برای خرید بهترین موبایل باید به چه نکاتی توجه کرد؟
گوشی‌های هوشمند این‌ روزها، پرکاربردترین وسیله در زندگی رومزه‌ی هر شخصی محسوب می‌شوند. این مقاله، تمام دانش مورد نیاز را برای خرید یک گوشی هوشمند جدید را در اختیار خریداران قرار می‌دهد.

اگر بخواهیم وسایل شخصی‌ خود را به ترتیب میزان استفاده در روز طبقه‌بندی کنیم، احتمال زیادی وجود دارد که گوشی‌های هوشمند در صدر این فهرست قرار بگیرند. امروزه گوشی‌های موبایل تنها دستگاهی برای برقراری تماس یا ارسال پیام کوتاه نیستند؛ این دستگاه‌ها به‌قدری هوشمند شده‌اند که می‌توانند خاطرات روزانه‌ی ما را ثبت کنند، خلوت‌ترین مسیر را برای رفتن به محل کار مشخص کنند، برای‌ ما غذا و تاکسی سفارش دهند و مثل دوستی صمیمی، به ما در انجام تصمیم‌های روزانه، کمک کنند. در حال حاضر حتی تصور یک روز زندگی بدون گوشی‌‌ هوشمند، کار دشواری است. اهمیت این دستگاه‌های دوست داشتنی باعث شده است که به یکی از پرفروش‌ترین کالاهای جهان تبدیل شوند. صنعت گوشی‌های هوشمند به‌قدری بزرگ است که حتی شرکت‌های خودروسازی و شرکتی مثل پپسی هم به سمت تولید آن‌ها روی آورده‌اند. چنین رقابت شدیدی برای خریداران یک مزیت محسوب می‌شود؛ ولی در سمت دیگر، انتخاب و خرید گوشی هوشمند را دشوارتر می‌کند.

گوشی‌های هوشمند یکی از پیچیده‌ترین دستگاه‌های الکترونیکی محسوب می‌شوند؛ شرکت‌های سازنده‌ی این دستگاه‌ها، تمام تلاش خود را می‌کنند تا بتوانند از فضای محدود و کوچک موجود در دل آن‌ها، بیشترین استفاده را داشته باشند. گوشی‌های هوشمند امروزی می‌توانند قدرت یک کامپیوتر شخصی، عکاسی یک دوربین دیجیتال، صدای یک پخش‌کننده‌ی موسیقی و کیفیت تصویر یک تلویزیون را در کف دستتان قرار می‌دهند؛ بنابراین می‌توانید یک تصویر کلی از میزان پیچیدگی گوشی‌های هوشمند به دست آورید. این موضوع هر چقدر که هیجان‌انگیز است، مشکل‌زا هم محسوب می‌شود. مشکل زمانی رخ می‌دهد که می‌خواهید گوشی هوشمند جدیدی بخرید. در این لحظه با دنیایی از مدل‌های مختلف مواجه می‌شوید که اتفاقا تمامی آن‌ها جذاب به نظر می‌رسند! اگر هم به سراغ جدول مشخصاتشان بروید، دنیایی از اعداد و اصطلاحات پیچیده وجود دارد. پیچیدگی‌های موجود در حدی است که در نهایت ناچار می‌شوید به سخن آشنایان، دوستان یا حتی مغازه‌دارها اطمینان کنید و گوشی جدیدی بخرید. اینکه انتخاب شما چقدر درست و هوشمندانه باشد، نامشخص است؛ اما اگر یک دید کلی درباره‌ی دنیای گوشی‌ هوشمند داشته باشید، می‌توانید بهترین و مناسب‌ترین مدل را با توجه به سلایق، نیازها و بودجه‌ی خود، خریداری کنید.

به همین دلیل قصد داریم در این مقاله تمام نکات لازم در مورد خرید گوشی‌ هوشمند را شرح بدهیم. پس اگر به دنبال خرید گوشی جدیدی هستید و اطلاعات زیادی در رابطه با دنیای موبایل، فناوری و مشخصات فنی آن‌ها ندارید، با ما همراه باشید.

گوشی‌های موبایل در زندگی هر شخصی، ارزش مشخصی دارد. حتی اگر جزو ثروتمندترین اقشار جامعه باشید، ممکن است نخواهید هزینه‌ی زیادی برای گوشی جدید خود پرداخت کنید؛ شاید هم آنقدر عاشق این دستگاه‌ها باشید که از سایر هزینه‌های زندگی‌تان برای خرید یک گوشی گران‌قیمت، کم کنید. مهم این است که در ابتدا و پیش از خرید گوشی جدید، حداکثر هزینه‌ای را که می‌خواهید برای آن بپردازید، مشخص کنید. این موضوع به شما کمک می‌کند تا بتوانید همین ابتدای کار، انتخاب‌های خود را به طرز چشمگیری محدود کنید. بازه‌ی قیمتی گوشی‌های هوشمند بسیار گسترده است و از گوشی‌هایی کمتر از ۲۰۰ هزار تومان تا گوشی‌های لوکسی هم‌قیمت با یک خودرو، در بازار وجود دارد؛ بنابراین مشخص کردن بازه‌ی قیمتی، پیش‌نیازی برای خرید هوشمندانه آن محسوب می‌شود.

البته در نظر داشته باشید که برای خرید یک گوشی توانمند و مناسب نیازی به هزینه‌ی زیاد نیست. در حال حاضر و به دلیل رقابت فشرده‌ی بین شرکت‌های تولید‌کننده‌ی موبایل، شاهد حضور محصولات بسیار باکیفیت و قدرتمند با قیمت‌های رقابتی هستیم که توانایی انجام تمام امور مورد نیاز کاربران را دارند.

به زبان عامیانه و به‌طور خلاصه، سیستم‌عامل رابط بین کاربر و سخت‌افزار گوشی محسوب می‌شود؛ محیطی گرافیکی که توسط شرکت‌های مختلف، به پوسته‌های متفاوت مزین می‌شود تا بهترین تجربه‌ی کار با گوشی را در اختیارتان قرار دهد. در دنیای کامپیوتر رومیزی و لپ‌تاپ‌، ویندوز محبوب‌ترین سیستم‌عامل محسوب می‌شود. تقریبا در هر خانه‌ای یک کامپیوتر وجود دارد که از ویندوز استفاده کند؛ اما در دنیای گوشی‌ هوشمند این شرایط کاملا فرق می‌کند و هنگام نگارش این راهنمای خرید، سیستم عامل مایکروسافت پس از اینکه مورد استقبال خریداران و توسعه‌دهندگان قرار نگرفت، به‌صورت رسمی کنسل شد.

اگر بخواهیم از سیستم‌های عامل پرطرفدار در گوشی‌های موبایل سخن بگوییم، باید آن‌ها را به دو دسته تقسیم کنیم:

اولین دسته یعنی اندروید محبوب‌ترین سیستم‌عامل دنیای گوشی‌ هوشمند محسوب است و بیش از ۸۰ درصد از تمام موبایل‌های جهان، به این سیستم‌عامل مجهز شده‌اند. اندروید در گوشی‌های رده پایین چند صد هزار تومانی تا پرچم‌داران چند میلیون تومانی وجود دارد و سیستم‌عاملی کدباز محسوب می‌شود؛ این موضوع دست کاربر و توسعه‌دهندگان را برای شخصی‌سازی و ویرایش بخش‌های مختلف سیستم‌عامل باز می‌کند. همچنین برخلاف iOS، اندروید نیازی به نرم‌افزاری جداگانه برای انتقال اطلاعات به گوشی ندارد و به محض اتصال آن به کامپیوتر می‌‌توانید به حافظه‌ی داخلی آن دسترسی داشته باشید. این در حالی است که در گوشی‌های آیفون پس از اتصال به کامپیوتر تنها به بخش تصاویر ثبت‌شده با دوربین گوشی دسترسی خواهید داشت.

در ضمن برای نصب برنامه در گوشی‌های اندروید، هیچ محدودیتی وجود ندارد؛ بدین ترتیب قادر خواهید بود از برنامه‌های جانبی مثل بازار استفاده کنید و هم می‌توانید برنامه‌ی مورد نظر را از طریق کامپیوتر دانلود و فایل نصب مربوطه را به گوشی انتقال دهید. البته به‌تازگی قابلیت مشابهی در iOS در دسترس کاربران قرار گرفته است که می‌توانند از فروشگاه متفرقه‌ برای دانلود اپلیکیشن‌های خود بهره ببرند. این موضوع پس از حذف تعدادی از اپلیکیشن‌های ایرانی از اپ‌استور کمک زیادی به کاربران این پلتفرم در ایران کرد.

اما در سمت دیگر، گوشی‌های اندروید پشتیبانی نرم‌افزاری کوتاه‌‌مدت‌تری در مقایسه با رقبای مبتنی بر آی‌اواس دارند؛ به‌علاوه به دلیل تنوع بسیار زیاد گوشی‌های اندروید، برنامه‌های این سیستم‌عامل برای تمام مدل‌ها بهینه نشده‌اند و برای تجربه‌ای به‌خوبی آی‌اواس، باید به سراغ محصولات اندرویدی با سخت‌افزار مناسب بروید.

اندروید را می‌توان بهشت توسعه‌دهندگان ایرانی دانست و تعداد بسیار زیاد اپلیکیشن‌های ایرانی توسعه‌یافته برای این پلتفرم را می‌توان گواه این مدعی عنوان کرد. بدین ترتیب و با توجه به نیاز‌های خاص کاربران ایرانی، می‌توان اپلکیشین‌‌های مناسب‌‌تری در اندروید یافت.

اندروید سیستم‌عامل منعطفی محسوب می‌شود. این سیستم‌عامل برای کسانی مناسب است که تمایل دارند به تمام بخش‌های گوشی دسترس کاملی داشته باشند و آن را هر طوری که می‌پسندند، مدیریت کنند. به‌علاوه، اندروید بهترین گزینه برای کسانی است که می‌خواهند با هزینه‌ای کم، استفاده از یک گوشی هوشمند را تجربه کنند. وجود اپلیکیشن‌های متنوع ایرانی از دیگر دلایل بزرگ برای استفاده از سیستم عامل اندروید است.

در زمان نگارش این مقاله، حدود ۹۹.۷ درصد از بازار گوشی‌ هوشمند در اختیار دو سیستم‌عامل اندروید و آی‌اواس است. به‌جز این دو، حدود ۰.۱ درصد از کل گوشی‌های هوشمند از سیستم‌عامل ویندوز موبایل استفاده می‌کنند؛ ویندوز برخلاف موفقیت زیاد در دنیای کامپیوتر شخصی، با استقبال زیادی در میان کاربران گوشی‌ هوشمند مواجه نشده است. دلیل این موضوع، نبود پشتیبانی کافی از طرف مایکروسافت، عدم تمایل تولیدکنندگان برای ساخت گوشی‌های ویندوزی و کم بودن تعداد برنامه‌ها در مقایسه با اندروید و آی‌اواس است. به همین دلیل در حال حاضر و با توجه به عدم عرضه‌ی محصولی جدید و توانمند در پلتفرم ویندوز موبایل، خرید آن توصیه نمی‌شود.

