ابتدای مرداد ماه در کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، توقف فروش اینترنت حجمی و ارائه اینترنت نامحدود به کاربران اینترنت در کشور به تصویب رسید.
این مصوبه برای ارائه‌ی خدمات ADSL، اینترنت فیبر نوری و VDSL در نظر گرفته شده است و مشترکان می‌توانند با پرداخت اشتراک ثابت ماهانه، از حجم زیادی از اینترنت استفاده کنند. در این مصوبه، هم برای مشترکان کم‌مصرف و هم برای مشترکان پرمصرف تمهیداتی در نظر گرفته شده است. طبق این مصوبه کاربران می‌توانند در چند سقف مختلف از سرعت اینترنت استفاده کنند؛ چرا که سرعت استفاده از شبکه ملی اطلاعات با اینترنت جهانی در این مصوبه تفکیک شده است و مصوبه جدید بر اساس اینترنت اتصال محور است. در این سرویس، مبنای قیمت گذاری سرعت است و کاربران به جای خرید حجم دانلود، بابت میزان سرعتی که دریافت می کنند هزینه پرداخت خواهند کرد و این استانداردی است که در تمام دنیا وجود دارد و به آن اینترنت نامحدود گفته می‌شود.
به گفته سازمان تنظیم مقررات رادیویی، « در دنیا این مدل سرویس دهی که ما قرار است پیاده سازی کنیم به مصرف منصفانه یا  Fair Usage Pallsy  معروف است و کاربر بابت سقف حجم تعریف شده، باید هزینه پرداخت کند. »

به‌عنوان مثال مشترکان می‌توانند با پرداخت هزینه‌ی ماهانه حداقل ۱۰ هزار تومان، از سرعت بالای اینترنت بدون محاسبه‌ی حجم مصرفی استفاده کنند؛ البته این به معنای استفاده‌ی نامحدود نیست و کاربران بر اساس سرعتی که درخواست می‌کنند از این سرویس استفاده خواهند کرد، چرا که در این تکنولوژی چیزی به‌عنوان نامحدود وجود ندارد.

به گفته وزير ارتباطات، هدف از اين تغيير «با جدي‌شدن بحث استفاده از سايت‌هاي ويدئويي و توليد محتواي چند رسانه‌اي در كشور، اينترنت حجمي ديگر كاربردي نيست.»

قیمت و طرح‌های جدید اینترنت نامحدود ثابت به شرح زیر است:


اما نگاهي به تعرفه‌هاي جديد نشان‌دهنده طرحي برخلاف منافع مصرف‌كنندگان اينترنت است.
در چند مثال نحوه متضرر شدن مصرف‌‌كنندگان را خدمتتون عرض می کنم:

• مشتركین پرمصرف ساكن تهران يا مناطق داراي زيرساخت مناسب: اين مشترك به‌طور معمول سرعتي حدود ۸ تا ۱۶ مگابيت برثانيه دارد و در‌ماه ۶۰ گيگ پهناي باند مصرف مي‌كند. ‌هزينه او با تعرفه‌هاي حجمي موجود حدود ماهي ۱۲۰ هزار تومان است. با تعرفه جديد او بايد بيش از دوبرابر هزينه كند ضمن اينكه زيرساخت خطوط مخابرات اجازه سرعتي بيش از آنچه اكنون دارد را فراهم نمي‌كند. مشتركان پرمصرف خانگي كه اتفاقا ويدئو زياد مي‌بينند يا شركت‌ها و دفاتر كوچك همگي جزو اين دسته هستند و ضرر مي‌كنند.
  
• مشتركین كم مصرف ساكن تهران يا شهرهاي داراي زيرساخت مساعد هم‌اكنون كمتر از روزي هزار تومان براي اينترنت هزينه مي‌كند و باوجود مصرف كم از سرعت حدود 10 مگ برخوردار است و از تجربه كاربري خوبي لذت مي‌برد. با تعرفه‌هاي جديد اين مشترك بايد همان ميزان هزينه كند اما سرعتش تا يك پنجم كاهش خواهد يافت. پس تجربه كمتر و بي‌كيفيت‌تري را شاهد خواهد بود.
  
• مشتركین ساكن شهرهاي داراي زيرساخت ضعيف: اين مشتركان معمولا سرعتي كمتر از 5 مگ را دارند كه با اين سرعت مي‌توانند ماهانه حدود ۳۰ گيگ مصرف داشته باشند. با تعرفه جديد نه به دلايل زيرساختي امكان افزايش سرعت را دارند و نه ديگر اجازه دانلود به ميزاني كه قبلا داشتند.
  
• مشتركین پرمصرف‌تر تجاري كه شركت‌هاي متوسط هستند و علي‌الحساب مشكل چنداني در پرداخت هزينه اينترنت ندارند با تعرفه‌هاي جديد شايد از نظر مالي متضرر نشوند ولي عملا دچار محدوديت درحجم دانلود خارجي خواهند شد.
  

اما اين طرح تنها به ضرر مشتركان نيست، در اكثر نقاط به‌دليل اشكالات زيرساختي خطوط مخابرات شركت‌هاي سرويس‌دهنده ADSL نيز امكان ارائه سرعت‌هايي نظير ۲۰ مگ يا ۵۰ مگ را ندارند پس مشتريان پرمصرف اين شركت‌ها مجبور به مهاجرت به سرويس TD LTE ‌يا شبكه تازه تاسيس و محدود فيبر نوري مخابرات مي‌شوند.

در مجموع اين تعرفه‌ها نه‌تنها غيرضروري بلكه مضر به‌نظر مي‌رسد. شايسته است سازمان تنظيم مقررات و دولت به تنظيم مقررات اكتفا كنند و اجازه دهند تنظيم بازار در رقابتي سالم و طبيعي بين شركت‌هاي سرويس‌دهنده اتفاق بيفتد. در ارائه سرويس حجمي نيز تاكنون اين دولت بود كه با كنترل كف قيمت مانع از ايجاد رقابت سالم و سودرساني به مردم مي‌شد و تعرفه جديد اين بازار را بيشتر ضدرقابتي گران و بي‌كيفيت مي‌كند.