![[-]](https://forum.romaak.ir/images/first18/collapse.png "[-]")
۹۵/۳/۱۷، ۰۳:۰۲ صبح
امروزه اکثر کاربران اینترنت از شبکه وای‌فای استفاده می‌کنند. به دلیل بی‌سیم بودن آن، ممکن است اشخاص دیگری با هک کردن رمز آن، از اینترنت وای‌فای شما استفاده کنند. در این مقاله راهکار‌هایی معرفی شده است که از طریق آن‌ها می‌توانید متوجه شوید که آیا شخص دیگری نیز از اینترنت شما استفاده می‌کند یا خیر.
آیا اینترنت وای‌فای شما برخی مواقع کند می‌شود و جوابگو نیست؟ آیا حجم اینترنت شما به سرعت تمام می‌شود؟ در این صورت ممکن است شخص دیگری از اینترنت شما استفاده کند. در این مقاله راهکار‌هایی را معرفی کرده‌ایم تا متوجه شوید چه کسی از اینترنت شما استفاده می‌کند و چگونه اتصال وای‌فای خود را ایمن‌تر کنید.
پیش از شروع، شما را با تعدادی از اصطلاحات و اطلاعات مورد نیاز آشنا می‌کنیم.
روتر یا هاب وای‌فای، مهم‌ترین وسیله در شبکه خانگی شما است زیرا این دستگاه مسئول مدیریت دستگاه‌ها و اینترنت خانگی است. این وسیله کوچک، به خط تلفن یا فیبر نوری منزل متصل می‌شود و به صورت بی‌سیم با بقیه دستگاه‌ها ارتباط برقرار می‌کند. این دستگاه در حقیقت دروازه اطلاعاتی شما است بنابراین شناسایی دقیق این وسیله به شما کمک می‌کند که اینترنت پر‌سرعت و امنی داشته باشید.
هر دستگاهی که به شبکه متصل می‌شود (مانند گوشی‌های هوشمند، لپ‌تاپ، پرینتر و غیره) یک مک آدرس مستقل دارد. این آدرس برای هر دستگاه منحصر به فرد است و ارتباطی با نام و مدل دستگاه ندارد و روتر از طریق آن، به دستگاه آی‌پی می‌دهد تا اطلاعات را به مکان درست ارسال کند. مک آدرس راه بسیار خوبی است که از طریق آن می‌توانید متوجه شوید که چه وسایلی به شبکه شما متصل هستند.
ببینید چه اشخاصی در شبکه شما هستند
حالا که دید کلی نسبت به نحوه کار شبکه خود دارید و می‌دانید که هر دستگاه متصل به شبکه، مک آدرسی منحصر به فرد دارد، با مشاهده قسمت‌هایی از تنظیمات روتر می‌توانید متوجه شوید که چه اشخاصی به شبکه شما متصل شده‌اند. متأسفانه مدل‌های روتر و رابط‌های کاربری آن‌ها بسیار متفاوت هستند بنابراین برای پیدا کردن این بخش، باید دفترچه راهنما روتر خود را مطالعه کنید. اما در این قسمت با بخش‌هایی آشنا می‌شوید، که برای شروع به شما کمک می‌کند.
در اولین مرحله به روتر خود لاگین کنید. این کار را می‌توانید از طریق مرورگر وب دستگاه‌های خود انجام دهید. آی‌پی آدرس دقیق و کلمه عبور، می‌تواند در روتر‌‌های متفاوت، فرق کند اما آی‌پی آدرس آن‌ها معمولاً به صورت 192.168.1.1 (برخی موارد به جای ۱ اعداد دیگر قرار می‌گیرد) است. اگر برای پیدا کردن آی‌پی به کمک نیاز داشتید، در دستگاه‌های ویندوزی از دستور ipconfig و در دستگاه‌های اندرویدی از برنامه‌های Wifi Config استفاده کنید. کلمه عبور ادمین روتر‌ها را تقریباً همیشه می‌توان در دفترچه راهنما یا روی جعبه روتر، مشاهده کرد.
