۹۴/۱۱/۴، ۰۲:۴۰ صبح
وبلاگنویسی در ایران بسیار خوب شروع شد. جامعه‌ای از جوانان تحصیل‌کرده که حرف‌های‌شان برای خواننده فارسی زبان نو بود.
گروهی که برخی از آنها خارج از کشور بودند و توانستند بخشی از آنچه در خارج از کشور می‌گذرد را به خواننده فارسی زبان داخل کشور منتقل کنند و بسیاری دیگر آشنایی به زبان انگلیسی داشته و توانستند خلاصه‌ای فارسی از محتوای انگلیسی درباره تکنولوژی، مباحث اجتماعی و …. بنویسند. گروهی از زنان تحصیل‌کرده از روزمرگی‌ها و آنچه در ذهن داشتند یا در جامعه تجربه می‌کردند نوشتند و در این میان تعداد قابل توجهی خبرنگار نیز وبلاگنویسی را تجربه کردند.
وبلاگ نویسی فضایی جدی و فاخر برای تبادل نظر بین فارسی زبان‌ها ایجاد کرد. با چنین شروع درخشانی انتظار زیادی از آینده وب فارسی می‌رفت. این روزها اما از آنچه در زمان شروع وبلاگنویسی انتظار می‌رفت بسیار فاصله داریم. برای بسیاری از کاربران حضور در فضای مجازی محدود شده است به صفحه کوچک موبایل و گویا دیگر خیلی هم حوصله‌ای برای خواندن متن بلند وجود ندارد. به غیر از مطالعه سایت‌های خبری حضور در فضای مجازی برای بسیاری محدود شده است به انتشار عکس از خوراکی، میهمانی یا سفر در اینستاگرام و خواندن خبرها یا محتوای زرد یا فکاهی در پیام رسان‌هایی همچون تلگرام. اگر نگاهی به آنچه کاربران وب فارسی انجام می‌دهند مانند لشکرکشی و فحاشی در صفحات فیس‌بوک یا اینستاگرام و فوروارد مطالب چند کانال طنز و زرد در نرم‌افزارهای پیام‌رسان متعجب می‌شویم از این میزبان عقب‌گرد.دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
شاید شما عکس سفر یک نفر را در فیس‌بوک ببینید اما کمتر پیش می‌آید که یک سفرنامه و خاطرات او از سفر را بخوانید چرا که کسی دیگر حوصله نوشتن ندارد و برای بسیاری حتی حوصله تحقیق و یک جستجوی ساده هم نیست و مطالب کذب بارها و بارها در گروه‌ها و کانال‌های تلگرام بازنشر می‌شود.
گروهی که برخی از آنها خارج از کشور بودند و توانستند بخشی از آنچه در خارج از کشور می‌گذرد را به خواننده فارسی زبان داخل کشور منتقل کنند و بسیاری دیگر آشنایی به زبان انگلیسی داشته و توانستند خلاصه‌ای فارسی از محتوای انگلیسی درباره تکنولوژی، مباحث اجتماعی و …. بنویسند. گروهی از زنان تحصیل‌کرده از روزمرگی‌ها و آنچه در ذهن داشتند یا در جامعه تجربه می‌کردند نوشتند و در این میان تعداد قابل توجهی خبرنگار نیز وبلاگنویسی را تجربه کردند.
وبلاگ نویسی فضایی جدی و فاخر برای تبادل نظر بین فارسی زبان‌ها ایجاد کرد. با چنین شروع درخشانی انتظار زیادی از آینده وب فارسی می‌رفت. این روزها اما از آنچه در زمان شروع وبلاگنویسی انتظار می‌رفت بسیار فاصله داریم. برای بسیاری از کاربران حضور در فضای مجازی محدود شده است به صفحه کوچک موبایل و گویا دیگر خیلی هم حوصله‌ای برای خواندن متن بلند وجود ندارد. به غیر از مطالعه سایت‌های خبری حضور در فضای مجازی برای بسیاری محدود شده است به انتشار عکس از خوراکی، میهمانی یا سفر در اینستاگرام و خواندن خبرها یا محتوای زرد یا فکاهی در پیام رسان‌هایی همچون تلگرام. اگر نگاهی به آنچه کاربران وب فارسی انجام می‌دهند مانند لشکرکشی و فحاشی در صفحات فیس‌بوک یا اینستاگرام و فوروارد مطالب چند کانال طنز و زرد در نرم‌افزارهای پیام‌رسان متعجب می‌شویم از این میزبان عقب‌گرد.دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
شاید شما عکس سفر یک نفر را در فیس‌بوک ببینید اما کمتر پیش می‌آید که یک سفرنامه و خاطرات او از سفر را بخوانید چرا که کسی دیگر حوصله نوشتن ندارد و برای بسیاری حتی حوصله تحقیق و یک جستجوی ساده هم نیست و مطالب کذب بارها و بارها در گروه‌ها و کانال‌های تلگرام بازنشر می‌شود.
این اوضاع اما یک شبه اینگونه نشده است. ما چند موج فیلترینگ را در زمان‌های مختلف با توجه مسایل سیاسی یا شکل‌گیری نهادهای مرتبط تجربه کردیم و می‌توان گفت این شرایط به نوعی روند رشد وبلاگنویسی اجتماعی و سیاسی در ایران را کند کرد. حتی آنها که فیلتر نشدند هم ترجیحا محافظه‌کار شدند و شاهد بودیم که وبلاگ‌نویسان قدیمی به نوعی با کوچ از فضای وبلاگ به سمت سرویس‌هایی مانند گوگل ریدر رفتند که البته آن روند و فضا نیز با توقف این سرویس ابتر شد. از طرف دیگر شبکه‌های اجتماعی فضا و انتظار کاربران را تغییر داد.
می‌توان گفت ما یک زمستان در تولید محتوای فضای مجازی را تجربه کردیم و با درخشش نرم‌افزارهای پیام‌رسان و شبکه‌هایی مانند اینستاگرام اگرچه بهاری دیگر در حضور فضای مجازی شکل گرفت اما میوه آن به شیرینی دوران طلایی وبلاگنویسی نیست