دومین سیستم‌عامل محبوب جهان، «آی‌اواس» (iOS) است که به‌صورت انحصاری توسط شرکت اپل توسعه می‌یابد. این انحصاری بودن بدین معنی است که آی‌اواس را می‌توانید تنها در گوشی‌های آیفون بیابید. موضوع انحصاری بودن آی‌اواس، مزایایی برای کاربران آیفون دارد. اولین مورد این است که برنامه‌نویسان این سیستم عامل اقدام به بهینه‌سازی آن برای گوشی‌های آیفون می‌کنند؛ بنابراین گوشی‌هایی که از آی‌اواس استفاده می‌کنند، عملکردی بهینه‌ای و بدون نقصی دارند. برای مثال، اگر یک آیفون قدیمی داشته باشید که دو سه سالی از عمرش گذشته است، هنوز هم می‌تواند اکثر بازی‌ها و برنامه‌های آی‌او‌اس را به‌راحتی و بدون هیچ مشکلی اجرا کند. مورد دوم اینکه گوشی‌های آیفون، پشتیبانی نرم‌افزاری فوق‌العاده‌ای دارند؛ به‌عنوان مثال، آیفون ۵ که با نسخه‌ی ششم آی‌اواس منتشر شد، تا چهار سال پس از تولید، تمام به‌روزرسانی‌های این سیستم‌عامل را دریافت کرد. در خصوص سومین مزیت آی‌او‌اس نیز می‌توان به امنیت زیاد آن اشاره کرد که اپل نظارت دقیقی بر این بخش دارد.

در سمت دیگر، یکی از ایرادهای آی‌اواس این است که تنها در گوشی‌های آیفون وجود دارد؛ بنابراین برای استفاده از آن، باید بهای زیادی برای خرید گوشی هوشمند اپل پرداخت کنید. در خصوص مورد دوم می‌‌توان به بسته بودن کد منبع آی‌او‌اس اشاره کرد که کاربران و توسعه‌دهندگان را برای شخصی سازی آن، کاملا محدود می‌کند. البته نباید از آزادی عمل کمتر آن نسبت به برخی سیستم‌‌عامل‌های دیگر غافل شد که مؤلفه‌ای اصلی و تأثیرگذار برای بسیاری از کاربران است. محدودیت‌های موجود در پلتفرم iOS، ‌برخی مواقع مشکل‌ساز خواهند شد. به‌عنوان مثال می‌‌توان به هزینه‌ی بیشتر اپلیکیشن‌های آیفون اشاره کرد که می‌توان برخی از آن‌ها را به‌صورت رایگان در پلتفرم‌های دیگر یافت.

آی‌اواس رابطی ساده و کاربرپسند دارد. این سیستم عامل برای کسانی که حوصله‌ی سر و کله زدن با تنظیمات مختلف ندارند و به دنبال یک تجربه‌ی روان، کامل و لذت‌بخش در محصولی با تجربه‌ی کاربری عالی برای دراز‌مدت هستند، بهترین انتخاب محسوب می‌شود.

این ضرب‌المثل که می‌گوید «از روی جلد کتاب نمی‌توان در مورد آن قضاوت کرد»، چندان در دنیای گوشی‌ هوشمند کاربرد ندارد. طراحی، ظاهر و کیفیت ساخت دستگاهی که درصد قابل توجهی از روز در دستتان است، اهمیت زیادی دارد. اگر گوشی منتخب، از همه نظر مناسب باشد ولی ظاهر آن به مطابق با سلیقه شما نباشد، به احتمال زیاد از خرید آن خودداری خواهید کرد. شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی‌ هوشمند هم به این موضوع واقف هستند و سعی می‌کنند که دست‌ کم برای گوشی‌های رده‌بالا و گران‌قیمت‌ خود، بدنه‌ای زیبا و ارگونومیک انتخاب کنند. اگر می‌خواهید گوشی جدید خود را از فروشگاه‌های اینترنتی بخرید، پیش از خرید حتما چند ویدئو و بررسی از آن ببینید؛ در این مواقع بهتر است پیش از خرید به فروشگاه‌های موبایل بروید و چند دقیقه‌ با گوشی مد نظر کار کنید. ممکن است هنگام در دست گرفتن گوشی، حتی جنس قاب پشت گوشی، احساس خوبی به شما منتقل نکند و تمام محاسبات‌ را به هم بریزد. پیشنهاد می‌شود حتما پیش از خرید گوشی برای دقایقی با آن کار کنید تا حس کاربری آن را با سلیقه‌ی خود بسنجید.

اما خارج از موارد احساسی و سلیقه‌ای، برخی موارد فنی هم در این بخش وجود دارد که باید مد نظر داشته باشید:

یکی از مهم‌ترین شاخص‌های خرید گوشی، سایز آن محسوب می‌شود. ابعاد بدنه‌ی گوشی‌های هوشمند به سایز نمایشگر آن‌ها وابسته است؛ این موضوع می‌تواند تأثیر زیادی در تجربه‌ی کار کردن با گوشی داشته باشد. برای مثال، مدلی مانند آیفون SE که نمایشگری چهار اینچی دارد، به‌راحتی در کف دست جای می‌گیرد و می‌توان تنها با یک دست با آن کار کرد؛ ولی برای گشت و گذار در اینترنت، تماشای ویدیو یا اجرای بازی‌های مختلف، نمایشگر کوچک آن چندان مناسب نیست. در سمت دیگر گوشی‌هایی که نمایشگری بزرگ‌تر از ۵ اینچ دارند، به هر دو دست برای کار با آن نیاز خواهند داشت؛ ولی کاملا مناسب بازی، گشت‌وگذار در اینترنت و تماشای ویدئو خواهند بود. البته برخی از گوشی‌های پرچم‌دار، ترکیب این دو را به‌صورت همزمان دارند؛ برای مثال گوشی سامسونگ گلکسی اس۸ پلاس، نمایشگری بدون حاشیه دارد و این موضوع به سامسونگ کمک کرده است که نمایشگری بزرگ را در بدنه‌ای کوچک جای دهد. البته این موضوع امکان استفاده از یک دست و دسترسی به تمام نقاط نمایشگر را فراهم نمی‌کند.

جنس بدنه‌ی گوشی شاخصی است که تأثیر مستقیم در طول عمر آن دارد. اکثر گوشی‌های رده‌پایین و رده‌میانی، بدنه‌های پلاستیکی دارند؛ پلاستیک ماده‌ی ارزان‌قیمتی است که هزینه‌ی نهایی تولید گوشی را کاهش می‌دهد؛ ولی در عوض، به‌راحتی آسیب می‌بیند و استحکام زیادی ندارد. در سمت دیگر، گوشی‌های رده‌بالا از بدنه‌هایی تمام فلزی یا ترکیب فلز و شیشه استفاده می‌کنند. برای این دسته از گوشی‌ها، معمولا از آلیاژهای آلومینیوم استفاده می‌شود؛ آلیاژی که در صنایع خودرو و هوا و فضا هم به کار می‌رود. بدنه‌ی فلزی باعث اعلا شدن گوشی و خوش‌دست‌تر شدن آن می‌شود. به‌علاوه این نوع بدنه‌ها مقاومت خوبی در برابر ضربه دارند. مورد بعدی این است که آلیاژ آلومینیوم، رسانای خوبی برای گرما محسوب می‌شود؛ این موضوع هم یک مزیت است و هم یک عیب؛ مزیت از این نظر که گرمای تولیدشده توسط قطعات داخلی، به‌سرعت از گوشی دفع می‌شود و از آسیب دیدن آن جلوگیری می‌کند. اما همین مورد سبب می‌شود که هنگام انجام محاسبات سنگین مثل اجرای بازی‌های سه‌بعدی، بدنه‌ی گوشی داغ و کمی آزاردهنده شود.

اما بدنه‌ی فلزی برخی از گوشی‌ها روکشی از جنس شیشه دارد. شیشه زیبایی گوشی را دوچندان می‌کند ولی در ضربات به‌راحتی ترک می‌خورد و خرد می‌شود. شیشه همچنین اثر انگشت و چربی دست را کاملا نشان می‌دهد؛ این موضوع در مورد گوشی‌های فلزی و پلاستیکی که روکشی براق دارند هم صادق است. اگر وسواس زیادی برای تمیز بودن بدنه‌ی گوشی‌تان دارید، بهتر است به سراغ مدل‌هایی بروید که از روکش‌های فلزی برس‌خورده بهره می‌برند.

برخی از گوشی‌ها دارای گواهینامه‌های مخصوص مقاومت بدنه هستند. امروزه اکثر گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار، استاندارد جهانی IP را دریافت می‌کنند. در جلوی این استاندارد، یک عدد دو رقمی نوشته می‌شود که عدد اول، میزان مقاومت گوشی را در برابر ذرات جامد و عدد دوم، مقاوت آن را در برابر مایعات نشان می‌دهد. برای مثال، گواهینامه‌ی IP68 به این معنا است که دستگاه به‌طور کامل در مقابل نفوذ ذرات جامد مقاوم است و می‌تواند بدون هیچ مشکلی تا عمق سه متری زیر آب قرار گیرد. برخی گوشی‌های دیگر مثل پرچم‌داران ال‌جی سری وی، گواهینامه‌های نظامی دارند؛ این گواهینامه‌ها به مقاومت دستگاه در مقابل ضربه اشاره می‌کنند. برای مثال، گواهینامه‌ی نظامی MIL-STD-810G مربوط به ال‌جی وی ۲۰، بدین معنی است که این گوشی می‌تواند ۲۶ بار از ارتفاع ۱.۲ متری روی تخته‌ای چوبی با ضخامت ۱۰۰ میلی‌متر رها شود و همچنان به عملکرد بدون مشکل خود ادامه دهد.

نمایشگر گوشی‌ هوشمند، بخشی است که بیشترین تأثیر را در تجربه‌ی کاربری دارد. این قسمت، حداقل ۶۰ درصد از کل قاب جلوی گوشی را شامل می‌شود و می‌تواند دوست یا دشمنی برای چشمانتان محسوب شود. نمایشگر می‌تواند آنقدر خوب باشد که دیدن کیفیت تصاویر در اینستاگرام شما را هیجان‌زده کند؛ در طرف دیگر، یک نمایشگر بد حتی خواندن پیغام‌های کوتاه را دشوار خواهد کرد. شاخص‌های زیادی در تعیین کیفیت نمایشگر گوشی‌ هوشمند دخیل است که در ادامه، مهم‌ترینشان را شرح می‌دهیم.