زمانی که وارد شدید، باید به صفحه مک آدرس بروید. این صفحه معمولاً در بخش Advanced Settings قرار دارد. به دنبال بخش‌هایی مانند Mac Address یا Mac Address filtering بگردید که ممکن است زیر مجموعه بخش فایروال باشند. عکس زیر نمونه‌ای از این صفحه در یک مدل از روتر‌ها است.
![[تصویر: do.php?img=1359]](http://romaak.ir/up/do.php?img=1359)
زمانی که وارد صفحه مک آدرس شوید، می‌توانید متوجه شوید که چند دستگاه به شبکه شما متصل هستند. یک شمارش ساده می‌تواند مشخص کند که شخصی وارد شبکه شما شده است یا خیر؟ همچنین می‌توانید مک آدرس‌های موجود را با مک آدرس دستگاه‌های خود مقایسه کنید. در اندروید وارد Settings شده و سپس در بخش About Device وارد Status شوید تا مک آدرس را مشاهده کنید. این اطلاعات در کامپیوتر‌های شخصی از طریق دستور ipconfig قابل مشاهده است.
اگر این کار برای شما دشوار است، راه‌های دیگری نیز برای بررسی دستگاه‌های متصل شده به شبکه، وجود دارد. در اندروید برنامه‌های مختلفی وجود دارند که به شما این امکان را می‌دهند که دیگر دستگاه‌های موجود در شبکه را شناسایی و مدیریت کنید. البته این برنامه تنها به دستگاه‌های عمومی دسترسی دارند و نمی‌توانند دستگاه‌های مخفی را شناسایی کنند بنابراین ممکن است از طریق این روش نتوانید تمامی دستگاه‌های متصل به شبکه را شناسایی کنید. در اینجا فهرستی از برنامه‌های اندرویدی را قرار داده‌ایم که ممکن است برای شما کارآمد باشند. برنامه‌های مختلف دیگری نیز در پلی استور، قرار دارند.
Wi-fi Inspector (رایگان): از طریق این برنامه می‌توانید، آی‌پی و مک آدرس تمامی دستگاه‌های متصل به شبکه از طریق سیم و بدون سیم را مشاهده کنید.
Fing Network Tools (رایگان): این برنامه، اطلاعات تکمیلی در رابطه با دستگاه‌ها و روتر متصل به شبکه را در اختیار شما می‌گذارد.
Ip tools Network Utilities (رایگان): یک برنامه عیب‌یابی پیشرفته تمام اتصالات شبکه که شامل یک اسکنر شبکه LAN می‌شود و می‌توانید دستگاه‌های متصل به شبکه را مشاهده کنید.
ایمن‌سازی شبکه وای‌فای خانگی
بهترین مکان برای شروع ایمن‌سازی شبکه خانگی شما این است که روی روتر و دستگاه‌های خود از کلمه عبور داخلی استفاده کنید. اگر شبکه شما فاقد کلمه عبور است، در واقع شما همه را دعوت می‌کنید که از اینترنت شما استفاده کنند.
امروزه اکثر روتر‌ها با کلمه عبور فعال عرضه می‌شوند و این کلمه عبور روی جعبه دستگاه نوشته شده است. به هر حال، اکثر روتر‌ها راه‌حل‌های مختلفی را برای ایمن‌سازی در اختیار شما می‌‌گذارند و شما نیز می‌توانید کلمه عبور شبکه خود را به صورت دلخواه عوض کنید. اگر فکر می‌کنید که شبکه شما امن نیست، رمز خود را تغییر دهید و با این کار دسترسی افرادی که رمز جدید را ندارند، قطع کنید. فراموش نکنید که کلمه عبور شما باید دشوار باشد و رمزی نباشد که قابل پیش‌بینی است.
برای افزایش ضریب ایمنی شبکه، مطمئن شوید که به جای استفاده از سیستم رمز‌گذاری WEP حتماً از کلمه عبور با سیستم رمز‌گذاری WPA2 (AES) استفاده کنید. این روش بسیار امن‌تر است و هک کردن آن نیز دشوار‌تر خواهد بود.
