به یک باره صحبت هایش را قطع می کند، زیرا یک خانم در حالی که لبخند زیبایی بر لب دارد، بر روی یک اسکووتر از کنار وی عبور می کند و در انتهای راهروی براق و نورانی ناپدید می شود.

Liesche با خنده ادامه می دهد :  " البته این جزو برنامه هایمان نبود! "

در ساختمان های ۱۶ و ۱۷ که تیم های سرویس ابری و تجاری در آن ها مشغول به کار هستند، افرادی که هر روز به خود را به طراحی کردن، ساختن و تعمیر و نگهداری سرویس ابری مایکروسافت، می گذرانند. همانطور که Liesche گفت، این جا طوری طرحی شده است که کارمندان را شاد، راحت و با انگیزه نگه دارد تا بتوانند بهترین عملکرد خود را ارائه دهند.

Travis Lowdermilk یکی از این کارمندان است:  " من فکر می کنم داشتن یک محل کار الهام بخش قطعا یک برتری است."

او یک طراح رابط کاربری در ویژوال استودیو است که در طبقه ی همکف ساختمان شماره ۱۶ کار می کند. وی می افزاید:

" رنگها، رفت و آمد ها، قطعات هنری، نور پردازی ها، این ها همگی تاثیرات عمیقی دارند. اینجا به نوعی، ارئه ای تاثیر گذار از مایکروسافت را در خود دارد. من مراجعه کنندگانی را می بینم کا با دهانی باز به اطراف نگاه می کنند. این مسأله هر روز و با دیدن اینجا به من یاد آوری می شود که چقدر خوشحال و خوش شانس هستم که در یک چنین شرکتی کار می کنم. "

بازسازی ساختمان های ۱۶ و ۱۷ به شکلی بازتاب زیبایی های منطقه شمالی هستند، از جمله قله ها و دره های رشته کوه های آبشار (Cascades mountain range رشته کوه هایی در شمالی ترین نقطه ایالات متحده که به رشته کوه آبشار یا رشته کوه کانادا نیز معروف هستند-م). طراحی داخلی به نوعی طبیعت گرا است، ترکیبی از عناصر انسانی و طبیعی که در آن رنگ ها و عناصری با درون مایه طبیعت استفاده شده است. دیوار ها و سقف و به صورت زاویه دار طراحی شده اند و در طراحی بیش از ۲۰ رنگ به کار برده شده است. دیوار ها آمیزه ای از هنر انسان و عوارض طبیعی هستند. در زمانی که نور از بیرون بر دهلیز ها تابیده می شود، دیوار هایی را می بینید که با شیب ها و زوایای نا متقارن، یادآور قله ها و دره های کوه آبشار هستند.

Martha Clarkson که به کار طراحی محیط در مایکروسافت مشغول است می گوید:

" این حاصل انقلاب در طراحی ما است. ما بسیار تلاش کردیم که آرامشی زیبا را در این طراحی بگنجانیم. یک محیط صمیمی و گرم که کمتر یادآور محیط های اداری معمولی باشد. این چیزی است که باعث می شود مردم احساس راحتی کنند. موضوع اصلی در مورد تنوع است، این است که به مردم فضاهایی بدهید که قابل لمس باشند، نه اینکه تنها باعث بسته شدن محیط شوید. "

مکعب
یک قطعه هنری دیجیتالی به نام مکعب در لابی ساختمان ۱۶ نصب شده است. مکعب رنگ خود را به صورت ادواری و با توجه به شرایط تغییر می دهد. یکی از کارکنان این ساختمان به شوخی می گوید: “وقتی رنگ مکعب به بنفش تیره تبدیل می شود، می فهمیم که وقت رفتن به خانه است.” یک راه پله از وسط مکعب به سمت طبقه دوم می رود که در آن از یک حسگر کینکت استفاده شده است تا میزان رفت و آمد را بسنجد. زمانی که تعداد کمی از افراد در راه پله باشند، چند پرنده اطراف مکعب به پرواز در می آید، ولی اگر جمعیت زیادی در رفت و آمد باشند، یک دسته بزرگ از پرندگان در اطراف مکعب پرواز می کنند. مکعب در آزمایشگاه Hive تولید شده است. مکانی در فاصله چند مایلی دفتر مرکزی و با مساحت ۱۱ هزار فوت مربع که تمامی طراحی ها و آزمایشات ساختمان های جدید در آن انجام می شود.