تراکم پیکسلی را می‌توان یکی از مهم‌ترین شاخص‌های تعیین‌کننده در کیفیت یک نمایشگر دانست. این شاخص از یک فرمول ساده بین رزولوشن و سایز نمایشگر به‌ دست می‌آید و با واحد «پیکسل بر اینچ» سنجیده می‌شود. همان‌طور که از واحد این شاخص مشخص است، تراکم پیکسلی، تعداد پیکسل‌های موجود در هر اینچ از نمایشگر را نشان می‌دهد؛ هر چقدر این عدد بیشتر باشد، تصاویر در نمایشگر گوشی، خواناتر و دقیق‌تر نشان داده می‌شود و خستگی چشم هم کاهش می‌یابد. تحقیقات نشان داده است که تراکم پیکسلی ایده‌آل برای چشم انسان، ۳۰۰ پیکسل بر اینچ است؛ بنابراین می‌توانید از این عدد به‌عنوان یک استاندارد، در مقایسه‌ی نمایشگر گوشی‌های مختلف استفاده کنید. البته در حال حاضر بسیاری از گوشی‌های موجود در بازار، حتی نمونه‌های میان‌رده و اقتصادی، تراکم بیشتر از ۳۰۰ پیکسل بر هر اینچ دارند و موبایل‌ها از این لحاظ پیشرفت قابل توجهی طی چند سال گذشته تجربه کرده‌‌اند.

در نظر داشته باشید که دقت یا رزولوشن نمایشگر، نمی‌تواند به تنهایی فاکتور تعیین‌کننده‌ی شفافیت تصویر باشد. برای مثال، رزولوشن HD در یک نمایشگر ۶ اینچی، تراکم ۲۴۵ پیکسل بر اینچ را ارائه می‌دهد؛ درحالی‌که همین رزولوشن در نمایشگری ۵ اینچی، تراکم را به ۳۰۰ پیکسل بر اینچ می‌رساند. البته تراکم پیکسل بالاتر به معنای پردازش سنگین‌تر واحد گرافیکی گوشی است که منجر به کاهش عمر باتری می‌شود. پس در نظر داشته باشید که همواره پنل‌هایی با رزولوشن بالا نتیجه‌ی مثبتی به همراه نخواهند داشت.

نمایشگر گوشی‌ هوشمند از پنل‌های مختلفی استفاده می‌کند و با فناوری‌های متفاوتی ساخته می‌شود. این موارد هر کدام نقاط قوت و ضعفی دارد.

این پنل در نمایشگر اکثر گوشی‌های رده‌پایین و رده‌میانی استفاده می‌شود؛ دلیل این موضوع، هزینه‌ی پایین تولید نمایشگرهای TN LCD در مقایسه با انواع دیگر نمایشگر است. نمایشگرهای LCD دارای یک منبع نور در زیرصفحه‌نمایش هستند که این منبع نور همیشه روشن است و حتی برای نمایش رنگ مشکی از این منبع نور استفاده می‌شود. به همین دلیل است که رنگ مشکی در این نمایشگرها از تاریکی و غلظت کمتری بهره می‌برد. اما در عوض این نمایشگرها زوایای دید محدودی دارند و باتری زیادی مصرف می‌کنند. نمایشگرهای LCD در دونوع TN و IPS بسیار پرکاربرد هستند:

این پنل در نمایشگر اکثر گوشی‌های رده‌پایین و رده‌میانی استفاده می‌شود؛ دلیل این موضوع، هزینه‌ی پایین تولید نمایشگرهای TN LCD در مقایسه با انواع دیگر نمایشگر است. زاویه‌ی دید محدود و مصرف انرژی بالا، بزرگ‌ترین نقاط ضعف این دسته از پنل‌ها هستند. با پیشرفت فناوری و کاهش هزینه‌ی تولید سایر پنل‌ها، انواع TN از دنیای گوشی‌ هوشمند حذف شده‌اند و تنها محصولات بسیار اندکی از آن‌ها بهره می‌برند.

این مدل نمایشگر که نوع پیشرفته‌ی TN LCD محسوب می‌شود، زوایای دید وسیع‌تر، نسبت کنتراست بیشتر و مصرف انرژی کم‌تر دارد و طیف رنگ وسیع‌تری را نشان می‌دهد؛ اما هزینه‌ی تولید آن‌ بیشتر از نمایشگرهای TN LCD است.

بهترین نوع TFT‌، نمایشگرهای IPS هستند که در بیشتر گوشی‌های نسل جدید و پرچم‌دار مورد استفاده قرار می‌گیرند. این نمایشگر‌ها از مزایایی مانند زاویه دید مناسب و کیفیت و دقت رنگ بالا برخوردارند. اما همچنان در تولید رنگ مشکی کیفیت پایین‌تری نسبت به AMOLED دارند. همچنین نمایشگر‌های IPS نسبت به  انواع TN‌ مصرف انرژی پایین‌تری دارند.

در نظر داشته باشید که اصطلاح LED به نوع نور پس‌زمینه در دو نمایشگر بالا باز می‌گردد و پنلی جداگانه محسوب نمی‌شود. امروزه تمام نور پس‌زمینه‌ی نمایشگر LCD تمام گوشی‌های هوشمند توسط لامپ‌های LED تأمین می‌شود.

شرکت اپل پیش از آیفون ۱۰ در گوشی‌های هوشمند خود از این نوع نمایشگر استفاده می‌کرد که آن را با نام رتینا معرفی کرده است. تراکم پیکسل در این نمایشگر به‌قدری بالا است که حتی از از فاصله نزدیک پیکسل‌ها قابل مشاهده نیستند. به‌عنوان مثال تراکم پیکسل در آیفون ۶ پلاس برابر ۴۰۱ است. تنها ایراد این نوع نمایشگر قیمت بالای آن است که البته با در نظر گرفتن کیفیت ساخت بالای آن‌ها می‌توان از این ایراد آن‌ها چشم پوشی کرد.

نوع دیگر نمایشگرهای بسیار پرطرفدار، صفحه‌نمایش‌هایی از خانواده‌ی OLED هستند. تکنولوژی ساخت این نمایشگرها متفاوت از LCD است. بدین ترتیب که تعداد زیادی LED ارگانیک، در زیر صفحه نمایش تعبیه شده و بنا به نیاز برای رنگ‌های مختلف، روشن و خاموش می‌شوند. در حقیقت نیازی نیست که همیشه تمام این LED-ها روشن باشند. بنابراین برای نمایش نور مشکی هیچ چراغ LED روشن نیست و بدین شکل رنگ مشکی در این نمایشگرها بسیار عمیق و تاریک است. نمایشگرهای OLED از کیفیت رنگ بسیار بالایی برخوردارند و رنگ‌ها در این نمایشگر بسیار شاد و اغراق آمیز هستند! OLEDها مشکلات زاویه دید و شفافیت تصویر در برخی نمایشگرهای LCD را ندارند. پنل‌های OLED‌ در حال حاضر در چند نمونه‌ و با نام تجاری مختلف تولید و عرضه می‌شوند.

AMOLED در حقیقت همان OLED است. تصویر در این نمایشگر از خطوط زیاد کنارهم تشکیل شده و فاصله بین این خطوط به‌ قدری کم است که فقط با چشم مسلح مشاهده می‌شود. در حقیقت تنها تفاوت این دو نمایشگر در این است که AMOLED رزولوشن تصویر بالاتر و مصرف انرژی کمتری دارد. زمان پاسخ‌گویی و Refresh Rate در این نمایشگرها بسیار بهتر است  و در واقع ایرادات نمایشگر‌های OLED را ندارد.

یکی از ایرادات وارده به نمایشگرهای AMOLED این بود که زیر نور زیاد، تصاویر در آن قابل مشاهده نبودند و به همین دلیل رنگ سبز از این بین حذف شده و به‌صورت اشتراکی با دو رنگ قرمز و آبی بدست می‌آید. با روی کار آمدن Super AMOLEDها توسط سامسونگ که در واقع نسخه بهبود یافته AMOLED‌ها هستند، این مشکل رفع شد. این نمایشگرها باریک‌تر از نسل قبلی هستند، طول عمر بیشتری دارند، عملکرد صفحه‌ی لمسی آن‌ها بهبود یافته و همچنین مصرف انرژی آن‌ها تا ۲۰ درصد کاهش یافته است. پنل‌های Super AMOLED از چینش ماتریس Pentile برای قرارگیری ساب‌پیکس‌های خود بهره می‌برند که در سال‌های اخیر سامسونگ برای بهبود کیفیت نهایی از چینش Diamond استفاده کرده است.

با وجود برخی مشکلات ماتریس Pentile، سامسونگ در بازه‌ای از زمان با معرفی پنل‌های Super AMOLED Plus، چینش RGB را به این دسته از صفحه‌های نمایشگر اضافه کرد. با این حال سامسونگ چند سالی است که دیگر از این پنل در نمایشگر گوشی‌های خود استفاده نمی‌کند و به همان نمونه‌ با ماتریس Pentile بازگشته است.

Plastic OLED یا P-OLED، نام تجاری پنل‌های اولد ساخت ال‌جی است. این پنل‌ها شباهت بسیاری به نمونه‌های Super AMOLED دارند و تنها تفاوت آن‌ها به استفاده از زیرلایه‌ی پلاستیک در پی‌اولد به جای شیشه در سوپراملد‌ها باز می‌گردد. این پنل‌ها نیز جز باکیفیت‌ترین نمونه‌های موجود در دنیای گوشی‌های هوشمند هستند.

همه‌ی ما عادت کرده‌ایم که به محض خرید گوشی جدید، یک محافظ مخصوص نمایشگر هم برای آن تهیه کنیم. امروزه نمایشگر اکثر گوشی‌های هوشمند به یک لایه از شیشه‌های مقاوم (مثل شیشه‌های برند گوریلا گلس) مجهز شده‌اند که از نمایشگر گوشی‌ در مقابل انواع ضربه و خط و خش محافظت می‌کند؛ اما تجربه نشان داده است که حتی جدیدترین و برترین نوع این نوع شیشه‌ها هم می‌تواند به مرور زمان، دچار خط و خش یا حتی ترک شود؛ بنابراین خرید یک محافظ صفحه برای نمایشگر گوشی، هنوز هم حرکت هوشمندانه‌ای محسوب می‌شود.