برای انجام این کار، باز هم مانند بخش مک آدرس، وارد قسمت ادمین روتر خود شوید. اکثر این تنظیمات در بخش Security یا Advanced Settings روتر قرار دارند.
![[تصویر: do.php?img=1360]](http://romaak.ir/up/do.php?img=1360)
اکثر روتر‌ها از ویژگی فیلتر‌کردن مک آدرس بهره می‌برند که از طریق آن می‌توان دسترسی دستگاه‌های مختلف را قبول یا رد کرد. بر اساس مدل روتر، شما دو راه دارید. می‌توانید مک آدرس‌هایی را که وجود دارند مسدود کنید یا مک آدرس‌هایی را که می‌خواهید به شبکه دسترسی داشته باشند، تأیید کنید. در روش دوم، باید مک آدرس تمام دستگاه‌های خود را پیدا کرده و در تنظیمات روتر وارد کنید.
این روش به نظر سختی‌های زیادی دارد مخصوصاً اگر مجبور باشید مک آدرس تمام دستگاه‌های خود را پیدا کرده و در قسمت مربوطه در روتر، به‌روز‌رسانی کنید. حتی اگر روتر شما راه‌حل‌های خوبی برای مسدود کردن مک آدرس داشته باشد، با کمی اطلاعات می‌شود مک آدرس را تغییر داد یا جعل کرد. اگر شخصی قدرت دسترسی به کلمه عبور ۱۲۸ بیتی WPA را دارد، قطعاً تغییر مک آدرس برای آن شخص دشوار نخواهد بود. یک کلمه عبور ایمن بسیار مهم‌تر از فیلتر‌کردن مک آدرس است.
اگر روتر پیشرفته‌ای داشته باشید، می‌توانید دسترسی به پهنای باند را برای دستگاه‌های مختلف، محدود کنید. این تنظیمات معمولاً در خانواده‌هایی استفاده می‌شود که می‌خواهند دسترسی کودکان به اینترنت را محدود کنند اما می‌توان از طریق آن‌ها محدودیت‌های کلی برای تمام دستگاه‌ها اعمال کرد. از این طریق، هر دستگاهی که به شبکه شما متصل می‌شود، می‌تواند تنها مقدار خاصی از پهنای باند ماهانه شما را مصرف کند.
آیا اینترنت وای‌فای شما برخی مواقع کند می‌شود و جوابگو نیست؟ آیا حجم اینترنت شما به سرعت تمام می‌شود؟ در این صورت ممکن است شخص دیگری از اینترنت شما استفاده کند. در این مقاله راهکار‌هایی را معرفی کرده‌ایم تا متوجه شوید چه کسی از اینترنت شما استفاده می‌کند و چگونه اتصال وای‌فای خود را ایمن‌تر کنید.
پیش از شروع، شما را با تعدادی از اصطلاحات و اطلاعات مورد نیاز آشنا می‌کنیم.
روتر یا هاب وای‌فای، مهم‌ترین وسیله در شبکه خانگی شما است زیرا این دستگاه مسئول مدیریت دستگاه‌ها و اینترنت خانگی است. این وسیله کوچک، به خط تلفن یا فیبر نوری منزل متصل می‌شود و به صورت بی‌سیم با بقیه دستگاه‌ها ارتباط برقرار می‌کند. این دستگاه در حقیقت دروازه اطلاعاتی شما است بنابراین شناسایی دقیق این وسیله به شما کمک می‌کند که اینترنت پر‌سرعت و امنی داشته باشید.
هر دستگاهی که به شبکه متصل می‌شود (مانند گوشی‌های هوشمند، لپ‌تاپ، پرینتر و غیره) یک مک آدرس مستقل دارد. این آدرس برای هر دستگاه منحصر به فرد است و ارتباطی با نام و مدل دستگاه ندارد و روتر از طریق آن، به دستگاه آی‌پی می‌دهد تا اطلاعات را به مکان درست ارسال کند. مک آدرس راه بسیار خوبی است که از طریق آن می‌توانید متوجه شوید که چه وسایلی به شبکه شما متصل هستند.