Clarkson در ادامه می گوید:

" ما یک ماکت در سایز اصلی از مکعب را در آزمایشگاه درست کردیم تا ببینیم، عناصر آن طوری که می خواهیم هستند یا خیر. چون آزمون و خطا در محل اصلی پروژه بسیار سخت و گران است. به همین خاطر Hive تبدیل به محل اصلی کار ما شده است. محلی که در آن طرح را با هزینه کمتر می سازیم تا با آزمون و خطا به موفقیت دست پیدا کنیم.  "

همسایگی

برای دهه ها ساختمان های ۱۶ و ۱۷ پر بودند از دفاتر خصوصی کارمندان، اما با اجرای طرح جدید، دیوار ها برداشته شده اند و اکثر کارمندان در محل هایی به نام همسایگی به فعالیت و کار می پردازند. این تا حدودی شبیه به خوابگاه های دانش آموزی در مدرسه هاگوارتز (مدرسه ای خیالی در سری داستان های هری پاتر-م) شده است. هر تیم در فضای عمومی مخصوص به خود تجمع کرده و به صورت مشترک بر روی پروژه ها فعالیت می کند. اگر نیاز به تمرکز و سکوت ضروری باشد اتاق های ملاقات حضور دارند تا تیم ها در فضای بسته نیز بتوانند امور خود را پیگیری کند.

Liesche  می گوید:

" از بالا تا پایین به ندرت دفتر مخصوصی در ساختمان های ۱۶ و ۱۷ مشاهده می کنید. حتی معاون مدیر عامل نیز در همسایگی  می نشیند. در ابتدای طرح، خیلی از افراد نگران نبود حریم شخصی و از بین رفتن تمرکز بودند. "

چند ماه پس از اجرای طرح، پروژه همسایگی بین کارمندان بسیار پر طرفدار شد. حجم ایمیل های رد و بدل شده بسیار کاهش یافت و در عوض کارمندان به صحبت های کوتاه با هم روی آوردند. دیگر بر سر استفاده از اتاق های ملاقات کش و قوسی اتفاق نمی افتد.

یکی از همسایگی ها که دست خوش شخصی سازی کارمندان شده است
برخی از همسایگی ها مثل روز اول خود باقی مانده اند. برخی دیگر مانند همسایگی طراحان داده های پلتفرم به کلی دچار دگرگونی شده اند. این تیم از تمامی بودجه ای که مایکروسافت جهت شخصی سازی همسایگی ها در اختیار کارمندان قرار داده، استفاده کرده است. آنها در همسایگی خود گیاهان تزئینی، طناب هایی که رنگ عوض می کنند و دیسکو بال خریده اند تا به آن رزق و برق ببخشند. به محض آنکه وارد منطقه آن ها می شوید، یک گیتار باس که به شکلی هنرمندانه بر روی صندلی نشانده شده است، توجه شما را جلب می کند. این گیتار در کنار آن یک طبقه چوبی واقع شده است که کتاب ها، اسباب بازی ها و بلندگو ها را در خود جا داده است. موسیقی خیلی آرامی نیز از بلندگو ها در حال پخش شدن است.

Susana Covarrubias مسئول طراحی پروژه در این زمینه می گوید:

" این [شخصی سازی ها توسط کارمندان] کار طراحی را تکمیل می کند، درست زمانی که کاربران از لوازم شخصی و مورد علاقه خود در محیط استفاده می کنند. ما فضا را در اختیار آن ها قرار می دهیم و آنها با وسایل شخصی آن را کامل می کنند. "

Michael McCormack مدیر طراحی داده های پلتفرم که تیم او وظیفه ساخت رابط کاربری برای کاربران را به عهده دارد، می گوید:

" دیگر به ندرت برای همکاران ایمیل ارسال می کنم. نهایتا روزی ۵ یا ۶ عدد. حالا ببیشتر از جایم بلند شده و با آن ها صحبت می کنم. فقط سه نفر از اعضایی این همسایگی دقیقا مدرک مرتبط با کاری که انجام می دهیم (طراحی) را دارند. این به خاطر نیاز به تنوع اندیشه در کار طراحی است. من به شدت علاقه مند هستم که از افکار متفاوت استفاده کنم. راستی باید به شما بگویم که من در اصل حساب رس مالیاتی هستم! حس می کنم که در گمراهی به سر می بردم. سپس تصمیم گرفتم که فوق لیسانس علوم اطلاعات خود را از دانشگاه میشیگان کسب کنم. "

همه ی افراد این تیم از نظر فنی طراح هستند. افرادی شامل انیماتور ها، طراحان صنعتی، یک زیست شناس و یک دکترای روانشناسی است. در حین مکالمه یکی از اعضای تیم McCormack  موضوع را متوجه شد و به بحث می پیوندد (این طور مباحثه این روز ها در شرکت و بعد از حذف اتاق های خصوصی بسیار رایج شده است).

" -رفیق تو فوق لیسانس داری؟ هیچ وقت نگفته بودی!
-رفیق این قضیه مال سال ۲۰۰۶ هست.
-بازم وای- فوق لیسانس! عالیه ! "

McCormack پانزده سال می شود که در مایکروسافت مشغول به کار است. او می گوید تیمش بسیار علاقه مند است که بر روی شخصی سازی همسایگی متعلق به خودشان کار کند، زیرا آنها به عنوان طراح باید برای دیگران الهام بخش باشند.