گوشی‌های موبایل از زمان تولد تا به امروز، دستگاه‌های زیادی را از زندگی‌ کاربران حذف کرده‌اند. موبایل‌ها کم کم جایگزین پخش‌کننده‌های موسیقی شدند و حتی کاربرد کامپیوترهای شخصی را کاهش دادند؛ ولی یکی از نقاط عطف در دوران حیات گوشی‌های هوشمند، اضافه شدن دوربین به آن‌ها بود. این موضوع در ابتدا به دلیل کیفیت پایین دوربین، تأثیر زیادی بر دنیای دوربین‌های دیجیتال نداشت؛ اما امروزه گوشی‌هایی تولید می‌شوند که می‌توانند از لحاظ کیفیت عکاسی به‌راحتی با دوربین‌های دیجیتال خانگی رقابت کرده و آن‌ها را از دور خارج کنند. این موضوع، کم کم روند شبکه‌های اجتماعی را هم به سمت محتوای تصویری تغییر داد. سال ۲۰۰۶ هم سرویس اینستاگرام راه‌اندازی شد تا اهمیت دوربین در گوشی‌های هوشمند دوچندان شود. اما این تمام ماجرا نیست؛ عکاسان حرفه‌ای می‌گویند: «بهترین دوربین همانی است که همیشه همراه شماست.» این مثل معروف در کنار راحتی عکاسی با گوشی‌ها سبب شد تا روز به روز، کاربران بیشتری، دوربین‌های دیجیتال خود را رها کرده و به سراغ گوشی‌های هوشمند بروند. گوشی‌های هوشمند تمام فرآیند ثبت، ویرایش و آپلود عکس را به‌صورت یک‌جا در اختیار کاربران قرار می‌دهد؛ بنابراین بنا به نوع استفاده‌ از گوشی، دوربین آن می‌تواند اهمیت فوق‌العاده‌ای داشته باشد.

دوربین گوشی‌های هوشمند، دریایی از اصطلاحات تخصصی را به همراه دارند که این اصطلاحات گاها بیشتر جنبه‌ی تبلیغاتی دارد و تأثیری در کیفیت نهایی عکس‌های ثبت‌شده نمی‌گذارد. در ادامه به بررسی مهم‌ترین مشخصات دوربین گوشی‌های موبایل می‌پردازیم که اطلاع از آن‌ها به هیچ وجه خالی از لطف نیست. 

متاسفانه باور غلطی در جامعه وجود دارد که هر چه دقت حسگر یا به اصطلاح، «روزلوشن» دوربین بیشتر باشد، کیفیت عکس‌های آن هم بهتر خواهد بود. این باور اشتباه است و کیفیت نهایی عکس‌های ثبت شده، به عوامل دیگری هم بستگی دارد. هدف شما از عکاسی، می‌تواند داشتن مگاپیکسل زیاد حسگر را توجیه کند. برای برش زدن یا به‌اصطلاح «کراپ‌ کردن»، عکس‌هایی با رزولوشن زیاد قطعا مفیدتر خواهد بود. تصور کنید تصویری تمام قد از دوستان‌تان با دقت ۵ مگاپیکسل دارید. اگر بخواهید قسمت سر و گردن یکی از سوژه‌ها را در عکس برش بزنید، با عکسی مات و بی‌کیفیت مواجه می‌شوید؛ اما اگر همان‌ تصویر، با دوربینی با دقت حسگر ۱۶ مگاپیکسل ثبت شده باشد، پس از برش هم، تصویری با کیفیت مناسب باقی خواهد ماند. پس به‌طور خلاصه می‌توان گفت، مگاپیکسل زیاد جایی به کارتان می‌آید که می‌خواهید عکسی بزرگ تهیه کنید و از دل آن، چند عکس کوچک‌تر برش دهید.

با این حال لازم به ذکر است که با توجه به محدودیت زیاد در استفاده از سنسور‌های بزرگ در گوشی‌های موبایل، افزایش رزولوشن به معنای تراکم بیشتر و در نهایت پیکسل‌های کوچک‌تر خواهد بود. این موضوع باعث می‌شود تا هر پیکسل میزان کمتری از نور تابیده شده بر سطح سنسور را دریافت کرده و در نتیجه عملکرد دوربین در محیط‌های تاریک افت قابل توجهی خواهد یافت. نویز و از بین رفتن جزئیات کم در محیط‌های کم‌نور، بزرگ‌ترین مشکلات سنسور‌هایی با رزولوشن بالا است.

اندازه‌ی سنسور دوربین یک گوشی، مهم‌ترین عامل در کیفیت نهایی تصاویر ثبت شده با آن محسوب می‌شود. این مورد، مشخص کننده‌ی میزان نوری است که برای ثبت یک عکس دریافت می‌شود. هر حسگر از میلیون‌ها بخش حساس به نور تشکیل شده است که اطلاعات لازم برای ثبت تصویر را از لنز دوربین دریافت می‌کند؛ بنابراین هرچقدر که حسگر دوربین بزرگ‌تر باشد، اطلاعات بیشتری برای ثبت عکس دریافت می‌شود و تصویر نهایی، کیفیت بالاتری خواهد داشت. البته حسگرهای بزرگ، فضای بیشتری نیاز داشته که در گوشی‌های موبایل امکان‌پذیر نخواهد بود؛ همین موضوع یکی از دلایل اصلی برتری کیفیت عکاسی دوربین‌های حرفه‌ای در مقایسه با دوربین گوشی‌های موبایل است (ابعاد سنسور‌های فول‌فریم به‌طور میانگین ۱۰ برابر سنسور‌های دوربین گوشی‌های هوشمند است).

نسبت کانونی یا دیافراگم لنز، یکی از مشخصات کلیدی در دوربین‌های عکاسید است که به‌صورت نسبت حرف انگلیسی f بر یک عدد، مشخص می‌شود. هرچقدر که این عدد کمتر باشد، دیافراگم دوربین گشودگی بیشتری داشته و بدین ترتیب فوتون‌های بیشتری از نور به حسگر دوربین می‌رسند. این موضوع زمانی به کار می‌آید که بخواهید در شب یا شرایط نوری ضعیف عکاسی کنید. بنابراین اگر بیشترین استفاده را از دوربین گوشی‌تان در شب دارید، بهتر است به دنبال گوشی‌هایی باشید که نسبت کانونی آن‌ها، f/2.0 یا کمتر باشد. این موضوع همچنین منجر به ایجاد پدیده‌ی بوکه در عکس‌ها می‌شود که عاملی مهم در افزایش جذابیت عکاسی پرتره است.

این فناوری که به‌صورت اختصار OIS نامیده می‌شود، یک ماژول سخت‌افزاری است که برای قسمت‌های داخل لنز یا سنسور دوربین گوشی، امکان حرکت در جهات مختلف را فراهم می‌کند تا لرزش دست جبران شود. این مورد یکی از گران‌ترین ماژول‌های دوربین محسوب می‌شود و معمولا تنها در گوشی‌های رده‌بالا وجود دارد. این قابلیت، با جبران لرزش دست‌، از تار شدن عکس‌ها جلوگیری می‌کند. جبران لرزش دست، باعث می‌شود که نور بیشتری به حسگر برسد و در نتیجه، کیفیت تصاویر ثبت‌شده در شرایط نوری ضعیف هم، بهتر می‌شود. در صورت عدم تجهیز به لرزشگیر اپتیکال، الگوریتم تنظیمات خودکار دوربین، برای حذف لرزش‌های مجبور به افزایش سرعت شاتر و ایزو است که بدین ترتیب تصاویری با نویز بیشتر و تاریک‌تر ثبت خواهند شد. اما در صورت وجود این سیستم، دوربین نگرانی زیادی از بابت ثبت لرزش‌های نخواهد داشت و اقدام به کاهش سرعت شاتر و ایزو خواهد کرد. 

در ضمن اگر قصد دارید که با گوشی‌تان، زیاد فیلم‌برداری کنید، فناوری OIS کمک زیادی به شما خواهد کرد.

عکاسی HDR یکی از جذاب‌ترین قابلیت‌های دوربین گوشی‌های هوشمند است که امروزه در اکثر گوشی‌های هوشمند وجود دارد. عکس‌هایی که با این قابلیت گرفته شوند، کنتراست بالا و رنگ‌های زنده و غلیظی دارد. برای گرفتن این نوع تصاویر، دوربین گوشی سه عکس متفاوت با نوردهی‌های کم، استاندارد و زیاد گرفته و سپس به ترکیب آن‌ها می‌پردازد. تنها موردی که باید مد نظر داشته باشید این است که هنگام ثبت تصاویر HDR، به دلیل اینکه سه تصویر جداگانه ثبت می‌شود، باید لرزش دست به حداقل ممکن برسد؛ زیرا اگر این سه تصویر حتی کمی با هم متفاوت باشند، نتیجه‌ی خوبی حاصل نمی‌شود. اگر از دوربین گوشی خود برای عکاسی از مناظر طبیعی و شهری استفاده می‌کنید، حتما مدلی را تهیه کنید که از این قابلیت پشتیبانی کند.

روند جدیدی که چند سالی است در گوشی‌های رده‌بالا و پرچم‌دار وجود دارد، ماژول‌های دوگانه‌ی دوربین است؛ اما بد نیست نگاهی به کاربرد این سیستم‌ بیندازیم. تاریخچه‌ی دوربین‌های دوگانه به سال ۲۰۱۱ میلادی باز می‌گردد ولی در آن زمان، دوربین دوم برای خلق تصاویر سه بعدی استفاده می‌شد. امروزه شرکت‌های مختلف از این دوربین‌ها برای ثبت تصاویر واید یا عریض (ال‌جی جی۶)، ثبت تصاویر سیاه و سفید و کمک به دوربین اصلی برای بهبود نتایج نهایی (هواوی میت ۱۰)، اضافه کردن امکان زوم اپتیکال برای ثبت تصاویر پرتره و ایجاد جلوه‌ی بوکه مصنوعی (گلکسی اس ۹ و آیفون ۱۰) استفاده می‌کنند. دوربین دوتایی قابلیت نوینی است که تنها در گوشی‌های پرچم‌دار و گران‌قیمت ارائه می‌شود؛ بنابراین این مورد می‌تواند هنگام انتخاب یک گوشی پرچم‌دار، به شما کمک کند. البته به‌تازگی شاهد کاربرد این چینش در برخی از گوشی‌‌های میان‌رده نیز هستیم.

با اینکه دوربین دوگانه می‌تواند امکانات زیادی در اختیار کاربران قرار دهد، اما نمی‌‌توان وجود آن را ضروری دانست. گوگل پیکس ایکس‌ال ۲ با تجهیز به یک سنسور و لنز، به نظر بسیاری از کارشناسان بهترین دوربین دنیای گوشی‌های هوشمند در سال ۲۰۱۷ بود. این در حالی است که تمام رقبای این گوشی، از دوربین‌هایی با ماژول دوگانه بهره می‌بردند.

