پیگرد آمریکا برای دستگیری هفت ایرانی به اتهام حملات سایبری

اگر ادعاهای دادستانی آمریکا درباره وسعت حملات درست باشد، انتساب این حملات به چند ایرانیِ ساکن ایران بی منطق خواهد بود، زیرا شناسایی اشخاصی با سطح توانمندی پیاده سازی چنین حملات وسیع سایبری ـ آن هم در ایران ـ غیرممکن است و مشخصاً نیازمند دسترسی به زیرساخت های مخابراتی و حضور فیزیکی در زیرساخت مخابراتی ایران خواهد بود

همزمان با قرار دادن گروه تازه ای در لیست تحریم های موشکی آمریکا، دولت آمریکا ایران را متهم کرد که سازماندهی شده برای ایجاد اختلال و نفوذ در شبکه بانکی و یک سد آمریکا اقدام کرده و همزمان هفت شهروند ایرانی را به اتهام مشارکت در این پروژه ادعایی آمریکا، تحت تعقیب قرار داده است.

به گزارش «تابناک»، دولت آمریکا اعلام کرد، علیه هفت هکر ایرانی که بنا بر ادعای آمریکا و یک سد بین سال های 2011 تا 2013 حملات سایبری داشته اند، درخواست صدور کیفرخواست و اعلام جرم کرده و در این میان پای ساختار رسمی کشور را نیز به میان آورده و دولت را متهم نموده که حملات ادعایی آمریکا با سازماندهی انجام شده است.

لورتا لینچ دادستان کل آمریکا در یک نشست خبری صدور کیفرخواست علیه هکرهای ایرانی را رسما اعلام کرد و با اشاره به اینکه حملات مذکور تهدیدی برای امنیت ملی آمریکا هستند، از ده ها میلیون دلار خسارت در پی رقم خوردن این حملات سخن به میان آورده است.

دادستان کل آمریکا در این نشست خبری و در ادامه ادعانامه خود، از احمد فتحی، حمید فیروزی، امین شکوهی، صادق احمدزادگان، امید غفاری نیا، سینا قصیر و نادر سعیدی به عنوان متهمان ایرانی نام برد که توسط دو شرکت کامپیوتر در ایران، «تیم امنیتی آشیانه دیجیتال / ITSecTeam» و مرصاد مدیریت می شده اند.

دولت آمریکا، پیش از این نیز ایران را مسئول حمله سایبری سال 2013 به سد «بومن» در حومه نیویورک کرده بود و اکنون از حمید فیروزی به عنوان کسی که متناوب به سیستم کنترل سد «بومن» دسترسی داشته، یاد شده است. از صادق احمدزادگان نیز به عنوان عضو «تیم امنیتی آشیانه دیجیتال / ITSecTeam» یاد و ادعا شد که این ایرانی در پی هک ناسا بوده است.

بنا بر ادعای لورتا لینچ هکرهای متهم، حداقل به 46 بانک و مؤسسه مالی و اعتباری آمریکا از جمله جی پی مورگان، ولز فارگو و آمریکن اکسپرس حمله کرده اند که عمدتاً حملات «دی داس / DDOS» بوده است؛ حملاتی که باعث ایجاد ترافیک کاذب و بیش از پهنای باند برای سایت های ارائه دهنده خدمات بانکی می شود و بدین ترتیب وب سایت ها از دسترس عموم خارج می شود.

اگر ادعاهای دادستانی آمریکا درباره وسعت حملات درست باشد، انتساب این حملات به چند ایرانیِ ساکن ایران بی منطق خواهد بود، زیرا شناسایی اشخاصی با سطح توانمندی پیاده سازی چنین حملات وسیع سایبری -آن هم در ایران- غیرممکن است و مشخصاً نیازمند دسترسی به زیرساخت های مخابراتی و حضور فیزیکی در زیرساخت مخابراتی ایران خواهد بود که در آن صورت نیز از طرق فنی مشخصاً صاحب آی پی های حمله کننده قابل تشخیص است و نه استفاده کنندگان از این آی پی ها.

به نظر می رسد، این سلسله اقدامات هماهنگ در حوزه موشکی و سایبری، تحرکات تازه آمریکا برای فضاسازی بین المللی علیه ایران است و در این مسیر گروهی از جوانان ایرانی از سوی نهادهای امنیتی و سیستم قضایی آمریکا به عنوان قربانی این بازی در نظر گرفته شده اند.