در سال ۱۹۴۶ میلادی، دو مهندس روس به نام شاپیرو و زاهاروچنکو موفق شدند تلفن رادیویی بسازند که می‌توانست از فاصله ۲۰ کیلومتری به شبکه محلی تلفن متصل شود.

فكر متحرک يا سيار كردن تلفن و بكارگيری آن در مكان‌های مختلف به منظور بهره‌گيری بيشتر از اين وسيله، از دهه ۱۹۶۰ ميلادی در كشورهای اسكانديناوی (سوئد، نروژ، دانمارک و فنلاند) پا گرفت و در اواخر آن دهه، اولين تلفن نقطه به نقطه به كار گرفته شد كه نقطه پرتابی در روند مخابراتی به شمار آمد و یکی دیگر از ايده‌های دیرینه انسان به تحقق پيوست. اين فناوری در سال ۱۹۷۵ میلادی از سوی كشورهای اسكانديناوی با سيستم آنالوگ به دست مصرف‌کننده رسید.
اولين شبكه تلفن متحرک (NMT Nordic Mobile Telephone) نيز از سوی همين كشورها راه‌اندازی شد. پس از آن در سال ۱۹۷۷ ميلادی، كانادا اولين شبكه اطلاعات عمومی را با هدف اطلاع‌رسانی جهانی با استفاده از كامپيوتر، ماهواره و گيرنده‌ها و فرستنده‌های ماكروويو به وجود آورد.

آمریکا هم در این رقابت عقب نماند و در سال ۱۹۸۳ میلادی بالاخره سيستم NMT Nordic Mobile Telephone را روانه بازار كرد.
كشور ژاپن سومین در جهان بود كه سيستم سيار خود را با ويژگی‌های دو نوع اسكانديناوی و آمريكایی به نام HCMS عرضه كرد و سپس سيستم NTT با قابليت اتصال به شبكه را ايجاد کرد.
هرچند نسل اول تلفن‌های همراه در سال ۱۹۷۹ میلادی برای استفاده تجاری در آمريكا و ژاپن به كار گرفته شده بود. اين تلفن‌ها كه از سيستم مخابرات سلولی استفاده می‌كردند، بعدها تكامل پيدا كردند كه اين تكامل منجر به پيدايش نسل دوم تلفن همراه و سيستم‌های ديجيتالی شد. تكامل اين سيستم نيز كه امكان شنود در آن كمتر بود و افزايش تعداد مشتركان را به همراه داشت، باعث پديد آمدن نسل سوم تلفن همراه شد، به طوری‌كه ارتباطات سيار بين‌المللی، ۲۰۰۰ ديدگاه ITU در مورد ارتباطات سيار در قرن بيست و يكم است.

انگلستان هم در سال ۱۹۸۵ ميلادی با عرضه سيستم TACS بود که به این گروه پيوست و سپس ايرلند نيز اين سيستم را پذيرفت. پس از اين تاريخ، سيستم NMT با فركانس ۴۵۰ مگاهرتز در كشورهای دانمارک، نروژ، سوئد و فنلاند مورد استفاده قرار گرفت و این کشورها نيز به شبكه استفاده‌كنندگان از اين سيستم پيوستند.
هلند، لوكزامبورگ و بلژیک با تغيير جزئی، آن را پذيرفتند و در سال ۱۹۸۹ میلادی، قبرس نيز به اين شبكه پيوست. در اين زمان بود كه كانادا سيستم AMPS آمريكا راپذيرفت.