اگر بگوییم که دوربین سلفی از دوربین اصلی گوشی‌ها پرکاربردتر است، اغراق نکرده‌ایم. بدون دوربین سلفی، غالب عکس‌هایی که در اینستاگرام قرار می‌گیرد، وجود نخواهند داشت. علاقه‌ی زیادی کاربران به ثبت تصاویر سلفی باعث شده است تا این بخش از گوشی‌های هوشمند نیز طی چند سال گذشته پیشرفت قابل توجهی تجربه کنند. تمام مشخصاتی که در رابط با دوربین اصلی گوشی‌ها ذکر شد، در مورد دوربین سلفی نیز صادق است؛ اما اگر دوربین سلفی برای‌تان اهمیت زیادی دارد، حتما دقت کنید که به سیستم فوکوس خودکار هم مجهز باشد. به‌علاوه، اگر دوربین سلفی گوشی منتخب‌تان، لنز وایدی داشته باشد، نیازی به استفاده از استیک‌های سلفی نخواهید داشت.

کیفیت فیلم‌برداری دوربین گوشی، مثل عکاسی، تابعی از موارد گفته شده است؛ اما موارد دیگری هم وجود دارد که در کیفیت نهایی کلیپ‌های ثبت‌شده تأثیر دارد. برای مثال، باید به نوع و کیفیت ضبط صدا توجه کنید. اکثر گوشی‌های هوشمند تنها قابلیت ضبط صدای تک کاناله (مونو) را ارائه می‌دهند؛ در حالی‌که برخی مدل‌ها (مثل ال‌جی وی ۳۰) نه تنها قابلیت ضبط صدای استریو داشته بلکه آن را با نرخ بیت بالایی ارائه می‌دهند. این قابلیت در صورتی که بخواهید به ‌طور جدی با دوربین گوشی‌تان فیلم‌برداری کنید، اهمیت بالای دارد. به‌علاوه اگر قرار است ویدئوهای ضبط شده را در تلویزیون‌های Ultra HD تماشا کنید، باید به دنبال گوشی‌هایی با قابلیت فیلم‌برداری با رزولوشن 4K باشید. لرزشگیر اپتیکال نیز بهبود قابل توجهی در کیفیت نهایی کلیپ‌های ضبط شده خواهد داشت. اگر هم می‌خواهید ویدئوهای جذابی از سوژه‌های سریع تهیه کنید، به دنبال گوشی‌هایی باشید که قابلیت فیلمبرداری صحنه آهسته (گلکسی اس ۹، اکسپریا ایکس‌زد ۱ و ایکس‌زد ۲ و آیفون ۱۰) را به همراه داشته باشند.

مرحله ششم: داخل گوشی‌تان چه خبر است؟
گوشی‌های موبایل هم مثل لپ‌تاپ‌ها و کامپیوترهای رومیزی، از قطعاتی مثل پردازنده، رم و حافظه‌ی داخلی بهره می‌برند که نوع این قطعات، سرعت و روان بودن تجربه‌ی کاری شما را با گوشی مشخص می‌کند. بنابراین بهتر است که پیش خرید یک گوشی جدید، اطلاعاتی در مورد قطعات داخلی آن، کسب کنید.

سیستم روی یک چیپ
مطمئنا در هنگام خرید و با مقایسه‌ی جدول مشخصات گوشی‌های مختلف با کلماتی مثل پردازنده، حافظه‌ی رم و حافظه‌ی داخلی مواجه شده‌اید. در بیشتر مواقع عدد بزرگ‌تر روبه‌روی هر سطر عاملی برای گرایش به آن محصول‌ می‌شود. ولی بررسی یک محصول به همین سادگی‌ها نیست و جزئیات زیادی وجود دارند که باید نسبت به آن‌ها اطلاع پیدا کرد.
در گوشی‌های هوشمند به جای واحد پردازش مرکزی که در کامپیوتر‌های شخصی شاهد آن هستیم از بخش یکپارچه‌ای به نام "سیستم روی یک چیپ" استفاده می‌شود. سیستم-روی-یک-چیپ یا SoC یک مدار مجتمع است که تمامی قطعات پردازشی دستگاه را بر روی یک چیپ جمع می‌کند. با این روش تولیدکنندگان دستگاه‌های دیجیتال به‌راحتی می‌توانند از SoCها در محصولات خود بدون نیاز به قطعات به‌صورت مجزا استفاده کنند. ایده‌ی اصلی ساخت این مجتمع‌ها در استفاده‌ی بهینه از فضای اشغال‌شده، یکپارچگی قطعات دستگاه برای رسیدن به توان بالاتر و مصرف پایین‌تر باتری نهفته است. همه‌ی موارد مربوط به عملکرد گوشی از سرعت اجرای برنامه‌ها، روان بودن بازی‌ها، کند شدن گوشی پس از نصب تعداد زیادی برنامه و حتی سرعت عکاسی دوربین آن، وابسته به مدل تراشه است. تراشه‌ی گوشی‌های هوشمند توسط شرکت‌های مختلف ساخته می‌شود.
یک SoC واحدهای مختلفی نظیر واحد پردازش مرکزی (CPU)، واحد پردازش گرافیکی (GPU)، حافظه،‌ شبکه‌های 4G، Wi-Fi و بلوتوث را در خود جای می‌دهد و با استاندارد مشخصی تمامی قطعات ذکر شده را کنار یکدیگر میزبانی می‌کند. به لطف تولید و قدرتمندتر شدن SoCها و کاربرد گسترده‌ی آن‌ها در گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و گجت‌ها از کارایی بالایی در پردازش دستورات برخوردار هستند. در ادامه به معرفی اجزای اصلی یک SoC واحد پردازش مرکزی، واحد پردازش گرافیکی، کنترل‌کننده شبکه و حافظه رم می‌پردازیم.

واحد پردازش مرکزی
CPU یکی از اجزای اصلی و مغز متفکر هر دستگاهی است. این واحد داده را از حافظه دریافت نموده و با انجام محاسبات منطقی، خروجی مورد نظر را تحویل می‌دهد. با افزایش قدرت پردازنده کاربر قادر به انجام حجم بیشتری از عملیات است. باید توجه کرد که تمامی اجزای داخل SoC توسط یک شرکت طراحی و تولید نمی‌شود. تولید‌کنندگان باید برای ساخت هر قطعه گواهی مربوطه را از شرکت طراح بخرند. کمپانی ARM معروف‌ترین شرکت معمار پردازنده‌هاست که گواهینامه‌های مربوط را به شرکت‌ها می‌فروشد.
اکثر پردازنده‌های موجود در بازار از معماری آرم استفاده می‌کنند و دلیل آن مصرف بهینه انرژی در معماری‌های این شرکت است. پردازنده‌های شرکت‌هایی مانند کوالکام، سامسونگ، مدیاتک و اپل همگی از معماری این شرکت بهره می‌برند. در مقابل معماری x86 اینتل قرار دارد که نکته منفی آن در مصرف زیاد انرژی است. پردازنده‌های اینتل تحت نام Atom در تلفن‌های هوشمند به کار گرفته می‌شد. با این حال با عدم استقبال شرکت‌های سازنده از این پردازنده‌ها، اینتل از بازار موبایل خارج شد.

در حال حاضر دو سری ARMv7 از رسته‌ی ۳۲ بیتی‌ و ARMv8 از رسته‌ی ۶۴ بیتی از تنوع زیادی در بین معماری‌های پردازنده گوشی‌های موبایل برخوردار هستند. هسته‌های یک پردازنده هم می‌توانند از معماری‌های متفاوتی نسبت به معماری کل واحد بهره ببرند.
اپل با معرفی آیفون 5s و استفاده از پردازنده ۶۴ بیتی به‌عنوان قلب تپنده‌ی دستگاه جدید خود، تمامی کاربران و شرکت‌های رقیب را متعجب کرد. حرکت اپل سرآغاز حرکت دیگر شرکت‌ها برای ارائه گوشی‌های مبتنی بر پردازنده‌های ۶۴ بیتی بود و در نهایت گوگل در نسخه آب‌نبات چوبی از سیستم‌عامل اندروید رسما پشتیبانی از این نوع پردازشگرها را شروع کرد. پردازنده‌های ۶۴ و ۳۲ بیتی به‌طور متداولی در کامپیوتر‌های شخصی استفاده می‌شوند؛ ولی امروزه استفاده از آن‌ها در دنیای گوشی‌های هوشمند رواج پیدا کرده است.

اما تفاوت پردازنده‌های ۶۴ بیتی در چیست؟
مهم‌ترین تغییر در سری جدید پردازنده‌ها بالا رفتن توان پردازشی دستگاه است. یک پردازنده ۶۴ بیتی می‌تواند تا ۲ به توان ۶۴ مقدار داده را محاسبه و به حافظه رم آدرس‌دهی کند. بنابراین در این پردازنده‌ها مدیریت حافظه بهینه‌تر، بازده دستگاه در پردازش دستورات بالاتر و پردازش داده‌ها در حجم زیاد‌تری از امور کاراتر خواهد شد. بنابراین دلیلی برای مقاومت در برابر پردازنده‌های ۶۴ بیتی وجود ندارد. در حال حاضر تمام گوشی‌های هوشمند جدید بازار از پردازنده‌های ۶۴ بیتی بهره می‌برند.

هسته‌های پردازشی
هسته‌های پردازشی جزئی از معماری پردازنده‌های مرکزی شناخته می‌شوند. هر هسته مجموعه‌ای از دستورات را به‌طور مجزا محاسبه می‌کند. تعداد بیشتر هسته‌ها به معنای بالاتر رفتن سرعت محاسبات توسط پردازنده است. در طرف مقابل بالا رفتن تعداد هسته‌ها جهت افزایش سرعت پردازشی به قیمت مصرف بالاتر انرژی تلقی می‌شود. بنابراین چالش روبه‌روی شرکت‌های تولید کننده‌ی پردازنده‌ها، نحوه مدیریت انرژی و چینش هسته‌ها در کنار هم است.
امروزه در اکثر گوشی‌ها از پردازنده‌های چهار یا هشت هسته‌ای استفاده می‌شود. در پردازنده‌های چهار هسته‌ای هر چهار هسته می‌توانند به‌طور هم‌زمان به پردازش امور بپردازند. این اتفاق در پردازنده‌های هشت هسته‌ای بدین صورت است که چهار هسته‌ای که مصرف انرژی پایینی دارند در مواقع معمول در حال کار هستند و چهار هسته دیگر در مواقعی که فشار محاسبات افزایش می‌یابد وارد چرخه‌ی ‌فعالیت می‌شوند.

واحد پردازش گرافیکی
GPU نیز از بخش‌های مهم در SoC به شمار می‌رود و مسئول پردازش کارهای گرافیکی در دستگاه‌های دیجیتال است. به دلیل محدودیت فضا و جهت کاهش مصرف انرژی واحد پردازش گرافیکی در نزدیکی CPU قرار دارد. به کمک این واحد شما می‌توانید انواع بازی‌ها، تصاویر سه‌بعدی و فعالیت‌های گرافیکی را در گوشی‌های خود اجرا کنید. عملکرد واحد گرافیکی به عوامل مختلفی از جمله معماری، چینش واحد بر روی SoC و سیستم‌عامل مربوط است.

