اگر شما به تولید برنامه های رایانه ای، ساخت برنامه کاربردی همراه طراحی پایگاه وب تولید بازی و مواردی از این دست علاقمندید باید به سراغ یادگیری حداقل یک زبان برنامه نویسی بروید. برنامه های رایانه ای به وسیله یم زبان برنامه نویسی نوشته و تولید می شود. این زبان ها انواع مختلفی داشته و براساس معیارهای گوناگونی همچون روش برنامه نویسی نزدیکی به زبان ماشین و نوع رابط تقسیم بندی می شود.


انتخاب یک زبان برنامه نویسی
حوزه علاقه خود را انتخاب کنید. اگر چه شما در یادگیری زبان های برنامه نویسی محدودیتی ندارید و می توانید به سراغ هر یک از آن ها بروید ولی بهتر است پیش از هر چیز حوزه علایق خود را مشخص کرده و از خود بپرسید به کدام زبان بیش از بقیه علاقه دارید. این امر باعث می شود شما بر اساس میل و رغبت واقعی تان به این حوزه پا بگذارید.

اگر  می خواهید به صورت حرفه ای در عرصه فناوری وب فعالیت کنید، باید با انواع مختلف زبان های برنامه نویسی آشنا باشید ولی در ادامه باید کار را به صورت تخصصی پیش بگذارید. مثلا توسعه برنامه کاربردی همراه به یک سری مهارت های خاص نیاز دارد که با ملزومات تولید بازی های رایانه ای متفاوت است.
کار را با یک زبان «ساده» شروع کنید. صرف نظر از تصمیمی که برای آینده کاری خود در نظر گرفته اید,بهتر است برای شروع یادگیری به سراغ یک زبان ساده بروید. در این نوع زبان ها مفاهیم نخستین و موضوعات عمومی که در دیگر زبان ها نیز کاربرد دارد, آموزش داده می شود. لذا برای مبتدی ها بسیار مفیدند. دو زبان ساده بسیار معروف عبارتند از : پایتون (Python) و روبی (Ruby) . این دو زبان شی گرا (Object-Oriented) هستند و به راحتی می توان با دستور زبان (syntax) آسان با آن ها کار کرد. امروزه اکثر زبان های دستوری برنامه نویسی از تکنیک های شی گرا استفاده می کنند که از این میان می توان به جاوا,++C و دلفی و … اشاره کرد.

این توضیحات شاید به کارتان بیاید:
پایتون (Python) : یک زبان برنامه نویسی است که در عین سادگی، می تواند برای افراد حرفه ای بسیار کارآمد باشد. بسیاری از وب برنامه کاربردی و حتی برخی بازی های رایانه ای با این زبان نوشته شده اند.
جاوا : در برنامه های زیادی به کار گرفته شده است. از بازی و برنامه کاربردی وب گرفته تا نرم افزار مورد استفاده در دستگاه های خودپرداز.
زبان HTML : هرچند HTML جزء زبان های برنامه نویسی به شمار نمی رود و یک زبان نشانه گذاری ابر متن است, ولی یک نقطه شروع مشترک برای تمام برنامه نویسان وب به شمار می رود و پیش از کار با هر زبان تحت وبی, آشنایی با آن ضروری است.
زبان C : از قدیمی ترین زبان های برنامه نویسی است که هم چنان قدرت و صلابت خود را حفظ کرده است. C پایه زبان های مدرن تری همچون ++C است.

شروعی ساده
با مفاهیم اصلی زبان آشنا شوید. هر زبان برنامه نویسی دارای یک سری مفاهیم بنیادی است که در ساخت برنامه های مفید و کارآمد توجه به آنها ضرورت دارد. یادگیری این مفاهیم و تسلط بر آنها باعث می شود فرد بهتر بتواند مشکلات و خطاهایی که در مسیر برنامه نویسی پیش می آید, درک کرده و آنها را حل و فصل کند.
نرم افزار های ضروری و مورد نیاز را نصب کنید. اغلب زبان های برنامه نویسی به مترجم (Compiler) یا مفسر (Interpreter) که کد را به زبان سطح ماشین ترجمه می کند نیاز دارند. برخی زبان ها از جمله پایتون خود دارای مفسری است که می تواند برنامه را بدون نیاز به ترجمه کردن, بلافاصله اجرا کنید.

برخی زبان ها از جمله ++C وجود دارد IDE هستند. IDE مخفف Integrated Developed Environment و به معنای محیط یکپارچه توسعه است. IDE محیطی است که معمولا از یک ویرایشگر کد, یک مترجم یا مفسر و یک اشکال زدا (دیباگر) تشکیل شده است.
با IDE برنامه نویس تمام یا بخشی از ابزارهای لازم برای توسعه نرم افزار را پیش روی خود دارد و می تواند با آن کار کند.همچنین در اینترنت, ویرایشگر کد به وفور وجود دارد. این برنامه ها راه های مختلفی برای برجسته سازی دستور و تسهیل کار کدنویسی ارایه می کند.

نوشتن نخستین برنامه
دز هر زمان تنها بر یک مفهوم تمرکز کنید.یکی از ساده ترین تمرینات برنامه نویسی  در هر زبانی به نمایش در آوردن عبارت Hello World یا چیزی مشابه آن بر صفحه نمایشگر است. با انجام این تمرین ساده فرد برای نخستین بار با درک دستور زبان (syntax) و نیز نحوه نمایش خروجی به نوشتن یک برنامه ابتدایی مبادرت می ورزد.
با دستور زبان (syntax) کلنجار بروید. دستور بیان کننده نحوه نوشتن زبان برنامه نویسی به گونه ای است که برای مترجم یا مفسر قابل فهم باشد. هز زبان برنامه نویسی از دستور زبان خاص خود استفاده می کند. اگر چه برخی عناصر و اجزا ممکن است بین چند زبان مشترک باشد. برای کسانی که به دنبال یادگیری زبان های برنامه نویسی هستند درک دستور زبان بسیار مهم و حیاتی است.

کار با اشکال زدا را شروع کنید. هنگامی که به برنامه نویسی می پردازید همواره با مساله ای به نام باگ (Bug) روبه رو خواهید شد. باگ -یا همان اشکال نرم افزاری در برنامه- ممکن است به بروز نتایج اشتباه یا حتی اجرا نشدن برنامه منجر شود. باگ ها ممکن است دو نوع باشند: جزیی و ناچیز که زیانی به برنامه وارد نمی آورد یا خطایی مهلک باشند که اجرای برنامه را به طور کامل متوقف سازند.
اشکال زدایی یا دیباگ کردن (Debugging) همان طور که از نام آن پیداست به معنای شناسایی و برطرف سازی اشکالات نرم افزاری بوده و بخش مهمی از فرآیند تولید نرم افزار را تشکیل می دهد. لذا معمولا این کار از همان اوایل شروع برنامه نویسی آموزش داده می شود. وقتی شما با یک زبان برنامه نویسی سروکله می زنید، به ناچار با چیز هایی برمی خورید که ممکن است در وهله نخست کار نکند یا انتظار شما را برآورده نسازد.