هر نسل از اسمارت‌فون‌ها که وارد بازار می‌شوند، مجموعه جدیدی از مشخصه‌های سخت‌افزاری قدرتمند را با خود به همراه دارند و هرساله شاهد افزایش قدرت پردازشگرها، ظرفیت باتری‌ها، و کیفیت صفحه نمایش این دستگاه‌ها هستیم. این مشخصه‌ها همیشه بیشترین توجه را به سمت خود جلب میکنند اما در این میان یک عضو تاثیرگذار اما گمنام دیگر وجود دارد که وقتی بحث به سمت سرعت اجرا کشیده می‌شود، نقش اساسی ایفا می‌کند، این قطعه رم (RAM) یا همان حافظه دسترسی تصادفی نام دارد.

درک کارایی RAM
تمام فایل‌های تشکیل دهنده سیستم‌عامل گوشی شما به همراه اپلیکیشن‌ها، بازی‌ها، موزیک‌ها، تصاویر و ویدیوها همگی در بخش حافظه‌ی دستگاه دخیره می‌شوند. (این بخش در کامپیوتر “هارد درایو” نام دارد). زمانی که بخواهید به آن ها دسترسی پیدا کنید، این فایل‌ها از بخش حافظه خوانده می‌شوند و پس از غربال‌گری توسط پردازشگر به شکلی که برای تمامی اجزای سخت‌افزار قابل درک باشند، سازماندهی می‌شوند.
فرض کنید می‌خواهید یک ویدیو را اجرا کنید. فایل ویدیو از محل ذخیره‌شده فراخوانده می‌شود و پس از عبور از پردازشگر دستگاه، به دسته‌هایی از  اعداد دودویی (Binary) تقسیم می‌شود. این سری اعداد سپس به بخش‌های  صوتی و تصویری دستگاه شما ارسال می‌شوند. این اجزا تنها قابلیت اجرای اعداد دودویی را دارند و قادر به درک فایل‌های ارجینال پردازش نشده نیستند. در انتهای این مراحل، پیکسل‌ها بر روی صفحه نمایش دستگاه شما نشان داده می‌شوند و امواج صوتی از طریق اسپیکرهای گوشی پخش می‌شوند.

این یک تعریف بسیار ساده از این مراحل بود ولی یک ذهنیت کلی از فعل و انفعالات از هنگام انتقال فایل از حافظه دستگاه تا زمان پخش را به شما می‌دهد. اما در این میان نقش رم چیست؟

رم یا همان مموری همانند یک قیف عمل می کند که بین حافظه دستگاه و پردازشگر قرار می‌گیرد. مثال دیگر آن می‌تواند صف افراد در بیرون از یک کنسرت باشد که در اینجا کنسرت همان پردازشگر است.
وقتی که فایل‌ها در رم صف‌بندی می‌شوند، ابتدا بهینه‌سازی می‌شوند سپس برای ورود به پردازشگر به سریعترین و به‌صرفه‌ترین شکل ممکن آماده سازی می‌شوند. تصور کنید که بخش‌های مختلف فضای ذخیره‌سازی دستگاه شما مانند منازل و آپارتمان‌های داخل شهر است. بعضی افراد(فایل‌ها) برای رسیدن به این کنسرت باید مسافت طولانی را طی کنند اما به محض اینکه به صف کنسرت (رم) می‌رسند، در یک زمان بسیار کوتاه به داخل کنسرت (CPU) راه پیدا می‌کنند.