ببینید چه اشخاصی در شبکه شما هستند
حالا که دید کلی نسبت به نحوه کار شبکه خود دارید و می‌دانید که هر دستگاه متصل به شبکه، مک آدرسی منحصر به فرد دارد، با مشاهده قسمت‌هایی از تنظیمات روتر می‌توانید متوجه شوید که چه اشخاصی به شبکه شما متصل شده‌اند. متأسفانه مدل‌های روتر و رابط‌های کاربری آن‌ها بسیار متفاوت هستند بنابراین برای پیدا کردن این بخش، باید دفترچه راهنما روتر خود را مطالعه کنید. اما در این قسمت با بخش‌هایی آشنا می‌شوید، که برای شروع به شما کمک می‌کند.
در اولین مرحله به روتر خود لاگین کنید. این کار را می‌توانید از طریق مرورگر وب دستگاه‌های خود انجام دهید. آی‌پی آدرس دقیق و کلمه عبور، می‌تواند در روتر‌‌های متفاوت، فرق کند اما آی‌پی آدرس آن‌ها معمولاً به صورت 192.168.1.1 (برخی موارد به جای ۱ اعداد دیگر قرار می‌گیرد) است. اگر برای پیدا کردن آی‌پی به کمک نیاز داشتید، در دستگاه‌های ویندوزی از دستور ipconfig و در دستگاه‌های اندرویدی از برنامه‌های Wifi Config استفاده کنید. کلمه عبور ادمین روتر‌ها را تقریباً همیشه می‌توان در دفترچه راهنما یا روی جعبه روتر، مشاهده کرد.
زمانی که وارد شدید، باید به صفحه مک آدرس بروید. این صفحه معمولاً در بخش Advanced Settings قرار دارد. به دنبال بخش‌هایی مانند Mac Address یا Mac Address filtering بگردید که ممکن است زیر مجموعه بخش فایروال باشند. عکس زیر نمونه‌ای از این صفحه در یک مدل از روتر‌ها است.
زمانی که وارد صفحه مک آدرس شوید، می‌توانید متوجه شوید که چند دستگاه به شبکه شما متصل هستند. یک شمارش ساده می‌تواند مشخص کند که شخصی وارد شبکه شما شده است یا خیر؟ همچنین می‌توانید مک آدرس‌های موجود را با مک آدرس دستگاه‌های خود مقایسه کنید. در اندروید وارد Settings شده و سپس در بخش About Device وارد Status شوید تا مک آدرس را مشاهده کنید. این اطلاعات در کامپیوتر‌های شخصی از طریق دستور ipconfig قابل مشاهده است.
اگر این کار برای شما دشوار است، راه‌های دیگری نیز برای بررسی دستگاه‌های متصل شده به شبکه، وجود دارد. در اندروید برنامه‌های مختلفی وجود دارند که به شما این امکان را می‌دهند که دیگر دستگاه‌های موجود در شبکه را شناسایی و مدیریت کنید. البته این برنامه تنها به دستگاه‌های عمومی دسترسی دارند و نمی‌توانند دستگاه‌های مخفی را شناسایی کنند بنابراین ممکن است از طریق این روش نتوانید تمامی دستگاه‌های متصل به شبکه را شناسایی کنید. در اینجا فهرستی از برنامه‌های اندرویدی را قرار داده‌ایم که ممکن است برای شما کارآمد باشند. برنامه‌های مختلف دیگری نیز در پلی استور، قرار دارند.
Wi-fi Inspector (رایگان): از طریق این برنامه می‌توانید، آی‌پی و مک آدرس تمامی دستگاه‌های متصل به شبکه از طریق سیم و بدون سیم را مشاهده کنید.
Fing Network Tools (رایگان): این برنامه، اطلاعات تکمیلی در رابطه با دستگاه‌ها و روتر متصل به شبکه را در اختیار شما می‌گذارد.