" ما باید به دنبال ایده هایی باشیم که ما را به سمت جلو ببرند. حالا این ایده می خواهد از دیدن یک فیلم، شنیدن یک موسیقی یا طراحی چیزی بر روی کاغذ بیاید. حتی اگر این ایده از شوخی هایی باشد که بچه های تیم انجام می دهند. مانند آن دفعه که کلید های دستگاه بستنی ساز را با عکس خوانندگان رپ که نام آنها Ice Cube و Ice T بود، پوشاندیم(اولی به معنی قالب یخ و دومی به معنای چای سرد). ما سعی داریم تا کمی غیر منتظره باشیم. "

پنجره بزرگی که در همسایگی طراحی واقع شده درست رو به حیاط ساختمان است. حیاطی که سنگفرش های فلزی در آن به چشم می خورد. به طوری که از راه دور به نظر شبیه به یک صفحه شطرنج غول آسا می رسد. هر سنگفرش فلزی مزین به نام یکی از محصولات مایکروسافت و تاریخ عرضه آن است.

به داخل بر می گردیم و به اتاق بدون فناوری می رویم! یک کارمند بدون کفش در حال استراحت است. در کجا شما یکی از بزرگترین شرکت های فناوری را پیدا می کنید که اتاق بدون فناوری داشته باشد؟ احتمال هیچ کجا!

مردی که در حال استراحت است می گوید:

" اگر شما با وسایلی که سر و صدا دارند، به مدت طولانی کار کنید، خیلی زود به نقطه انفجار می رسید. این اتاق در پس هدفی ساخته شده است. نه فقط به خاطر این که یک کار جالب کرده باشیم. بازی کردن و استراحت کردن به شما کمک می کند که با ذهنی تازه به سر کار برگردید. "

اتاق بدون فناوری
به اتاق اکس باکس می رسیم. با قفسه هایی پر از بازی، سکو های استادیومی و دو تلویزیون تخت بسیار بزرگ که آن را به ندرت خالی و یا ساکت می بینید. مانند اتاق بدون فناوری اینجا نیز مکانی است که کارمندان را برای مدتی از فضای کار جدا می کند. یکی از کارمندان در این زمینه می گوید:

" گاهی لازم است که بعد از ساعات طولانی کار مداوم کمی از آن فاصله بگیریم. مغز نیاز به استراحت دارد و بعد از آن شما بازدهی خیلی بیشتری خواهید داشت. این محل امکاناتی را برای شما فراهم می کند که می توانید ذهن خود را آزاد کنید. پس برای کمی آزادی و رهایی از کار نیازی نیست تا آخر هفته منتظر بمانید. "

اتاق ایکس باکس
چند قدمی که از راه پله ها دور می شویم، به یک محل ساکت و پر نور می رسیم که برای گذران وقت یا صرف کمی خوراکی تعبیه شده است. دقیقا در پس یک دیوار قطور با تعداد زیادی طناب تزیینی مواجه می شوید که از سقف آویزان شده اند و در آن از صندلی هایی با پشته بلند قرار گرفته تا بتوان کمی استراحت کرد. یک تاب به شکل سبد نیز از سقف آویزان شده است و فضای کافی برای نشستن با لپ تاپ یا صرف مقداری نوشیدنی بر روی آن وجود دارد.

اینجا مکانی فوق العاده برای صحبت کردن با تلفن به دور از همهمه یا برای خواندن مطلبی یا تفکر بر روی یک ایده ناب است.

دهلیز طبقه دوم ساختمان شماره ۱۶ در حقیقت نقطه طلایی طراحی است. یک جفت دستگاه قهوه ساز و یک یخچال پر از شیر اولین چیزی است که چشم شما به آن ها برخورد می کند. در ساعات پرطرفدار کافئین (ساعات اولیه صبح و ساعات خستگی بعد از طهر) تعداد زیادی از کارمندان را در دو صف مشاهده می کنید که در حال انتظار برای رسیدن نوبت استفاده از دستگاه قهوه با هم گپ می زنند. تمامی ساکنان ساختمان از جمله کسانی که در شیفت های ۲۴ ساعته در قسمت پشتیبانی سرویس ابری فعالیت می کنند را در این منطقه می توانید بیابید.