چرا رم در سرعت اجرای وظایف اینقدر اهمیت دارد؟
وقتی فاکتورهایی مانند سرعت اجرا با عملکرد رم رابطه مستقیم دارند، بنابراین اگر از رم بالاتری برخوردار باشید، سرعت دستگاه شما نیز بالاتر خواهد بود. مثلا اگر چهار صف برای ورود به کنسرت وجود داشت و در جلوی هر صف یک گیرنده‌ی بلیط وجود داشت، آیا سریعتر وارد کنسرت نمی‌شدید؟
در اسمارت‌فون‌ها، اکثر فایل‌های سیستم عامل بایستی همیشه درون رم باشند. اگر اینطور نباشد، زمانی که دکمه هوم را می‌زنید، لود شدن آیکون‌های صفحه اصلی با تاخیر بسیار زیادی انجام می‌گیرد.
بنابراین سیستم عامل بخش اعظمی از رم را اشغال می‌کند اما فاکتور Multitasking نیز در اینجا مطرح است. زمانی که همزمان از دو اپلیکیشن استفاده می‌کنید در واقع هنگام استفاده از اپلیکیشن دوم ، نمی‌خواهید که اپلیکیشن اول از RAM پاک شود. چون در صورت حذف از رم، بایستی دوباره بصورت کامل از حافظه داخلی لود شود که این کار زمان زیادی می‌برد. طولانی شدن زمان لود حس کند بودن گوشی را به شما منتقل خواهد کرد.

بیایید فرض کنیم فضای رم بی نهایت در اختیار داشتید، آنقدر زیاد که دیگر نیازی به حافظه‌ی داخلی نبود و همه ‌چیز داخل همان رم جای می‌گرفت. آیا در این صورت سرعت گوشی خیلی بیشتر نمی‌شد؟ جواب این سوال بله است. همینطور می‌شد.
اما این احتمال به دلیل هزینه‌ی بالای رم و محدودیت CPU در پردازش حجم معینی از اطلاعات رم بسیار ضعیف است. با این حال، فضای بیشتر رم همیشه بهتر است.

برای مثال اسمارت‌فونOnePlus 3 را در نظر بگیرید. قیمت این گوشی تقریبا نصف قیمت پرچمدارهای هم رده در شرکت‌های دیگر است. اما این اسمارت‌فون در اغلب تست‌های مختلف انجام گرفته موفق شده رقبای خود را شکست دهد، دلیل آن چیست؟ به این دلیل که در این اسمارت‌فون از ۶ گیگابایت رم استفاده شده در حالی که دیگر رقبای هم رده از ۴ گیگابایت رم یا کمتر بهره می‌برند.

نکته‌ی پایانی اینکه داشتن رم بیشتر یعنی فایل‌هایی که مایل به دسترسی به آن ها هستید همیشه آماده پردازش با سرعت بالاتری نسبت به دیگر دستگاه‌ها با حافظه رم کمتر خواهند بود. زمانی که پای Multitasking در میان باشد، رم مهمترین فاکتور در اجرای سریع‌تر این ویژگی خواهد بود.

اسمارت‌فون‌های بعدی شما چه مقدار رم باید داشته باشند؟
در سال ۲۰۱۷، پرچمدارهای اندرویدی که در امریکا به فروش می‌رسند، از جمله گلکسی اس ۸، OnePlus 4، ال‌جیV30 و اچ‌تی‌سی ۱۱ از جدیدترین و قدرتمندترین پردازشگرها در آن ها استفاده خواهد شد. به این خاطر که شرکت سازنده پردازشگرها یعنی کوالکام از پتنت‌هایی اختصاصی استفاده می‌کند که با سرعت  استفاده از داده‌های تلفن‌همراه در کشور آمریکا رابطه‌ی مستقیم دارد، بنابراین چیپ اسنپدراگون ۸۳۵ سریعترین و قوی‌ترین پردازشگر موجود برای استفاده با سیم‌کارت‌های شرکت‌های AT&T, Sprint, T-Mobile وVerizon خواهد بود.
برخلاف قوی‌ترین پردازشگرهای سال گذشته که تا حداکثر ۶ گیگابایت رم ساپورت می‌کردند، اسنپدراگون ۸۳۵ قادر است تا ۸ گیگابایت حافظه رم را پشتیبانی کند. این افزایش ۳۳ درصدی  می‌تواند تفاوت اصلی پرچمدارهای سال ۲۰۱۷ با سال‌های گذشته باشد.

