هنوز خیلی ها بر این باورند که وقتی گوشی یا تبلت و یا لپ‌تاپ جدیدی تهیه می‌کنند باید آن را شارژ اولیه کنند یعنی 8 ساعت دستگاه را به شارژر متصل کنند تا کاملا شارژ شود.

در گذشته لازم بود باتری قبل از استفاده‌ در دستگاه، یکبار شارژ کامل شود، که این موضوع به زمانی بر می گردد که باتری‌های نیکل کادمیم (معروف به نیکاد Ni-Cd) در دهه‌ی ۷۰ و ۸۰ میلادی وجود داشتند. این نوع باتری ها را قبل از اولین استفاده باید یکبار کاملا تخیله و بعد بطور کامل شارژ می‌کرد. سپس مرتب بطور کامل شارژ می‌شد؛ مثلا اگر باتری نیکل کادمیم به‌طور مداوم فقط تا ۷۵ درصد شارژ می‌شد، گنجایش باتری به همان نسبت کمتر می‌شد.

باتری‌های لیتیومی که امروزه در اغلب دستگاه‌های الکترونیکی از جمله گوشی‌های موبایل به کار می‌روند، نیاز به شارژ اولیه ندارند.

دلیل دیگری که باتری ها به شارژ اولیه نیازی ندارند این است که تبلت ها و گوشی‌های همراه وقتی از جعبه بیرون می‌آیند، معمولا حدود ۳۰ درصد شارژ دارند. اکثر باتری‌ها در کارخانه برای اطمینان از کیفیت، کاملا شارژ شده و سپس برای انتقال به مقصد تخلیه‌ شارژ می‌شوند. قوانین حمل‌و‌نقل هوایی به دلایل ایمنی فقط اجازه می‌دهد باتری تا ۳۰ درصد شارژ داشته باشد، اما در حمل‌و‌نقل زمینی ممکن است شارژ باتری بیشتر باشد.

طی سال‌ها، دانشمندان فرمول ترکیب شیمیایی داخل باتری‌های لیتیومی را کمی دستکاری کردند تا ماندگاری بیشتری داشته باشد، سریع‌تر شارژ شود و بازدهی آن افزایش یابد. البته همه‌ی این دستکاری‌ها و بهبودبخشی‌ها هنوز موفق نشده باتری‌های مادام العمر تولید کند چرا که چرخه‌ی شارژ کردن، تخلیه شارژ و شارژ دوباره مانند تمام چیزهای دیگر ساخت بشر، به تعداد محدودی می‌تواند ادامه پیدا کند. این محدودیت در باتری‌های مختلف، متفاوت است اما اکثر باتری‌های قابل شارژ بین دو تا سه سال عمر می‌کنند.

این عمر کوتاه هم به خاطر ماهیت واکنش‌های شیمیایی است که در آند و کاتد اتفاق می‌افتد. در اثر این واکنش‌ها، لایه‌های نازکی از اتم‌های عایق تشکیل می‌شود که از اثربخشی الکترودها می‌کاهد. پس اگر برای عمر کوتاه باتری گوشی یا لپ‌تاپ قدیمی‌تان دنبال مقصر می‌گردید، مقصر اصلی همین تجمع اتم‌ها روی الکترود است که جلوی حرکت الکترون‌ها را می‌گیرد.

اگر هم باتری را ۱۰۰ درصد شارژ کردید، شارژر دستگاه‌تان را از برق بکشید و بگذارید دستگاه از باتری استفاده کند. این البته یک توصیه ایمنی نیست چرا که باتری های لیتیومی طوری طراحی شده‌اند که حتی اگر در وضعیت شارژ کامل نگه داشته شوند، منفجر نخواهند شد. اما در بلند مدت، عمر دستگاه‌های الکترونیکی اگر در حالت شارژ کامل همچنان به برق وصل باشد، سریع‌تر به پایان می‌رسد.

همان‌طور که گفته شد، گوشی‌های هوشمند جدید از باتری‌های لیتیوم‌یونی استفاده می‌کنند و زمانی‌که آن‌ها را از جعبه بیرون می‌آورید، معمولا تا نیمه شارژ هستند و شارژ کامل آن‌ها حدودا ۲ ساعت طول می کشد و نیازی به شارژ اولیه ۸ ساعته نیست.

با این‌حال، بعضی تولیدکنندگان همچنان اصرار دارند که دستگاه جدید قبل از مصرف، ۸ ساعت شارژ شود. این احتمالا به این خاطر است که وقتی دستگاه را برای اولین‌بار روشن می‌کنید، درصد شارژی که نمایش داده می‌شود، خیلی دقیق نیست. اگر میزان شارژ کم‌تر از آنی باشد که انتظار دارید و شروع به نصب برنامه کنید، ممکن است در حین نصب، شارژ دستگاه تمام شده و خاموش شود. برای پرهیز از این اتفاق، تولیدکننده از شما می‌خواهد که قبل از نصب برنامه و کارهای دیگر، اول دستگاه را کامل شارژ کنید تا برای بار اولِ استفاده از محصول شرکت، بهترین تجربه‌ی ممکن را داشته باشید.

این توصیه البته ریشه در باتری‌های قدیمی نیکاد دارد که در آن‌ها از نیکل اکسی هیدروکسید برای الکترود مثبت و از کادمیم برای الکترود منفی استفاده می‌شد. در بین سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، هر عیبی که در باتری پیش می‌آمد، معمولا گردن «حافظه‌ی چرخه‌ای» می‌افتاد؛ یعنی باتری در یادش می‌ماند که چه میزان انرژی در تخلیه شارژ قبلی استفاده شده و اجازه‌ی تخلیه بیشتر از این مقدار را در چرخه‌های بعدی نمی‌داد. زمانی هم که مصرف باتری از این مقدار بیشتر می‌شد، ولتاژ به‌طور ناگهانی می‌افتاد انگار که می‌خواست به این اضافه‌کاری اعتراض کند. پیشرفت‌هایی که از آن زمان در صنعت باتری‌سازی اتفاق افتاده، عملا این پدیده‌ی «حافظه‌ی چرخه‌ای» را از بین برده است.

پس دفعه‌ی بعدی که گوشی موبایل جدیدتان را از جعبه بیرون آوردید و از شدت هیجان یادتان رفت که اول آن را به‌طور کامل شارژ کنید، اصلا نگران نباشید. هیچ اتفاقی برای باتری لیتیوم گوشی هوشمند شما نخواهد افتاد. برای افزایش عمر باتری دستگاه هم به توصیه‌هایی که در این مقاله گفته شد، عمل کنید، خرافات مربوط به شارژ اولیه ۸ ساعته یا شارژ ۱۰۰ درصدی باتری را دور بریزید و از تازه‌ترین پیشرفت‌های تکنولوژی لذت ببرید.