در پردازش تصاویر سه‌بعدی مهم‌ترین و اولین قسمت درگیر واحد پردازش گرافیکی است. اگرچه در برخی اوقات هسته‌های پردازشی به کمک واحد گرافیک می‌آیند، ولی به‌طور معمول این هسته‌ها برای انجام امور گرافیکی طراحی نشده‌اند و GPU در پردازش کارها اولویت بالاتری دارند. پردازش تصاویر دوبعدی نظیر بزرگ‌نمایی عکس و حرکات بین صفحات در رابط کاربری نیز از وظایف GPU است و سیستم‌عامل این امور را به جای واحد پردازش مرکزی به واحد پردازش گرافیک می‌سپارد.
در اندروید به دلیل وجود گوشی‌های رده‌‌پایین و نبود سخت‌افزار مناسب، پردازش تصاویر دو بعدی برعهده CPU قرار دارد و سرعت پایین و لگ در اندروید به دلیل همین موضوع است. خوشبختانه گوگل از نسخه‌ی چهار به بعد سیستم‌عامل خود این مشکل را حل کرد. به دلیل قدرتمندتر شدن سخت‌افزار‌های گوشی‌های موبایل اندروید، اجازه‌ی دسترسی به GPU برای پردازش پوسته‌ی رابط کاربری داده می‌شود. بنابراین شاهد کم شدن لگ در محیط کاربری اندروید هستیم.

iOS نیز مانند ویندوزفون اجازه استفاده از GPU برای تمامی کارهای گرافیکی را دارد. این عامل باعث شده که در استفاده از سخت‌افزارهای iOS که عموما جز قدرتمند‌ترین محصولات بازرا هستند، نرم و روانی در مرور صفحات به چشم ‌آید.
سیستم‌عامل ویندوزفون نیز از جلوه‌های گرافیکی زیادی در رابط کاربری خود بهره می‌گیرد. بنابراین استفاده از پردازنده‌های رده پایین در گوشی‌های موبایل تجربه مناسبی در اختیار کاربران قرار نمی‌دهد و واحد پردازش گرافیک مسئولیت تمامی پردازش‌های مربوط به امور گرافیکی را به عهده می‌گیرد. استفاده از قدرت GPU منجر به حرکت روان و نرم بین صفحات در این سیستم‌عامل می‌شود.

معماری‌‌های ساخت GPU
حتما هنگام مقایسه دستگاه‌های مختلف، در مقابل واحد پردازش گرافیکی (GPU) نام‌های مختلفی را مشاهده کرده‌اید. همانند CPU که در اکثر گوشی‌های هوشمند موجود در بازار از معماری آرم بهره می‌برند، واحدهای پردازش گرافیکی نیز از معماری‌های مختلفی در طراحی خود استفاده می‌کنند.
GeForce: این معماری توسط شرکت Nvidia توسعه یافته و بر روی SoCهای خانواده Tegra استفاده می‌شود. البته انویدیا چند سالی است که از بازار موبایل خارج شده و دیگر محصولات آن را در گوشی‌های هوشمند نمی‌‌توان یافت.
Adreno: معماری اختصاصی شرکت کوالکام برای پردازنده‌های گرافیکی خود است که در SoCهای ساخت این شرکت کاربرد دارند.
ARM Mali: همانطور که از اسم آن برمی‌آید پردازنده‌های Mali از معماری توسعه یافته توسط آرم بهره می‌برند. این هسته‌ها پردازشی در Socهای Exynos سامسونگ و کرین هواوی استفاده می‌شوند.
PowerVR: این معماری یکی از محبوب‌ترین‌ها در بین سازندگان پردازشگرهای گرافیکی محسوب می‌شود و پیش‌تر اپل در SoCهای دستگاه‌های هوشمند خود از این معماری بهره می‌گرفت. به‌تازگی اپل با توسعه‌ی هسته‌های پردازش گرافیکی مورد نیاز خود، دیگر از نمونه‌های Power VR استفاده نمی‌کند.

کنترل‌کننده شبکه
در SoCها مودم‌هایی قرار دارند که توانایی ارتباطات بی‌سیم را به دستگاه می‌بخشند. به‌طور مثال برای استفاده از دیتای شبکه همراه مودم‌هایی با قابلیت LTE بر روی SoC قرار می‌گیرند. برای ارتباطات دیگری نظیر بلوتوث، وای-فای،‌ GPS و GLONASS نیز بخش‌هایی مجزا در برد اصلی قرار دارند.

جمع بندی
اگر می‌خواهید که آیفون بخرید، موضوع خیلی ساده است؛ تراشه‌ی این گوشی‌ها توسط خود شرکت اپل طراحی می‌شود و معمولا سریع‌ترین تراشه‌های گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شوند؛ به همین دلیل است که آیفون‌ها عمکرد فوق‌العاده روانی دارند. اما جدا از شرکت اپل، تراشه‌ی گوشی‌های هوشمند اندرویدی توسط شرکت‌های سامسونگ، کوالکام، مدیاتک و هواوی طراحی می‌شود. پیش از خرید هر گوشی، بهتر است که نتایج آزمون تراشه‌ی آن را بررسی کنید و با گوشی‌های مشابه مقایسه کنید؛ اما به‌صورت یک قاعده‌ی کلی، تراشه‌های ساخت شرکت کوالکام که «اسنپدراگون» نام دارد، بهترین انتخاب برای گوشی‌های هوشمند محسوب می‌شود. معمولا گوشی‌هایی که از تراشه‌های اسنپدراگون استفاده می‌کنند، عملکرد سریع‌تر و البته بهینه‌تری در مقایسه با مدل‌های مشابه با تراشه‌های ساخت مدیاتک دارد.

حافظه‌ی رم
حافظه‌ی رم در کنار واحد پردازش داده و واحد پردازش گرافیکی سومین جزء مهم در یک SoC به شمار می‌رود. حافظه‌ی دسترسی تصادفی، گونه‌ای از حافظه است که اجازه نوشتن و خواندن داده‌ها را در مدت زمان کوتاه می‌دهد. فایل‌هایی نظیر اطلاعات برنامه‌ها، سیستم‌عامل، گرافیک بازی‌ها یا به‌طور کلی هر موردی که دسترسی به آن باید در کوتاه‌ترین زمان اتفاق بیافتد در حافظه‌ی رم ذخیره‌سازی می‌شوند.

اولین و مهم‌ترین عددی که در بررسی یک محصول دیجیتال در مقابل حافظه‌ی رم به چشم می‌خورد میزان حافظه‌ی آن است. مقدار حافظه‌ی بیشتر موجب بهبود چند وظیفگی در محیط سیستم‌عامل می‌شود؛ چرا که برنامه‌ها به فایل‌های موجود سریع‌تر دسترسی پیدا می‌کنند. هر چند رابطه‌ای میان حافظه‌ی رم و مصرف باتری وجود دارد، ولی می‌توان از آن صرف نظر کرد و ادعا کرد در این حالت میزان حافظه بر میزان مصرف باتری تأثیری ندارد.

سیستم‌عامل‌ موبایل‌های هوشمند به سمتی حرکت کرده‌اند که استفاده از حافظه بیش از اندازه را توجیه نمی‌کنند. سیستم‌عامل و برنامه‌های موجود در فروشگاه‌های نرم‌افزاری مقدار کمی از حافظه‌ی رم را اشغال می‌کنند. در هنگام مولتی‌تسکینگ سیستم‌عامل برنامه‌هایی که در یک مدت زمان مشخص استفاده نشده باشند را تشخیص و جای آن‌ها را در حافظه رم خالی می‌کند. به همین دلیل ویندوزفون در حافظه‌‌ی رم پایین ۵۱۲ مگابایت عملکردی روان از خود نشان می‌دهد.
با این حال نمی‌توان نتیجه گرفت که میزان بالای حافظه رم غیرکاربردی است. بیشتر بازی‌های سنگین و گرافیکی، مقدار زیادی از حافظه را اشغال می‌کنند. در حالی‌که اجرای این بازی‌ها در حافظه‌های ۵۱۲ مگابایت به کندی و لگ فراوان اجرا می‌شوند. بنابراین برای اجرای جدیدترین و بهترین بازی‌ها، داشتن میزان قابل قبولی از حافظه‌ی رم یک مزیت برای گوشی‌های هوشمند به شمار می‌رود.

جمع بندی
 به‌صورت یک قاعده‌ی عمومی، بهتر است همیشه روی رم گوشی‌تان سرمایه‌گذاری کنید. گوشی‌هایی که رم زیادی دارند، دیرتر کند می‌شود و اعصاب‌تان را کمتر خرد خواهند کرد. پیشنهاد ما خرید گوشی هوشمندی (در پلتفرم اندروید) است که حداقل از ۳ گیگابایت حافظه‌ی رم بهره می‌برد.

حافظه‌ی ذخیره‌سازی
مانند حافظه‌ی رم، حافظه‌ی داخلی نیز از مهم‌ترین اجزای هر گوشی‌ هوشمند محسوب می‌شود. بدون فضایی برای ذخیره‌سازی اطلاعات، سیستم‌عامل و برنامه‌ها دستگاه به هیچ دردی نمی‌خورد. اگرچه بعضی از تلفن‌های پایین‌رده از ظرفیت‌های پایینی برای ذخیره‌سازی برخوردار هستند با این حال فضای کافی برای اجرای سیستم‌عامل پیش‌بینی شده است.
بسته به نوع سیستم‌عامل و خود دستگاه، انواع مختلفی از حافظه‌های ذخیره‌سازی به کار برده می‌شود. این حافظه به بخش‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که شامل فضای ذخیره‌سازی برای برنامه‌ها، فایل‌های کش و سیستمی می‌شود. به‌طور معمول به قسمتی از حافظه که فایل‌های سیستمی را میزبانی می‌کند، حافظه ROM گفته می‌شود.
در بعضی از گوشی‌های موجود در بازار، علاوه بر حافظه‌ی داخلی به کاربر اجازه اضافه‌کردن حافظه‌ی جانبی نیز داده می‌شود. به‌طور معمول عملکرد، کارایی و سرعت بیشتر خواندن و نوشتن اطلاعات حافظه‌های داخلی به دلیل تماس مستقیم با SoC به مراتب از حافظه‌های خارجی بیشتر است.
در بین سیستم‌عامل‌های رایج در دنیای گوشی‌های هوشمند فقط اندروید به کاربر اجازه دسترسی آزاد به اطلاعات موجود در کارت حافظه جانبی را می‌دهد. سیستم‌عامل iOS و گوشی آیفون به‌طور کل این قابلیت را پشتیبانی نمی‌کنند و ویندوزفون با محدودیت‌های امنیتی و کارهایی که بر روی کارت‌های حافظه وضع می‌کند، می‌توان از حافظه جانبی استفاده‌ای محدود داشت.