درسال ۱۹۸۵ ميلادی انستيتوی ETSI - EUROPEAN TELECOMMUNICATION STANDARD INSTITUTE متشكل از ۱۷ كشور اروپایی درصدد طراحی و ابداع یک استاندارد مشترک برای تاسيس شبكه سلولی برآمد تا اين استاندارد به صورت هماهنگ، طرح تلفن سيار ديجيتال را اجرا كند، اين استاندارد GSM نام گرفت. در حال حاضر، استاندارد GSM شامل سه سيستم است كه عملكردهای اساسی كاملاُ يكسانی دارند ولی باند فركانس آنها متفاوت است.
در سال ۱۹۸۶ میلادی شبكه جهانی اطلاع‌رسانی اينترنت، فراگيرترين شبكه اطلاع‌رسانی بين‌الملل، راه‌اندازی شد و در سال ۱۹۸۷ ميلادی طرح باند باریک انتخاب شد و در همان تاريخ، ۱۳ كشور اروپایی يادداشت تفاهمی تحت عنوان امضا كردند، مبنی بر اينكه هر عضو متعهد شد تمام مشخصات GSM را رعايت كند.
همچنين باموافقت اين ۱۳ كشور، بازار بزرگی نيز برای فعاليت‌های تجاری دراين زمينه باز شد. با گسترش شبكه‌های اطلاع‌رسانی عمومی در كنار شبكه‌های تلفنی، نياز به يكپارچه‌سازی آن‌ها در دهه ۱۹۸۰ ميلادی احساس شد و منجر به ايجاد شبكه ISDN شد. شبكه ISDN در پی تحقيقات و تلاش‌های دانشمندان در زمينه فناوری دستگاه‌های رقمی يا ديجيتال در دهه ۱۹۶۰ میلادی به وجود آمد. در سيستم ديجيتال، ارتباط قطعات، دستگاه‌ها و تجهيزات بر اساس ديجيت یا اعداد است و كار مكانيكی در آن بسيار كم و فاقد صدا و حركت انجام می‌شود.
ISDN شبكه رقمی خدمات مجتمع در اواسط اين دهه به منظور مطالعه به اتحاديه بين‌المللی ارتباطات دور ارائه شد. اين شبكه كه تا كنون در چندين كشور راه‌اندازی شده است، نوعی شبكه كليدی بسته‌ای است كه در آن، خدمات صدا و داده از طريق وسايل كليدزنی (سوئيچينگ) ارائه می‌شود. اين فناوری در تبادل اطلاعات با حجم بالا و كثرت تقاضا در مورد ارتباط تلفنی، كامپيوترهای مادر، پايانه‌های كامپيوتری و خدمات ديگری كه مستلزم سازگاری با شبكه‌های ديگر است، قابليت انعطاف و كارایی بيشتر و هزينه كمتری دارد.
از جمله ديگر فناوری‌هایی كه در دهه‌های اخير مورد استفاده قرار گرفته است، ويدئوكنفرانس وشبكه‌های چندمنظور (مولتی مديا) است كه در دهه ۱۹۷۰ توسط شركت ATST درنيويورک عرضه شد. در اين شبكه‌ها با بهره‌گيری از فناوری‌های سوئيچ TDM همگام با انتقال صورت بر روی یک زوج سيم، تصوير و داده نيز منتقل می‌شود در امكان كنترل از راه دور فراهم می‌شود.
IMT-2000 یک ارتباط موبايل پيشرفته برای تهيه سرويس‌های مخابراتی در مقياس جهانی، بدون در نظر گرفتن مكان شبكه و ترمينال استفاده شده است.

با يكپارچگی سيستم‌های موبايل زمينی و ماهواره‌ای، انواع مختلفی از دسترسی بی‌سيم به صورت جهانی، شامل سرويس‌های موجود در شبكه مخابراتی ثابت وسرويس‌هایی كه برای استفاده‌‌كنندگان موبايل تعيين شده است، عملی شد. این سرویس استفاده از انواع ترمينال‌های موبايل را كه با شبكه‌های زمينی يا ماهواره‌ای در ارتباط هستند و همچنين ترمينال‌هایی را كه برای كاربری ثابت و يا سيار طراحی شده است، امكان پذير می‌کند.

تلفن همراه سال ۱۳۷۲ و با ۲۰ سال تاخیر وارد ایران شد. تا سال ۱۹۹۱، تنها استفاده از تلفن همراه مکالمه صوتی بود و بس. تنها یک سال بعد در سال ۱۹۹۲، اولین پیامک فرستاده شد، که به تاریخ شمسی می‌شود این در حالی است که اولین پیامک در ایران با هشت سال تاخیر یعنی سال ۲۰۰۰ ارسال شد.