علت بی اختیاری ادراری

[ati99]

مثانه که محل نگهداری ادرار می باشد دارای دو دریچه عضلانی به نام اسفنگتر (Sphincter) می باشد که در بیشتر مواقع بسته می باشند. دریچه داخلی تحت کنترل ما نمی باشد و معمولا وقتی که حجم ادرار درون مثانه به حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ سی سی می رسد، این دریچه به وسیله رفلکس های عصبی به طور غیرارادی (خارج از کنترل ما) باز می شود و ادرار به پشت دریچه ادراری خارجی می آید. در این حالت فرد احساس می کند که نیاز به ادرار کردن دارد. وظیفه دریچه خارجی کنترل و نگه داشتن ادرار تا زمانی است که موقعیت و امکان ادرار کردن به وجود آید. دریچه خارجی در بدو تولد کارآیی ندارد و از این رو نوزادان و کودکان کم سن قدرت کنترل ادرار خود را ندارند. وقتی کودک بزرگتر می شود با درخواست والدین سعی می کند ادرار خود را نگه دارد و به مرور این کار را یاد می گیرد. اگر به هر دلیل و در هر سنی، کنترل جریان ادرار توسط دریچه های داخلی یا خارجی ادراری مختل گردد، بی اختیاری ادراری به وجود می آید