جمع بندی
میزان حافظه‌ی داخلی کاملا به نیازتان باز می‌گردد؛ اگر قرار است برنامه‌های زیادی نصب کنید، زیاد عکس بگیرید یا موسیقی‌های زیادی در گوشی‌تان قرار دهید، بهتر است به سراغ گوشی‌هایی با حافظه‌ی زیاد (حداقل ۱۶ گیگابایت) بروید. در نظر داشته باشید که هر چقدر حافظه‌ی گوشی پُرتر باشد، عملکرد آن کاهش می‌یابد؛ بنابراین طوری برنامه‌ریزی کنید که همواره چیزی حدود ۲۰ درصد از فضای ذخیره‌سازی گوشی‌تان خالی باشد. به‌علاوه، قسمتی از فضای ذخیره‌سازی توسط سیستم‌عامل و برنامه‌های پیش‌فرض اشغال می‌شود. برای مثال، اگر حافظه‌ی داخلی گوشی مورد نظرتان ۸ گیگابات است، کمتر از ۵ گیگابایت آن در اختیارتان قرار خواهد گرفت. برخی از گوشی‌ها، برای جبران این کاستی، به درگاه کارت حافظه مجهز شده‌اند؛ این موضوع به شما کمک می‌کند که با هزینه‌ای کم، فضای ذخیره‌سازی گوشی‌تان را افزایش دهید.

باتری
یکی از مواردی که به هنگام رونمایی از یک گوشی جدید مورد پرسش قرار می‌گیرد، میزان دوام باتری آن است. در واقع باتری تلفن‌های همراه می‌تواند به بزرگترین مشکلی که ممکن است در گوشی خود با آن مواجه شوید، تبدیل شود. به همین دلیل، شرکت‌های سازنده‌ی گوشی در زمینه باتری نیز رقابت شدیدی با یکدیگر دارند و هرکدام مدعی با دوام‌تر بودن باتری گوشی‌های خود هستند.

لیتیوم یون (Lithium-Ion)
با سر کار آمدن باتری‌های لیتیوم یونی و استفاده از آن‌ها در گوشی‌های هوشمند، بسیاری از مشکلات مربوط به باتری از بین رفت. باتری‌های نیکل هیدرید و نیکل کادمیومی پاسخگوی نیاز گوشی‌های جدید نبودند و روی کار آمدن لیتیومی یونی‌های سبک و قابل تولید در اندازه‌های متفاوت، امکان تولید گوشی‌های سبک‌تر و باریک‌تر را فراهم کرد. ولتاژ تولید شده توسط گوشی‌هایی که از باتری لیتیوم یونی بهره می‌برند، معمولا ۳.۷ ولت است که این مقدار ولتاژ رقم قابل توجهی است.
یکی دیگر از مشکلاتی که در این نوع باتری‌ها مرتفع شده است، مشکل Memory Effect یا تأثیر بر حافظه است. در نسل قبلی باتری‌ها با هربار تخلیه کامل شارژ باتری، میزان بسیار کمی از عمر حافظه باتری کاهش می‌یافت. یا اینکه نباید بعد از شارژ کامل باتری، گوشی همچنان به برق متصل می‌ماند. باتری‌های لیتیوم یونی را می‌توانید به هر میزان که تمایل دارید شارژ کنید و هیچ کدام از مشکلات باتری‌های قدیمی را در این نوع مشاهده نخواهید کرد.
روند شارژ شدن این باتری بدین صورت است که تا حدود ۸۰ درصد اولیه با سرعت شارژ شده و ۲۰ درصد باقی‌مانده با روند آرام‌تری شارژ می‌شود. تنها ایرادی که به این باتری‌ها وارد است قیمت بالای آن‌ها است که در مقابل خدمات خوب بسیار زیادی که ارائه می‌دهند، می‌توان از این قیمت بالای آن‌ها چشم‌پوشی کرد.

لیتیوم پلیمر (Lithium-Polymer)
یکی دیگر از جدید‌ترین فناوری‌های باتری‌ که تاکنون ساخته شده باتری‌های لیتیوم پلیمری هستند. قدرت بالا و وزن بسیار سبک از مهم‌ترین ویژگی‌های این باتری‌ها هستند. این نوع باتری‌ها تا حدود ۵۰ درصد عمر طولانی‌تری نسبت به سایر باتری‌های شارژشدنی دارند. دمای پایین بر کارایی این باتری تأثیری ندارد و اگر از باتری این گوشی‌ها استفاده نشود، باتری تا ماه‌ها شارژ را نگه می‌دارد. روکش پلاستیکی این باتری باعث افزایش بسیار زیاد امنیت آن شده به‌طوری که حتی با سوراخ شدن باتری نیز احتمال آتش گرفتن و انفجار باتری بسیار پایین است.

تنها ایراد این نوع باتری‌ها نیز قیمت بالای آن‌ها است. این موضوع باعث شده که تنها اپل از آن در گوشی‌های خود استفاده کند. برخی شرکت‌های دیگر نیز در بعضی از پرچمداران خود از این نوع باتری استفاده کردند که البته هزینه‌ی بالای تمام شده‌ی گوشی برای این شرکت‌ها باعث شد تا از به کار بردن آن‌ها خودداری کنند.

امکانات ارتباطی
در حال حاضر، اکثر اپراتورهای موبایل در ایران از شبکه‌های پرسرعت 4G پشتیبانی می‌کنند؛ البته این نوع از اینترنت پرسرعت، تمام مناطق و شهرهای ایران را پوشش نمی‌دهد؛ بنابراین این موضوع که گوشی جدیدتان از شبکه‌های 4G پشتیبانی کند یا خیر، بستگی به نیاز و محل سکونت‌تان دارد. اگر هم می‌خواهید گوشی دو سیم‌کارته بخرید، وضعیت هر دو سیم کارت را برای پشتیبانی از شبکه‌های اینترنتی بررسی کنید؛ در برخی از گوشی‌های دو سیم کارته، تنها یکی از سیم‌کارت از شبکه‌های 4G پشتیبانی می‌کند و دیگری به شبکه‌های 2G محدود است. به‌علاوه در اکثر گوشی‌هایی که از کارت‌های حافظه پشتیبانی می‌کنند، شکاف سیم کارت دوم به‌عنوان محل قرارگیری کارت حافظه انتخاب می‌شود؛ یعنی باید بین سیم کارت دوم و کارت حافظه، یکی را انتخاب کنید.

مرحله هفتم: امکانات صوتی گوشی‌ را بررسی کنید
گوشی‌های هوشمند قاتل اصلی دستگاه‌های پخش موسیقی قابل حمل محسوب می‌شوند؛ حتی مدتی پیش، شرکت اپل به‌طور رسمی تولید آیپاد شافل و آیپاد نانو را متوقف کرد. به‌علاوه امروزه انواع و اقسام سرویس‌های پخش موسیقی برای گوشی‌های هوشمند وجود دارد تا بتوانید هر لحظه، هر ترانه‌ای را که دوست داشتید، گوش دهید؛ پس بهتر است که تمام جنبه‌های صوتی گوشی را هم در نظر بگیرید.

درگاه صوتی ۳.۵ میلی‌متری
دوست داشتنی‌ترین درگاه صوتی جهان در آخرین سال‌های عمرش به سر می‌برد و این موضوع از دنیای گوشی‌های هوشمند آغاز شده است. شرکت‌هایی مثل اپل، اچ‌تی‌سی، هواوی و موتورولا، این درگاه را از گوشی‌های هوشمند جدید خود حذف کرده‌اند؛ البته اکثر آن‌ها یک مبدل برای درگاه صوتی ۳.۵ میلی‌متر در جعبه‌ی گوشی‌ قرار می‌دهند؛ ولی اگر کلکسیونی از هدفون‌های اعلا و گران‌قیمت دارید، بهتر است دنبال محصولی باشید که جک ۳.۵ میلی‌متری صوتی هم داشته باشد.

بلندگوها
ممکن است بخواهید از گوشی‌ خود به‌عنوان یک بلندگوی قابل حمل هم استفاده کنید. حتی اگر این‌طور نباشد، بالاخره هنگام پخش یک کلیپ خنده‌دار در جمع دوستان‌ یا زمانی که گوشی را در انتهای کیف‌تان قرار گرفته و زنگ‌ می‌خورد، بلندگوهای بلند و رسا، قطعا کاربردی خواهد بود. گوشی‌های ساخت اپل، اچ‌تی‌سی و سونی، معمولا از بلندگوهایی استریو و باکیفیت در گوشی‌های خود بهره می‌دهند؛ اکثر گوشی‌های این شرکت‌ها، از اسپیکر استریو استفاده می‌کنند که تفکیک صدا و بلندی بهتری در مقایسه با تک بلندگوهای دیگر دارد. البته همیشه این انتخاب وجود دارد که یک بلندگوی قابل حمل جداگانه تهیه کنید.

تقویت‌کننده‌های صوتی
اگر به‌طور جدی به دنیای موسیقی علاقه دارید و می‌خواهید به موسیقی آن‌گونه که در استودیو ضبط می‌شود، گوش دهید؛ باید به سراغ گوشی‌های موسیقی-محور بروید. برخی از شرکت‌های سازنده‌ی گوشی‌های هوشمند، علاوه بر امکانات مرسوم، گوشی‌های خود را به تراشه‌های تقویت صوتی هم مجهز می‌کنند. برای مثال، گوشی وی ۳۰ ال‌جی، از چهار تراشه‌ی DAC استفاده می‌کند که داده‌های دیجیتال را از فایل‌های صوتی دریافت کرده و به امواج آنالوگ تبدیل می‌کنند؛ سپس این امواج برای هدفون یا بلندگو ارسال می‌شود. این امر سبب می‌شود که از میزان نویز و اعوجاج صوتی کاسته شود و کیفیت صدای پخش شده بهبود قابل توجهی یابد.

مرحله هشتم؛ چقدر به خاص بودن اهمیت می‌دهید؟
علاوه بر تمام امکاناتی که به‌صورت استاندارد در تمام گوشی‌های هوشمند وجود دارد؛ برخی از شرکت‌های سازنده برای جذب بخش خاصی از کاربران، امکانات خاص و گاها، عجیبی را به گوشی‌های هوشمند اضافه می‌کنند. این امکانات ممکن است کاملا کاربردی یا صرفا تبلیغاتی باشند. در ادامه، چند مورد از بارزترین امکانات خاص را در دنیای گوشی‌های هوشمند بررسی می‌کنیم.

