۹۷/۱/۱۴، ۰۱:۲۶ صبح
واژه ها در مصرف ایرانی ها، کلیشه ای و غالبا ماندگار هستند. این برندها تعدادی از نام های تجاری هستند که سینه به سینه و دهان به دهان نسل های گذشته را طی کردند تا به امروز رسیدند. امروز اگر نه اکثر قریب به اتفاق بلکه اقلیت غالب، هنگام مراجعه به فروشگاه ها و یا سوپرمارکت ها زمانی که طالب خرید هستند، نام برندهایی از این قبیل را جای محصول طلب می کنند.
برای مثال حضور و تاثیر برخی برندها آنقدر آشکار است که در فروشگاه ها هنوز پس از سال ها مشتریان هر :
از دیگر خطاهای رایج در کاربرد نام برندها می توان از؛
برای مثال حضور و تاثیر برخی برندها آنقدر آشکار است که در فروشگاه ها هنوز پس از سال ها مشتریان هر :
- دستمال کاغذی را «کلینکس» می خوانند
- برای خرید پودر لباسشویی تقاضای «تاید» می کنند،
- برای خرید مایع ظرفشویی «ریکا» می خواهند،
- هر مایع سفیدکننده را «وایتکس» می نامند،
- به هر کیک چندلایه «تی تاپ» می گویند،
- «پفک» طلب می کنند حتی اگر از کارخانه چی توز باشد!
- به « پاپ کورن » هم که در شکل مؤدبانه پف فیل (شرکت چسترفیلد) می گویند.
از دیگر خطاهای رایج در کاربرد نام برندها می توان از؛
- ماتیک برای رژلب،
- سامسونت برای کیف اداری،
- اسمارتیز برای دراژه شکلاتی،
- اسکاچ برای بافته ظرفشویی،
- پمپرز برای پوشک کامل بچه،
- زیراکس برای دستگاه کپی،
- کلمن برای ظروف دردار و یا شیردار آب
- لیپتون به جای چای کیسه ای،
- پیف پاف برای اسپری حشره کش،
- ساندیس برای آبمیوه های صنعتی،
- پاستیل برای شیرینی پلاتینی،
- پاریزین برای جوراب نخی زنانه،
- دایجستیو یا ساقه طلایی برای بیسکوئیت سبوس دار،
- آلاسکا برای بستنی چوبی یخی،
- یخمک برای بستنی یخی،
- کیم برای بستنی چوبی شیری با روکش شکلاتی،
- اتود برای مداد نوکی،
- نسکافه برای قهوه فوری،
- لی یا لی وایز برای شلوار جین،
- گالینا بلانکا برای عصاره گوشت و …