Ip tools Network Utilities (رایگان): یک برنامه عیب‌یابی پیشرفته تمام اتصالات شبکه که شامل یک اسکنر شبکه LAN می‌شود و می‌توانید دستگاه‌های متصل به شبکه را مشاهده کنید.
ایمن‌سازی شبکه وای‌فای خانگی
بهترین مکان برای شروع ایمن‌سازی شبکه خانگی شما این است که روی روتر و دستگاه‌های خود از کلمه عبور داخلی استفاده کنید. اگر شبکه شما فاقد کلمه عبور است، در واقع شما همه را دعوت می‌کنید که از اینترنت شما استفاده کنند.
امروزه اکثر روتر‌ها با کلمه عبور فعال عرضه می‌شوند و این کلمه عبور روی جعبه دستگاه نوشته شده است. به هر حال، اکثر روتر‌ها راه‌حل‌های مختلفی را برای ایمن‌سازی در اختیار شما می‌‌گذارند و شما نیز می‌توانید کلمه عبور شبکه خود را به صورت دلخواه عوض کنید. اگر فکر می‌کنید که شبکه شما امن نیست، رمز خود را تغییر دهید و با این کار دسترسی افرادی که رمز جدید را ندارند، قطع کنید. فراموش نکنید که کلمه عبور شما باید دشوار باشد و رمزی نباشد که قابل پیش‌بینی است.
برای افزایش ضریب ایمنی شبکه، مطمئن شوید که به جای استفاده از سیستم رمز‌گذاری WEP حتماً از کلمه عبور با سیستم رمز‌گذاری WPA2 (AES) استفاده کنید. این روش بسیار امن‌تر است و هک کردن آن نیز دشوار‌تر خواهد بود.
برای انجام این کار، باز هم مانند بخش مک آدرس، وارد قسمت ادمین روتر خود شوید. اکثر این تنظیمات در بخش Security یا Advanced Settings روتر قرار دارند.
اکثر روتر‌ها از ویژگی فیلتر‌کردن مک آدرس بهره می‌برند که از طریق آن می‌توان دسترسی دستگاه‌های مختلف را قبول یا رد کرد. بر اساس مدل روتر، شما دو راه دارید. می‌توانید مک آدرس‌هایی را که وجود دارند مسدود کنید یا مک آدرس‌هایی را که می‌خواهید به شبکه دسترسی داشته باشند، تأیید کنید. در روش دوم، باید مک آدرس تمام دستگاه‌های خود را پیدا کرده و در تنظیمات روتر وارد کنید.
این روش به نظر سختی‌های زیادی دارد مخصوصاً اگر مجبور باشید مک آدرس تمام دستگاه‌های خود را پیدا کرده و در قسمت مربوطه در روتر، به‌روز‌رسانی کنید. حتی اگر روتر شما راه‌حل‌های خوبی برای مسدود کردن مک آدرس داشته باشد، با کمی اطلاعات می‌شود مک آدرس را تغییر داد یا جعل کرد. اگر شخصی قدرت دسترسی به کلمه عبور ۱۲۸ بیتی WPA را دارد، قطعاً تغییر مک آدرس برای آن شخص دشوار نخواهد بود. یک کلمه عبور ایمن بسیار مهم‌تر از فیلتر‌کردن مک آدرس است.
اگر روتر پیشرفته‌ای داشته باشید، می‌توانید دسترسی به پهنای باند را برای دستگاه‌های مختلف، محدود کنید. این تنظیمات معمولاً در خانواده‌هایی استفاده می‌شود که می‌خواهند دسترسی کودکان به اینترنت را محدود کنند اما می‌توان از طریق آن‌ها محدودیت‌های کلی برای تمام دستگاه‌ها اعمال کرد. از این طریق، هر دستگاهی که به شبکه شما متصل می‌شود، می‌تواند تنها مقدار خاصی از پهنای باند ماهانه شما را مصرف کند.