در کافه تریا ساختمان شماره ۱۶ سر آشپز Elijah Coe را می بینیم که مشغول نظارت بر امور در ساعات پر ترافیک نهار است. از جمله او بر مراحل آماده سازی غذای ویژه خود یعنی شاه ماهی سالامون همراه با لیمو ، ریشه سبزیجات و سس بیرنایز (یک نوع سس کره و سفیده تخم مرغ) نظارت دارد. این کافه در تمامی ساختمان ها غذا های بسیار متنوعی را سرو می کند. از جمله سوشی، پیتزا، انواع سالاد، نان های فرانسوی و تعدادی زیادی از انواع بشقاب های مختلف و از پیش آماده شده.

کافه
Daisy Mendes که مدیریت کافه را به عهده دارد می گوید:

" ما نمی خواهیم اینجا یک کار خیلی معمولی انجام بدهیم. ما نمی خواهیم که مردم به اینجا بیایند چون انتخاب دیگری ندارند. ما می خواهیم آن قدر خوب باشیم که کارمندان برای بازگشت به اینجا لحظه شماری کنند. سر آشپز Coe  همیشه علاقه دارد تجربه های جدید خلق کند و دیگران را به امتحان کردن آن ها تشویق کند. "

در این کافه از غذا های دم دستی و رایج خبری نیست. در این محل تنها از عناصر محلی، ارگانیک و فصلی استفاده می شود و هر چند وقت یک بار غذاهای جدید فراهم است تا کارمند ان بتوانند تجربه های متفاوتی داشته باشند. حتی سر آشپز Coe هر بعد از ظهر برای کارمندان کلاس پخت و پز برگذار می کند! و آن هایی که علاقه دارند برای فراگیری نحوه پخت آبگوشت و ماکارونی فرانسوی در این کلاس ها شرکت می کنند. Coe سابقاً در نیروی دریایی سلطنتی سر آشپز بوده است و سابقه آشپزی برای ملکه بریتانیا و خانواده سلطنتی را در کارنامه خود دارد.

سر آشپز Coe 
زمانی که او به اینجا پیوست از دیدن منو که شامل غذاهای ساده و سالم تشکیل شده از مواد اولیه محلی بود کمی متعجب شد. او می گوید:

" کار در نیروی دریایی سلطنتی واقعاً پر زرق و برق بود. یک روز من در حال آزمایش مزه یکی از غذا ها به طور نا خودآگاه قاشق را در جیبم گذاشتم. بعد از آن که متوجه شدند یکی از قاشق های سلطنتی گم شده در های کشتی را قفل کردند. ناگهان به یاد آوردم که قاشق را در جیب پشت شلوارم گذاشته ام و وقتی آن را در آوردم راستش را بخواهید کمی دچار درد سر شدم. "

آقای Coe پیش از این برای رستوران های بسیار سطح بالا غذا مثل مرکز هنرهای نمایشی لینکولن، موزه گوگنهایم، آکادمی اسکار و آکادمی سینمایی آلمان. کار کرده است. او ادامه می دهد:

" غذا چیزی است که با آن واقعاً می توان به مردم نزدیک شد. کارمندان اینجا به سختی کار می کنند و من می خواهم برای آن ها بهترین ها را فراهم کنم."

در انتهای سالن با Travis Lowdermilk از طراحان تجربه کاربری ویژوال استودیو مواجه می شویم که در واحد ضبط صدا واقع در آزمایشگاه تحقیقاتی ساختمان شماره ۱۶ نشسته است. او و برادرش رایان یک پادکست برای توسعه دهندگان ضبط می کنند، که البته چیزی حدود ۴۰ هزار شنونده در ماه دارد. ۵ سال پیش آن ها از طرفداران پرو پا قرص ویندوز فون ۷ بودند و در بخشی از خانه مسکونی خود اقدام به ضبط پادکست با موضوع نحوه توسعه نرم افزار برای ویندوز فون می کردند. آن پادکست ها آن قدر طرفدار پیدا کرد تا باعث شد که جفت برادر ها در مایکروسافت استخدام شوند. حالا لوازم ابتدایی ضبط صدای آن ها تبدیل به بالاترین نوع تجهیزات در اتاق آکوستیک ساختمان ۱۶ شده است. بسیاری از کارمندان از این اتاق جهت ضبط پادکست هایی در حیطه وسیعی از موضوعات یا تهیه صدا برای ویدیو های محصولات، استفاده می کنند.

Lowdermilk  می گوید:

" اکنون من و برادرم بسیار خوشحال هستیم که می توانیم از این تجهیزات که مایکروسافت در اختیار ما قرار داده است، استفاده کنیم."

بیرون از استودیو یک آزمایشگاه فوق پیشرفته تحقیقاتی قرار دارد که درآن تولید کنندگان نرم افزار می توانند محصولات خود را آزمایش کنند.

باز طراحی ساختمان ها خیلی شبیه به طراحی نرم افزار است. پیدا کردن خطی که هم از میراث محافظت نماید و هم تنوع و تغییرات را با خود به همراه داشته باشد، از تشابهات این دو کار است.