ماژول‌های جانبی
مبحث گوشی‌های ماژولی، مدت زیادی است که در دنیای گوشی‌های هوشمند وجود دارد؛ ولی هنوز هم هیچ شرکتی نتوانسته است یک گوشی ماژولار را با موفقیت به مرحله‌ی تولید انبوه برساند. اما شرکت‌هایی مثل موتورولا و ال‌جی، به جای اینکه گوشی‌های ماژولار تولید کنند، تعدادی لازمه‌ی جانبی برای گوشی‌های پرچم‌دار خود (مثل موتو زد و جی۵) طراحی کرده‌اند؛ این ماژول‌ها توسط یک سازوکار فیزیکی به گوشی متصل می‌شود و قابلیت‌های جدیدی را به آن اضافه می‌کند. برای مثال می‌توانید دوربینی حرفه‌ای یا باتری بزرگ‌تری را به این گوشی‌ها متصل کرد. با این حال ماژول‌های سخت‌افزاری به دلیل قیمت بالا، کاربرد نه چندان زیاد و اتصال سخت به گوشی، هنوز از سوی کاربران با اقبال روبرو نشده‌اند.

البته ماژول‌‌های جانبی دیگری نیز برای گوشی‌های هوشمند توسعه یافته‌اند. لنز‌های متنوع دوربین، دستگاه‌های سنجش فشار، غلظت یا میزان قند خون، دوربین حرارتی، میکروفن حرفه‌ای و افزایش ظرفیت باتری بخشی از این لوازم جانبی هستند که عموما برای گوشی‌های آیفون طراحی شده‌اند.

نمایشگر خمیده/دوم
البته این موضوع دیگر به گوشی خاصی تعلق ندارد و اخیرا اکثر شرکت‌های بزرگ مثل سامسونگ، هواوی و شیائومی، آن را در گوشی‌های پرچمدارشان استفاده می‌کنند. لبه‌های خمیده‌ی کاربردهای جذابی مثل نمایش اعلان‌ها، فهرست برنامه‌های پراستفاده و کنترل قسمت‌های مختلف دوربین گوشی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند؛ بنابراین موردی کاربردی محسوب می‌شود. برخلاف سامسونگ که به سمت نمایشگرهای خمیده رفته‌ است، شرکت‌های مثل ال‌جی، نمایشگر دوم کوچکی را برای نمایش میان‌برها، اعلان‌ها و برنامه‌های پرکاربرد انتخاب کرده‌اند.

نمایشگر دوم هم کاربردی کم و بیش شبیه به لبه‌ی خمیده دارد و موردی مفید محسوب می‌شود. البته برخی از شرکت‌های خاص مثل یوتافون، ایده‌ی نمایشگر دوم را گسترش داده‌اند و نمایشگری هم‌اندازه‌ی نمایشگر اصلی را در پشت گوشی قرار داده‌اند. این نمایشگر از پنل ای‌-اینک استفاده می‌کند و برای کتاب‌خوانی مناسب است.

مرحله نهم: کاربردتان از گوشی هوشمند چیست؟
حال که با مهم‌ترین اصطلاحات در دنیای گوشی‌های هوشمند آشنا شدید، بهتر است که پیش از اینکه به سراغ کیف پولتان بروید، کاربرد گوشی جدیدتان را مشخص کنید. قرار است از گوشی هوشمند جدیدتان چه استفاده‌ای بکنید؟ اینگونه متوجه خواهید شد که باید روی کدام بخش از گوشی جدیدتان سرمایه‌گذاری بیشتری بکنید. بیایید کمی با «پرسوناها» یا کاربرنماهای دنیای گوشی‌های هوشمند آشنا شویم.

عاشقان شبکه‌های اجتماعی
اگر جزو این دسته از افراد باشید، احتمالا هر چند دقیقه یک‌بار، سری به تلگرام، واتس‌اپ، اینستاگرام یا توئیتر می‌زنید. همان‌طور که از نامش مشخص است، این دسته از افراد بیش از ۵۰ درصد استفاده‌شان از گوشی‌های هوشمند به شبکه‌های اجتماعی خلاصه می‌شود. صفحه‌نمایش بزرگ با رزولوشن بالا، حافظه‌ی داخلی و رم زیاد و باتری قدرتمند، مهم‌ترین شاخص‌های خرید گوشی برای این دسته از افراد محسوب می‌شود.

اپلیکیشن بازها
این دسته به‌طور متوسط روزی دو الی ۵ اپلیکیشن جدید روی گوشی‌شان نصب می‌کند و همیشه به دنیال این هستند که با اپلیکیشن‌های جدیدی کار کنند؛ اگر جزو این دسته افراد هستید، به سراغ گوشی‌هایی بروید که سیستم‌عامل به‌روز، تراشه‌ی قدرتمند و حافظه‌ی داخلی زیادی داشته باشد.

گیمرهای موبایل
مثل گیمرهای کامپیوتری و کنسول‌های بازی، افرادی وجود دارند که از گوشی‌های موبایل‌ خود به‌عنوان وسیله‌ای برای سرگرمی استفاده می‌کنند. مثل گیمرهای کامپیوتری و کنسول‌های بازی، زندگی این افراد هم، هزینه‌ی زیادی دارد؛ آن‌ها باید به دنبال گوشی‌هایی با تراشه‌های قدرتمند، نمایشگر بزرگ و حافظه‌ی داخلی زیاد باشند؛ بنابراین انتخاب آن‌ها به گوشی‌های رده‌بالا و پرچم‌دار محدود خواهد بود.

فیلم/سریال بازها
احتمالا در تاکسی و مترو افرادی را دیده‌اید که هدفون به گوش، در حال تماشای فیلم‌ها یا سریال‌های جدید هستند. اگر شما هم جزو این دسته افراد هستید، به دنبال گوشی‌هایی بروید که نمایشگر بزرگ با رزولوشن حداقل Full HD دارند و از کارت‌های حافظه هم پشتیبانی می‌کنند.

عاشقان موسیقی
این‌ها کسانی هستند که در مسیر، پشت میز کار و حتی موقع خواب، هدفون از گوش‌شان خارج نمی‌شود و همیشه در حال گوش دادن به موسیقی هستند؛ کسانی که احتمالا یک حساب فعال در اسپاتیفای یا اپل موزیک هم دارند. این دسته افراد باید به امکانات صوتی و هدفونی که همراه گوشی ارائه می‌شود، دقت کنند. به‌علاوه، گوشی مورد نظرشان باید فضای کافی برای ذخیره‌ی تعدادی زیادی آلبوم موسیقی هم داشته باشد.

عکاسان
عکاسان موبایلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: آن‌هایی که واقعا یک عکاس حرفه‌ای محسوب می‌شوند و همواره، گوشی به دست، تصاویر مختلف را ثبت می‌کنند. این افراد باید به سراغ گوشی‌های پرچم‌دار بروند که بهترین دوربین‌های موبایل را دارند و قدرت کافی برای ویرایش سریع عکس را هم در اختیارشان قرار می‌دهد. مورد دوم آن‌هایی هستند که به‌صورت جدی هنر عکاسی را دنبال نمی‌کنند؛ ولی از هر فرصتی برای اجرای برنامه‌ی دوربین گوشی (به‌خصوص دوربین سلفی) استفاده می‌کنند. برای این دسته افراد، گوشی‌های میان‌رده با دوربین‌های باکیفیت (به خصوص دوربین سلفی باکیفیت) و فضای زیاد برای ذخیره‌سازی تصاویر و نصب انواع برنامه‌های عکاسی با فیلترهای مختلف، مناسب است.

مرحله دهم: شرکت سازنده، گارانتی و رجیستری را از قلم نندازید
هنگام خرید گوشی جدید، استفاده از تجربیات کاربران دیگر را از دست ندهید. این موضوع می‌تواند با یک پرس و جوی ساده از دوستان یا خواندن نظرات مردم در فروشگاه‌های اینترنتی باشد. اما این تمام ماجرا نیست؛ هر ساله، موسسات تحقیقاتی، رفتار و بازخورد مشتریان گوشی‌های مختلف را بررسی و شرکت‌های سازنده را براساس شاخص «رضایت مشتری» (Customer Satisfaction) طبقه‌بندی می‌کنند.
به‌طور مثال، تحقیقات سال ۲۰۱۷ موسسه‌ی J. D. Power در مورد رضایت مشتریان در ایالات متحده نشان می‌دهد که شرکت‌های اپل و سامسونگ، به‌ترتیب راضی‌ترین کاربران گوشی‌های هوشمند را دارند. به‌علاوه میزان فروش گوشی‌های هوشمند هم می‌تواند معیار مهمی باشد. در حال حاضر، نزدیک به ۵۰ درصد از کل بازار گوشی‌های هوشمند در اختیار شرکت‌های سامسونگ، اپل و هواوی است؛ بنابراین اجازه ندهید که جملاتی مثل «چینی بودن شرکت هواوی» یا اینکه «گوشی‌های اپل در ایران کاربردی ندارند!»، شما را در انجام یک خرید هوشمندانه، گمراه کند.

مبحث جدید رجیستری تغییرات زیادی در بازار گوشی‌های هوشمند در کشور ایجاد کرده است. در این طرح بزرگ ملی، تنها گوشی‌هایی قابلیت فعالیت در شبکه‌ی اپراتور‌های کشور را دارند که از مجاری قانونی وارد شده و شماره‌ی IMEI آن‌ها ثبت شود. بدین ترتیب دیگر شاهد گوشی‌های بدون گارانتی و وارداتی نخواهیم بود تا از مشکلات کاربران در بخش خدمات پس از فروش تا حد زیادی کاسته شود. گوشی‌های هوشمند در ایران با گارانتی‌های مختلفی فروخته می‌شوند. هر کدام از این گارانتی‌ها هم، مزایا، معایب و قیمت خاص خودشان را دارند. گارانتی موبایل، نوعی فیلتر اطمینان است و خیال‌تان را از بابت اتفاق‌های ناگوار و پیش‌بینی نشده راحت می‌کند.

هم‌چنین در این طرح هر گوشی با یک شماره‌ی سیم‌کارت فعال شده و امکان استفاده از سیم‌کارت‌های دیگر وجود نخواهد داشت. به همین دلیل کاربران هنگام خرید و فروش گوشی‌های دست دوم باید پروسه‌ی انتقال شماره‌ی سیم‌کارت متصل شده به گوشی را انجام دهند. بدین ترتیب حتی پس از گُم‌ شدن یا به سرقت رفتن، گوشی قابلیت فعالیت در شبکه‌ی اپراتور‌های کشور را نخواهد داشت.

اطلاع از رجیستری و قوانین آن برای تمامی کاربران از اهمیت زیادی برخوردار است تا دچار سوء استفاده برخی فروشندگان و خرید گوشی‌های قاچاق و رجیستر نشده، نشوند. چک کردن IMEI گوشی در سامانه‌ی همتا با کد دستوری #7777* جهت اطمینان از رجیستر شدن آن، فعال کردن سیم‌کارت خود پس از قرار دادن در گوشی و دریافت فاکتور با مهر از فروشنده، مواردی است که کاربران هنگام خرید گوشی هوشمند جدید باید انجام دهند.