احتمال می‌رود در اسمارت‌فون گلکسی اس ۸ شرکت سامسونگ از ۶ گیگابایت رم و پردازشگر قدرتمندتری استفاده شود.

ناگفته نماند که ۴ گیگابایت رم حداکثر فضای رم استفاده شده در سال ۲۰۱۶ بوده بنابراین لزوم و اجباری در دوبرابر کردن این ظرفیت در اسمارت‌فون‌های امسال دیده نمی‌شود.
به جای آن، ۶ گیگابایت حافظه رم می‌تواند استاندارد جدیدی برای پرچمداران سال ۲۰۱۶ باشد، البته ممکن است بعضی سازندگان بالاتر یا پایین تر از این ظرفیت را برای اسمارت‌فون‌های خود در نظر بگیرند. اگر کارایی Multitasking برای شما خیلی حیاتی است، بایستی به دنبال پرچمداران ۸ گیگابایتی باشید، اما در کمترین حالت ممکن، خرید پرچمدار سال ۲۰۱۷ با حافظه رم کمتر از ۶ گیگابایت منطقی نخواهد بود.

بیشتر گوشی‌های هوشمند موجود در بازار از حافظه داخلی 16 و 32 گیگابایتی بهره می‌برند که البته بخش زیادی از آن را سیستم عامل اشغال کرده است؛ درنتیجه اگر کاربری علاقه داشته باشد روی دستگاهش موسیقی و فیلم و عکس‌ ذخیره کند، خیلی زود با کمبود حافظه مواجه می‌شود. در گوشی‌های ارزان‌تر 8 گیگابایتی وضع از این هم بدتر است، درنتیجه باید به فکر خرید یک کارت حافظه microSD خوب برای گوشی خود باشید. اما کدام مدل از کارت‌های microSD به درد شما می‌خورد؟


کارت‌های microSD براساس سرعت و ظرفیت دسته‌بندی می‌شوند که هرچه سرعت و ظرفیت بالاتری داشته باشند، گران‌ترند.
کارت‌های (SD (Secure Digital تا 2 گیگابایت، کارت‌های (SDHC (SD High Capacity تا 64 گیگابایت و کارت‌های (SDXC (SD Extended Capacity تا 2 ترابایت می‌توانند ظرفیت داشته باشند. این‌ کارت‌ها همچنین براساس سرعت در 6 کلاس مختلف قرار می‌گیرند که کلاس 2، 4، 6، 10، UHS 1 و USH 3 نام دارند. در جدول زیر می‌توانید تفاوت این کلاس‌ها را مشاهده کنید.


اما برای انتخاب یک کارت میکرو اس‌دی با سرعت و ظرفیت مناسب نخست باید حداکثر ظرفیت کارت حافظه‌ای را بفهمید که گوشی شما از آن پشتیبانی می‌کند.

معمولا اگر از گوشی‌تان زیاد استفاده نمی‌کنید و چندان به دنبال ذخیره فیلم و موسیقی روی آن نیستید، کارت‌هایی با ظرفیت 8 یا 16 گیگابایت برای شما مناسب‌اند. اما اگر عادت به گوش دادن موسیقی، دیدن فیلم و ذخیره کردن عکس در گوشی خود دارید، باید در پی خرید کارت‌هایی با ظرفیت‌ بالاتر از 16 گیگابایت باشید.
کاربرانی که عادت دارند تعداد زیادی اپلیکیشن روی گوشی خود نصب کنند بهتر است از کارت‌های Class 10 استفاده کنند. ولی اگر از گوشی‌تان بیشتر برای فیلم‌برداری HD و Full HD استفاده می‌کنید، کارت‌های Class 4 و Class 6 نیز کار شما را راه می‌اندازند.

پیشنهاد می‌کنم کارت‌های Class 2 را، به‌علت سرعت کمی که دارند، خریداری نکنید و همچنین از خرید محصولات برندهای بی‌کیفیت خودداری کنید، چون علاوه بر سرعت پایین خواندن و نوشتن، ممکن است خیلی زود خراب شوند و اطلاعات روی آنها از دست برود.